Auteur: Chris Morrison.

Vier vooraanstaande Italiaanse wetenschappers hebben historische klimaattrends grondig onderzocht en zijn tot de conclusie gekomen dat het uitroepen van een ‘klimaatcrisis’ niet wordt ondersteund door de waarnemingen.

Als ze gegevens bekijken van een breed scala aan weersverschijnselen, zeggen ze dat een ‘klimaatcrisis’ van het soort waar mensen zich zorgen over maken ‘nog niet duidelijk is’.

De wetenschappers suggereren dat in plaats van onze kinderen te belasten met angst voor klimaatverandering, we hen moeten aanmoedigen om na te denken over kwesties als energie, voedsel en gezondheid, en de uitdagingen op elk gebied, met een meer “objectieve en constructieve geest” en niet beperkt tot “dure en ineffectieve oplossingen”.

Tijdens hun onderzoek ontdekten de wetenschappers dat de intensiteit en frequentie van regenval in veel delen van de wereld stationair is. Tropische orkanen en cyclonen laten op de lange termijn weinig verandering zien, en hetzelfde geldt voor Amerikaanse tornado’s. Andere meteorologische categorieën, waaronder natuurrampen, overstromingen, droogtes en productiviteit van ecosystemen, vertonen geen “duidelijke positieve trend van extreme gebeurtenissen”. Wat ecosystemen betreft, merken de wetenschappers een aanzienlijke “vergroening” op van de wereldwijde plantaardige biomassa in de afgelopen decennia, veroorzaakt door hogere niveaus van koodioxide in de atmosfeer. Satellietgegevens tonen “vergroenende” trends over het grootste deel van de planeet, waardoor de voedselopbrengsten toenemen en woestijnen kleiner worden.

De vier wetenschappers zijn allemaal hooggekwalificeerd en omvatten natuurkunde-adjunct-professor Gianluca Alimonti, landbouwmeteoroloog Luigi Mariani en natuurkunde-professoren Franco Prodi en Renato Angelo Ricci. De laatste twee zijn ondertekenaars van de snelgroeiende ‘World Climate Declaration’. Deze petitie stelt dat er geen klimaatcrisis is en roept op tot een meer wetenschappelijke klimaatwetenschap. Het roept ook op tot bevrijding van het “naïeve geloof in onrijpe klimaatmodellen”. In de toekomst, zegt het, “moet klimaatonderzoek aanzienlijk meer nadruk leggen op empirische wetenschap”.

‘Extreme’ weersgebeurtenissen die door klimaatmodellen – op de een of andere manier – worden toegeschreven aan antropogene opwarming van de aarde, zijn nu het belangrijkste onderdeel van de klimaatalarmistische industrie. Zoals de Daily Sceptic onlangs meldde, gebruikte Sir David Attenborough een U.K. Met Office-modelvoorspelling in de eerste aflevering van Frozen Planet II om te beweren dat het Arctische zee-ijs in de zomer binnen 12 jaar verdwenen zou kunnen zijn. Maar de kans op winterharde zwemgala’s boven de Noordpool tegen 2035 lijkt klein, niet in de laatste plaats omdat het Arctische zee-ijs sinds 2012 in vele zomers groeit. Volgens een recent rapport van het in de VS gevestigde National Snow and Ice Data Center, op eind augustus “zal de omvang van het zee-ijs waarschijnlijk hoger blijven dan in de afgelopen jaren”.

Orkanen en cyclonen zijn favoriete onderwerpen voor klimaatalarmisten. Het is niet verwonderlijk waarom ze zich op deze stormen concentreren, aangezien de Italiaanse wetenschappers opmerken dat historisch gezien ongeveer 60% van alle economische schade veroorzaakt door wereldwijde rampen het gevolg is van Amerikaanse orkanen.

Op 27 mei voorspelde het Met Office dat het Atlantische orkaanseizoen van 2022, dat loopt van juni tot november, “hoogstwaarschijnlijk” boven het gemiddelde zou liggen, met een “waarschijnlijkheid” van 18 tropische stormen met naam, waaronder negen orkanen en vier grote orkanen. In feite heeft het huidige Atlantische orkaanseizoen zijn langzaamste start in 30 jaar gehad. Eind augustus waren er geen orkanen, en slechts drie stormen met naam, die geen van alle winden van 74 mph of hoger produceerden.

Er is voldoende bewijs dat de frequentie en intensiteit van orkanen en cyclonen weinig is veranderd ten opzichte van het recente historische record.

“Tot op heden laten wereldwijde waarnemingen geen significante trends zien in zowel het aantal als de energie van orkanen”,

merken de Italiaanse wetenschappers op. Onderstaande twee grafieken laten dit zien.

Het IPCC heeft gemeld dat orkanen sinds 1878 in frequentie zijn toegenomen in de Noord-Atlantische Oceaan, maar de wetenschappers merken op dat de waarnemingen in de eerste decennia van de 20e eeuw relatief laag waren. Na correctie voor een gebrek aan observaties in het verleden, is er een nominale opwaartse trend. Deze trend, zo leggen ze uit, “is niet significant te onderscheiden van nul”.

De wetenschappers accepteren dat er recentelijk een toename van hittegolven is geweest, die zij toeschrijven aan de stijging van de mondiale temperatuur met 1°C, hoewel ze opmerken dat de trends in de wereldwijde hittegolfintensiteit “niet significant zijn”.

Ze wijzen er ook op dat slechts een beperkt aantal weerstations een toename van de wereldwijde regenval heeft waargenomen. Overeenkomstig bewijs voor toename van overstromingen blijft onduidelijk, zeggen ze, “en een lange lijst van onderzoeken toont weinig of geen bewijs van toegenomen overstromingsmagnitudes, waarbij sommige studies meer bewijs van afname dan toename vinden”.

Wat droogte betreft, nemen de wetenschappers nota van de AR5-bevinding van het IPCC dat “conclusies met betrekking tot wereldwijde droogtetrends die sinds de jaren zeventig toenemen, niet langer worden ondersteund”.

Verschillende studies zouden geen toename laten zien van de belangrijkste indices met betrekking tot wereldwijde droogtes. Sterker nog, een iets warmere en nattere planeet en een beetje extra CO2 lijken wonderen te hebben verricht voor de wereldwijde gewasopbrengsten.

Chris Morrison.

Voor de periode 1961-2019 wordt gemeld dat de wereldwijde gemiddelde opbrengsten van maïs, rijst, sojabonen en tarwe elk jaar met respectievelijk 3,3%, 2,4%, 2,6% en 3,8% zijn gestegen. Goed onderbouwde, op feiten gebaseerde, geloofwaardige wetenschappelijke artikelen zoals deze zijn cruciaal in de strijd om te voorkomen dat groene activisten en profiteurs de vrije hand krijgen om elke slechte weersgebeurtenis tot catastrofe te verklaren voor het promoten van een command-and-control Net Zero-agenda.

Pogingen om afzonderlijke weersomstandigheden toe te schrijven aan mensen die fossiele brandstoffen verbranden, is het product van koortsachtige verbeelding en ‘garbage in, garbage out‘- klimaatmodellen.

Wetenschap dient te zijn gebaseerd op ratio en feiten.

***

Over de auteur

Chris Morrison is de milieuredacteur van de Daily Sceptic.

***

Bron hier.

***

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: