Een klokkenluider deelt schokkende details over de corruptie van peer review in de klimaatwetenschap.
Door Roger Pielke jr.
Ik ben benaderd door een klokkenluider met een opmerkelijk verhaal over corruptie van het academische peer-review-proces met betrekking tot een artikel dat in 2022 is gepubliceerd. De klokkenluider heeft mij relevante e-mails, recensies en interne beraadslagingen verstrekt waaruit ik verslag doe van deze verontrustende episode – die eindigt met een ongegronde en politiek gemotiveerde intrekking van een artikel waar sommige klimaatwetenschappers het niet mee eens waren.
Het artikel dat centraal staat in dit verhaal is niet bijzonder belangrijk, omdat het vooral de conclusies van het Intergouvernementeel Panel on Climate Chande (IPCC) over trends in weersextremen bespreekt. Het artikel waagt zich (naar mijn mening) een beetje te ver in commentaar, maar dat is niet uniek en ook geen basis voor het intrekken van een artikel – als dat wel het geval zou zijn, zouden we veel intrekkingen hebben!
Voor alle duidelijkheid: er is hier absoluut geen sprake van onderzoeksfraude of wangedrag, er is alleen maar sprake van een eenvoudig meningsverschil. In plaats van argumenten en bewijsmateriaal te weerleggen via de peer-reviewed literatuur, werkten activistische wetenschappers samen met activistische journalisten om druk uit te oefenen op een uitgever – Springer Nature, misschien wel de belangrijkste wetenschappelijke uitgever ter wereld – om een artikel in te trekken. Helaas heeft de drukcampagne gewerkt.
Het misbruik van het hier gedocumenteerde peer review-proces is opmerkelijk en vormt een waarschuwing dat de klimaatwetenschap net zo diep gepolitiseerd is als altijd, waarbij wetenschappers bereid zijn invloed uit te oefenen op het publicatieproces, zowel in alle openheid als achter de schermen.
Ik heb contact opgenomen met de uitgever en de mede-hoofdredacteur van het tijdschrift met een aantal vragen (die u onderaan kunt vinden) en een verzoek om een antwoord vandaag tegen het einde van de werkdag. Het is nu na 19.00 uur in Europa, waar beide gevestigd zijn, en ik heb geen reactie ontvangen. Mijn uitnodiging voor commentaar blijft open en ik zal dit artikel bijwerken als ze reageren.
In januari 2022 publiceerde het European Physical Journal Plus (EPJP), een collegiaal getoetst academisch tijdschrift onder de Springer Nature-paraplu van tijdschriften, een artikel met de titel ‘Een kritische beoordeling van trends in extreme gebeurtenissen in tijden van opwarming van de aarde’, door Gianluca Alimonti. en collega’s. Het artikel geeft een overzicht van trends in verschillende extreme gebeurtenissen en rampen, waarbij sterk gebruik wordt gemaakt van IPCC-rapporten.
Na de publicatie werd het artikel op verschillende blogs besproken, maar kreeg het niet veel aandacht (ik heb er destijds over getweet). Acht maanden later, na enige discussie over het artikel in de Australische media, schreef The Guardian een artikel waarin het artikel ernstig werd bekritiseerd. The Guardian citeerde vier wetenschappers die kritisch stonden tegenover het artikel: Greg Holland, Lisa Alexander, Steve Sherwood en Michael Mann.
Michael Mann was vernietigend en persoonlijk in zijn commentaar:
“Nog een voorbeeld van wetenschappers uit totaal niet-verwante vakgebieden die naïef ongepaste methoden toepassen op gegevens die ze niet begrijpen. Ofwel is de consensus van de klimaatexperts van de wereld dat de klimaatverandering een zeer duidelijke toename van veel soorten weersextremen veroorzaakt, verkeerd, ofwel hebben een paar kernfysici in Italië het bij het verkeerde eind.”
Minder dan een week later volgde de AFP met een artikel dat ook kritisch was over de krant, met de kop: “Wetenschappers dringen er bij topuitgevers op aan om gebrekkig klimaatonderzoek in te trekken.”
Het AFP citeerde twee wetenschappers die opriepen tot intrekking van het artikel door Springer Nature. Een daarvan was Friederike Otto, van het Grantham Institute for Climate Change and the Environment, die verklaarde:
“Ze schrijven dit artikel te kwader trouw. Als het tijdschrift om wetenschap geeft, moeten ze het luid en publiekelijk intrekken en zeggen dat het niet gepubliceerd had mogen worden.”
De andere wetenschapper die opriep tot de intrekking van het artikel was Stefan Rahmstorf, hoofd van Earth Systems bij het Potsdam Institute for Climate Impact Research, die verklaarde:
“Ik ken dit tijdschrift niet, maar als het een zichzelf respecterend tijdschrift is, moet het het artikel intrekken”
Twee andere wetenschappers die door de AFP werden ondervraagd, Peter Cox en Richard Betts, beiden van de Universiteit van Exeter, waren expliciet tegen het idee van intrekking. Cox merkte op dat intrekking “tot verdere publiciteit zou kunnen leiden en als censuur zou kunnen worden opgevat”.
Twee dagen later, op 29 september 2022, namen Christian Caron van Springer Nature en de hoofdredacteur van de Italian Physical Society, Barbara Ancarani (en waarom zij erbij betrokken was onduidelijk), contact op met Alimonti et al. om hen te laten weten dat er op basis van de twee mediaverhalen een onderzoek naar hun krant was geopend, onder vermelding van EPJP-hoofdredacteur, Beatrice Fraboni:
Geachte prof. Alimonti,
Wij nemen vandaag contact met u op over uw artikel.
Een kritische beoordeling van trends in extreme gebeurtenissen in tijden van opwarming van de aarde
in ons tijdschrift EPJ Plus, en waarvan u de corresponderende auteur bent.
We zijn er zeker van dat u en uw co-auteurs al op de hoogte zijn van de publieke discussie die dit heeft veroorzaakt.
In deze rapporten zijn talloze zorgen opgenomen van wetenschappers die als zeer deskundig op dit gebied worden beschouwd.
Als gevolg van deze omstandigheden is het nu noodzakelijk dat het tijdschrift een onderzoek uitvoert om de geldigheid van deze zorgen te beoordelen, in overeenstemming met de goede praktijk wanneer dit soort zorgen aan een tijdschrift worden voorgelegd. Op de homepage van het bovengenoemde artikel wordt een redactionele notitie toegevoegd waarin staat:
Lezers worden gewaarschuwd dat de conclusies in dit manuscript momenteel ter discussie staan.
Het tijdschrift onderzoekt de kwestie.
We nemen binnenkort contact met u op om u meer informatie te geven over de volgende stappen.
Bedankt voor uw medewerking in deze kwestie.
Barbara Ancarani (SIF) & Christian Caron (Springer Natuur)
cc Hoofdredacteur van EPJ Plus (prof. Beatrice Fraboni)
De volgende dag, 30 september 2022, nam Fraboni, de co-hoofdredacteur van de EPJP, contact op met de associate editor die verantwoordelijk was voor het afhandelen van het beoordelingsproces van Alimonti et al., Jozef Ongena.
Fraboni legde uit dat de uitgever van het tijdschrift, Springer Nature, actie wilde:
“. . . we worden geconfronteerd met enkele problemen met een artikel in uw regio. De uitgeverij heeft de redactie gevraagd actie te ondernemen.”
Ongena reageerde onmiddellijk:
“Het artikel heeft de gebruikelijke peer review ondergaan. Er mag geen sprake zijn van schuld en schaamte… Peer reviewing is de gangbare praktijk. Dat er een discussie ontstaat, lijkt niet abnormaal en lijkt heel gezond.”
Ongena volgde met een tweede e-mail met een voorstel:
“Ik nodig de collega’s die bezwaren hebben uit om hun bezwaren in te sturen en door te geven aan de auteurs. Een discussie in de pers beginnen, zoals ze al deden, is beslist erger dan het publiceren van een kritisch artikel. Zij konden later ook worden uitgenodigd om een reactie te publiceren.
We moeten als tijdschrift een wetenschappelijke discussie niet uit de weg gaan of er bang voor zijn, maar wel op een correcte manier.”
Alimonti reageerde op de e-mail van de uitgever (Ancarani/Caron hierboven) op 4 oktober 2022 met een soortgelijk voorstel als dat van Ongena – specifiek om de verschillende opvattingen in de literatuur te betrekken, zoals normaal gesproken wordt gedaan in de wetenschap:
“Beste Dr. Caron,
Na confrontatie met de andere auteurs geloven we dat een mogelijk correcte manier om een wetenschappelijk artikel te bekritiseren het schrijven van een gedetailleerde samenvatting zou zijn over wat niet correct zou moeten zijn en deze aan te vullen met referenties; met andere woorden een artikel met nauwkeurige tegenargumenten of op zijn minst a
gedetailleerd rapport dat moet worden verzonden naar het tijdschrift waar het originele artikel is gepubliceerd; op dit punt kunnen de auteurs van het bekritiseerde artikel gedetailleerde antwoorden geven en kan het tijdschrift beslissen over verdere stappen.
