Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Wat opvalt de laatste tijd, is dat de CAGW-hypothese (dominant menselijke invloed op catastrofale opwarming) zich in alle poriën van onze maatschappij genesteld lijkt te hebben. Er is geen ontkomen meer aan. De indoctrinatie van alle gelederen van onze maatschappij is volledig.

Weliswaar is het een meesterlijke PR-overwinning, mede door de volmondige instemming en het uitdragen van die PR door de meeste media, maar het is een fiasco voor wetenschapsbeoefening. Ik heb zo mijn gedachten hierbij. Het is immers zonneklaar dat wetenschap hier geen rol meer bij speelt. Het gaat slechts om politiek. Dit geldt al vanaf het mandaat van het IPCC. Menselijke CO2-bijdrage werd slechts als exclusief toelaatbare bijdrage geaccepteerd. Natuurlijke invloeden van opwarming werden buitengesloten.

Antonio Guterres.

Dit is sindsdien niet veranderd. De CAGW-hypothese (weerlegd dominant menselijke invloed op catastrofale opwarming) was van meet af aan de politieke drijfveer achter de samenvattingen voor policy makers waaraan men gedwee gehoorzaamde. Achteraf werden de ‘bewijzen’ er wel bij verzameld om de bij handopsteken bepaalde statistiek te dienen voor boude beweringen als die van Guterres: highway to climate hell.

De brave man kletst maar wat. Zoals al 40 jaar lang kletsverhalen over door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming worden opgedrongen. Het gebrek aan overtuigingskracht moge zoals bekend blijken uit de frauduleus tot stand gekomen 97%-consensus onder wetenschappers en de al even frauduleuze hockeystickgrafiek.

Inderdaad is er nooit een aannemelijke verklaring gevonden voor dominante menselijke invloed op catastrofale opwarming. Het is een loze bewering die inmiddels zeer aannemelijk is weerlegd door Happer en Van Wijngaarden. Helaas trapten desondanks burgers en politici massaal in bovengenoemde fraude. Er ontstond een hedendaagse ongezonde Orwelliaanse uitsluitingscultuur voor criticasters van het klimaatbeleid. Zelfs de academische vrijheid van wetenschappers wordt bedreigd. Zie hier

Immers de stem van de wetenschap. Welke dan? Hierover gaat het boek van Ronald Meester: Wetenschap als nieuwe religie. Wat mij betreft past dit boek in het rijtje van in eerdere artikelen op Climategate.nl genoemde boeken als Geloof niet alles van Jules de Waart en Waarom we niet bang hoeven te zijn voor kernenergie van Marco Visscher, vanwege de relativistische ondertoon.

Relativisme is dringend nodig in deze tijd waarin emotie, zelfs hysterie, de boventoon in het klimaatdebat voeren. Het debat en ook het klimaatactivisme krijgen hysterische trekken. Zoals eerder opgemerkt, van meet af aan was zonneklaar dat in het klimaatdebat voor wetenschap geen rol van betekenis was weggelegd. Het woord wetenschap dient slechts als een autoriteitsargument, net als die 97%-consensus. Wetenschap dient slechts als een, volgens hedendaags jargon, tot slaaf gemaakte entiteit onderworpen aan politieke doel achter het IPCC-mandaat.

Ronald Meester.

Nu dan, de auteur beoogt terecht het abstracte begrip De Wetenschap te ontdoen van zijn dogmatisme en ultiem gezaghebbend. Hier is immers wetenschap helemaal niet voor bedoeld en niet geschikt. De auteur richt in het boek zijn aandacht op de berichtgeving en het beleid in de covidjaren. In het boek worden grote vraagtekens gezet bij de wetenschappelijke onderbouwing van het coronabeleid. De auteur maakt langs diverse wegen met rekenvoorbeelden aannemelijk dat de wetenschappelijke onderbouwing van het coronabeleid niet deugde. Zijn conclusie is dat wetenschap niet als een onfeilbaar pauselijk dogma geldt. Dit is eigenlijk een open deur, want wetenschap ontwikkelt zich bij de gratie van twijfel, niet door consensus of dogmatisme wat klimaatbeleid wel is.

Echter, de auteur stelt dan:

Er is geen model dat twijfel zaait over het nut van CO2-reductie. Dit staat in schril contrast met de modellen die in de covid-pandemie worden of werden gebruikt. Menselijk gedrag is nu eenmaal een stuk lastiger in wiskundige modellen te vatten dan het klimaat.

Dit is een eigenaardige opmerking. Wat bedoelt de auteur hiermee? Wat maakt CO2-reductie nuttig? Vooralsnog is bekend dat CO2 een bemester is en experimenteel bevestigd hogere land- en tuinbouwopbrengsten geeft bij hogere atmosferische concentraties. De aarde zelf vergroent ook significant.

