Bron beeld: klimaatzaakvandeeeuw.nl.
Door Lucas Bergkamp.
In de rechtszaak tussen Shell en Milieudefensie komt Clintel tussenbeide.
Lucas Bergkamp luisterde aandachtig naar het debat tijdens de zitting van het Hof Den Haag op 15 maart 2023 in de door Stichting Milieu en Mens en Clintel opgeworpen incidenten tot tussenkomst en voeging.
De zitting maakte duidelijk waarom Milieudefensie c.s. haar heil bij de rechter zoekt. Niet alleen de inhoudelijke kant, maar ook de procedurele kant van de algemeen belang-actie stelt het algemeen belang niet centraal. De burger heeft in de algemeen belang-actie echter wel iets te zoeken.
De klimaatzaak van de eeuw
De achtergrond van deze zitting is de klimaatzaak die Milieudefensie tegen Shell aanspande. Milieudefensie verkreeg een vonnis tegen Shell dat alleen zij kan afdwingen. De rechtbank Den Haag veroordeelde Shell om tegen 2030 de emissies verbonden aan de activiteiten en producten met minimaal 45% te verminderen. Dat bevel geldt langs de weg van de zogeheten scope 3-emissies voor de emissies van alle burgers die fossiele brandstoffen gebruiken.
Shell ging in hoger beroep. Stichting Milieu en Mens en Clintel dienden een verzoek in om tot de procedure toegelaten te worden om ook over het algemeen belang te kunnen meepraten. De beide organisaties worden gesteund door duizenden burgers die een procesmachtiging afgaven. Desondanks verzet Milieudefensie, dat slechts door zo’n 8.000 aanhangers in hoger beroep gesteund wordt (momenteel ongeveer evenveel als de aanhang van de beide stichtingen) en uit eigen gelederen kritiek krijgt, zich fel tegen toelating van deze organisaties. Shell maakt alleen bezwaar tegen de deelname van Clintel want de IPCC wetenschap zou niet mogen worden tegengesproken; dat Clintel dat in deze procedure niet doet, wordt genegeerd.
Paradox
Bij nadere beschouwing blijkt reeds dat de claims van Milieudefensie c.s. tegenstrijdig zijn. Eerst weet Milieudefensie de rechter te bewegen om de burger te raken door via een juridische fictie ook de scope 3-emissies binnen het bevel te trekken, maar wanneer die burger zich vervolgens roert, dan wil Milieudefensie de burger monddood maken.
Deze tegenstrijdigheid toont reeds aan dat de klimaatbeweging in deze zaak boter op het hoofd heeft. Het gaat niet om de burger, maar om de agenda van een kleine extremistische groep die tot nu toe gehoor heeft gevonden bij de rechterlijke macht. Terwijl Milieudefensie steeds hoog van de toren blaast over haar rechtszaken, rept zij begrijpelijkerwijs met geen woord over de wijze waarop zij nu de burgerij buiten spel tracht te zetten.
Verplichte nummers
De meeste tijd van de zitting werd opgebruikt met monologen van de advocaten van de betrokken partijen, die allen hun vooraf opgestelde pleitnota’s voorlazen. Het is een raadsel waarom die stukken, tezamen met de vragen van de rechters, niet gewoon een week voor de zitting kunnen worden verspreid, zodat je meteen met het debat kunt beginnen.
In aansluiting op deze voordrachten reageerden de advocaten van de partijen nog kort op elkaars pleidooien. De procedure verliep dus volgens het gebruikelijke patroon. Na deze verplichte nummers stelden de rechters vragen aan de partijen. Daarop kom ik hieronder terug.
Denormaliseren en deligitimeren
De centrale strategie van de klimaatbeweging is al lange tijd simpel: het denormaliseren van debat over klimaatverandering en het delegitimeren van andersdenkenden. Milieudefensie volgt die strategie in deze zaak ook. Na een uiteenzetting over de aankomende zondvloed, kwam het hoge woord er al snel uit: ‘Voor uw Hof staan vandaag twee stichtingen die de ernst en urgentie van het klimaatprobleem ondanks dit alles toch blijven ontkennen.’
