Van een onzer collega-correspondenten in Duitsland:   

Over de boerenprotesten in Nederland wordt hier momenteel alleen intensief bericht op sociale media. Lokale waarnemers hebben de neiging om te spreken van ‘burgeroorlogachtige omstandigheden’.

Wat is er met onze buren aan de hand, zo bekend om hun rust en relaxte houding? De overheid in Den Haag bestrijdt sinds 2019 ‘stikstof’ in de bodem. Wat hier bedoeld wordt zijn waarschijnlijk stikstofzouten zoals de ammoniumverbindingen, chemisch NH4+, of lachgas; minder gaat het over het elementaire N2-molecuul (lat. Nitrogenium), dat onder standaardomstandigheden sowieso altijd gasvormig is.

Niettemin heet de verantwoordelijke regeringsvertegenwoordiger Christianne van der Wal-Zeggelink officieel ‘Minister voor Natuur en Stikstof’. Zelfs Berlijn kan zich zo’n grappenmaker niet veroorloven, er is nog steeds geen minister voor ‘anti-koolstof’.

Van der Wal wil de stikstofverbindingen in de bodem verminderen en om dit te bereiken moet zo’n 30% van de boeren stoppen. Van der Wal schreef een openbare brief met een kaart met daarop zones met N-reductie-eisen: 12 tot 95%.

Het zo kleine land staat bekend om zijn uiterst efficiënte landbouw, die vooral Duitsland voorziet van enorme hoeveelheden tomaten en bloemen. Vooral de rode grote bessen staan ​​niet bepaald bekend als aromatisch, maar eerder als een doorgefokt waterig industrieel product. Maar is de bodem in Nederland daarom verontreinigd? Eutrofiëring (oververzadiging met nutriënten) is een oud probleem dat vooral Nederlandse boeren hebben met kassen waarin bijvoorbeeld tomatenplanten niet meer op aarde groeien maar op substraat met minimaal gebruik van water.

Toch moet bijna een derde van de boerderijen samen met hun akkers worden afgevoerd.

Dit kan op drie manieren:

1. Onrendabele boerderijen of boeren op pensioengrens geven op zonder vervanging;

2. Boeren worden gecompenseerd voor het opgeven en verbinden zich ertoe het beroep nooit meer uit te oefenen – een soort beroepsverbod;

3. Het wordt gewoon onteigend.

Hierachter zit geen doordacht Haags beleid, maar beleid uit Brussel – trefwoord ‘Green Deal’. Meer specifiek: de EU’s ‘farm to fork’-strategie (‘Bauernhof zur Gabel’, mei 2020). En hier komt de Nederlandse stikstof om de hoek kijken: je hoort alleen over CO2 en methaan, maar in Nederland hebben ze ook het lachgas N2O uit de bemeste bodem ontdekt als klimaatdoder, omdat het 300 keer effectiever zou zijn dan CO2. Met 4% is echter koolstof-twee-zuurstof (CO2, red) immers niet relevant in de landbouw.

Slimme EIKE-lezers hoeven niet te worden verteld waar het broeikaseffect over gaat. Wat betekent dat een ingrijpende vermindering van het landbouwareaal en een tekort aan aanbod van een van de grootste voedselproducenten van de EU, zal leiden tot verdere forse prijsstijgingen. Of simpelweg: honger, omdat delen van Afrika door de oorlog in Oekraïne niet meer van graan worden voorzien.

Je zou kunnen zeggen dat Oekraïne en Nederland slechts twee producenten zijn, maar Frankrijk heeft droogteproblemen, Sicilië heeft sprinkhanen enzovoort – het raakt op!

Hoe reageren de boeren in het kleine land aan de Noordzee? Met gewelddadige massaprotesten, maar ook best wel ludieke acties. Voor het huis van de minister van Nitro werd een politiebarricade doorbroken en een lading gier gestort. Een patrouillewagen kreeg een lading hooi binnen en werd gevuld met de stengels uit een hakselaar.

Een cabaretier zou nu kunnen vragen hoe lang het duurt voordat de reddingswerkers het hele periodiek systeem met alle isotopen hebben doorlopen. Maar dat zal niet gebeuren, want vechten tegen U, Pu, C en N zal de hele economie al verwoesten.

Maar je ziet ook totaal andere beelden, bijvoorbeeld dat de zwaarste tractoren een veel kleinere politietank uit de weg ruimen. Andere landbouwmachines blokkeerden verkeersroutes en veroorzaakten landelijke files. Zoiets ken je alleen uit Frankrijk, Nederland werd vroeger als meer ‘Pruisisch’ beschouwd. Boeren zijn dus wanhopig – en hoogstwaarschijnlijk niet overtuigd door de eco-retoriek van hun regering.

Op 22 juni demonstreerden 60.000 boeren en burgers voor de Staten-Generaal, het parlement in Den Haag – zonder succes. Een boerenvertegenwoordiger vindt dat de overheid nauwelijks draagvlak heeft onder de bevolking. Wat ook te danken is aan het feit dat 100.000 arbeidsmigranten het land binnen moeten worden gehaald, voor wie op de woestenij huizen en industriële banen moeten worden gebouwd resp. geschapen. Zelfs tijdens de Corona-lockdownperiode waren er verrassend grote demonstraties in Amsterdam – waarnemers vermoeden dat de boerenprotesten kunnen leiden tot de vervanging van de huidige regering en een wijziging van het beleid.

Het lijkt erop dat veel westerse regeringen een totale oorlog voeren tegen de chemische elementen – tegen plutonium, uranium, koolstof, en nu Den Haag tegen stikstof. Een cabaretier zou nu kunnen vragen hoe lang het duurt voordat de reddingswerkers het hele periodiek systeem met alle isotopen hebben doorlopen. Maar dat zal niet gebeuren, want vechten tegen U, Pu, C en N zal de hele economie al verwoesten.

Sommige waarnemers vermoeden al dat de ‘strijd voor de natuur’ en tegen grondstoffen er juist toe dient om de bevolking in honger en armoede te storten omdat ze dan makkelijker te besturen zijn. Er zijn psychopaten die dit echt van plan zijn (‘In 2030 heb je niets en ben je gelukkig’.). En sommige superrijken zouden liever hebben dat Jan Rap en zijn maat stoppen met het dichtslibben van luchthavens en snelwegen en lekker strak in hun verdichte betonblokken blijven. Maar worden plannen om de bevolking uit te hongeren ook daadwerkelijk uitgevoerd? Als domheid en boosaardigheid voldoende zijn als verklaring, dan hoeft er geen plan te worden aanvaard, zeggen filosofen als Dushan Wegner.

En inderdaad – hoe kon de Haagse regering doelbewust naar voedselschaarste streven, nadat het anti-burger-coronabeleid al tot enorme demonstraties had geleid? Geen Duitstalige lezer van EIKE zou willen ontkennen dat, op enkele uitzonderingen na, de West-Europese regeringen incompetent zijn.

Grotesk, maar niet onverwacht: net als in de DACH-landen (Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, red) houden de Nederlandse media zich strikt aan de klimaat-eco lijn en bekritiseren ze de vermeende milieuvervuiling van boeren door stikstof en kooldioxide.

***

Bron EIKE hier.