Richard Lindzen.
Auteur: Richard Lindzen.
We beginnen met een korte beschrijving van het broeikaseffect als vaak gepresenteerd in populaire boeken over klimaatverandering (Emanuel 2018, Krauss 2021 bijvoorbeeld). Figuur 1 is het type afbeelding dat wordt gepresenteerd om de relevante energiebalans voor een planeet weer te geven.
Figuur 1: Stralingsbalans voor een hypothetische planeet.
Hoewel de planeet en de zon bolvormig zijn, vertegenwoordigen de getallen een soort gemiddelde, dat in feite is samengevoegd tot een eendimensionaal beeld. Dus de netto inkomende zonnestraling (invallend minder gereflecteerd) moet worden gecompenseerd door de infraroodstraling dei de planeet uitzendt. Vanwege de hoge temperatuur van de zon, bevindt de straling ervan zich voornamelijk in het zichtbare deel van het spectrum. Door de veel lagere temperatuur van de aarde concentreert haar straling zich concentreren in het infrarood. Door de aanwezigheid van sterke infraroodabsorberende componenten in de aardatmosfeer (voornamelijk waterdamp en wolken, met kleine bijdragen van CO₂, ozon en nog meer kleinere bestanddelen), kunnen emissies niet ontsnappen aan de atmosfeer totdat men een niveau bereikt waarboven er is zo weinig absorptie dat de straling kan ontsnappen naar de ruimte. Dit niveau wordt het ‘karakteristieke emissieniveau’ genoemd. Het karakteristieke emissieniveau speelt een cruciale rol in de broeikaseffect. De balans wordt bereikt wanneer de temperatuur op het karakteristieke emissieniveau van 255 Kelvin (K) is
Om broeikasopwarming te verkrijgen, moet men nog een proces in beschouwing nemen, namelijk thermische convectie. Straling alleen leidt tot convectieve instabiliteit; het oppervlak wordt voldoende warmer dan de lucht erboven om tot convectie te leiden, die dringt diep de atmosfeer door. Convectie van een gas is afhankelijk van de zwaartekracht en leidt tot een temperatuurdaling bij een adiabatische vervalratio. Voor een droge atmosfeer wordt dit gegeven door g/cp (waarbij g de versnelling van de zwaartekracht is en cp de warmtecapaciteit van droge lucht bij constante druk; het resultaat is ongeveer 9,8 K/km). Voor een vochtige atmosfeer, waar condensatie gepaard gaat met koeling, is de situatie is complexer, maar het bijbehorende verloop is ongeveer 6,5 K/km. Een overzicht van stralings-convectieve evenwicht is te vinden in Goody en Yung (1989). Het toevoegen van een infrarood absorberend gas (d.w.z. een broeikasgas) verhoogt de karakteristiek emissieniveau en vanwege convectie is dit niveau kouder dan 255K. Om het evenwicht met de netto inkomende straling te herstellen, moet deze weer worden opgewarmd tot 255 K, waardoor de temperatuur van de hele atmosfeer onder dit niveau stijgt. Dit is de essentie van het zogenaamde broeikaseffect. Het wordt geïllustreerd in figuur 2.
Hoewel het effect gewoonlijk wordt toegeschreven aan Arrhenius en zelfs aan Fourier, is dit onnauwkeurig. Die eerdere wetenschappers erkenden dat bepaalde gassen thermische straling absorberen, maar ze begrepen de rol van convectie niet.
De eendimensionale benadering geeft wel enig inzicht in de grote verschillen tussen de verschillende planeten in ons zonnestelsel, en het moet worden opgemerkt dat bijna alle huidige discussies over de opwarming van de aarde gebaseerd zijn op een eendimensionale benadering, grotendeels vanwege de eenvoud ervan. Zoals we echter zullen zien, is het fundamenteel ontoereikend om de complexe driedimensionale aard van de aarde te beschrijven.
Kort gezegd, men begint met een atmosfeer die een pre-industriële waarde heeft voor CO₂, en vraagt hoeveel opwarming gepaard gaat met een verdubbeling van die concentratie. Het blijkt dat de opwarming logaritmisch is in CO₂ (omdat de absorptiebanden van CO₂ bijna verzadigd zijn, en absorptie wordt geassocieerd met lijnvleugels), zodat elke verdubbeling gepaard gaat met dezelfde opwarming. De bijdrage is ongeveer 3,5 W/m2, of in de orde van 2% van de normale flux, en leidt tot een opwarming van ongeveer 1°C.
