Jan van Friesland.
De zondagse beschouwing van Jan van Friesland.
Het is de vraag of Donald Pols van Milieudefensie op verkiezingsavond weer Sigrid Kaag, immers zijn grote ‘klimaatleider’, publiekelijk toespreekt op video. Bij de vorige verkiezingen jubelde hij mee en zegde haar zijn volledige steun toe door mensen te ‘blijven mobiliseren voor een eerlijk en ambitieus klimaatbeleid’.
Naar eigen zeggen heeft Pols eerder meegeschreven aan de klimaatwet. Het lijkt niet veel te hebben geholpen, want de peilingen zijn voor D’66 slecht. De vroeger naar redelijkheid zoekende aanhang van de partij is door het onophoudelijke groene boe-geroep van D’66-er Tjeerd de Groot op hol geslagen. Misschien is de eco-solidariteit tussen Milieudefensie en D’66 toch niet zo fortuinlijk.
Pols is een liefhebber van vlees en geeft toe dat hij – van geboorte Zuidafrikaan – wat graag een ‘braai’ maakt, een reuzenbarbecue. We schrijven voor u op: met stukken kip, met lappen biefstuk, met varkenskarbonades, met schapenvlees, met lamskotelletten, en inderdaad met authentieke ‘boerewors’. Voor een vegetariër als De Groot moet dit eetfestijn een gruwel zijn. Maar ook qua wereldoriëntatie loopt het denken van D’66 en Donald Pols uiteen. Daar waar het D’66 van Kaag een vurig aanhanger is van het globalisme, slaakt de voormalig actievoerder en Maastrichtse kraker Pols soms deze taal uit:
‘Wij moeten af van het naïeve idee dat een internationale elite die bij elkaar kwam in Parijs ons gaat redden.’
Pols zal wel zwijgen na de komende politieke nederlaag van D’66: hij heeft op deze idus van maart immers nog een zaak te verliezen. Dan is er een zitting in hoger beroep van de door Milieudefensie uitgeroepen ‘klimaatzaak van de eeuw’: het aan banden leggen van Shell als het gaat om CO2 uitstoot met alle maatschappelijke gevolgen van dien.
Die zaak heeft Pols eerder juichend gewonnen. We zien hem nog stralen met de bekende klassieke hoed op, afgedrukt op veel voorpagina’s. Vraag is, in hoger beroep, of klimaatinstituut Clintel argumenten mag inbrengen die aantonen dat zowel de juridische als inhoudelijk wetenschappelijke basis van het eerdere vonnis niet deugt. Dat wordt spannend omdat de mainstream media, met de NOS voorop, de journalistieke verplichting hebben over zo’n belangrijke zaak te berichten. Immers: de belangen van de Nederlandse burger staan op het spel. Zie hier.
De vijftiende maart wordt zo een roerige dag voor Sigrid Kaag, maar ook voor Donald Pols. Want we weten maar al te goed: pas op voor de idus van maart!
***
Ere wie ere toekomt.
Ik noem de NRC nu wel de Alarm Tribune maar dit keer heeft ze een zeer positief artikel voor de “climate deniers” en dat wil ik niet alleen gezegd hebben, maar daarover inhoudelijk ook geen misverstand laten bestaan. Een artikel waar Clintel misschien haar voordeel nog mee kan doen voor de “spannende” zitting van 15 maart.
Jullie weten, ik was niet optimistisch voor die zittingsdag, maar dit maakt me een beetje blij.
Om de betaalmuur te slechten zet ik, als mijn woord voor de zondag uit NRC, hier maar het hele artikel neer, dan kan iedereen mee genieten.