Of bedoelt de auteur dat minder CO2 in de atmosfeer minder catastrofale opwarming tot gevolg zou hebben: de klimaat-CO2-regelknop dus? Ik acht de auteur niet zo naïef dat hij hier onvoorwaardelijk in gelooft. Komt deze uitspraak mogelijk voort uit angst om geëxcommuniceerd te worden uit de academische wereld? Zie hier welk lot hem dan mogelijk te wachten zou staan. Wokisme in zijn meest verachtelijke gedaante. Hij is bepaald niet de enige.

Het moge duidelijk zijn dat normale wetenschapsbeoefening op het terrein van klimaat niet langer mogelijk is. Vervang de Russische propaganda over het uitdrijven van denkbeeldige nazi’s uit de Oekraïne door de propaganda voor het uitdrijven van menselijke CO2-emissie als even denkbeeldige bedreiging.

De conclusie laat zich raden: leven wij, zo bezien, nog wel in een democratie? De twijfels hierover nemen met de dag toe. Ook de rechterlijke macht eigent zich steeds meer macht toe en gaat zonder enige bevoegdheid zelfs op de stoel van de wetenschap zitten of die van de wetgevende macht. Einde Trias Politica.

Ook de zorgen over het dictatoriale gedrag van Brussel via Timmermans nemen toe. Het covid- en klimaatbeleid laten zien dat de beleidsmakers de misvatting van een maakbare wereld al dan niet door modellen, innig koesteren. Dit leidt onherroepelijk tot deels nu al zichtbare, ernstige ontsporingen. De burger draait op voor hogere lasten en wordt in de dwangbuis gestopt die slechts bestaat in de fantasie en socialistische ideologie van Timmermans c.s. Om de auteur te parafraseren: vroeger dansten we naar het pijpen van God bang om Hem te ontrieven. En nu wij zo veel vrijheid zouden hebben, hebben wij, misleid door propaganda en desinformatie, opnieuw “gekozen” om onvrij te zijn en dansen we naar het pijpen van techniek en wetenschap, bang om deze aansluiting te missen. Vroeger waren we bang dat als God boos werd, we naar de hel zouden gaan. Nu zijn we bang dat als we niet Timmermans’ obsessies gehoorzamen, wij ons begeven op voornoemde highway to climate hell.

Wie wil er nog zaken doen met de EU met al die CO2-heffingen? De EU zet zichzelf buiten spel vanwege een niet-bestaand probleem en een socialistische natte droom.

Vele klimaatgelovigen verwijten sceptici dat ze geen klimaatwetenschapper zijn, wat dit dan ook voor wezen zou zijn. Is Timmermans dit dan wel met zijn studie Franse letteren en Europees recht? Welk recht van spreken heeft hij en op welke wetenschappelijk onweerlegbaar bewijs baseert hij zijn besluitvorming? Timmermans roept maar wat en blijkt abominabel geïnformeerd. De man bluft slechts en is wel de laatste om gehoor aan te geven bij zijn obsessieve plannen.

Is zijn beleid een herhaling van het slecht, zo niet onjuist, onderbouwde covid-beleid van het OMT? Die parallel kan de lezer wel trekken bij het lezen van het boek Wetenschap als religie.

Ik breng in herinnering de opmerkingen over wiskundige modellen die menselijk gedrag niet kunnen vatten. Het IPCC schrijft over klimaatbeïnvloeding:

In climate research and modelling, we should recognise that we are dealing with a coupled non-linear chaotic system, and therefore that the long-term prediction of future climate states is not possible.

Bron: TAR-14 (ipcc.ch)

Jeroen Hetzler.

Zo complex is ook het klimaat naast het menselijk gedrag om dit te modelleren. Timmermans probeert zijn persoonlijk ideologisch model op te leggen aan alle EU-burgers door geweldloze dwang. Poetin probeert hetzelfde, in de Oekraïne, zij het wel mét geweld. Het resultaat is eender. De vraag rest of de EU-burger deze dictatuur nog langer wil accepteren. De Oekraïense burger verzet zich terecht. De EU daarentegen glijdt af naar een dictatuur dankzij het misbruik van het begrip wetenschap bij de irrationele demonisering van CO₂.

Zoals President Eisenhower het formuleerde in zijn afscheidsrede in 1961:

Het vooruitzicht van overheersing van de natie door wetenschappers in dienst van de federale overheid, projecttoewijzingen en de macht van het geld is altijd aanwezig en moet ernstig in beschouwing genomen worden. Maar als we wetenschappelijk onderzoek en ontdekkingen respecteren, zoals het hoort, moeten we ook alert zijn op het gelijke en tegenovergestelde gevaar dat het overheidsbeleid zelf de gevangene wordt van een wetenschappelijk-technologische elite. Bron.

***

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet moet worden vernietigd.)