Met deze stelling probeerde Milieudefensie de procedure in haar eigen frame te plaatsen. Maar de stelling klopt niet – de stichtingen ontkennen vooral dat Milieudefensie over het algemeen belang als enige iets zou mogen zeggen en ook de belangen van de stichtingen en hun volmachtgevers vertegenwoordigt.
Om het frame te vervolledigen stelde Milieudefensie dat Clintel ‘al binnen een jaar na oprichting omschreven werd als hét internationale platform voor klimaatontkenners’. Geen rechter die vroeg wat die term betekent. Kennelijk verstaan ze elkaar. Over Milieu en Mens, dat de gevaarlijke klimaatverandering erkent, kon Milieudefensie dat niet zeggen, maar die stichting werd dan weer verweten met Clintel onder een hoedje te spelen.
Wetenschap en politiek op een hoop
Milieudefensie blijft verwarring zaaien over de relatie tussen wetenschap en politiek. Politieke oordelen worden door haar vermengd met wetenschappelijke feiten en rechtsregels om argumenten een juridische kracht te geven die ze niet hebben. Van de stand van de wetenschap en de beste beschikbare wetenschap tot en met de IPCC-rapporten, de ‘Code Rood’ van de VN Secretaris-Generaal en het Parijs klimaatakkoord – alles is volgens Milieudefensie een bevestiging van de ‘gevaarlijke klimaatverandering’.
Selectief shoppen in de IPCC-rapporten
Volgens Milieudefensie moeten de IPCC-bevindingen in een juridische procedure tot uitgangspunt worden genomen. ‘Een procespartij kan immers niet selectief winkelen in een of enkele van die 48.000 publicaties zonder acht te slaan op alle tienduizenden andere publicaties die het IPCC in acht heeft genomen bij het duiden van de beste stand van de klimaatwetenschap’, stelde zij.
Selectief shoppen is precies wat Milieudefensie zelf wordt verweten. En dan ook nog bij voorkeur uit de ‘Summary for Policy Makers’ (SPM), die door zorgvuldig gekozen vertegenwoordigers van de aangesloten landen regel voor regel wordt onderhandeld, niet uit de wetenschappelijke rapporten die een veel genuanceerder beeld geven en zich meer beperken tot wetenschap in plaats van beleidsbeïnvloeding.
Bovendien is het argument van Milieudefensie irrelevant: het gaat in hoofdzaak vooral om de vraag wat de wetenschappelijke basis is voor de magische ‘universele gevarengrens’ van 1,5 graden die Milieudefensie iedereen wil opleggen. Juist het IPCC heeft erop gewezen dat niet klimaatverandering, maar andere factoren, zoals bevolkingsgroei en innovatie, veel belangrijker zijn voor de toekomst van een land.
Wetenschap ter vrije bepaling
Aan ‘de stand van de wetenschap’ die het IPCC heeft vastgesteld mag niet getwijfeld worden, stelt Milieudefensie. Op de vraag welke van de vele tienduizenden pagina’s IPCC-rapporten die een veelheid aan aspecten van klimaatverandering bespreken, dan ‘de stand van de wetenschap’ zijn, komt geen antwoord. Is het werkelijk zo dat in een algemeen belang-actie ‘de wetenschap’ die twee partijen met eigen belangen overeenkomen het algemeen belang bepaalt?
Clintel stelt dat dit niet, zoals de wet het zegt, ‘ter vrije bepaling’ aan de partijen staat, want er vloeien ernstige gevolgen voort uit de tussen de beide partijen overeengekomen wetenschap voor de belangen en rechten van derden. Aangezien Clintel het ideële doel van op wetenschap gebaseerd beleid nastreeft, is deze stellingname al voldoende om aan het vereiste van belang te voldoen, maar de rechters deden alsof ze dat niet begrepen hadden.
Wat is een algemeen belang-actie eigenlijk?
In de loop van de zitting werd voor de oplettende toehoorder duidelijk hoe de algemeen belang-actie door degenen die het spel vaak gespeeld hebben, gemanipuleerd kan worden. Dat is een gevolg van een gebrekkige wettelijke regeling die de rechterlijke macht heeft gebruikt om zichzelf min of meer onbeperkte discretie te geven.