Dat organisaties die via de rechter klimaatbeleid willen afdwingen aan strenge eisen moeten voldoen, is juist rechtsstatelijk betoogt Paul Frissen.*)
Moeten er strengere eisen komen voor organisaties die de staat voor de rechter willen dagen? In de Tweede Kamer is een motie om dat te onderzoeken, aangenomen. In het politieke en publieke debat zijn de gemoederen, zeker ter linkerzijde, voorspelbaar verhit geraakt: er dreigt een gevaarlijke inperking van de toegang tot de rechter, zeggen ze daar. Dat tast de democratische rechtstaat aan.
Daar valt het nodige tegen in te brengen. Dat laat de rechtszaak van Urgenda wel zien. In 2015 spande deze actiegroep een rechtszaak tegen de Staat der Nederlanden aan over het landelijk klimaatbeleid. In 2019 bevestigde de Hoge Raad de uitspraak van de rechter: het klimaatbeleid moet strenger.
Met deze rechtszaak verwierf Urgenda wereldwijde faam en zelfs een Belgisch eredoctoraat. Het persbericht van de universiteit, de Université Saint-Louis – Bruxelles, sprak boekdelen: „Diende men te wachten tot politici stoppen met kibbelen over de te nemen maatregelen, of heeft de staat juridische verplichtingen die verder gaan dan de politieke waan van de dag?” Dat klinkt als anti-parlementarisme, dat we ook kennen van Greta Thunberg en haar verwijt van ‘blablabla’ door politici.
De grote zaak van het klimaat is kennelijk bij rechters en particuliere organisaties in betere handen.
Alle burgers
De Hoge Raad erkent de ontvankelijkheid van Urgenda om namens een groep burgers voor het algemene belang te procederen. Juristen noemen dit ‘algemeen belang-acties’: particuliere organisaties kunnen zich tot behartiger van het algemeen belang verklaren, mits ze ideëel zijn en geen financieel belang hebben. De rechter hoeft dan geen representativiteit te eisen. Een formulering in de statuten volstaat. De Hoge Raad zegt dus dat Urgenda namens alle burgers spreekt. Die worden door klimaatverandering immers gelijkelijk getroffen.
Of die burgers zich dat allemaal realiseren? Ik ben niet benaderd.
De wetenschappelijk vastgestelde klimaatverandering bindt de staat aan het voorzorgsbeginsel: niets of te weinig doen is geen optie, zelfs als over de effectiviteit van maatregelen consensus ontbreekt en bewijs niet te leveren is. Van de fundamentele voorlopigheid van kennis, zeker over de uitvoerbaarheid van beleid, wil de Hoge Raad kennelijk niet weten. De redenering is: klimaatverandering is onomstreden en bedreigt iedereen, collectief handelen is geboden, elke stichting of vereniging die statutair claimt een algemeen belang te dienen kan dit rechtens afdwingen.
Politiek-filosofisch is dit uiterst discutabel. Een particuliere organisatie kan haar visie op het algemeen belang door een dwingende wetsinterpretatie opleggen aan de staat. De minderheid regeert de meerderheid.
In de Urgenda-zaak gebeurt dat door veel juridische acrobatiek met mensenrechten. Het gaat om twee artikelen uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Artikel 2 beschermt het recht op leven en artikel 8 beschermt het recht op eerbiediging van privé-, familie- en gezinsleven, de woning en de correspondentie.
Het recht wordt politieker
Sinds zijn instelling in 1959 heeft het Europese Hof voor de Rechten van de Mens meer dan zestienduizend uitspraken gedaan die naar eigen zeggen hebben bijgedragen „aan de versterking van de rechtsstaat in Europa”. Het EVRM is „een modern, krachtig en dynamisch instrument om nieuwe uitdagingen het hoofd te bieden en de rechtsstaat en de democratie in Europa te consolideren”, staat op de website van de Raad van Europa. In 1975 werden er twintig mensenrechten erkend, nu rond de driehonderd. De rechters in Straatsburg hebben betekenis en werking van mensenrechten steeds verder uitgebreid.
