Trek het vliegtuig omhoog! Trek het vliegtuig omhoog!

Foto: Shutterstock.

Van een onzer correspondenten.

Door Andrew L. Urban.

De testpiloot was de vierde die probeerde te achterhalen waarom het nieuwe vliegtuig steeds neerstortte. De vorige drie konden het vliegtuig niet uit een duikvlucht halen. Ze crashten. Het was een instinctieve maar dodelijke beslissing toen de piloot tijdens de vierde test de joystick niet naar achteren trok maar juist naar voren duwde. Het was het tegenovergestelde van de strikt-ouderwetse methode in de handleiding. Het vliegtuig stortte niet naar de aarde: het kwam uit de dodelijke duik! Vliegtuig en piloot hebben het overleefd en een levensreddende les geleerd.

Dit is de kern van een waargebeurd verhaal dat ik vele jaren geleden tegenkwam en nu niet kan vinden, dus de details ontbreken.

Ik word aan dit verhaal herinnerd te midden van de Net Zero–hype die een groot deel van de wereld tot een duikvlucht dwingt. De politiek kan het voorbeeld van die testpiloot nemen en het electoraat een beleid presenteren die ons uit die duikvlucht haalt door de heersende orthodoxie rechtstreeks tegen te spreken. Om dit te doen zou het moeten vertrouwen op de feiten, feiten die nu niet hoorbaar zijn in het publieke discours. De feiten die de hele oude klimaatalarmhandleiding ontkrachten. De feiten die honderden, zo niet duizenden wetenschappers kennen, zoals het gewoonweg toepassen van de wetenschappelijke methode in de studie van het klimaat, maar die worden tegengehouden of geblokkeerd om een rol te spelen in het publieke debat.

Senator Wirth saboteerde de airconditioning de vorige nacht, in de hoop ervoor te zorgen dat de tv-camera’s iedereen zwetend konden laten zien.

Wanneer zag u de veelgeprezen Australische professor geologie Ian Plimer geciteerd of geïnterviewd op FTA TV? Of zijn boeken over het onderwerp besproken in de reguliere media?

Er zijn modellen gemaakt om de hypothetische door de mens veroorzaakte veranderingen in het klimaat en de veronderstelde schade die deze veranderingen kunnen veroorzaken, te laten zien; maar die modellen zijn niet goed te vergelijken met echte waarnemingen.

Zo gaat nu het wetenschappelijke argument de wereld in, ter ondersteuning van rampzalige klimaatverandering en het bijbehorende rampzalige beleid.

Nu, eindelijk, zijn kiezers misschien ontvankelijker om te horen dat het klimaatveranderingsscenario eigenlijk om geld gaat, niet om klimaat.

De eerste en grootste uitdaging zou zijn om kiezers ervan te overtuigen dat er tegen hen is gelogen. Dat kan nu echter wat gemakkelijker zijn in de onmiddellijke nasleep van COP27, waar onze eigen energieminister van Australië Chris Bowen als eerste is bezweken voor de drang om het westen te straffen met financiële sancties. Bowen pleit voor de overdracht van rijkdom aan derdewereldlanden als herstelbetalingen voor het veroorzaken van klimaatverandering die hen pijn heeft gedaan; de ‘verlies en schade’-truc. Nu, eindelijk, zijn kiezers misschien ontvankelijker om te horen dat het klimaatveranderingsscenario eigenlijk om geld gaat, niet om klimaat.

Met de combinatie van het ontmaskeren van klimaatalarmisme en het belachelijk maken van de herstelbetalingen voor ‘verlies en schade’, zou de regering een rationeel, goed geïnformeerd, verstandig en aantoonbaar alternatief moeten bieden voor de massale waanvoorstellingen en hysterische cultus van beleid dat naar Net Zero duikt.

Verzet tegen het idee binnen de regering om een ​​beleidswending van 180 graden te maken is begrijpelijk; het vereist overtuiging en moed.

Maar kijk maar eens naar het werk van een oceaan van wetenschappers die dergelijke feiten wel kunnen verschaffen. Bijvoorbeeld: Richard Lindzen, Judith Curry, Ian Plimer, Craig Idso, S. Fred Singer, Bob Carter, Kesten Green en Scott Armstrong, Willie Soon, William Happer, Javier Vinós, Andy May, Richard Feynman, David Evans, John McLean , Chris Landsea, John Christy, Michelle Stirling, Jennifer Marohasy, Ansley Callow, Darrell Ince, Hendrik Tennekes, Michael R. Fox, Hamish Campbell, Ivar Giaever, Guus Berkhout, Marcel Crok, PLUS: 1.100+ ondertekenaars van de Klimaatverklaring; 300 ondertekenaars op een brief aan de Amerikaanse president; 33 leden van de Geologische Vereniging.

Andrew Urban.

Men zou kunnen beginnen met het benadrukken van de geschiedenis van oneerlijkheid die vanaf het begin ten grondslag lag aan de beweringen over klimaatverandering. Het antropogene scenario voor opwarming van de aarde werd gelanceerd op 23 juni 1988 in de Amerikaanse Senaatscommissie met de getuigenis van James Hansen van NASA. Om de ‘opwarming’ tijdens de sessie te benadrukken, plande Hansen’s democratische bondgenoot, senator Tim Wirth de hoorzitting op een dag die naar verwachting de heetste zomerdag in Washington zou zijn. Wirth saboteerde de airconditioning de vorige nacht, in de hoop ervoor te zorgen dat de tv-camera’s iedereen zwetend konden laten zien. Wirth vertelde later aan Deborah Amos (NPR News): ‘We gingen de avond ervoor naar binnen en openden alle ramen, dat moet ik toegeven, zodat de airconditioning niet werkte in de kamer. En dus toen de hoorzitting plaatsvond … was het echt warm … ‘

Voor het hele artikel: zie hier:

Inmiddels staat het aantal wetenschappelijke ondertekenaars bij Clintel.org op 1454.

Zie hier.

***