Door Udo Pollmer.

Vertaling: Piet van Veghel.

Deze aflevering over water gaat over de stijgende zeespiegel, waarover duidelijk geen “consensus” bestaat in de “wetenschap”. Aan het woord is de levensmiddelenchemicus Udo Pollmer, wetenschappelijk leider van de EU.L.E.-vereniging. Zie voor de vorige aflevering hier.

In de loop van de geschiedenis van de aarde heeft de zeespiegel enorme schommelingen ondergaan. Tegenwoordig worden al minimale veranderingen geëxtrapoleerd naar een wereldondergang. Het Duitse onderzoekscentrum voor geowetenschappen, daarover geciteerd(1):

“De zeespiegel ligt tot 110 meter onder- en tot 85 meter boven de berekende waarden. De oorzaak is de ongelijkmatige verdeling van dicht gesteente in het binnenste van de aarde en de daaruit voortvloeiende verschillende aantrekkingskracht van het water.” Het verschil in hoogte “tussen twee bijna naburige zeeën zoals de Zuid-Atlantische -en de Indische Oceaan bedraagt ongeveer 200 meter.”(1) Daar het zwaartekrachtveld van de aarde, de gravitatie door magmastromen, voortdurend verandert, daalt of stijgt ook de heersende zeespiegel.

Nils Axel-Mörner.

Aan de Noordzeekust blijkt uit de data, dat de snelle stijging van het peil van duizenden jaren geleden, zich al ten tijde van Caesar vertraagd had en sindsdien vrijwel tot stilstand is gekomen.(2) In Cuxhaven vertoont het gemiddelde laagwater over de afgelopen 50 jaar geen enkele trend.(3) Op de Maldiven daalde het zeeniveau bijvoorbeeld rond 1970 zeer snel met 20 centimeter. Sindsdien is het laag gebleven.(5,6) De paleogeofysicus Nils-Axel Mörner uit Stockholm, onder andere hoofd van het Maldiven Sea Level Project, moest ontslag nemen na deze politiek ongewenste bevinding.

Op Tuvalu, de Zuidzee-eilanden die al lang hadden moeten verdrinken, wordt het peil sinds 1980 gemeten. Er is “absoluut geen trend waarneembaar, geen stijging, niets”, aldus Mörner!(5,6 ) De geowetenschapper Paul Kench vergeleek luchtfoto’s van de archipel uit 1970 met die uit 2014 en stelde vast dat het landoppervlak van de eilanden met meer dan 70 hectare was toegenomen.(4 ) Mörner verzette zich vooral tegen de onzin met de modelberekeningen, waarmee “klimaatonderzoekers” naar believen hun dramatische resultaten genereren. Hij vertrouwde op metingen, die zijn wetenschappelijke carrière bezegelden.

Niet alleen magmastromen bepalen het zeeniveau, maar ook de maan met haar eb en vloed. Het werkt exact zo op het vasteland: het aardoppervlak is ook onderworpen aan zijn zwaartekracht. “In het samenspel van aantrekkings- en middelpuntvliedende krachten tussen de aarde en de maan, stijgt en daalt de grond onder onze voeten … in Europa … met ongeveer 80 cm. Hier werken dan veel krachten samen, zoals de belasting van het opkomende water aan de Noordzeekust. Hierdoor stijgt de grond in het binnenland bij vloed, maar daalt hij in het kustgebied.”(7,8)

De zee is geen geëmailleerde badkuip die overloopt, maar heeft een flexibele en deels doorlatende bodem in de vorm van de aardkorst.(38,50 ) Als de kilometers dikke ijskap op Groenland zou smelten, zou de druk op de ondergrond afnemen en zou deze stijgen. Elders zou de grond wegzakken. Het beeld van een ballon die van alle kanten kan worden ingedrukt en daardoor rondom uitzet, zou passender zijn.

IJzige stilte

Louis Frank.

Toen Louis Frank van de Universiteit van Iowa de beelden analyseerde van zijn speciale camera’s aan boord van onderzoekssatellieten en ruimtesondes, deed hij een zeldzame ontdekking: daar waren onbekende objecten te zien, die in de richting van de aarde vlogen.(10) De metingen lieten slechts één mogelijkheid toe: grote brokken ijs, duizenden en duizenden per dag, suisden in de richting van de hoge atmosfeer en verdampten daar; een soort tonnenzware mini-kometen.(10-13)  Hun waarneming wordt bemoeilijkt door het feit dat ze vervuild zijn met koolstof en andere materialen die in de ruimte volop aanwezig zijn.(35) In de atmosfeer vormen ze fijn ijs zoals cirruswolken, of dalen op aarde neer als koude regen. Daardoor breken er soms onverwachte koude periodes aan.