Het recht wordt op deze manier niet alleen politieker, maar plaatst zich ook boven de politiek, zoals de Belgische hoogleraar Mark Elchardus betoogt. Zo ook in de Urgenda-zaak. De stap van ‘bescherming van het recht op leven’ en ‘het recht op een privé-, familie- en gezinsleven’ naar bescherming tegen klimaatverandering en de plicht van de staat om deze te bieden, is groot. Maar gebruik je een instrument dat „dynamisch en krachtig” is, dan is-ie wellicht te zetten. De Urgenda-uitspraak geeft de staat een juridische opdracht die evident politieke betekenis heeft.
Revolutionair antwoord
Mensenrechten moeten individuen beschermen, tegen andere individuen en vooral ook tegen de ontzaglijke monopolies van de staat. De Urgenda-uitspraak betekent echter dat de staat deze monopolies juist op gezag van de Hoge Raad moet inzetten. De conclusie dat daar geen nadere wetgeving voor nodig is – daartoe mag het hoogste rechtscollege namelijk niet verplichten – is onbegrijpelijk. Daarmee nodigen deze eminente juristen de staat uit om te handelen zonder wettelijke grondslag en verdergaand dan de oorspronkelijke wet.
Wat politiek is, en wat de staat op gezag van de politiek moet doen, is zo revolutionair beantwoord: dat mag de hoogste rechter bepalen op initiatief van een maatschappelijke organisatie die alleen zichzelf representeert, maar claimt te spreken in het algemeen belang en collectieve maatregelen eist. Wie moet dan de minderheid nog beschermen die er anders over denkt? Dát lijkt me pas een aantasting van de democratische rechtsstaat.
*)Paul Frissen is decaan en bestuursvoorzitter van de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur en emeritus hoogleraar bestuurskunde. Deze bijdrage is een bewerkte passage uit zijn recent verschenen boek De integrale staat. Kritiek van de samenhang.
Als emeritus-hoogleraar bestuurskunde neemt hij meer vrijheid dan zijn collega’s van de juridische kant.
Die waren wel bereid tot kritiek na de eerste “Urgenda” uitspraak, maar waren daarna zo verstandig zich in te houden, of maar geheel achter de Hoge Raad te verschuilen.
Carrière.!!
Frissen zijn insteek is vooral dat de staat niet overal een monopolistische ruimte mag nemen.
Die opmerkingen uit hij al 20 jaar.
Het is slechts een opinieartikel en eigenlijk half een boek citaat/reclame, dus geeft NRC niet te makkelijk een pluim.
Duidelijk is inmiddels dat de belachelijke erdoor gejaste wetgeving, zowel in Nederland als in de EU van tafel en in de prullenbak moet. Zonder die volstrekt achterlijke wetten is er weinig eer te behalen aan welke verkiezingen dan ook. Zo wordt democratie een uitwas van zichzelf.
Kijk dan de politici Kuiken, Klaver en kipje Ouwehand die er weer eens waren bij Buitenhof. De weinig originele doorgeefluikjes uit de Tweede Kamer. De onnozelaars bij uitstek. Als die het woord natuur in de mond nemen denk ik telkens: Zouden zij eigenlijk wel weten waarover zij het hebben?
Ze kunnen geen gras van een zegge onderscheiden. Toppunt van onbenul. Mooier kan ik het niet maken. Maar geen kritisch vraag van de interviewer. Maar wie zou dat van Twan ook verwachten?
Dank Leonardo. NRC jaren geledens opgezegd vanwege (klimaat-) wetenschap ondergeschikt te maken aan linkse ideologie. Het artikel geplaatst in het NRC is daarom zo bijzonder.
De Rechtspraak in Nederland in de Urgenda ‘wanprestatie’ claim tegen de Staat deed achter elkaar 6 foute gepolitiseerde beslissingen. 1) ontvankelijk verklaring claim van een politiek activisten clubje 2) mis interpretatie van Algemeen Belang van Urgenda hun ideologisch narratief 3) Bemoeienis in een wetenschappelijk en politiek debat behorend in het parlement 4) Erkenning van de wanprestatie door de Staat in het vonnis 5) in hoger beroep wederom ontvankelijk verklaring en geen afwijzing maar bevestiging van de wanprestatie door de Staat 6) in Cassatie de geveinsde vlucht naar de ‘geschonden’ EU-mensenrechten als arrest nadat de wanprestatie juridisch niet stand hield.
Pas na 2 artikelen stuit je bij NRC op de betaalmuur. Abonnement nemen of PC herstarten en je kunt weer verder. NRC begint steeds realistischer te worden.
https://www.nrc.nl/nieuws/2023/03/03/wie-verplichtende-maatregelen-wil-moet-letten-op-minderheden-a4158582
Ik betoog in drie artikelen op de lessWatts Post dat Donald Pols een een-tweetje speelt met Shell.
Milieu Defensie is niet meer dan een PR vehikel van de overheid .
Sinds de dag van de Rechtszaak met de opzet voor het volk te misleiden, begon de koers van Shell te stijgen. Het zal me niets verbazen als Donald Pols inmiddels binnenliep met de voorkennis die hij had.
Misschien moeten ze Lubach eens op ‘m afsturen, u weet wel, die weer aangestuurd wordt dor de ega van onze Minister van Defensie in het D66 bolwerk.
Zie in de telegraaf dat de directeur van de zonnepaneel lobbyorganisatie pleit voor thuisbatterijen. minimaal voor 75 miljard euro met een levensduur van max 10 jaar hebben we toch mooi een economie van 7,5 miljard euro per jaar erbij tot in de oneindigheid. Een andere geraadpleegde ziet er niets in omdat in de zomer de batterij zo vol zit en je kan de stroom niet kwijt. Dan is de stroom alsnog weggegooid. in de winder wanneer je de stroom hard nodig hebt. kun je accu niet vullen door gebrek aan zon. Alleen voor een elektrische auto zou het nog iets nut hebben. Kosten zijn dan ook niet te rechtvaardigen.
Hmm levensduur batterijen 10 jaar? Dat komt neer 100x laden/ontladen per jaar oftewel ruwweg 2x per week. Gaat hem niet worden is mijn inschatting/ervaring van de afgelopen decennia met LI-ion accu’s van ca 400Wh. Mijn huidige observaties : 40% capaciteit verlies na 220x laden/ontladen, andere accu 60% verlies na 700x laden/ontladen en weer een ander 3% verlies na 24x laden/ontladen. Kortom niet erg hoopgevend en die beloofde “wonderaccu” laat nog steeds op zich wachten.
Beter nieuws. Iedere 2 jaar vervangen. Nog meer omzet. Vergeet niet dat een kerncentrale kost een paar miljard. Dat gebouw is van verre te zien door de koeltoren en daar blijven generaties tegen aankijken. Deze thuis batterij staat lekker op zolder.
Nog beter, je ruilt ‘m in als hij leeg is!
Eab
De uitspraak dat renewables véél nieuwe werkgelegenheid genereren moet toch, hoe dan ook uitkomen. Geen middel kun je daarbij onbetuigd laten. De max horizon van 4 jaar wordt nu ook met graagte door bedrijven aangenomen. Zoiets van “na mij de zondvloed”.
Tip voor diegene die nog eens hard wil lachen : Nieuw: een cursus voor klimaatactivisten met een dreigende burn-out. Mensen die zich alleen voelen in hun strijd tegen klimaatverandering, trainen in een reeks bijeenkomsten hun weerbaarheid. Er waren zoveel aanmeldingen dat er een tweede ronde komt. #Nieuwsuur
Let wel : ook npo
Gezamenlijke huilsessies om de planeet. Doet me denken aan een sekte.