Dit resultaat wordt niet als controversieel beschouwd. Normaal gesproken zou je 2% als klein kunnen beschouwen, omdat gewone fluctuaties – in cirrus op het hoogste niveau, wolken op laag niveau, oceaanstromingen, enzovoort – routinematig dit niveau van variabiliteit in het stralingsbudget produceren. Met andere woorden, in overeenstemming met Le Chateliers Principe, is het klimaatsysteem ruimschoots in staat om dergelijke forcering tegen te gaan. Hoewel de grove ontoereikendheid van ons begrip van wolken en andere factoren openlijk wordt erkend door het IPCC, zijn de zorgen over de wereldwijde opwarming gebaseerd op wat in wezen de veronderstelling is dat variaties in waterdamp, wolken, enzovoort de impact van CO₂ versterken in plaats van tegenwerken; met andere woorden, er wordt aangenomen dat ze eerder positieve dan negatieve feedbacks hebben. De meeste sceptici (inclusief ikzelf) hebben zich gericht op de onjuistheid van deze veronderstellingen, in plaats van op het broeikaseffect zelf.
Zoals we zojuist hebben gezien, is de focus op de eendimensionale weergave begrijpelijk. Het is vooral aantrekkelijk voor natuurkundigen en astrofysici, omdat het een minimum aan details bevat, terwijl ze het gevoel krijgen dat ze het onderwerp onder de knie hebben. Mijn punt hier is om eenvoudig op te merken dat deze individuen vaak diep vertrouwd zijn met stralingsoverdracht, maar niet met fluid dynamics. Het werd ook serieus genomen door velen van ons die beter hadden moeten weten.
De reden hiervoor was dat zelfs deze grove benadering zeer twijfelachtige eigenschappen voor terugkoppelingen vereiste en onvoldoende nauwkeurige berekeningen van stralingsoverdracht met zich meebracht. Kortom, zelfs deze te vereenvoudigde benadering vraagt om een betere beoordeling.
Hoewel de bovenstaande uitleg de conventionele verklaring van het broeikaseffect is, verwijzen de meeste projecties naar grootschalige modellen van de atmosfeer die bekend staan als GCM’s. De oorspronkelijke uitbreiding van deze afkorting was ‘algemeen circulatiemodel’.
Ze lijken echter in toenemende mate ‘globale klimaatmodellen’ te worden genoemd. Deze modellen bevatten veel van de complexiteit van de echte atmosfeer, maar ze kunnen niet de ruimtelijke resolutie bieden om processen zoals verticale convectie (dat wil zeggen cumulonimbustorens), wolken in het algemeen en turbulentie aan te kunnen, waardoor twijfelachtige parametriseringen nodig zijn. Ze maken het echter mogelijk om willekeurige terugkoppelingen op te nemen, waardoor modellen een grote verscheidenheid aan resultaten kunnen produceren. Desalniettemin voorspellen zelfs deze modellen geen catastrofale veranderingen als gevolg van toenemende CO₂. Bovendien beschrijven ze zelfs het huidige klimaat niet adequaat (Boyle, 2006).
Ze presteren vooral slecht in het weergeven van de natuurlijke interne variabiliteit van de atmosfeer en de oceanen, en bijna allemaal slagen ze er niet in om correct te anticiperen op veranderingen in de veelgebruikte maatstaf voor de mondiale temperatuur. Ook simuleren ze het klimaat uit het verleden niet adequaat. Dit is openlijk erkend door enkele van de modelbouwers die het verhaal over de opwarming van de aarde het meest hebben gesteund (Hausfather et al. 2022).
Vrijwel alle kritiek op het probleem van de opwarming van de aarde was gericht op de feedback en de tekortkomingen van de modellen.
***
Bron GWPF en verder lezen hier.
***
Altijd fijn om een ontnuchterend verhaal van Richard Lindzen te lezen. Een man met autoriteit, aanzien, kennis, ervaring en bovenal zeer gekwalificeerd is op dit vlak. Wat een contrast met de klimaatpsychopatische pseudowetenschappers die aan de fantasieknoppen van het GCM-orgel prutsen, puur en alleen om roem en geld. Bah.
