MIT-klimaatwetenschapper Dr. Richard Lindzen verwerpt ‘klimaatverandering’ als “een quasi-religieuze beweging gebaseerd op een absurd ‘wetenschappelijk’ verhaal”.

Door Richard Lindzen.

Vertaling: Martien de Wit.

Dr. Richard Lindzen’s nieuwe rapport: An Assessment of the Conventional Global Warming Narrative – Gepubliceerd door de Global Warming Policy Foundation – 22 september 2022: Klimaatverandering is het onderwerp van “een quasi-religieuze beweging gebaseerd op een absurd ‘wetenschappelijk’ verhaal. Het beleid dat namens deze beweging wordt ingeroepen heeft ertoe geleid dat de VS zijn energiesysteem verwaarloost” – “Het klimaat op aarde heeft inderdaad grote schommelingen ondergaan, maar deze bieden geen bewijs voor een oorzakelijke rol van CO₂.”

“Tenzij we wakker worden en de absurditeit van het motiverende verhaal inzien, is dit waarschijnlijk slechts het begin van de rampen die zullen volgen op de huidige irrationele demonisering van CO₂.”

CO₂ is een bijzonder belachelijke keuze als ‘vervuiler’. De primaire rol van CO₂ is die van voedingsstof voor het plantenleven. Momenteel hebben bijna alle planten een tekort aan CO₂. Bovendien, als we iets meer dan 60% van de huidige CO₂ zouden verwijderen, zouden de gevolgen nijpend zijn: namelijk hongerdood voor al het dierlijk leven. Het zou waarschijnlijk niet leiden tot een bijzonder koude wereld, aangezien een dergelijke vermindering slechts een verandering van enkele procenten in het stralingsbudget zou betekenen. Immers, een vermindering van de zonnestraling met 30% ongeveer 2,5 miljard jaar geleden leidde niet tot een veel koudere aarde dan nu, zoals we eerder hebben opgemerkt in verband met de Early Faint Sun Paradox.1)

Het klimaat op aarde heeft inderdaad grote variaties ondergaan, maar deze bieden geen bewijs voor een causale rol van CO₂. Voor de ijstijden van de afgelopen 700 duizend jaar laten de proxy-gegevens van de Vostok-ijskernen zien dat afkoeling voorafgaat aan afname van CO₂, ondanks de zeer grove temporele resolutie (Jouzel et al.,1987, Gore, 2006).

Een hogere temporele resolutie is nodig om aan te tonen dat ook de opwarming voorafging aan de toename van CO₂ (Caillon et al, 2003). Voor vroegere variaties is er geen enkele aanwijzing voor een correlatie met kooldioxide, zoals blijkt uit onderstaande figuur, een algemeen gepresenteerde reconstructie van CO₂-niveaus en ’temperatuur’ voor de afgelopen ongeveer 600 miljoen jaar.

Desondanks leidt dit alles tot een quasi-religieuze beweging die gebaseerd is op een absurd ‘wetenschappelijk’ verhaal. Het beleid dat namens deze beweging wordt uitgerold, heeft ertoe geleid dat de VS hun energiesysteem hebben verzwakt (een proces dat een prominente rol heeft gespeeld bij het veroorzaken van de huidige inflatie). En dat terwijl de sancties zijn opgeheven voor de Russische Nordstream 2-pijpleiding, die bedoeld was om de bestaande pijpleiding door Oekraïne, die werd gebruikt om Duitsland te bevoorraden, te omzeilen.

Het heeft er ook toe geleid dat een groot deel van de Europese Unie de exploitatie van schaliegas en andere bronnen van fossiele brandstoffen heeft verboden, waardoor zij met veel hogere energiekosten, grotere energiearmoede en afhankelijkheid van Rusland blijft zitten, waardoor haar vermogen om zich tegen de agressies van Poetin te verzetten aanzienlijk is verminderd. …

Tenzij we ons bewust worden van de absurditeit van het motiverende verhaal, is dit waarschijnlijk slechts het begin van de rampen die zullen volgen op de huidige irrationele demonisering van CO₂. Van koers veranderen zal verre van eenvoudig zijn. Zoals President Eisenhower opmerkte in zijn afscheidsrede in 1961:

“Het vooruitzicht van overheersing van de natie door wetenschappers in dienst van de federale overheid, projecttoewijzingen en de macht van het geld is altijd aanwezig en moet ernstig in beschouwing genomen worden. Maar als we wetenschappelijk onderzoek en ontdekkingen respecteren, zoals het hoort, moeten we ook alert zijn op het gelijke en tegenovergestelde gevaar dat het overheidsbeleid zelf de gevangene wordt van een wetenschappelijk-technologische elite.”

***

Richard Lindzen.

1) noot van de vertaler
De Early Faint Sun Paradox of de Faint Young Sun Paradox beschrijft de schijnbare tegenstelling tussen waarnemingen van water vroeg in de geschiedenis van de aarde en de astrofysische verwachting dat de output van de zon in dat tijdperk slechts 70 procent zou zijn van die in het moderne tijdperk. De paradox is deze: met de output van de jonge zon op slechts 70 procent van haar huidige output, zou de vroege aarde naar verwachting volledig bevroren zijn – maar de vroege aarde lijkt vloeibaar water te hebben gehad en leven te hebben ondersteund.

***

Bron hier.

Zie voor pdf hier.

***