Door Ron Barmby 

Een veehouder wachtte geduldig af tijdens de recente Schachter Energy Conference in Calgary, Canada, terwijl ik met een zakenvrouw sprak over waarom methaan niet het gevaarlijke broeikasgas is dat de Canadese regering zegt dat het is. Zij aanvaardde mijn argumentatie niet en vertrok zonder mijn boek te kopen.

Nadat hij mijn weinig succesvolle verhaal had gehoord, stelde de boer voor dat ik deze video van Dr. Thomas Sheahen zou bekijken, gebaseerd op deze presentatie.

Hij is bezorgd omdat Canada aangeeft dat het na Nederland en Sri Lanka de uitstoot van methaan (CH4) en lachgas (N2O) door de landbouw aanzienlijk zal verminderen.

Aangezien zijn vee zich voedt met gewassen die met stikstofhoudende kunstmest zijn verbouwd (de kunstmest produceert N2O en vervolgens CH4 in het spijsverteringskanaal), wordt zijn broodwinning bedreigd door de voorgestelde nieuwe regelgeving.

Hij vroeg me terug te komen met een lekenuitleg van Dr. Sheahen’s boodschap, zodat hij die kon delen met zijn collega-veehouders. Hij kocht een exemplaar van mijn boek en nu kom ik bij hem terug.

Dit verandert alles.

Dr. Sheahen’s video is een samenvatting van wetenschapper tot wetenschapper van een artikel geschreven door twee eminente natuurkundigen, Dr. W. A. van Wijngaarden en Dr. W. Happer.

Zij stelden vast dat het huidige broeikaseffect van methaan en distikstofoxide te verwaarlozen is, en zelfs nog te verwaarlozen zou zijn als er veel meer van deze gassen in de atmosfeer zouden zijn.

Hun berekeningen worden bevestigd door gegevens van satellieten, waardoor hun vergelijkingen in overeenstemming zijn met de wetenschappelijke methode.

De berekeningen en methode van Wijngaarden en Happer staan in schril contrast met de beweringen van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) en de regering van Canada dat methaan en lachgas in belangrijke mate bijdragen tot de opwarming van de aarde.

Wat Wijngaarden en Happer deden

Wijngaarden en Happer ontwikkelden de wiskunde om het broeikaseffect nauwkeurig te berekenen voor de vijf belangrijkste broeikasgassen, waaronder methaan en lachgas.

Het artikel is geschreven door gepromoveerden in de natuurkunde voor gepromoveerden in de natuurkunde en het grootste deel van de 59 pagina’s inhoud bestaat uit ingewikkeld rekenwerk dat alleen kan worden gevolgd en begrepen door een kleine elite (ik hoor daar niet bij, en ik dank Mark Ramsay, P. E. voor zijn waardevolle inzichten en verduidelijkingen).

Maar we hoeven de vergelijkingen niet te begrijpen om het concept dat ze beschrijven te begrijpen, want het bewijs is dat natuurkundige waarnemingen hun resultaten ondersteunen.

Wijngaarden en Happer wisten uit eerder vastgestelde wetenschap dat de aarde kortgolvige straling van de zon absorbeert en deze afgeeft als langgolvige infrarode straling, d.w.z. warmte-energie.

Ze wisten ook hoeveel van elke golflengte infrarode straling wordt afgegeven en hoe dat verschilt over de hele planeet.

Zij noemden de Sahara, waar veel infrarode straling vrijkomt over het hete landschap en zeer weinig vocht; de Middellandse Zee, waar minder straling vrijkomt over warm water en hoge vochtigheid; en Antarctica, waar veel infrarode straling vrijkomt.

Satellietmetingen laten zien hoeveel van elke golflengte van de infrarode straling die door elk gebied wordt gegenereerd, ontsnapt aan de atmosfeer van de aarde naar de ruimte. Het totale verschil tussen de warmtestraling van de aarde en wat naar de ruimte ontsnapt, wordt geabsorbeerd door de broeikasgassen in onze atmosfeer en dat wordt het broeikaseffect genoemd.

Dat is waardoor het aardoppervlak warmer (plus 15°C) dan het maanoppervlak (min 19°C).

De berekeningen van Wijngaarden en Happer voorspelden met opmerkelijke nauwkeurigheid de absorptie van infrarode straling voor elk van de vijf broeikasgassen boven de Sahara, het Middellandse-Zeegebied en Antarctica. Ze kwamen bijna perfect overeen met de waargenomen satellietgegevens.

Dit is uiterst belangrijk omdat de wetenschappelijke methode werkt door een rekenmodel te vergelijken met de waargenomen gegevens. De satellietgegevens verifiëren het rekenmodel.

De IPCC modellen, en dat zijn er meer dan honderd, doen dat niet. Zij voorspellen consequent een hogere opwarming van de aarde dan de fysisch waargenomen temperaturen in de loop der tijd.

Wat betekent dat?

In het huidige mengsel van broeikasgassen in de atmosfeer neemt water het grootste deel van het broeikaseffect voor zijn rekening, koolstofdioxide komt op de tweede plaats met ongeveer 25% en alle andere gassen, waaronder methaan en lachgas, zijn onbelangrijk.

[Opmerking voor de lezer: Vaak wordt water genoemd als een veel grotere bijdrage aan het broeikaseffect. Dat komt omdat de desbetreffende berekeningen en satellietmetingen zijn uitgevoerd bij heldere hemel. In een aparte lezing bevestigt Dr. Happer dat wanneer wolken (die grotendeels bestaan uit watermoleculen gehecht aan aërosoldeeltjes) worden toegevoegd, de bijdrage van water 90 tot 95 procent van het totale broeikasgaseffect bedraagt].