Ter aanvulling van Rien E 16.30
Kooten en de Bie, Jiskefet, Creatief met kurk, Remboen Rembo en Remo. Voer voor Arjen Lubach.
https://nos.nl/nieuwsuur/video/2466202-bij-deze-cursus-huil-je-om-het-klimaat-tegen-wanhoop-en-somberheid
Eab
Dat sektegevoel valt tegenwoordig niet te ontlopen, zo ervaar ik. En kan je niet uitschakelen
Lubach is een systeem komiek, dwz hij maakt alleen vileine onder de gordel “grapjes” over de tegenstanders van het globalisme.
De keren dat hij “grapjes” maakt over de globalistische doelstellingen uit agenda 2030 doet hij dat altijd met een knipoog.
Het is geen komiek, het is een onderdeel van de propagandamachine van de media. In de verste verte niet te vergelijken met van Kooten en de BIE, Jiskefet of Creatief met kurk.
@cornelia ,
Dat er mensen zijn die Lubach en andere leden van het huidige culturele elite, zoals Dolf Jansen en Claudia de Breij, vergelijken met het werk van Kooten en Bie en Jiskefet is tekenend voor het verval en een belediging voor betrokkenen .
het FvD heeft een aanklacht ingediend bij de ombudsvrouw van de NPO nav zijn laatste uitzending ( zie de site )
Ja het verval houdt gelijke tred met het instorten van het onderwijs allemaal om op het niveau van de analfabete Afrikaan te komen.
Moppen maken over mensen die niet snappen dat mannen zwanger kunnen worden, haha wat lachen man!
Aan zo’n beetje elke ondergang van een rijk lag decadentie aan de wortel.
Daarom als je een maal door hebt hoe het zit kun je geen twee minuten hedendaags media volhouden, trouwens, al een in de schouwburg geweest? Of in een museum?
Ook daar wordt je doodgegooid met slavernijverleden, klimaatgedram, woke newspeak en analfabeten kunst.
Naast de nachtwacht, een schilderij dat op de wereld haar gelijke niet kent, een raamwerk van touwtjes, plastic koffiebekertjes en bier dopjes, de kunstenmaker een of andere onbekende Afrikaan, het beeld niet het verval van de kunst uit maar “de oceaan en de wereld die ten onder gaat. Het summum op het gebied klimaatangst-kunst en diversiteit.
Maar als je de media dagelijks volgt, omdat je denkt dat je geïnformeerd wordt heb je exact dát niveau om deze kunst mooi te vinden.
Dus als Lubach keihard de waanzin van de ‘kernramp’ met duizenden doden in Fukushima onderuit haalt, er waren maar 2 directe doden, en ook de complete stikstofwaanzin fileert, of de woke-waanzin, dan doet hij dat in opdracht van de Groene Khmer???? Nota Bene bij de VPRO mind you.
Mens, doe je naar ultra-rechts gerichte oogkleppen eens af en kijk om je heen.
Vandaag precies 70 jaar geleden werd Stalin dood gevonden in de slaapkamer van een van zijn vele buitenverblijven, datsja’s genoemd.
Ik gebruik met opzet niet de term ‘overleden’ omdat tot op de dag van vandaag het niet zeker is wat de doodsoorzaak is geweest.
Heel even is het in Rusland een beetje beter gegaan dankzij Gorbatsjov en Jeltsin. Poetin wist er echter binnen de kortste keren een keiharde dictatuur van te maken. En jij voelt je aangetrokken tot iemand die die dictatuur verheerlijkt en je verkettert iedereen die deze flapdrol keihard aanpakt.
Het kan bijna niet anders; je bewondert dictatuur.
Lubach is het type van “wie betaalt bepaalt”
Quasi ironie zonder geweten.
Dat voer voor Lubach was ironisch bedoeld, wetende dat ie dat niet zou (“mogen”) doen. Wel zou MOETEN doen.
Outstanding post, I believe website owners should larn a lot from this web blog its very user genial.