Aanvankelijk waren zijn collega’s diep onder de indruk van zijn bewijsvoering. Maar als donderslag bij heldere hemel begon er een heksenjacht, hij werd bespot, hij zou waarschijnlijk het stof niet van zijn lens hebben afgeveegd. Van de ene op de andere dag werd hij behandeld als een melaatse.(9) De beschuldigingen tegen zijn studies waren verzonnen, het tijdschrift Nature verwierp een artikel omdat een “representatieve enquête” onder zijn collega’s zich tegen hem had gekeerd. Wetenschap door het organiseren van een schervengericht ! Verdere financiering voor onderzoek werd geweigerd.(9) De manier waarop zijn existentie werd vernietigd is een duidelijke aanwijzing voor de principiële juistheid van zijn metingen en interpretatie. Het zou helpen, vele onverklaarbare fenomenen te begrijpen. Kennelijk is dit niet gewenst.

Een voorbeeld: Volgens isotopenanalyses van Deense geologen zou de aardbol heel langzaam opdrogen. Sinds het ontstaan van de oceanen is al een kwart van het water verdwenen.(14) Aan deze analyse valt niet te tornen. Het verlies wordt voornamelijk toegeschreven aan microben, die water splitsen en uit waterstof en kooldioxide methaan en zuurstof produceren. Het methaan stijgt op naar de stratosfeer, waar het wordt vernietigd door de UV-straling van de zon.(15) Misschien is de reden dat de oceanen niet verdwijnen dat kosmisch ijs de verliezen compenseert.

Dinos: te zwaar voor onze wereld

Ott Hilgenberg.

Frank’s metingen ondersteunen ook de theorie van de uitdijende aarde. Ze stamt van een belangrijke geoloog, Ott C. Hilgenberg. Hij toonde aan dat onze planeet in de loop van haar geschiedenis langzaam maar gestaag is gegroeid.(16,17) Hierdoor kunnen we veel anders onverklaarbare verschijnselen begrijpen. Ook nu vond weer een grof schandaal plaats. De redactie van Wikipedia besloot de biografie van Hilgenberg volledig uit de Engelse Wiki te verwijderen;(18) de Duitse versie dient eerder om deze te demonteren. Zijn collega Stephen Hurrell:

“Niemand van ons zou al te verbaasd dienen te zijn over deze verwijderingen. Tegenstanders van de expansie zijn immers al geïnfiltreerd in Wikipedia, om opzettelijk een groot deel van de geschiedenis van de expansie van de aarde te verwijderen.”(18)

Om uit de stortvloed aan argumenten er een te kiezen: Veel dinosaurussen die 150 miljoen jaar geleden op aarde rondzwierven waren te zwaar voor deze wereld. De grootste van hen, de Patagotitan mayorum, woog een respectabele 70 ton.(25) De huidige zwaartekracht zou hem op de grond hebben gedrukt. Daarom moet de gravitatie destijds beduidend lager geweest zijn. Ter vergelijking: op de kleinere maan bedraagt de zwaartekracht slechts een zesde. Naarmate de massa en de omvang van de aarde toenamen, nam ook haar zwaartekracht toe. Dit verklaart waarom al 150 miljoen jaar lang, de omvang van landwezens gestaag is afgenomen. Een olifantenstier weegt slechts een tiende van de patagotitanen.

In het Internet heet het dat Hilgenberg ontkracht en achterhaald zou zijn, en heeft Wegener’s platentektoniek de overhand gekregen. Dat is schandalig. Hilgenberg, een aanhanger van Wegener, zette zijn theorie voort. Het aantal wetenschappelijke werken, die Hilgenberg tot op de dag van vandaag eer betonen, is nauwelijks nog te overzien.(bv.19-24 ) Alleen al de afgelopen jaren zijn tientallen publicaties verschenen. Wikipedia maalt er niet om, ze deelde de protesterende geofysici mee, dat het zelfs binnen zijn macht ligt, om alle publicaties die Hilgenberg zelfs maar vermelden te verwijderen.(18) Zo gaat het daar.

Terwijl klimaatactivisten beweren dat de oceanen vanwege de opwarming door smeltwater, langzaam over zouden lopen, verklaren andere experts, dat de aarde voortdurend massa in de ruimte verliest en uiteindelijk zal krimpen.(37) Geofysici houden vast aan het tegendeel: voor hen dijt de oceaanbodem steeds verder uit. Steeds meer magma stroomt uit de subductiezones in zee en vergroot de oppervlakte van de zeebodem.(27-29,41) Dit betekent echter dat de zeespiegel helemaal niet kan stijgen, maar langzaam moet zakken, tenzij er aanvulling komt vanuit de ruimte.

Palmström laat groeten

Hoe zit het met de zogenaamde megacryo-meteorieten, kilo’s zware ijsbrokken zo groot als een voetbal, die bijvoorbeeld in januari 2000 in Spanje tien dagen lang vanuit het niets uit de lucht kwamen vallen? De bewering van de deskundigen dat ze van aardse oorsprong zouden zijn, suggereert dat onzichtbare wolken zich hadden verzameld om blokken ijs te vormen die konden neerploffen als ze zwaar genoeg waren Of dat tornado’s water op zouden zuigen, bevriezen en transporteren naar mooiweergebieden, om het daar uit de strak blauwe lucht te laten vallen.(30)

Toen ook nog de theorie de ronde begon te doen, dat hier ondanks stralende weer hagelstenen, onzichtbare hagelstenen door niet opgemerkte stormen op elkaar zouden botsen en er zo ijsblokken ontstonden, reageerden zelfs de vakwereld geërgerd. In Science spotte een hagelonderzoeker dat de ideeën van zijn collega’s hooguit geschikt waren voor het laten ontstaan van sneeuwvlokjes.(40,48)

Natuurlijk vallen er soms hagelstenen ter grootte van tennisballen uit de lucht tijdens hevig onweer, en kunnen ze ook in de atmosfeer worden gevormd door meteorologische processen. Chemische analyse kan aantonen of ze op aarde zijn gevormd.(46,49) Ooit werd er een hagelsteen gevonden waarin een kleine schildpad zat. Het diertje was volledig in ijs gehuld.(47) Maar langeafstandstransporten van 100 kilo en meer zijn absurd. In het heelal vliegen genoeg bevroren spul rond, dat bezwijkt onder de zwaartekracht van de aarde.

„Het is griezelig,” aldus een expert, „dat kennelijk dagelijks dergelijke brokken op aarde neer kletteren.”(39) Blokken ijs, soms met een diameter van enkele meters, zijn niet alleen in Spanje uit de lucht komen vallen, maar zijn sinds mensenheugenis overal ter wereld waargenomen.(31-33,45 ) Zo meldt het Augsburger Wunderzeichenbuch het neerkomen van talrijke cryo-meteorieten met verwoestend effect in Dordrecht in 1552.(36) In 1880 merkten waarnemers in Minsk de kleuring van het ijs op, sommige waren roze, andere vertoonden een helder blauwe kleur. Dit werd destijds geïnterpreteerd als de aanwijzing voor nikkel en kobalt, kenmerkende elementen in meteorieten.(43)

Blijkbaar is het idee van kosmische ijsbrokken veel te gevaarlijk voor de schaapjes. Daarom zijn alleen aardse verklaringen toelaatbaar: de aarde als gesloten, mensengemaakt systeem. In plaats van het voor de hand liggende te accepteren, worden nu isotopenanalyses ingezet om te bewijzen dat cryo-meteorieten in de aardse lucht gevormd zijn. Hun isotopische samenstelling zou namelijk typisch zijn voor regen op aarde. IJskometen zouden een heel ander patroon hebben. Het idee dat er een typisch isotopenspectrum in het heelal is en een ander voor de planeet aarde, lijkt vreemd.

Voor zover er geïsoleerde analyses beschikbaar zijn (b.v. water uit meteorieten, in het geval van komeetmetingen b.v. met massaspectrometers in sondes (44 )) tonen de gemeten waarden spreiding over een groot bereik.(32) Wanneer echter de op aarde vallende ijsbrokken hetzelfde isotopenpatroon laat zien als regen,(42) ligt het voor de hand te speculeren dat onze atmosfeer rijkelijk veel water van dit type kosmisch ijs bevat. Het is ook vreemd dat de naam Louis Frank consequent wordt vermeden. Frank had overigens geen kometen in de dampkring van de aarde zien neerstorten, maar geweldige ijsbrokken, die juist niet met een heldere staart door de ruimte reisden, maar kennelijk heel andere eigenschappen en daarmee ook een andere oorsprong hebben.

Udo Pollmer.

Udo Pollmer.

Nu zijn de bevindingen van Louis Frank helemaal niet nieuw. Ze stammen oorspronkelijk van een Oostenrijks genie, van Hanns Hörbiger.(34) Hij kwam tot een soortgelijke conclusie. Zijn theorieën maakten vanaf 1900 als “Welteislehre” c.q. “Glazialkosmologie” furore. Tegenwoordig worden deze zo mogelijk verzwegen of als “pseudowetenschap” weggezet; per slot van rekening zouden na zijn dood in 1931 vooral leken en nazi’s zijn geschriften instemming hebben gelezen. Alles zou nu weerlegd zijn.(51)

Hörbiger werd net als Hilgenberg en Frank uit het pantheon van de wetenschap verdreven. Ook al is zijn Glazialkosmologie meer dan 100 jaar oud, ze is nog steeds gerechtvaardigd. Ze zou echter uitgaande van Franks onderzoeken up-to-date moeten worden gebracht.

***

Met toestemming van de EU.L.E.vereniging overgenomen van euleev.nl.

***

Literatuur

1. Puls KE: “Anthropogener” Meeresspiegelanstieg – Vom Konstrukt zur Panik? Naturwissenschaftliche Rundschau 2008; 61: 566-574

2. Behre KE: Eine neue Meeresspiegelkurve für die südliche Nordsee – Transgressionen und Regressionen in den letzten 10.000 Jahren. Probleme der Küstenforschung im südlichen Nordseegebiet 2003; 28: 9-63

3. Boehlich MJ: Tidedynamik der Elbe. Mitteilungsblatt der Bundesanstalt für Wasserbau 2003; Nr. 86: 55-60

4. Kench PS et al: Patterns of island change and persistence offer alternate adaptation pathways for atoll nations. Nature Communications 2018; 9: e605

5. Mörner NA: Claim that sea level is rising is a total fraud. Economics EIR 2007 (June) S.33-37

6. Mörner NA: Sea Level Changes as Observed in Nature. In: Easterbrook DJ (ed) Evidence-Based Climate Science, Elsevier, 2016: 215-230

7. Bundesverband Geothermie: Lexikon der Geothermie: Gezeiten https://www.geothermie.de/

8. Schacht R: Erdboden hebt und senkt sich täglich 80 Zentimeter. Welt.de 1. Sep 2008

9. Kayser R: Schneebälle aus dem All. wissenschaft.de 1. Mai 1998

10. Sawyer K: Cosmic snowballs detected pelting earth’s atmosphere. Washington Post 29. May 1997

11. Kiernan V: Huge ice cubes bombard Earth. New Scientist 31. May 1997

12. Frank LA: Small comets and our origins. 16th Annual Presidential Lecture Series 21. Feb. 1999

13. Frank LA, Sigwarth JB: Atmospheric holes: Instrumental and geophysical effects. Journal of Geophysical Research 1999; 104, A1: 115-141

14. Pope EC et al: Isotope composition and volume of Earth’s early oceans. PNAS 2012; 109: 4371–4376

15. Catling DC et al: Biogenic methane, hydrogen escape, and the irreversible oxidation of early Earth. Science 2001; 293: 839–843

16. Hilgenberg OC: Vom wachsenden Erdball. Hilgenberg, Charlottenburg 1933

17. Hilgenberg OC: Die Paläogeographie der expandierenden Erde vom Karbon bis zum Tertiär nach paläomagnetischen Messungen. Geologische Rundschau 1966; 55: 878-924

18. Hurrell S: Wikipedia deletes a founder of expanding Earth theory. www.dinox.org/wikidelete.html

19. Maxlow J: Expansion tectonics: Archaean to present-day small earth modelling. New Concepts in Global Tectonics Journal 2022: 10: 22-35

20. Cwojdzinski S: The tectonic structure of the continental lithosphere considered in the light of the expanding earth theory — a proposal of anew interpretation of deep seismic data. Polish Geological Institute Special Papers 9, Warszawa 2003