Zijn Springer of EPJP op de een of andere manier formeel gecontacteerd met een gedetailleerde tegenanalyse?
Stuur ons alstublieft uw opmerkingen door, zodat we deze goed kunnen beantwoorden; Als dat niet het geval is, zijn wij van mening dat het ‘in discussie’ zijn van een wetenschappelijk artikel dat een peer review-proces heeft ondergaan alleen op basis van interviews die in onlinekranten of blogs zijn verschenen, zelfs als het gezaghebbend is, niet is wat een wetenschappelijke methode vereist.
Alimonti vervolgde en maakte zich vooral zorgen over de opmerking van Michael Mann over een van zijn co-auteurs:
“Prof. Prodi, een vooraanstaand klimatoloog en niet alleen maar ‘iemand uit de kernfysica’, herinnert me eraan dat hij ook jarenlang redacteur van Springer was: hem bekritiseren als auteur zou een kritiek op Springer zijn bij het selecteren van recensenten en redacteuren. De uitgever moet zijn wetenschappelijke integriteit resoluut verdedigen, om zelf zijn prestige niet te verliezen, door op verzoek van kranten in actie te komen of door zijn rol te ontkennen.”
De co-hoofdredacteur van EPJP, Fabroni, lijkt deze voorgestelde handelwijze op 9 oktober 2022 aanvankelijk te hebben aanvaard:
“Nadat we diverse reacties hebben ontvangen, hebben we besloten contact op te nemen met de collega’s die hun bezorgdheid over het artikel hebben geuit, om een wetenschappelijk commentaar te geven dat we vervolgens naar onafhankelijke reviewers zullen sturen. Als en wanneer het commentaar door hen wordt goedgekeurd, zullen we het met de auteurs delen, zodat zij de aan de orde gestelde kwesties kunnen aanpakken. Hun antwoord zal ook door vakgenoten worden beoordeeld.”
De acht “collega’s die hun bezorgdheid uitten” via de media (en hierboven vermeld) hebben er blijkbaar allemaal voor gekozen geen wetenschappelijk commentaar te geven op Alimonti et al. en er werd geen verdere discussie over de opmerking gemaakt in de daaropvolgende correspondentie die ik heb gezien.
Het onderzoek ging echter door.
Op 17 november 2022, nadat Alimonti Fabroni een e-mail had gestuurd om te vragen om een update over het onderzoek, reageerde Fabroni op Alimonti et al. dat ze de wetenschappers had geraadpleegd die het artikel in de twee mediaverhalen hadden bekritiseerd. Ze merkte op dat haar antwoord aan Alimonti tot stand kwam met de hulp van Springer:
“Het antwoord is opgesteld met de hulp van de Springer Research Integrity Department, na zorgvuldig rekening te hebben gehouden met de reacties van de collega’s die het artikel in de media bekritiseerden”
Fabroni’s antwoord aan Alimonti luidde:
“Hartelijk dank voor uw geduld – we hebben de zaak nu diepgaand geanalyseerd. Hoewel we erkennen dat de berichtgeving in de media de zaak zeker tijdelijk groter heeft gemaakt dan nodig was, heeft het ook een duidelijke zwakte van uw artikel blootgelegd die naar onze mening uiteindelijk moet worden aangepakt.’
De “duidelijke zwakte” werd door Fabroni omschreven als een “belangrijkste kritiek” en het was dat het artikel niet verwees naar het IPCC AR6, dat nog niet was gepubliceerd op het moment dat Alimonti et al. is geschreven, beoordeeld of gepubliceerd.