De algemeen belang-actie is ingericht op basis van twee conflicterende visies of modellen. Het eerste model ziet de algemeen belang-actie als een bijzondere vorm van een private procedure die aan extra eisen moet voldoen, omdat het algemeen belang in het geding is. Het tweede model beschouwt deze actie als een gewone private actie onderworpen aan de regels van het burgerlijk recht. De wettelijke regeling is een slecht gedefinieerde mengeling van de beide modellen.
Bijzondere actie
In het eerste model dient een organisatie aan bijzondere voorwaarden te voldoen om te verzekeren dat zij het algemeen belang naar behoren kan vertegenwoordigen. Een voorbeeld: een stichting ter bescherming van de privacy stelt een procedure in tegen een bedrijf dat persoonsgegevens verkoopt. Een andere soortgelijke organisatie kan in de procedure meedoen om bijvoorbeeld tevens kinderen tegen de privacy-inbreuken door het bedrijf te beschermen, maar niet om te klagen over het feit dat het bedrijf ook misleidende reclame maakt.
In het tweede model staat het private karakter van een geschil tussen twee partijen centraal. Bijvoorbeeld: een vereniging heeft een geschil met een andere partij over de vraag wie eigenaar is van een stuk land. In zo’n procedure kan een derde die beweert de werkelijke eigenaar te zijn van het stuk land tussenkomen, maar niet een stichting die in het algemeen tegen private eigendom is.
Willekeur
Van de ambivalentie van het wettelijk regime maakt Milieudefensie handig gebruik. Waar het haar het beste uitkwam, greep ze naar het private model, maar als het publieke model het gewenste resultaat ondersteunde, dan werd dat ingeroepen. Steeds ten voordele van haarzelf en ten nadele van de beide stichtingen die ook iets over het algemeen belang willen zeggen.
Zo drong zich steeds meer het beeld op van een procedure die onder de controle staat van Milieudefensie die als een vis in het water de rechters perfect weet te bespelen. Voor de onwetende toehoorder klonk het mogelijk bijna logisch dat het hier om een algemeen belang-actie voor het bestrijden van gevaarlijke klimaatverandering gaat waarmee anderen zich niet mogen bemoeien. De halfslachtige houding van Shell versterkte dat effect — dit geschil kan immers niet worden gereduceerd tot een technische civielrechtelijke vraag.
De willekeur die het betoog van Milieudefensie kenmerkte, klonk door in de vragen van de rechters. Alleen Milieu en Mens en Clintel kregen vragen. Met name Clintel werd het vuur aan de schenen gelegd. Aan Milieudefensie werd geen enkele vraag gesteld; zelfs beledigende en misleidende stellingen bleven onbevraagd. Het debat kwam aan enige kritische beschouwing van de wijze waarop Milieudefensie het algemeen belang monopoliseert, niet toe.
Rechterlijke verwarring
De vragen die de beide stichtingen van de rechters kregen, waren gebaseerd op het private model van de algemeen belang-actie. Waarom de rechters die invalshoek gekozen hadden bleef onduidelijk. Naar zeggen van de voorzitster ging het om vragen die bedoeld waren ‘om helder te krijgen’ wat het belang van Clintel en Milieu en Mens eigenlijk is; alsof dat in het publieke model niet evident is – stichtingen die een ideëel doel nastreven hebben er belang bij indien hun ideële doel wordt gefrustreerd. De advocaat van Milieu en Mens reageerde verbijsterd en vroeg zich af of hij het niet goed had uitgelegd. Ook de advocaat van Clintel was verrast.
Hoger beroep en vordering
De vragen van de rechters over de vorderingen die Clintel wil instellen deden evenmin recht aan het karakter van de algemeen belang-actie in hoger beroep. Formeel dient een partij een vordering in te stellen, maar het draait in deze zaak ten gronde niet om een vordering tegen enige partij, maar om een vonnis van een rechtbank dat vennootschappelijk klimaatbeleid oplegt.
Net als Shell, maar om andere redenen, willen de beide stichtingen dat dit vonnis in het algemeen belang wordt vernietigd, althans aangepast, en vorderingen tegen individuele partijen zijn daaraan secundair. Net als Shell gaat het de beide partijen niet om Milieudefensie als zodanig, maar uitsluitend om Milieudefensie als exclusieve behartiger van het algemeen belang.