Goed verhaal dat mij weer meer inzicht geeft in de natuurkundige/wiskundige kant van het klimaatverhaal. Goed dat de onvolkomenheid van de modellen ook in de kringen van de het absolute klimaat/ C02 verband wordt erkend. Als beoefenaar van de toegepaste wetenschappen steun ik zwaar op de waarnemingen en die tonen een duizenden jaren oud beeld van warme en koude periodes zonder noemenswaardig menselijke CO2 productie.
In Haarlem is een klein relletje ontstaan over het gebiedsverbod dat leden van ER opgelegd is dit in tegenstelling tot een anti abortusgroep die zich vreselijk irritant opdringt. Die ER vind ik wel leuk dat hoort al meer dan 50 jaar bij de Nederlandse cultuur en die anti abortusgroep al even lang niet meer. Die Laura ten Brink van ER vind ik een aardige meid al is ze volkomen van het padje.
Heb nog niet naar de Brent olie gekeken, doe ik zo.
Zoals ieder niet exploderend systeem hangt het van negatieve terugkoppelingen aan elkaar. Vloeistof dynamica is op kleine schaal hoogst chaotisch zodat het niet echt te voorspellen is. Dan hebben we het over weer. Eigenlijk maakt dat voor de totale uitkomst niet uit. Daarvoor hebben we het geloof waarin we standvastig moeten zijn. Onze bijbel is de ipcc politieke bijlage hoofdstuk einde der tijden. Naast het steeds fanatieker beleiden van ons geloof omdat we zo weinig tijd hebben tot het einde is onze grote taak het bestrijden van de ketterij. Diegene die denken dat als je niets doet het hellevuur op aarde niet toeslaat. Het klimaat geloof is nieuw dat het het materialisme niet afwijst. Hoe beter je het al hebt hoe beter je er van worden door actief je geloof uit te oefenen. Dit geeft zowel bezit als macht zodat er voor de echte gelovigen een positieve terugkoppeling gekomen is.
Uitstekend artikel en ik ben blij dat hier nu eens op volgende wordt gewezen.
“…Met andere woorden, in overeenstemming met Le Chateliers Principe, is het klimaatsysteem ruimschoots in staat om dergelijke forcering tegen te gaan..”
Tijd voor een Zucht van verlichting
Zuchten is goed voor de zuurstofopname
Vooral bevorderlijk voor de hersenactiviteit
Hou vol!!
Lindzen: ‘Desalniettemin voorspellen zelfs deze klimaatmodellen geen catastrofale veranderingen als gevolg van toenemende CO₂.’
Hoeveel klimaatfeiten / waarheden moeten worden aangedragen om de pantserplaat van tegenstrevende politici met hun alarmistische klimaatpropaganda te kunnen doorboren?
Hoeveel klimaatfeiten / waarheden moeten worden aangedragen voor tegenstrevende politici om stupide en zinloos CO2-klimaatbeleid af te schaffen met hun onmogelijke doelstelling klimaatverandering stop te willen zetten?
“Hoeveel klimaatfeiten / waarheden moeten worden aangedragen om de pantserplaat van tegenstrevende politici met hun alarmistische klimaatpropaganda te kunnen doorboren?”
Soms is het als het rijden in de bergen, je vermoedt dat je op verkeerde weg zit maar keren of stoppen kan niet.
Verder doen in gekozen beleid feiten en waarheden er niet toe, alles is inmiddels ondergeschikt gemaakt aan het verdienmodel en een onrealistische ‘visie’ van een toekomst.
Of iets dichter bij huis: vergelijk het met de totstandkoming van de Betuwelijn. Tegen beter weten in en ondanks dubbele kosten is die er gewoon gekomen.
Het huidige klimaatbeleid is de 21e eeuwse Betuwelijn.
Scheffer
Zolang het oplevert en consumenten zich laten meeslepen door propagandistische termen als duurzaam, Zal er weinig veranderen. Reclame en herhalen doen hun slopende werk.
Na een vakantie een weldadig informatief artikel
Ik wil toch graag toevoegen dat er genoegzaam bewijs is dat meer CO2 GEEN opwarming veroorzaakt
bijv.
https://www.scirp.org/journal/paperinformation.aspx?paperid=99608
dus is het argument dat Lindzen maakt, dat de aarde dit kan opvangen, een beetje zoals mosterd na de maaltijd.
Overigens heb ik opgemerkt in mijn eigen research dat er verscheidene remsystemen zijn die het klimaat be-invloeden. Er is een uitgebreid sisteem die door de gravitatie krachten wordt be-invoed (o.a. door de positie van planeten) die de variabiliteit van de zon beperken zodat de zon zelf niet te warm of te koud kan worden.
Tussendoor is er bij het uitbreken van veel energie op de zon een makkelijk herkenbaar remsysteem op aarde, namelijk de aanwezigheid van de oceanen met heel veel water. Bij ontvangst van meer energie als normaal, komen er meer wolken en dit spiegelt straling terug zodat het weer koeler wordt. Aarde opwarming is dus eigenlijk fysisch onmogelijk. Men moet eigenlijk gewoon aanvaarden dat het hele klimaatsysteem binnen zekere grenzen beweegt (=/- 1K ?) en dat wat we zien gebeuren dus gewoon normaal is.
Hier geloof ik Henry dat je toch te kort de bocht om gaat. De ijstijden, groot en klein leren ons dat de variatie echt wel wat groter is dan 1 graad Kelvin.
Rene,
Tijdens het Eoceen-optimum (52 miljoen jaar geleden) was de gemiddelde temperatuur ~10 graden Celsius hoger dan nu, tijdens de ‘Last Glacial Maximum’ (~20000 jaar geleden) ~6 graden lager.
Dirk.
Het lijkt mij onzinnig om over zulke lange tijden te gaan kijken. Over een periode van 87 jaar lijkt het verschil voor mij tussen hoog en laag niet meer dan 1K. De extra 0.6K gemeten vanaf 1935 komt waarschijnlijk vanwege meer vulkanische activiteit.
https://www.climategate.nl/2022/08/mondiale-opwarming-hoe-en-waar/
Henry Je hebt volkomen gelijk als je over de periode van afgelopen 87 jaar kijkt. Echter kijk je verder terug en er is absoluut geen reden om dat niet te doen kom je grotere (weliswaar proxy) verschillen tegen. De Jongere Dryas is een voorbeeld van een fikse temperatuur afname, in na wordt aangenomen korte tijd van enkele tientallen jaren. Het was zo koud dat er hier het Dryas plantje groeide die van koude houdt. Dus meer dan een proxy meting. Als reden voor die plotseling koude ziet men het leeglopen van het zogenoemde Agasi meer in Noord Amerika waardoor de Golfstroom verstoord werd. Hoe dan ook het werd snel veel kouder. Van de aardwarmte huishouding heb ik geen verstand, maar tientallen miljoenen jaren geleden zijn er uitgestrekt lavastromen geweest die beslist hun invloed zullen hebben gehad op de temperatuur.
Ik geloof dat best. En de meeste mensen zoals ik die dat onderzocht hebben, denken dat meteoriet inslag verantwoordelik was. De twee rampen worden vaak in verband gebracht met de verdwijning van Atlantis en de vloed van Noach.
Maar andersins moet je eerder kijken naar de GB cycli
https://www.climategate.nl/2019/10/84861/
Overigens hoorde ik van een gids in UK dat er sterke aanwijzingen zijn dat de mensen van 15000 jaar geleden inderdaad reusachtig waren.
https://breadonthewater.co.za/2020/03/02/could-it-be-that-an-advanced-civilization-of-giant-people-existed-long-before-noahs-flood/
Nope
The Younger Dryas impact hypothesis: A requiem
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0012825211000262#:~:text=The%20Younger%20Dryas%20(YD)%20impact,a%20range%20of%20other%20effects.
Ja. Hans. Maar dan zit je met het probleem van die influx vh water die de golfstroom veranderde.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Younger_Dryas#:~:text=the%20Younger%20Dryas.-,Causes,fresh%20water%20from%20Lake%20Agassiz.
Ook de mammoeten die blijkbaar binnen seconden opvroren zoals gerapporteerd in mijn verhaal.
Hoe is dat dan allemaal gekomen?
Hoewel ik de fysica in dit verhaal van Labohm/Lindzen niet kan bevatten, lijkt mij dit verhaal van Lindzen een prima handvat voor de IPCC aanhangers om eens goed over na te denken. Klimaatverandering is een feit. ( Menselijke) CO2 als hoofdfactor aanwijzen niet. De te vroeg overleden prof. Dick Thoenes wees al op de rol van vloeistof dynamica ( zijn promotie onderwerp) en de inherente chaos = niet voorspelbare gevolgen ervan.op het klimaat.