“Een van de belangrijkste punten van kritiek is dat uw artikel in wezen alleen verwijst naar het Intergouvernementeel Panel over Klimaatverandering AR5 van 2013. . “
Alimonti et al. kregen de keuze om al dan niet een ‘erratum’ op te stellen. Als ze ervoor kozen een ‘erratum’ op te stellen, vroeg Fraboni om overstromingen, droogte en zware neerslag te bespreken, op basis van relevante secties van de IPCC AR6-werkgroep 1. Hier ziet u hoe de keuzes aan Alimonti werden gepresenteerd:
1) U dient een Erratum in, waarbij rekening wordt gehouden met de definitieve, gepubliceerde versie van AR6, waarin bovenstaande kritiek expliciet wordt behandeld en eventuele conclusies die moeten worden herzien, gedetailleerd worden beschreven. Dit Erratum-artikel, waarin we ruime verwijzingen naar het gepubliceerde AR6 verwachten, zal grondig worden beoordeeld door ook wetenschappers uit de geciteerde delen van AR6 erbij te betrekken.
Het Erratum moet vóór 31 december 2022 zijn ingediend.
2) Als u besluit een dergelijk Erratum niet in te dienen, of als het Erratum niet binnen de bovengenoemde deadline is ingediend, zal het tijdschrift een redactioneel artikel publiceren waarin we onze bevindingen samenvatten, grotendeels zoals hierboven uiteengezet, en de huidige Editorial Note over uw artikel zal worden gewijzigd naar een permanente redactionele uiting van bezorgdheid die naar dit redactioneel zal verwijzen.
Alimonti reageerde zes dagen later, op 23 november 2022, en merkte op dat het een “Addendum” bij hun artikel zou moeten zijn en niet een “Erratum”:
Wij danken u voor uw bericht waarin u erkent dat “de berichtgeving in de media de zaak zeker tijdelijk groter heeft gemaakt dan nodig”.
Aangezien het belangrijkste verzoek dat voortkomt uit uw bericht het schrijven van een artikel is met voldoende verwijzingen naar een document waarnaar op het moment dat ons artikel werd ingediend niet kon worden verwezen, zijn wij van mening dat een Addendum van onze kant het meest geschikte artikel is dat uw verzoek zou beantwoorden, zoals gespecificeerd in de richtlijnen.
Alimonti et al. stelde vervolgens een addendum bij hun artikel op, dat het tijdschrift ter beoordeling stuurde.
Er waren in totaal vier recensies, twee werden gevraagd door Fabroni (die ik hieronder reviewers 1 en 2 noem) en twee door Ongena (recensenten 3 en 4). Een vijfde persoon werd door Fraboni aangesteld als ‘scheidsrechter’. Deze had blijkbaar alleen toegang tot de recensies van beoordelaar 1 en 2.
Van de vier recensies van het Addendum hebben er drie een publicatie aanbevolen en kleine suggesties gedaan. Recensent 1 was tegen publicatie. De ‘scheidsrechter’ was het eens met beoordelaar 1. Hier zijn fragmenten uit alle vier de beoordelingen en het samenvattende oordeel van de ‘scheidsrechter’.
Recensent 1 schreef:
“Ik ben het er volledig mee eens dat de oorsprong van de grote toename van het aantal weer- en klimaatgerelateerde catastrofale gebeurtenissen grotendeels te wijten is aan de toegenomen blootstelling en kwetsbaarheid die verband houdt met demografische en economische groei in plaats van met klimaatverandering.”
Recensent 1 merkt ook op:
“In dit manuscript, evenals in [Alimonti et al.], wordt benadrukt dat ondanks het bestaan van detecteerbare trends in gemiddelde variabelen, er in de meeste gevallen geen trends in extreme gebeurtenissen bestaan. Ik begrijp wat de auteurs bedoelen, maar er moet voorzichtigheid worden betracht met de exacte bewoording van de zinnen. . . Het detecteren van trends in extreme gebeurtenissen is veel moeilijker dan het detecteren van trends in gemiddelde variabelen. Het is duidelijk dat de beperkte hoeveelheid gegevens over extreme gebeurtenissen het veel moeilijker maakt om veranderingen op een statistisch significante manier te detecteren. De grote jaarlijkse variabiliteit van de statistieken over extreme gebeurtenissen betekent dat zelfs als er veranderingen aanwezig zijn, de beperkte hoeveelheid gegevens waarover we beschikken ervoor zorgt dat deze lange tijd niet detecteerbaar zijn.”
Recensent 1 concludeert:
“naar mijn mening kan het manuscript niet worden gepubliceerd”
Recensent 2 raadde “Accepteer zoals het is” aan en merkte op:
“De uitspraken van de auteurs komen over het algemeen overeen met de beoordeling van werkgroep 1 van het IPCC in hun Sixth Assessment Report (AR6).”
