Van een onzer correspondenten.

Auteur: Dale Hurd.

Een vast onderdeel op VN-klimaattoppen is een speciale presentatie van inheemse groepen of vertegenwoordigers van ontwikkelingslanden die waarschuwen dat klimaatverandering een bedreiging vormt voor hun manier van leven. Maar praat met leiders uit die derde wereld en je hoort een hele andere zorg: hoe gedwongen te worden om maar groene energie te gebruiken het voor miljoenen mensen nog moeilijker zal maken om aan de armoede te ontsnappen.

Wind en zonne-energie zullen de ontwikkelingslanden in armoede opsluiten.

In een Wall Street Journal-artikel getiteld ‘Solar and Wind Force Poverty on Africa’, schreef de Oegandese president Museveni dat

‘Afrika zijn toekomstige welvaart niet kan opofferen voor westerse klimaatdoelen. Afrika zal fossiele brandstoffen moeten blijven gebruiken bij het maken van de transitie.’

In Ghana zegt Peter Bismark van het Institute for Liberty and Policy Innovation dat Afrikanen het meest behoefte hebben aan betrouwbare energie, niet aan wat hij ‘diversiteit’ noemt, zijn term voor groene energie.

‘Afrikanen zijn in principe niet geïnteresseerd in de diversiteit, zegt Bismark. ‘Ze zijn veel meer geïnteresseerd in de efficiëntie en de betrouwbaarheid van energie voordat ze naar diversiteit kijken.’

Publicist Vijay Jayaraj van de CO2-coalitie zegt dat dit dezelfde situatie is als in zijn geboorteland India.

‘In een land als India leven meer dan 300 miljoen mensen in armoede, en die kunnen alleen hun lot verbeteren als er een robuuste energiesector is die de economie aandrijft’,

zegt Jayaraj.

Een criticus zei dat het idee dat sommige van de armste mensen op aarde plotseling maar kunnen overschakelen op door waterstof aangedreven groene technologie ‘absurd’ is.

‘De afgelegen gebieden in Afrikaanse landen hebben veel meer baat bij iets om hun koelkasten te verlichten, hun telefoons op te laden en hun televisie voeding te geven’,

zegt Bismark.

Rijke landen willen niet alleen dat ontwikkelingslanden overstappen op groene energie, ze forceren het probleem ook. Ze beloven de financiering voor nieuwe projecten voor fossiele brandstoffen stop te zetten, terwijl ze zelf nog steeds fossiele brandstoffen gebruiken.

De realiteit in ontwikkelingslanden is dat de situatie hier veel erger is dan wat er in de media in het Westen wordt geportretteerd.

De VS, Groot-Brittannië en Europese landen hebben gezworen om tegen het einde van dit jaar de publieke financiering voor nieuwe fossiele brandstofprojecten stop te zetten, ook die in ontwikkelingslanden, ook al blijven rijke landen zelf fossiele brandstoffen gebruiken, waaronder Afrikaans aardgas.

Magatte Wade uit Senegal, de directeur van het African Centre for Prosperity, vraagt ​​Europeanen:

‘Wat is het verschil tussen ‘jullie Duitsers’ die, als je fossiele brandstoffen nodig hebt en je realiseert je dat je het nog steeds nodig hebt, ervoor gaat. Vertel ons de Afrikanen dat we het niet kunnen doen. Is het omdat ik zwart ben? Is het omdat we idioten zijn? Is het omdat we inferieur zijn? We willen welvarende naties worden, maar daarvoor staat toegang tot betrouwbare en betaalbare energie

Jayaraj zegt:

‘De realiteit in ontwikkelingslanden is dat de situatie hier veel erger is dan wat er in de media in het Westen wordt geportretteerd. De landen hier hebben al moeite om de vraag naar energie bij te houden en om dan te experimenteren met groene technologieën zou niet verstandig zijn, zeker als mensen nog in het donker leven en ziekenhuizen nog steeds moeite hebben om een gewone ​​elektriciteitsaansluiting te krijgen en in armoede leven.’

De Soedanees-Britse miljardair zakenman Mo Ibrahim zei dit jaar in een conference-call met leiders van de Europese Unie dat de weigering van Europa om fossiele brandstoffen in Afrika te financieren ‘moreel onverdedigbaar’ is.

Hij vertelde de Europese leiders:

‘We vonden het een beetje vreemd, weet je, dat Europa zwelgt in het gas, Russisch gas, Afrikaans gas…maar financier daar geen gas. U gebruikt wel Afrikaans gas en u ontzegt ons het gebruik van Afrikaans gas. Ik bedoel, dat is moreel onverdedigbaar.’

De experts met wie we hebben gesproken, zeiden dat ze groene energie zouden verwelkomen als hun landen het erop konden vertrouwen, maar ze kunnen het zich gewoonweg niet veroorloven. En om ze ertoe te dwingen wordt gezien als groen kolonialisme.

***

Bron hier.

***