Stelselmatige censuur door sociale media oligopolisten van kritiek op alarmistische klimaatnarratief

Bron: The Environmental Blog.

Wanneer de feiten niet passen in het narratief dat ze al twee decennia verkondigen, is de reactie van klimaatalarmisten om de feiten te negeren en de boodschappers het zwijgen op te leggen. Vandaag hak je verkondigers van ongemakkelijke waarheden niet het hoofd af, maar weiger je hen een platform te geven.

Klimaatalarmisten zijn echter de echte wetenschappelijke ontkenners, die modelprojecties promoten boven gegevens, gegevens selecteren die worden gebruikt om modelprojecties te ondersteunen, gegevens ‘aanpassen’ om in het verhaal te passen, en wanneer gegevens niet kunnen worden aangepast of geselecteerd, negeren ze ze gewoon geheel. Elk van deze soorten acties schendt de wetenschappelijke methode en ondermijnt de wetenschappelijke zoektocht naar kennis. Maar dan is natuurlijk politieke macht, niet de waarheid, waar ze echt naar op zoek zijn.

Dominante sociale media censureren klimaatdiscussie

De grootste socialemediabedrijven zijn eigendom van een zeer klein aantal bedrijven of individuen. Facebook/Meta, Instagram, What’s App, Linked In, Twitter, Youtube en TikTok zijn eigendom van of worden beheerd door minder dan een half dozijn individuen.

Deze particuliere bedrijven zijn de facto het openbare discussieplein geworden. Ze treden op als oligopolisten / monopolisten. En als er concurrenten opstaan, maken ze die snel onschadeijk.

Helaas zijn grote oligopolisten van sociale media maar al te bereid geweest om op de kar van het klimaatalarm te trekken. Met behulp van geselecteerde alarmistische organisaties (zoals ‘Climatefeedback‘) als ‘feitencheckers’, beginnen de klimaatcensors van sociale media met het afknijpen of labelen van berichten waarmee ze het niet eens zijn, waardoor het vermogen van anderen wordt beperkt om niet-bewerkte berichten op Facebook, Twitter en andere sociale media te delen.

Als dat de klimaatrealisten er niet van weerhoudt om op feiten gebaseerde beweringen te plaatsen die wijzen op een niet-alarmerende klimaattoekomst, verwijderen de socialemediagiganten het vermogen van de realisten om geld te verdienen met hun online activiteiten (dat wil zeggen, advertenties op hun sites opnemen). Als deze eerste twee pogingen tot censuur er niet in slagen de realisten te dwingen de partijlijn te volgen of op zijn minst hun klimaatposten zelf te bewerken, past Big Tech de doodstraf toe: de bedrijfscensuur verbiedt hen, eerst tijdelijk, dan, als ze de overtreding herhalen, van het vertellen van de waarheid, voor het leven van een of alle grote online sociale mediaplatforms.

Het is al erg genoeg als Big Tech, met de hulp of aanmoediging van de federale overheid, politieke of sociale opvattingen censureert die de gedachtepolitie als beledigend of sociaal onaanvaardbaar beschouwt. Het is nog erger voor de samenleving wanneer deze multinationale reuzen sancties opleggen aan mensen voor het spreken of wijzen op waarheden – feitelijkheden – omdat ze beweringen van vermeende of zelfbenoemde experts over zaken die verre van ‘vaststaande wetenschap’ zijn, ondermijnen of in twijfel trekken. Kennis wordt alleen bevorderd als er een vrije discussie is over betwiste feitelijke beweringen.

Feiten blijken geen verdediging te zijn tegen censuur

Dat wat er is gebeurd met Gregory Wrightstone en de meermaals bekroonde natuurkundige Richard Lindzen is wat dit betreft leerzaam.

Wrightstone, uitvoerend directeur van de CO2-coalitie, is een geoloog die een bestseller over klimaatwetenschap op zijn naam heeft staan.

In het geval van Wrightstone, zoals beschreven in berichten op het CO2 Coalition-blog en verschillende nieuwsartikelen, zijn hij en andere wetenschappers die verbonden zijn aan de CO2-coalitie, permanent verbannen van LinkedIn; hun berichten werden beperkt, gecensureerd of verbannen door Facebook; en toen hij zich aanmeldde om een ​​Instagram-account te openen voor de CO2-coalitie, werd hem dat verhinderd.