Het tijdschrift stuurde de opmerkingen van recensent 1 naar Alimonti et al. die vervolgens hun addendum herzagen en op EPJP reageerden met de herziening en reactie op recensies. Beoordelaar 1 (en blijkbaar ook beoordelaar 2) kreeg het herziene addendum toegestuurd. Recensent 1 heeft het addendum opnieuw beoordeeld en op het tijdschrift gereageerd met de volgende conclusie:
“Samenvattend zijn de beweringen in het addendum correct (en in lijn met de geselecteerde uitspraken in IPCC AR6 en in geselecteerde publicaties), maar ze worden gepresenteerd op een manier die niet het volledige beeld geeft. Vooral gezien het feit dat de typische lezers van het EPJP-tijdschrift geen klimaatexperts zijn, denk ik dat redacteuren serieus moeten nadenken over de implicaties van de mogelijke publicatie van dit addendum.”
Welke implicaties?
Ondertussen vroeg de oorspronkelijke redacteur van het originele artikel, Ongena, ook om nog twee recensies van het Addendum, die hij deelde met Fabroni.
Recensent 3 schreef:
“Het originele artikel is een eenvoudige recitatie van geloofwaardige, belangrijke gegevens over verschillende soorten extreme weersomstandigheden. Ik vind niets selectief, bevooroordeeld of misleidend in wat ze presenteren. Hoewel er vrijwel niets is geschreven dat niet bekend is bij experts, is het voor niet-experts nuttig om de onderliggende gegevens te zien, die in de IPCC-rapporten meestal onduidelijk zijn. . .
Het addendum is een inhoudelijke discussie over de mate waarin het oorspronkelijke artikel het eens is met het IPCC over drie soorten uitersten. Het document voldoet aan de professionele normen: specifiek, gedetailleerd en voorzien van citaten.”
Recensent 4 schreef:
“De belangrijkste bijdrage van de auteurs is om verder terug te kijken naar het klimaatrecord (inclusief het begin van de 20ste eeuw), toen veel soorten extreme gebeurtenissen vergelijkbaar waren met vandaag. Het artikel richt zich niet specifiek op de toeschrijving (oorzaak) van welke trend dan ook (of het ontbreken daarvan).
Ik zie geen reden om dit werk te bekritiseren. Bovendien worden de meeste van hun conclusies ondersteund door de IPCC AR6 WG1.”
Fabroni nodigde een vijfde persoon uit om als “jurylid” te fungeren bij de recensies van het Addendum en het herziene Addendum. Blijkbaar heeft de ‘scheidsrechter’ alleen de beoordelingen van beoordelaar 1 en 2 ontvangen.
De ‘scheidsrechter’ begon zijn rapport met het bespreken van zijn/haar standpunten over het oorspronkelijke artikel, waarbij hij/zij opmerkte dat dergelijk commentaar niet binnen zijn/haar bevoegdheid lag:
“Dit is een uitdagende taak, omdat ik niet denk dat het originele manuscript voldoet aan de eisen die een wetenschappelijke publicatie stelt. . . Hoewel mij niet is gevraagd om commentaar te geven op het oorspronkelijke artikel, zou ik u ten zeerste aanbevelen om dit artikel opnieuw te beoordelen.”
De ‘scheidsrechter’ concentreerde zich primair op het oorspronkelijke artikel, ondanks dat hij/zij niet was uitgenodigd om dat artikel te bespreken, en sloot af met een aanbeveling om het in te trekken.
Het oordeel van de ‘scheidsrechter’ – van een vooraanstaand deskundige op dit gebied – laat geen andere keus dan het Addendum onder deze omstandigheden geheel af te wijzen.
Het onvermogen van het Addendum om de problemen met het originele artikel op te lossen, zoals blijkt uit dit diepgaande onderzoek na de publicatie, heropent noodzakelijkerwijs de vraag naar het lot van het originele artikel. Na diepgaand overleg met de uitgevers (hier gekopieerd) kwamen we tot de conclusie dat een intrekking onvermijdelijk is, een beslissing die volledig door de uitgevers wordt gesteund.
Een intrekking die niet gebaseerd is op claims van wetenschappelijk wangedrag, maar op eenvoudig onenigheid.
Roger Pielke jr.
Roger Pielke Jr.
Ik heb Fraboni en Springer Nature gemaild met de volgende vragen:
Ik begrijp dat u besloten heeft de claim van Alimonti et al. in te trekken. Is dit correct?
Wat is uw motivatie voor het onderzoek van Alimonti c.s.?
Wat is uw reden voor de acties die u na de publicatie heeft ondernomen, inclusief nu het besluit om het artikel in te trekken?
Op basis van welke specifieke tijdschriftprocedures heeft u uw onderzoek en besluitvorming na de publicatie uitgevoerd?
Kunt u mij een tijdlijn geven van uw acties volgens de formele procedures?
Als ik een reactie krijg, zal ik de lezer op de hoogte houden.
Wat kunnen we uit deze saga leren? In de klimaatwetenschap gaan de machinaties door, waarbij invloedrijke wetenschappers samenwerken met journalisten om peer review te corrumperen.
***
Bron hier.
***
Wat hier niet staat is:
Het is dan wel “retracted”, maar men is zo eerlijk om het nog steeds te laten staan. Iedereen kan het dus nog gewoon gratis gaan lezen op de website van dat tijdschrift link.springer.com/article/10.1140/epjp/s13360-021-02243-9. De reden voor de retraction staat er ook duidelijk bij: “The authors were invited to submit an addendum to the article, but post publication review of the concerns with the article and the submitted addendum concluded that the addendum was not suitable for publication and that the conclusions of the article were not supported by available evidence or data provided by the authors.”
Het is ook lovenswaardig dat er niet over één nacht ijs is gegaan. Men heeft over een periode van meerdere maanden de verschillende partijen hun standpunt laten formuleren en heeft die ten opzichte van elkaar afgewogen.
Het klopt min of meer wel wat Pielke Jr schrijft: “Een intrekking die niet gebaseerd is op claims van wetenschappelijk wangedrag, maar op eenvoudig onenigheid.” Er is geen aantoonbaar wangedrag of fraude – het voldoet gewoon niet aan de hoge eisen die gesteld worden aan een wetenschappelijk artikel. Maar het is te kort door de bocht om dit te verklaren door “onenigheid” . Als de ene recensent niets opmerkt en de andere merkt op dat de data “worden gepresenteerd op een manier die niet het volledige beeld geeft” en nog een andere stelt dat “ik niet denk dat het originele manuscript voldoet aan de eisen die een wetenschappelijke publicatie stelt”, wat allemaal leidt tot “Het onvermogen van het Addendum om de problemen met het originele artikel op te lossen” dan wegen die negatieve bemerkingen zwaarder door.
De retractie is dus helemaal correct verlopen. Eenieder die ooit zelf een manuscript heeft ingediend voor peer-review, zal niets opmerkelijks vaststellen in de commentaren van die verschillende recensenten. Het is gewoon normaal dat er “onenigheid” is tussen reviewers – daarom worden er jusit steeds meerderen gevraagd om een manuscript te beoordelen. Dat de ene positiever is dan de andere is ook normaal en het is altijd de redacteur die daar dan één conclusie uit moet trekken.
Het review artikel was, na het peer review proces te hebben doorlopen, gepubliceerd. De groot- inquisiteurs van de klimaatkerk hebben het op de lijst der Verboden Boeken gezet, omdat het niet met de Ware Leer strookt.
Niet voor de eerste keer trouwens:
“ can’t see either of these papers being in the next IPCC report. Kevin [Trenberth] and I will keep them out somehow, even if we have to redefine what the peer-review literature is!
Dr. Phil Jones – ClimateGate emails
Waar Micheal Mann in beeld komt is fraude nabij. Deze straatvechter bevuilt de wetenschap overal waar hij ook maar even zijn neus in steekt.
Vervolgens kan het geen kwaad eens na te trekken wie er in zijn netwerk figureert.
Hans. L
Kun je de reactie van het mongooltje verwijderen?
Verwijderd.
Ik heb dit artikel ‘beperkt gelezen’.
Het moge duidelijk zijn. Het hele klimaatgebeuren heeft niets met het klimaat te maken maar is een poging van de elite om het volk onder de duim te houden.
Speciaal voor de hier regelmatig aanwezige gelovigen: De holle shit van de klimaatgekte zal ook jullie niets brengen. Jullie hebben het niveau van Krakas in dienst van Eucalypta of Azraël in dienst van Gargamel.
Een nieuw dieptepunt?
Het wilde westen kent geen dieptepunten, hoor.
Ik las een teletekstje …
… en mijn verstand stond stil.