De vragen van het Hof suggereerden dat de zaak een gewoon hoger beroep betreft in een gewoon privaatrechtelijk geschil waarin twee andere partijen zich om onduidelijke redenen willen mengen. Het tegendeel is het geval, zoals hierboven uitgelegd. Afgezien daarvan, had het Hof de kritische beschouwingen niet uitsluitend op de beide stichtingen gericht en haar vragen op voorhand aan de partijen medegedeeld, dan had zij daarmee de procedurele gelijkheid van de partijen bevorderd.
Vertegenwoordigt Milieudefensie alle belangen ter zake van klimaat?
Meer dan eens heeft Milieudefensie gesteld dat zij en zij alleen alle belangen in verband met klimaat vertegenwoordigt en dat er dus geen behoefte is aan andere belangenbehartigers. Dat Milieudefensie de belangen waarvoor Clintel en Milieu en Mens opkomen behartigt, zou moeten blijken uit verwijzingen in de stukken in eerste aanleg naar onderwerpen als energie-zekerheid.
Maar juist die energie-zekerheid werd in het vonnis van de rechtbank vervolgens echter verkwanseld, althans ondergeschikt gemaakt aan Milieudefensie’s obsessie met emissiereductie. Dat de duizenden burgers die Clintel en Milieu en Mens hebben gemachtigd Milieudefensie’s aanbod hebben verworpen, is klaarblijkelijk evenmin van enige betekenis.
Effectief en ineffectief
De partijen probeerden aan te tonen dat de argumentatie van de beide stichtingen inconsistent is – waarom zou je tegen een ineffectief vonnis willen opkomen, zo’n vonnis doet toch niks? Nog maar eens hebben zij uitgelegd dat het vonnis ineffectief is om gevaarlijke klimaatverandering tegen te gaan (doordat het gebruik van fossiele brandstoffen in de rest van de wereld stijgt), maar effectief de belangen en rechten van burgers schaadt (doordat hier schaarste zal optreden).
Ander geluid is geen belang?
Vreemd genoeg werd de tussenkomst of voeging van de beide stichtingen ook bestreden met het argument dat het laten horen van een ander geluid geen ‘rechtens te respecteren belang’ zou zijn. In een algemeen belang-actie, zo zou je denken, is het voor een rechter van cruciaal belang om verschillende, juridisch relevante visies op het algemeen belang te horen van stichtingen die realisatie van hun ideële doel in zo’n actie nastreven.
Het laten horen van dat andere geluid is uiteraard gericht op het hard maken van een concrete rechtsvordering die de belangen van de stichtingen dient. Het tegenargument komt neer op de paradoxale stelling dat je geen juridische procedure mag beginnen tenzij je zeker wint. Dat geldt misschien voor Milieudefensie, maar aan die maatstaf kunnen gewone stervelingen niet voldoen.
De verwrongen constructie van de privaatrechtelijke algemeen belang-actie
De zitting op 15 maart toonde nog maar weer eens aan waarom de algemeen belang-actie in het Nederlands recht dringend aan herziening toe is. Het is een discretionaire procedure die is gekaapt door de progressieve beweging om de democratie onder curatele te stellen en via trucs als ‘soft law’ en juridische geitenpaadjes beleid af te dwingen. Dat zij zo vaak gehoor vindt bij de rechterlijke macht blijft verbazing oproepen.
Het probleem is echter niet dat de arrogantie van Milieudefensie alleen overtroffen wordt door haar afkeer van inspraak en democratie. Het probleem is dat het systeem toestaat dat Milieudefensie, en zij alleen, alle relevante wetenschap en alle belangen ter zake van klimaat vertegenwoordigt. Dat probleem stelt de motie-Stoffer aan de orde.
Hoe gaat het nu verder?
De algemeen belang-actie is van den beginne gemonopoliseerd door de progressieve beweging. Daarbij is de stem van de burger weggedrukt. De zitting op 15 maart liet zien dat ook de civielrechtelijke procedure die in de algemeen belang-actie wordt gevolgd, niet in het algemeen belang is. Door de framing van de beide stichtingen en de arbitraire keuze voor de invalshoek van het private model kon hun evidente belang bij de vernietiging van het vonnis in twijfel worden getrokken.