Gregory Wrightstone

Wrightstone werd permanent van LinkedIn verbannen vanwege het plaatsen van afbeeldingen met betrekking tot historische koolstofdioxideconcentraties uit documenten van de Amerikaanse overheid en het IPCC. Uit de grafieken bleek dat de CO2-niveaus in het verleden hoger waren dan nu toen planten en dieren gedijen. LinkedIn behandelde de feitelijke post van Wrightstone als een Orwelliaanse gedachtemisdaad en informeerde hem dat zijn berichten ‘vals’ en ‘niet toegestaan’ waren en dat vanwege herhaalde schendingen van soortgelijke beweringen zijn account permanent was opgeschort.

Iets soortgelijks gebeurde met Facebook. In een reeks berichten besprak Wrightstone onder meer dat hogere CO2-niveaus bijdroegen aan een algemene vergroening van de aarde, dat verschillende soorten extreme weersomstandigheden niet frequenter of ernstiger werden en dat sterfgevallen als gevolg van extreme weersomstandigheden de afgelopen eeuw dramatisch waren gedaald.

Dit zijn allemaal gedocumenteerde feiten. Maar Facebook’s factcheckers, een activistische non-profitgroep die zichzelf Science Feedback noemt (en nauw verbonden is met Climate Feedback), bestempelden ze als ‘vals’ en/of ‘misleidend’, en verwijderden uiteindelijk de berichten. Ondanks het feit dat Wrightstone grondige peer-reviewed documentatie aanleverde die elk van de beweerde beweringen van de fact-checkers weerlegde, weigerde Facebook zijn label in te trekken of te stoppen met het beperken van het vermogen van CO2 Science om zijn materiaal te delen.

De ervaring van Wrightstone met Instagram was zelfs nog veelzeggender – een indicatie van de samenwerking tussen vermengde socialemediagiganten. Toen hij probeerde een Instagram-account voor de CO2-coalitie aan te maken, schreef Instagram na het bekijken van zijn inzending:

“Fout: uw account is uitgeschakeld wegens het schenden van onze voorwaarden. . . [door] kunstmatig likes, volgers of shares te verzamelen, herhaalde inhoud te plaatsen of herhaaldelijk contact op te nemen met mensen voor commerciële doeleinden zonder hun toestemming.”

Hoe is het mogelijk om de algemene voorwaarden van Instagram te schenden, of kunstmatig likes te verzamelen of herhalende inhoud te plaatsen, als men niet eens een account heeft? Hoe schendt iemands account voorwaarden als het account nog moet worden aangemaakt? Dit is een vorm van ‘voorafgaande terughoudendheid’ die het Amerikaanse Hooggerechtshof in het verleden heeft uitgevaardigd toen toneelstukken en publicaties werden verboden vóór uitvoering of verkoop door lokale overheden. Reuzen van sociale media spelen het spel volgens andere regels.

Richard Lindzen.

Richard Lindzen, lid van de National Academy of Sciences (NAS) en fellow van de American Association of the Advancement of Science, is een van de meest gepubliceerde klimaatwetenschappers ter wereld. Hij werd door de NAS gekozen om samen met hen twee klimaatwetenschappelijke rapporten te schrijven. Daarnaast was hij een mede-auteur van twee beoordelingsrapporten van het Intergouvernementeel Panel over klimaatverandering (IPCC). Ik noem deze feiten om aan te tonen dat als het om klimaatwetenschap gaat, zelfs de klimaatwetenschappelijke gemeenschap erkent dat Lindzen zijn vak kent.

Toen de CO2-coalitie een interview plaatste dat de Daily Skeptic met Lindzen voerde op haar Facebook-pagina, verwijderde de Facebook-censuur het snel en bestempelde Lindzen’s verklaringen als onjuist. Het artikel besprak een recent artikel van Lindzen geschreven voor de Global Warming Policy Foundation. Daarin geeft Lindzen zijn mening op basis van zijn jarenlange onderzoek dat klimaatverandering geen catastrofe is, en wijst hij op onderzoek in de eigen rapporten van het IPCC dat beweringen van op hol geslagen opwarming door koolstofdioxide ondermijnt.

De CO2-coalitie daagt het verbod van Facebook uit, daarbij verwijzend naar peer-reviewed onderzoek, maar tot nu toe is het nog steeds van kracht. Blijkbaar gelooft Facebook dat zijn censoren de stand van de klimaatwetenschap beter begrijpen dan Lindzen of het IPCC.

Wanneer sociale mediagiganten ‘de waarheid niet kunnen verdragen’ over klimaatverandering, verhinderen zij de vrije, publieke meningsuiting van experts en de gemiddelde burger op hun platforms.

***

Bron hier.

***