Er ligt meer ijs op de Noordpool dan tien jaar geleden

Metingen geven ander beeld dan modellen klimaatalarmisten

Meerdere wetenschappers hebben de afgelopen jaren voorspeld dat het ijs op de Noordpool nu verdwenen zou zijn. Satellietmetingen geven echter aan dat daar momenteel meer ijs ligt dan tien jaar geleden. Ook de zogenaamd bedreigde ijsbeer gedijt in de Arctische regio. De klimaatangst-propaganda verzwijgt deze feiten echter zorgvuldig. Metingen bijven toch zwaarwegender dan theoretische voorspellingen, schrijft natuurwetenschapper dr. Ferdinand Meeus.

Door Ferdinand Meeus.

Klimaatwetenschapper en hoogleraar Atmosferische Chemie aan de universiteit van Harvard James Anderson schreef in 2018 met stellige zekerheid dat we nog vijf jaar hadden om ons te redden van de klimaatverandering. Tegen 2022 zou volgens hem het Noordpoolijs verdwenen zijn als niet per direct de uitstoot van CO2 drastisch zou worden verminderd. Hij staat niet alleen in deze klimaatangstporno. Ook professor Peter Wadhams van de universiteit van Cambridge, een wereldwijd bekende klimaatwetenschapperen expert op het gebied van Noordpoolijs, was hem in 2012 voorgegaan met de voorspelling dat het Noordpoolijs binnen vier jaar volledig zou verdwijnen. Hij heeft er zelfs een bestseller over geschreven.

Bewuste angstboodschap

Dit zijn maar twee voorbeelden in een lange reeks. Ik kan eindeloos doorgaan met het aanhalen van voorspellingen van allemaal gereputeerde klimaatwetenschappers en experts, die lesgeven aan topuniversiteiten en die met veel enthousiasme dienstdoen als de moderne doemprofeten. In hun groene naïviteit willen ze allemaal de planeet redden en gebruiken daarom – bewust – eenzijdige en fel overdreven angstboodschappen onder de paraplu van ‘de wetenschap’ en de ‘consensus onder experts’. Die attitude wordt gepromoot door het VN-Klimaatpanel IPCC met als motto: je mag overdrijven met angstaanjagende scenario’s om zodoende meer media-aandacht te creëren voor de goede groene zaak. Wetenschappers met een kritische, meer neutrale blik worden weggezet als ‘klimaatontkenners’ en krijgen geen forum.

Overdreven klimaatalarmisme

Met hun overdreven klimaatalarmisme willen ze politici en beleidsmakers ervan overtuigen om nu per direct actie te ondernemen om de planeet te redden. Hun simpele boodschap is om te stoppen met het gebruik van fossiele brandstoffen vanwege de uitstoot van CO2. Volgens de aanhangers van het klimaatalarm-paradigma is het kleurloze en geurloze koolstofdioxidegas een gevaarlijke ‘vervuiler’. Dat er twintig keer meer CO2 zit in elke slok bruiswater, bier en cava wordt er niet bij verteld. Dat het broeikaseffect van CO2 ongeveer 3 Watt/m2 is, vergeleken met 340 Watt/m2 van de zon, wordt ook angstvallig onder het tapijt geveegd. De professoren klimaatalarmisten weten ook heel goed dat hun propagandagetoeter niet gaat werken op basis van een broeikaseffect dat kleiner is dan 1% van de zonne-energie. Vandaar de focus op het smelten van gletsjers en ijskappen, het uitsterven van ijsberen en alle extreme weerfenomenen. Vooral het smelten van het Noordpoolijs was en is een favoriet onderwerp.

[Klik op tweet voor meer informatie en illustratie.]

Metingen belangrijker dan voorspellingen

Gelukkig bestaat echte wetenschap nog steeds voor het grootste deel uit feitelijke metingen om de voorspellingen uit theorieën te testen. En als de metingen niet kloppen met de theoretische voorspellingen, dan wordt de theorie aangepast of vervangen.