Is de vogel dood of levend?
De zitting op 15 maart en de vragen van het Hof riepen de parabel in herinnering van de jongen die de oude wijze man te slim af wilde zijn. Hij nam een vogeltje in zijn handen en hield het de oude man voor met de vraag ‘is de vogel dood of levend?’ Indien de man zou zeggen ‘dood’, was hij van plan zijn handen te openen en de vogel te laten vliegen. Indien de oude man zou zeggen ‘levend’, zou hij het vogeltje dooddrukken en dan zijn handen openen.
De oude wijze man doorzag de truc en antwoordde: ‘mijn jongen, het vogeltje is in jouw handen’. Inderdaad, of de beide stichtingen levend zijn en mogen meedoen is geen functie van het recht, maar een functie van een rechterlijke beslissing.
De aard van het algemeen belang
Het is tijd dat de algemeen belang-actie niet langer als een instrument exclusief voor buitenparlementaire progressieve politiek functioneert, maar echt een volwassen algemeen belang-actie wordt. De rechterlijke macht dient dit karakter te erkennen en de rechtsregels in lijn daarmee toe te passen.
Lucas Bergkamp.
Ondanks alle juridische retoriek en haarkloverij willen rechters niet gezien worden als partijdig. Het vertrouwen in de democratische rechtsstaat begint immers daar. En rechters weten als geen ander dat je je integriteit slechts een keer kan verliezen.
De vogel is in de handen van het Hof.
Op 9 mei doet de rechter uitspraak over de tussenkomst van de Stichting Milieu en Mens en Clintel in deze zaak.
***
Over de auteur
Lucas Bergkamp is arts en milieujurist te Brussel. Hij heeft pro bono twee stichtingen geadviseerd in verband met tussenkomst in Shell vs. Milieudefensie.
***
Bron Wynia’s Week hier.
***
Eigenlijk wilde ik niets meer zeggen, maar op enig moment voel je je dan toch verplicht dat toch te doen. ( waarom had je dat niet eerder gezegd ? . Nou , al een jaartje of wat )
‘ Een NUTS voorziening is een voorziening in het ‘algemeen belang’ . Zo’n Nuts voorziening WAS de energievoorziening totdat die werd geprivatiseerd en, in plaats van de eerste en meest basale voorziening van een economie diende; om die te laten floreren, zowel voor burgers als bedrijven, daarmee gemaakt werd tot de grootste economische entiteit van die economie. Vanaf dát punt werd energie niet meer geleverd tegen de laagste kosten door een staatsbedrijf, maar tegen de hoogste kosten door een geprivatiseerd bedrijf. ( die, via de ‘Oekraïne‘ -route als instrument werden ingezet om de Greendeal te implementeren )
Het gevolg kan enkel zijn dat daarmee de bijl aan de wortel van die economie wordt gelegd en daarmee het ‘algemeen belang’. Dat snapt zo’n Woke Rechter natuurlijk niet, want die is opgeleid door Marianne Minnesma cs. Daarbij zijn er weinig alfa’s die je kan betrappen op ook maar enig inzicht in de wetten van de Thermodynamica; de meeste Rechters zijn vrouw.
Shell, en andere leveranciers van die basale grondstof voor de economie ‘veroordelen’ is dan ook zoiets als de ‘Moeder’ een verbod opleggen haar kind te voeden, maar dat snappen ze niet, gezien bovenstaande. Dan kun je lullen als Brugman, maar dan kijken ze je aan met een minzame blik en richten zich tot de extinction rebel die het algemeen belang dient ( de kamikaze economie )
Ik heb al een aantal malen duidelijk proberen te maken dat deze rechtszaak niet meer is dan een poppenkast, waarin Shell, Milieu defensie, Urgenda en die hele Pakhuis de Zwijger kliek eromheen, samenwerken. Die moet je midscheeps raken, zoals de CDA leider zei . Hierbij nogmaals.
In de boardrooms lachen ze zich helemaal een deuk ondertussen.
Roep Shell op om aanhangers van de fossielvrije economie uit te sluiten van toegang tot fossiele brandstoffen, direct en indirect. Zodat ze niet meer de trein kunnen nemen naar Den Haag om zich daar vast te plakken aan de straat en fossielvrije Rechters niet meer naar de Rechtbank kunnen komen. Lees het artikel alfa’s kun je alles wijsmaken ‘ ( Ronald Plasterk ) op de lessWatts Post van 2015
Richt op de Veluwe een stikstofvrije en fossielvrije enclave in voor ze. Kunnen ze lekker biologische hutten bouwen van aangetaste bomen.
Alles best , maar laat de terreur stoppen. http://www.bureaulesswatts.nl
ik hoop dat Rechters dit lezen, want zijn dienen weliswaar de mensenwetten. Niet de natuurwetten en niet de toekomst van de volgende generatie(s)
Dat zouden (groot) ouders ook duidelijk moeten maken .
Volgens mij staat de integriteit van de rechter al sinds het vonnis in de zaak van Urgends en nog meer sinds de toeslagenaffaire ernstig onder druk.
Misschien moet naar analogie van het te hoop lopen van de kiezer bij de winst voor BBB de rechtelijke macht de wetgeving nog eens nadrukkelijk onder de loep nemen. Ik voel me namelijk helemaal niet geroepen in te stemmen met de zgn. vertegenwoordiging van Milieudefensie voor mijn belangen.
Mijn belang is ongevraagd en onbehoorlijk gekaapt door een niet democratisch opererende organisatie die zich “Milieudefensie” noemt
Sorry, Urgenda.
Ik maak uit het verslag op dat weinig kans is op gunstige uitspraak voor Clintel en consort in hun interventie.
Cintel haar wetenschapsargumenten en algemeen belang valide argumenten werden niet gehonorerrd, (bewust) niet begrepen, dan wel mijn indruk bij voorbaat afgewezen, zowel door de tegenpartijen Shell en MilieuDefensie, als ook door het “onafhankelijke’ college.
Nog een toevoeging. Een.sterke verdediging en argumentatie door Clintel en consort neemt en onderstreept vooraf aan het College het invalide en valse frame dat de opponent Milieudefensie gaat toepassen in haar aanval op de legitimiteit en argumenten van de intervenierende partijen.
Mijn twijfel, lezende het verslag, is of die strategie voldoende werd toegepast?
Best een interessant stuk, dat nu bovendien in een tijd komt dat er een iets andere wind lijkt te waaien. Aangezien ik geen doorgewinterd lezer ben van juridische stukken ga ik er morgen maar eens fris voor zitten.
Volgende week week verwacht ik allerlei politieke wetenwaardigheden te horen en lezen waardoor bordjes verhangen worden.
Rene MH Giesen
Ik mag het hopen dat er bordjes verhangen worden. Het bordje uitgang voor het zittende nogal klevende kabinet zou zeker op zijn plaats zijn. Misschien krijgt het CDA dan daarna nog ooit de kans zich te rehabiliteren.
J O 8.22. Als jij het allemaal zo goed weet, waarom ben je dan zo totaal onbekend. Maak wat van je leven en red de wereld eens een keer of wat, moet voor jou toch een makkie zijn.
Google ’s “Alfred Wegener” – (“IMHO”) de Einstein van de geologie – anders dan Einstein tot aan zijn dood (plus nog een paar decennia), als (terecht) verbitterde ouwe man, uitgekotst door niet 97, maar 99,99% van de “experts” (de geologen), bij “the man in the street” volledig onbekend … zoals van Gogh … zoals Copernicus … zoals … joh man! Activeer je verbeelding.
In hoeverre clubs als Milieudefensie, Urgenda als rechtspersoon representatief zijn voor het algemeen belang, daar heb ik ernstige twijfels over. Maar ja, rechters leven ook maar in een hun voorgespiegelde schijnwereld. En dan te weten dat één van mijn kids zo’n Rechtspersoon is, met de nodige discussies.
Representativiteit kan alleen bepaald worden middels een referendum (komt ie weer) met als vraag ‘de huidige klimaatverandering is Nee/Ja catastrofaal voor de mens’
Dat mijn antwoord Nee is doet nu even niet terzake.
Nu zijn het uitgerekend de partijen met de D van democratie die het referendum in de politieke vuilnisbak hebben geplempt. Ok, FvD uiteraard niet.
Partijen die volledig gejuridiceerd zijn, en daarmee in een virtuele parallelle narratieve wereld verkeren. Met incidenteel een raakvlak met de echte mens. Dat de BBB verschuiving daar iets in verandert is moeilijk voorspelbaar. Wordt in mijn visie gewoon weer ingekapseld.
Terwijl juridisch volgend of aanvullend en niet leidend hoort te zijn. Precies waar het steeds vaker fout gaat. Evenals een protocol een leidraad maar niet bindend dient te zijn. Dat leidt altijd tot totalitair gedrag.
Het referendum is het volk, andere smaken zijn er niet.
Zonder referendum is democratie een misleidende loze kreet die geen enkele lading nog dekt. Een schaamlap in de categorie Remkes.
Eerlijk gezegd had ik wel gedacht dat het op niets zou uitlopen… Wel ja, het is nog niet zo ver, maar ik ben van nature een pessimist. Je mag denken dat je gelijk hebt, maar je moet gelijk krijgen. En hoe kan dat nou met zulke activistische rechters. Je zag het al aankomen in die zaak met de windmolens en nu dit… “Ondanks alle juridische retoriek en haarkloverij willen rechters niet gezien worden als partijdig.” Dat is vrij naïef om dat nog te geloven. Persoonlijk geloof allang niet meer in de rechtstaat; het” gerecht” en “rechtvaardigheid” zijn twee totaal verschillende begrippen, zodanig verschillend dat ze elkaar niet kennen.
Mijn prognose is dat ze Clintel niet zullen toelaten om nog één woord in rechtszaal te zeggen en de beste strategie daarvoor is Clintel van in het begin uitsluiten.Van het ogenblik dat ze Clintel zouden toelaten in de rechtszaal zou het te moeilijk worden om nog te winnen. Daarenboven zou er nog de aandacht bijkomen van pers, die zich niet zou kunnen veroorloven om hierover niets te melden. En denk je dat ze inzitten met “partijdigheid”? Je zal de lovende kritieken in de krant kunnen lezen, hoe verstandig het is om “die klimaatontkenners” niet toe te laten zodat het proces “sereen” gevoerd kan worden. En ondertussen, zoals Bert Pijnse van der Aa hierboven schrijft : “In de boardrooms lachen ze zich helemaal een deuk ondertussen. ” Het gerecht is zo rot als een mispel en wat ga je daar dan tegen doen? Naar het Europees Hof? Bij Timmermans op schoot?
Het enige positieve dat ik in de huidige tijd zie (na de verkiezingsuitslag), is dat de mensen toch wat bewuster worden dat al die klimaatpolitieke maatregelen hen veel geld en vrijheid zal kosten. En daar moet verder op ingespeeld worden, bv met reclameborden langs de snelweg, of reclametijd opkopen bij de NOS, of iets dergelijks, met korte, heldere boodschappen over de onmeetbare gevolgen van het klimaatbeleid op het klimaat en de bijzonder lastige gevolgen van het klimaatbeleid op de burgers. We moeten van tactiek en van wapens veranderen omdat er geen eerlijke strijd gestreden kan worden. We zouden acties moeten vinden om op een positieve manier in het nieuws te komen, niet door met soep te gooien naar één of ander kunstwerk, of naar Timmermans of Kaag, of weet ik veel… Natuurlijk zou deze “klimaatzaak van de eeuw” een uitstekende gelegenheid kunnen geweest zijn, maar met zulke onrechtvaardige rechters lijkt dat wel onmogelijk. Ik hoop dat ik er geen depressie van krijg, maar het is alleszins ontmoedigend.
Dit artikel is geschreven door een advocaat van Clintel. Advocaten moeten de belangen van hun klant verdedigen. Zo verdienen ze hun geld.
Je kan dus niet verwachten dat dit een objectieve en correcte beschrijving van de zitting was.
Deze advocaat beweert hier dat “Clintel het ideële doel van op wetenschap gebaseerd beleid nastreeft”, maar vergeet er wel bij te vermelden dat Clintel al jaren weigert te antwoorden op een vraag of zij zich houden aan de principes van wetenschappelijke integriteit.