Het IPCC wil dat u de waterdamp negeert en denkt dat als kooldioxide een tuinslang zou zijn die de opwarming van de aarde voedt, dan zijn methaan en lachgas elk een brandslang.

De werkelijkheid is dat als kooldioxide een tuinslang is, methaan en lachgas elk een druppelende kraan zijn en waterdamp een brandslang.

Wijngaarden en Happer erkennen dat methaan 30 keer krachtiger is als broeikasgas dan kooldioxide, wat overeenkomt met het IPCC-standpunt van 25 keer krachtiger.

Maar dat is per molecule en er zijn niet veel methaanmoleculen in de atmosfeer om een betekenisvolle bijdrage te leveren aan de opwarming van de aarde.

Ze hebben ook berekend hoeveel het broeikaseffect zou toenemen als de concentratie van elk gas zou worden verdubbeld:

Een verdubbeling van elk van de huidige concentraties koolstofdioxide, methaan of lachgas verhoogt het broeikaseffect met slechts enkele procenten.

In een lezing over hetzelfde document gaf Wijngaarden een indicatie van wat een verdubbeling van het broeikasgaseffect voor kooldioxide en methaan betekent in termen van verhoogde oppervlaktetemperatuur.

De concentratie kooldioxide in de atmosfeer bedraagt momenteel ongeveer 410 ppm (delen per miljoen) en stijgt met een snelheid van 2,3 ppm per jaar; het duurt 180 jaar om te verdubbelen.

Volgens de berekeningen van de heldere hemel zou dit neerkomen op een temperatuurstijging aan de grond van 1,4°C tot 2,3°C, afhankelijk van de vochtigheidsgraad. Het middelpunt is 1,8°C over 180 jaar, wat resulteert in een opwarmingstrend van 0,1°C per decennium.

[Noot voor de lezer: Dit komt overeen met Dr. Roy Spencer’s satellietgebaseerde opwarmingstrend van de laatste vier decennia van 0,1°C per decennium].

De concentratie van methaan in de atmosfeer is momenteel ongeveer 1,8 ppm en stijgt door alle natuurlijke en menselijke bronnen met 0,0076 ppm per jaar. Het duurt 240 jaar om te verdubbelen.

Voor elke nieuwe methaanmolecule die de lucht ingaat, zijn er 300 moleculen nieuwe kooldioxide-emissies, maar de methaanmolecule is 30 keer krachtiger als broeikasgas.

Dat betekent dat een verdubbeling van de hoeveelheid methaan slechts een tiende (30/300) van de opwarming van de aarde veroorzaakt die optreedt bij een verdubbeling van de hoeveelheid kooldioxide. Dit komt neer op 0,18°C over 240 jaar of 0,008°C per decennium.

Toevoeging van de 30 keer krachtiger methaanmolecule aan de atmosfeer, maar met een factor 1/300 van de snelheid van kooldioxide, resulteert in een opwarming aan de grond van slechts 8% van die welke door kooldioxide wordt veroorzaakt. En kooldioxide zou er een eeuw over doen om de wereldtemperatuur met 1°C te doen stijgen.

Methaan zou meer dan 1000 jaar nodig hebben om de planeet met 1°C op te warmen, en langer als we toevallig wolken hebben.

In een volgend artikel publiceerden Happer en Wijngaarden vergelijkbare cijfers voor lachgas. N2O is als broeikasgas 230 keer krachtiger dan CO2 (dat is ook de kop van het IPCC en de media).

Het heeft momenteel een atmosferische concentratie van 0,34 ppm en neemt elk jaar toe met 0,00085 ppm. Het duurt 400 jaar om te verdubbelen, wat resulteert in een opwarmingstendens van 0,006°C per decennium.

Het zou meer dan 1500 jaar duren voordat lachgas de aarde met 1°C opwarmt; dat is het getal dat de media niet vertellen. Het zou nog langer duren als we toevallig wolken hadden.

Aan de boer in de buurt van Calgary (of waar dan ook)

Je hoeft de wiskunde niet te begrijpen om de resultaten te accepteren wanneer onafhankelijke waarnemingen het wiskundige model verifiëren. In tegenstelling tot de IPCC-modellen zijn de berekeningen in overeenstemming met de wetenschappelijke methode.

De leek kan de boodschap van Dr. Sheahen’s video – dat het broeikaseffect van methaan en lachgas verwaarloosbaar is – gerust aanvaarden, omdat satellietgegevens dat bevestigen.

Dit verandert alles: Koeien veroorzaken geen opwarming van de aarde. Evenmin als kunstmest op basis van stikstof.

***

Ron Barmby.

Over de auteur

Het volledige Climate Change Dispatch artikel, geschreven door Ron Barmby en oorspronkelijk gepubliceerd op 25 november 2022, kan hier worden geraadpleegd.

Ron Barmby (www.ronaldbarmby.ca) is een Professional Engineer met een bachelor- en masterdiploma, wiens meer dan 40-jarige carrière in de energiesector hem naar meer dan 40 landen op vijf continenten heeft gebracht. Zijn boek, Sunlight on Climate Change: A Heretic’s Guide to Global Climate Hysteria (Amazon, Barnes & Noble), legt in lekentaal uit hoe de natuurlijke en door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde werkt.

***

Bron hier.

***

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: