Nicola Scafetta.

Auteur: Nicola Scafetta (Italië).

Vertaling: Martien de Wit.

Samenvatting

De Global Circulation Models (GCMs) van het Coupled Model Intercomparison Project (fase 6) (CMIP6)  ‘voorspellen’ een evenwichtsklimaatgevoeligheid (ECS)* tussen 1,8 en 5,7 °C.

Om dit bereik te verkleinen, groeperen we 38 GCM’s in lage, gemiddelde en hoge ECS-subgroepen en testen we hun nauwkeurigheid en precisie bij het voorspellen van de gemiddelde opwarming van het aardoppervlak waargenomen van 1980-1990 tot 2011-2021 in de ERA5-T2m, HadCRUT5, GISTEMP v4, en NOAAGlobTemp v5 wereldwijde oppervlaktetemperatuurrecords.

Ook vergelijken we de GCM-hindcasts met de satellietgegevens van UAH-MSU v6 over de temperatuur in de lagere troposfeer. Wij gebruiken 143 GCM-ensemble gemiddelde simulaties onder vier licht verschillende forceringcondities, 688 simulaties van GCM-modellen en Monte Carlo-modellering van de interne variabiliteit van de GCM’s onder drie verschillende modelnauwkeurigheidsvereisten.

Wij hebben vastgesteld dat de GCM’s met een gemiddelde en hoge ECS in respectievelijk 95% en 97% van de gevallen te veel opwarming opleveren. De lage ECS GCM-groep komt het best overeen met de opwarmingswaarden die zijn verkregen uit de registraties van de oppervlaktetemperatuur, variërend van 0,52 tot 0,58 °C.

Bij vergelijking van de waargenomen en de door de GCM ‘voorspelde’ opwarming op het land en in de oceanen blijken de temperatuurmetingen aan de oppervlakte echter een aanzienlijke vertekening van de opwarming te vertonen. Als de satellietgegevens van UAH-MSU-lt nauwkeurig zijn, kan de werkelijke opwarming aan de oppervlakte van 1980 tot 2021 ongeveer 0,40 °C (of minder) zijn geweest, d.w.z. ongeveer 30% minder dan de temperatuurgegevens aan de oppervlakte.

Dat laatste impliceert dat zelfs de modellen met een lage ECS van 1980 tot 2021 een buitensporige opwarming laten zien. Deze resultaten wijzen erop dat de werkelijke ECS vrij laag kan zijn, namelijk lager dan 3 °C of zelfs lager dan 2 °C, indien de gegevens over de mondiale oppervlaktetemperatuur in de periode 1980-2021 niet-bestaande opwarming bevatten, zoals in sommige alternatieve studies reeds is gesuggereerd.

Daarom zou de verwachte opwarming van het wereldklimaat in de komende decennia gematigd kunnen zijn en waarschijnlijk niet bijzonder alarmerend.

***

* Wikipedia:

De twee belangrijkste soorten klimaatgevoeligheid zijn de kortere termijn “voorbijgaande klimaatrespons”, de stijging van de mondiale gemiddelde temperatuur die naar verwachting zal hebben plaatsgevonden op een moment dat de atmosferische CO2-concentratie is verdubbeld, en de “evenwichtsklimaatgevoeligheid”, hoe hoger langdurige stijging van de mondiale gemiddelde temperatuur die naar verwachting zal optreden nadat de effecten van een verdubbelde CO2-concentratie de tijd hebben gehad om een stabiele toestand te bereiken.

***

Voor het hele artikel zie hier.

***