21. Scalera G: Nonconventional Pangea reconstructions: new evidence for an expanding Earth. Technophysics 1988; 146: 365-383

22. Egyed L: The expanding earth? Nature 1963; 197: 1059-1060

23. Owen HG: Continental displacement and expansion of the earth during the Mesozoic und Cenozoic. Philosophical Transactions of the Royal Society A 1976; 281: (1303)

24. Scalera G, Braun T: Ott Christoph Hilgenberg in the twentieth-century geophysics. In: Scalera G, Jacob KH (Eds): Why Expanding Earth? INGV, Rome 2003: 25-41

25. Carballido JS et al: A new giant titanosaur sheds light on body mass evolution among sauropod dinosaurs. Proceedings of the Royal Society B 2017; 284: e1219

26. Hurrell S: Dinosaurs and the Expanding Earth. ‎One Off Publishing 2011

27. Coltice N et al: Seafloor spreading evolution in response to continental growth. Geology 2014; 42: 235–238

28. Conrad CP, Lithgow-Bertelloni C: Faster seafloor spreading and lithosphere production during the mid-Cenozoic. Geology 2007; 35: 29–32

29. Stüwe K et al: Feedbacks between sea-floor spreading, trade winds and precipitation in the Southern Red Sea. Nature Communications 2022; 13: e5405

30. Martinez-Frias J, Huertas AD: Megacryometeors: Distribution on earth and current research. Ambio 2006; 35: 316-317

31. Martinez-Frias J, Rodriguez-Losada JA: Atmospheric megacryometeor events versus small meteorite impacts: Scientific and human perspective of a potential natural hazard. In: Bobrowsky PT (Eds): Comet/Asteroid Impacts on Human Society, Springer 2007, 341-351

32. Deshpande RD et al: Isotopic studies of megacryometeors in western India. Current Science 2013; 104: 728-737

33. Snyder DP, Joseph R: The origins of megacryometeors: troposphere or extraterrestrial? Cosmology 2015; 19: 70-86

34. Behm HW: Hörbigers Welteislehre. Hase & Koehler, Leipzig 1931

35. Morse AD, Chan QHS: Observations of cometary organics: a post Rosetta review. ACS Earth and Space Chemistry 3: 1773–1791

36. Borchert TH, Waterman JP: The Book of Miracles. Facsimile of the Augsburg manuscript from the collection of Mickey Cartin. Das Wunderzeichenbuch. Taschen, Köln 2013

37. Mücke S, Schwane A: Die Erde wird jeden Tag ein bisschen weniger. Krautreporter 1. Mai 2017

38. Abdolali A et al: Effect of water compressibility, sea-floor elasticity, and field gravitational potential on tsunami phase speed. Scientific Reports 2019; 9: e16874

39. Bojanowki A: Nach zwei Tagen Regen folgt Montag. Goldmann, München 2013

40. Bosch X: Great Balls of Ice! Science 2002; 297: 765

41. Meservey R: Topological inconsistency of continental drift on the present-sized earth. Science 1969; 166: 609-611

42. Martinez-Frias, J. et al: Oxygen and hydrogen isotopic signatures of large atmospheric ice conglomerations. J. Atmos. Chem., 2005, 52, 185–202

43. Schwedoff T: On the origin of hail. Symons’s Monthly Meteorological Magazine 1882; 17: 151, Zit nach 45

44. Eberhardt P et al: The D/H and 18O/16O ratios in water from comet P/Halley. Astronomy Astrophysics 1995; 302: 301–303

45. Corliss WR: Handbook od Unusual Natural Phenomena. Sourcebook Project, Glen Arm 1977

46. Li X et al: Chemical composition of a hailstone: evidence for tracking hailstone trajectory in deep convection. Science Bulletin 2020; 65: 1337-1339

47. Anon: Remarkable hail. Nature 1930; 125: 730

48. Douglas E: Watch out below! New Scientist 2007; 22/29 Dec: 49-50

49. Kozjek M et al: Dissecting giant hailstones: A glimpse into the troposphere with its diverse bacterial communities and fibrous microplastics. Science of the Total Environment 2023; 856: e158786

50. Anon: Current topics of event: Sensational change of Atlantic bottom. Nature 1923; 112: 331

51. Wessely C: Wissenschaft auf Abwegen: Die Welteislehre. FWF Der Wissenschaftsfonds, Wissenschaft Konkret, 18. Jan 2008

***