Helaas, bij klimatologie gebeurt dat niet. Als klimaatalarm-voorspellingen worden weerlegd door de feitelijke metingen, horen we daar niets over. Niet in de wetenschappelijke vaktijdschriften en niet in de reguliere media. Goed nieuws (ijs is niet gesmolten) is blijkbaar geen nieuws, of nieuws dat niet past in het klimaatalarm-paradigma en daarom wordt doodgezwegen.

Dalende trend gestopt

Gelukkig kan iedereen met wat kennis van Google de resultaten van de ijsmetingen voor de Noordpool raadplegen op de website van het Noorse Meteorologisch Instituut. Uit de grafiek kan men duidelijk aflezen dat in de zomer het ijs een minimum bereikt rond september, waarna het ijs weer begint te groeien tot een maximum rond februari/maart. Betrouwbare satellietmetingen zijn helaas pas beschikbaar sinds 1980. En er was inderdaad met beginpunt 1980, een jaarlijks dalende trend in zee-ijs tot ongeveer tien jaar geleden. Maar die dalende trend is nu duidelijk gestopt. Oordeel zelf. De zwarte lijn toont de grootte van het ijsoppervlak in 2022, en die laat voor heel het jaar meer ijs zien dan de voorgaande tien jaar (geel-oranje lijn).

 

“Noordpoolexpeditie” NOS

Het ijs op de Noordpool is zee-ijs. Als dat zou smelten, dan is er geen meetbaar effect op de hoogte van de zeespiegel. Zeespiegelstijging is alleen mogelijk als het landijs smelt en het smeltwater in de zee terecht komt. Theoretische berekeningen van ‘meters’ zeespiegelstijging zijn gebaseerd op het smelten van het landijs op Groenland en Antarctica. De focus van klimaatalarmisten op het smelten van Noordpoolijs kwam door het mogelijke verband tussen ijssmelten en het uitsterven van die lieve snoezige ijsberen.

Maar, zoals we nu allemaal weten, zijn die ijsberen helemaal niet uitgestorven en is hun populatie zelfs toegenomen. Dat van die ijsberen is nu ook bevestigd door de klimaatalarm-fanfare van de NOS, die een groep klimaatwetenschappers vergezelde op een “wetenschappelijke expeditie naar de Noordpool”. Het doel was te gaan kijken hoe het nu echt gesteld is met dat Noordpoolijs. Redacteur Klimaat en Energie, Heleen Ekker, beklaagde zich over al die vele ijsberen die de expeditie hinderden in hun werk.

 

Spitsbergen

Het grappige aan de hele NOS-reportage en de zogenaamde Noordpoolexpeditie was, dat ze niet echt op de Noordpool waren (daar is 100% wit ijs), maar op het eiland Spitsbergen. Daar heerst van oudsher een gematigder klimaat dan op de Noordpool en is het er nu ’toevallig’ zomer. Ik kan niet anders dan concluderen dat die klimaatwetenschappers van de Noordpoolexpeditie slecht waren geïnformeerd over het uitsterven van de ijsberen. Misschien moeten ze ook iets doen aan hun kennis van aardrijkskunde: Spitsbergen is de Noordpool niet, het ligt er zo’n 1300 km vandaan. Ik hoop overigens dat het voor de wetenschappers een plezierig snoepreisje was met de klimaatalarm-filmbrigade van de NOS in hun nek.

Al met al is het een gegeven dat we voor het meten van het ijs op de Noordpool sinds 1980 beschikken over betrouwbare satellietmetingen, die openbaar zijn en gratis te verkrijgen bij de Noorse Meteodienst. En die metingen zijn klip en klaar: de dalende trend is gestopt. Er ligt nu meer ijs op de Noordpool dan tien jaar geleden. Maar ja, dat zijn feiten en daar houdt de klimaatalarmbrigade niet zo van.