Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Wellicht kent u de 9 Bovenbazen (1963) uit het gelijknamige Marten Toonders’ Bommelverhaal. Die bovenbazen zijn de 9 rijkste industriëlen die hun vreugdeloos bestaan doorbrengen met het ruilen van aandelen. Om sterker te staan tegenover de hebzuchtige wereld hebben zij zich teruggetrokken in de Gouden Bergen.

Deze bovenbazen hebben allemaal dezelfde nachtmerrie gemeen, namelijk dat ooit iemand een onuitputtelijke energiebron vindt. Heer Bommel, die onbedoeld de 10e schatrijke bovenbaas wordt vanwege het passeren van de kritische geldmassa door een extra duit van Tom Poes, zorgt voor veel beroering door zijn ‘ragfijn zakelijk spel’.

Kwetal de breinbaas doet heer Bommel tijdens een boswandeling een aardig apparaatje cadeau, futvoeder genaamd, dat lijkt op een snorrend ventilatortje. Kwetal legt het in heldere termen uit: het blijft nooit stilstaan. Zo lang het slangetje in de grond steekt, trek er zaple in de gnom. Dat gaat altijd door. Het moge duidelijk zijn dat heer Bommel zonder het zelf te beseffen de nachtmerrie van de overige bovenbazen in handen heeft. Hijzelf denkt er de bovenbazen een groot plezier mee te doen. Groot is evenwel de paniek die hij ontketend: het loopt op niets, tiert Amos W. Steinhacker (AWS) paars aanlopend. Wat koop ik voor niets? We staan voor een crisis! Energie uit niets!

Dit doet mij denken aan de begintijd van wind- en zonne-energie. Dit waren dan eindelijk de gedoodverfde onuitputtelijke energiebronnen die ons ongekende zegeningen en welvaart zouden brengen. De vreugde was van korte duur. Zeer tot tevredenheid van de zich inmiddels groen noemende, bovenbazen bleken windmolens en zonnepanelen schrikbarend hard te slijten, vreselijk veel afval te geven en voor de productie onrustbarend veel grondstoffen nodig te hebben.

Ian Plimer.

De Groene Bovenbazen verblijven in de besneeuwde bergen rond Davos, beter bekend als het World Economic Forum met Klaus Schwab (KW) als opvolger van AWS. Daar brengen ze al decennia hun tijd door met het wereldwijd vergroten van hun invloed door het laten verspreiden van nepnieuws over catastrofale opwarming. De groene bovenbazen bespelen mondiaal het groepsdenken en hiermee het moreel verval zoals blijkt uit de kinderindoctrinatie. De democratie en rechtspraak raken door toedoen van de Groene Bovenbazen verder in verval. Groene tirannie, Green Murder, zwendel, greenwashing zijn woorden die in diverse boeken zijn uiteengezet.

Op last van de Groene Bovenbazen worden concurrerende energiebronnen als gas, schaliegas, kolen en kernenergie niet geduld, wel verketterd, gedemoniseerd, omdat ze concurrerend zijn. Windmolens, zonnepanelen, waterstof en het verbranden van bossen. Nooit hoger kunnen slijtage of inefficiëntie zijn dan bij deze inferieure middelen die zelfs hun terugverdientijd niet in de verste verte halen wegens slijtage.

Kijken wij nu naar de plannen van de Groene Bovenbazen dan is er reden tot grote zorg wat betreft de winning en beschikbaarheid van zeldzame aardmetalen, gewonnen door kinderarbeid in Congo voor EV’s onder erbarmelijke omstandigheden. Er zijn grote zorgen over milieuvernieling, uitsterven van diersoorten door windmolens en zonnepanelen, niet recycleerbaar afval en milieuvervuiling door afgedankte windmolens, zonnepanelen, accu’s, roofbouw en delving zeldzame aardmetalen. De visserij en de boerenstand worden ernstig bedreigd en dus onze voedselzekerheid. Flora en fauna zijn het slachtoffer.

Wat in werkelijkheid gebeurt, is dat op deze planeet roofbouw, ook op kinderen, wordt gepleegd in de strijd om de nodige zeldzame aardmetalen teneinde de klimaatillusie in stand te houden. Bij dit alles voegt zich het opzettelijk tegenhouden van welvaartsgroei in ontwikkelingslanden door die landen de toegang te onthouden tot betaalbare ruim beschikbare elektriciteit. Dit kost jaarlijks 4,3 miljoen mensenlevens door op houtvuur koken in hutten. Dit kost ook bossen.

En ja, de favoriete nachtmerrie van de Groene Bovenbazen vormen nu uranium in combinatie met kweekreactoren. Zeker is dat thorium ook overvloedig beschikbaar is. Kernfusie blijft nog buiten beeld. Overvloedige energie, de nucleaire futvoeder is er. Een beperkte vloot flinke kerncentrales kan alle “duurzame” energiedragers met straatlengten achter zich laten. De terugverdientijd is half de technische levensduur (Hinkley Point C). Dit verklaart de paniek en het verzet van de Groene Bovenbazen tegen uranium en thorium. Het gaat hierbij niet alleen om de beschikbaarheid, maar ook om het tienduizend-voudige prestatievermogen, vermogensdichtheid geheten, ten opzichte van “duurzaam” genoemde energie.

Wat nodig is om de komende generatie van financiële en technische catastrofes te behoeden, is een paradigmaverschuiving dat mondiaal alle facetten van de maatschappij omvat. Hierbij moeten we denken aan het vervangen van mitigatie door adaptatie, depolitisering van klimaatwetenschap, herstel van academische vrijheid, stoppen met “duurzame” energiebronnen, bouw van kerncentrales en innovatie promoten. In een vrije markt vindt dit altijd al plaats vanwege competitief voordeel.

Mede hierom kunnen wij ons afvragen of het niet hoog tijd wordt een eigentijds Rapport Grenzen aan de Groene Groei het licht te doen zien verschijnen. En misschien ontspruit er een NGO 2.0 die de keerzijde inziet van het groene “beleid” en de genoemde dringend noodzakelijke paradigmaverschuiving stimuleert.

Er is enige hoop, want Zweden volgt al een andere koers. De groene WEF agenda van 2030 is terzijde geschoven ten gunste van de bouw van kerncentrales. Dit is een verstandig en het enig logische beleid.

Jeroen Hetzler.

Het is immers niet de vraag in welke staat wij deze planeet doorgeven aan de volgende generatie, maar in welke staat wij de volgende generatie doorgeven aan deze planeet, zoals Plimer stelde in zijn boek Green Murder. Zie Greta Thunberg. De Groene Bovenbazen verschillen feitelijk niet van die van 1963.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet moet worden vernietigd)

***