Wat te doen met versleten windmolenwieken?

Auteur: Ian Plimer (Australië).

Vertaling: Jan Smelik.

De wieken van milieuvriendelijke, gesubsidieerde vogel- en vleermuishakkende inefficiënte windturbines hebben een korte levensduur en kunnen niet worden gerecycled. Ze wegen minstens 10-20 ton, zijn 40-60 meter lang, moeten om de 15 jaar of minder worden vervangen en zijn samengesteld uit plastic, glasvezel, balsahout en harsen.

Balsahout wordt geproduceerd door het kappen van Braziliaanse regenwouden, uiteraard op een milieuvriendelijke manier. Glasvezel is geïmpregneerd met epoxyharsen om het blad sterker te maken en wordt gemaakt van aardolie. Vroeger werden de bladen in derdewereldlanden voor een schijntje weggegooid, totdat deze landen onhoffelijk besloten niet langer de dumpplaats te zijn voor giftig afval uit de eerste wereld. De windindustrie was woedend en ging over tot het illegaal dumpen van gebruikte wieken, totdat daartegen protest rees.

Bisfenol A is een zeer giftige synthetische organische verbinding die gebruikt wordt in de epoxyharsen van turbinebladen. Epoxyharsen bevatten 30-40 procent bisfenol A en turbinebladen zijn wereldwijd de grootste verbruiker van epoxyharsen. De jaarlijkse wereldwijde productie van bisfenol A bedraagt ongeveer 2 miljard kilogram en neemt toe omdat het volzetten van het milieu met windturbines de huidige rage is.

Bisfenol A is een hormoonontregelaar die in verband wordt gebracht met ongeveer 80 ziekten, waaronder kanker en voortplantingsstoornissen. Het is dodelijk voor jonge kinderen. In 2012 waarschuwde de Wereldgezondheidsorganisatie voor de mogelijk kankerverwekkende eigenschappen van deze hormoonontregelaars en concludeerde dat ze een wereldwijde bedreiging voor de volksgezondheid vormen. De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid heeft de inname van bisfenol A via de voeding massaal verlaagd tot een honderdmiljoenste gram per kilogram lichaamsgewicht per dag. Dit alles is openbare informatie die de windindustrie moet weten.

De voorranden van turbinebladen geven fijn stof af en de bladranden hebben slechts 5 jaar garantie. Elk blad stoot minimaal 0,2 tot 2,5 gram bisfenol A in stof per jaar uit. Dit stof wordt door de wind wijd en zijd verspreid. Als één gram bisfenol A in het water van een stuwdam terechtkomt, wordt 10 miljoen liter water onbruikbaar. Over de levensduur van een turbine komt dit neer op een vervuiling van een half biljoen liter water per turbine. Dit is echte vervuiling, niet de vermeende vervuiling door kooldioxide, het levensgas. Het stof van eroderende wieken heeft grote delen van onze planeet bedekt en bisfenol A lekt uit in de bodem en de waterlopen. Dit is een giftige tijdbom.

De gevolgen van offshore windturbines zijn onbekend, behalve dat de wieken groter zijn en de wieken een kortere levensduur hebben omdat de erosie van de wieken sneller verloopt in de extremere omstandigheden. Winden en stromingen verspreiden het bisfenol A en deze stof is acuut giftig voor zeeleven waarbij jongere organismen veel meer worden aangetast dan de oudere leden van hun soort. Als u voortijdig wilt afhaken, eet dan vis die in de buurt van offshore windturbines is gevangen.

Kwaliteitsborging, kwaliteitscontrole en technische zorgvuldigheid vonden duidelijk niet plaats toen regeringen zich haastten om beproefde en bewezen betrouwbare goedkope stroom van fossiele brandstoffen te vervangen door ideologische weersafhankelijke wind- en zonne-energie. Duurzame energie vernietigt het landschap, steriliseert voedselproducerende grond, doodt wilde dieren en verspreidt gifstoffen wijd en zijd. Dit is geen milieubeleid.

De kooldioxide-uitstoot die vrijkomt bij de fabricage en bouw van een windturbine-industrieel complex is veel groter dan de kooldioxide-uitstoot die wordt bespaard. De energie die wordt gebruikt om windturbines te fabriceren, te bouwen en te onderhouden is veel groter dan er ooit tijdens hun werkzame leven zal worden geproduceerd. De grootschalige slachting van vogels en vleermuizen, de sterilisatie van zo’n 25 hectare land voor elke turbine en het doorkruisen van land met bouw- en servicepaden en draden is blijkbaar in naam van het milieu. Hoe meer duurzame energie op het net komt, hoe hoger de binnenlandse elektriciteitskosten en hoe meer infrastructuur er moet worden aangelegd.

Door de perverse haast van regeringen om de koolstofdioxide-uitstoot te verminderen, komt de windindustrie weg met de verantwoordelijkheid voor deze vervuiling. De windindustrie is een gesloten winkel. Er zijn geen gegevens beschikbaar over gevaren, ongevallen, branden, veiligheid, gezondheid en menselijk leed, zoals in andere industrieën verplicht is. Er is geen verplichting om het terrein aan het einde van de exploitatie in de oorspronkelijke staat te herstellen, inclusief de verwijdering van bisfenol A. Miljoenen gebruikte wieken zijn nu bestemd om te worden gestort. Geen zorgen. Uit het oog, uit het hart. Ze worden versneden, gestort en begraven. Het snijvlak van de wieken laat uitspoeling toe en de bodem en de waterlopen worden vervuild door bisfenol A. Momenteel zijn er al 6.000 wieken in Australië gedumpt en het aantal neemt snel toe naarmate Australië zich ontwikkelt tot de mythische wereldmacht op het gebied van hernieuwbare energie.

Ian Plimer.

Windturbines zijn bedoeld om ons te helpen de magische doelstelling van “netto nul” te benaderen. Deze stapsgewijze aanpak is één dode adelaar, vergiftigd kankergezwel en gesteriliseerde hectare per keer. Wie waren de politici en groene bureaucraten die een dergelijke vervuiling op grote schaal toestonden toen de giftigheid van belangrijke onderdelen van turbinebladen goed gedocumenteerd was? Wie waren de bureaucraten en politici die toestonden dat er monstrueuze bouwvallen over het platteland werden geplant die vogels en vleermuizen doden? Wat is er gebeurd met het voorzorgsbeginsel van de milieuactivisten?

We zijn bedrogen en we zullen er vele malen voor betalen.

***

Bron: The Spectator Australia,

***