Dit is bij mijn weten het eerste kant en klare product waarvan je bij aanschaf niet verteld wordt wat het kost.
Wat een management in die transitietent.
Wat een organisatorische hoogvliegers.
Wildwest kapitalisme.
En omdat de meesten een auto van de zaak rijden wordt er nooit geklaagd, wat kan het hun schelen, ze rijden gratis.
maar je kunt op je vingers natellen dat er heel wat verdiend wordt op 70 cent per kWh, die je buiten een starttarief en een abonnement kwijt bent.
Ook in deze subsidiestroom hebben zich vele bedrijven genesteld om de argeloze E-autorijder te rippen.
Allemaal voor het klimaat hoor, de directeuren van deze firma’s rijden allemaal in Tesla’s om gratis te laten zien dat ze goed bezig zijn.
Cornelia, ik kan niet wachten op de dag dat ook voor EV’s de normale regels van bijtelling en wegenbelasting gaan gelden en de subsidies worden stopgezet.
Je zult maar verkoper van EV’s zijn; dan kan je alvast de aanvraag voor de werkloosheidsuitkering gaan invullen.
WTF dat wist ik helemaal niet, het word met de dag gekker, maar eigenlijk ben ik blij dat ik dat niet weet.
Welke particuliere idioot koopt nu een auto die je moet laden en je weet geen prijs?
Diegene wat thuis kunnen laden is natuurlijk wat anders, maar aangezien die dingen vaak aan het infuus moeten is het dus eigenlijk een goktent.
Particulieren die elektrisch rijden en niet zelf 25 zonnepanelen hebben liggen zijn knettergek.
Een normale woning met zonnepanelen is ongeschikt om “gratis” elektrisch te kunnen rijden, als je op een zonnige dag 20 kWh opwekt kun je uitrekenen hoelang het duurt om een accu van 63 KW op te laden een beetje E-bak heeft misschien wel 80KW aan boord.
Elektrisch rijden, ja als je een boerderij met 40 panelen en krachtstroom voor een 45 KW laadstation hebt.
Wie heeft heeft het over zonnepanelen als je het tegen mij hebt tenminste.
Ik heb geen zonnepanelen maar een contract van 5 jaar, ik betaal een habbekrats voor stroom tegenover de prijs van nu.
En als dat afgelopen is na dik 1.5 jaar zie ik wel weer verder Cornelia.
Uiteindelijk komt toch altijd alles aan het licht, zeker waar veel mensen bij betrokken zijn.
Of het nu gaat om fraude, geheimhouding, complotten of wat dan ook, kijk naar de geschiedenis van politiek tot valsheid, van grote zaken tot kleine, uiteindelijk komt een keer alles naar boven, niet alle mensen hebben een gewetenloos geweten, het blijft knagen tot ze het niet meer kunnen verdragen, en dan komt uiteindelijk alles boven water.
Ze zijn met te velen om alles in een doofpot te stoppen.
En daarom is het ook zo’n onzin om over WEF, Agenda 2030, enz. te zeuren.
Degenen die ons die krankzinnige energietransitie door de strot willen drukken zijn allemaal eenlingen, die toevallig nu hetzelfde doel nastreven; macht en/of geld.
Zij zullen elkaar als een baksteen laten vallen als duidelijk wordt dat het sprookje aan zijn einde is gekomen
Hier een leuke reactie op “X” hoe je het best kunt reageren of fact-checkers:
“Naar mijn mening is het een teken dat je goed bezig bent als men probeert om je een dom label op te kleven.
Zou het niet zo zijn dat dat betekent dat de
andere pogingen om je het zwijgen op te leggen niet werken? ”
https://twitter.com/VincentVandep8/status/1695698271107252616
Factcheckers zijn gewoon in dienst van dezelfde global elite, het stamt uit de tijd dat er bij live uitzendingen van Trump direct onder stond of het waar was wat hij zei.
Binnen enkele seconden werden online fact checks gedaan en in de grote balk onder Trump werd meteen knipperend vermeldt of het een leugen was.
Tegenwoordig wordt elk verhaal uit de vrije media door honderden “factcheck” sites meteen weerlegt, soms binnen twee minuten wordt je door Google en aanverwante zoekmachines naar de factcheck sites geleidt. Alle speerpunten van de globalisten, de global elite, en het aganda 2030 narratief zitten er in.
Omdat Google ook met algoritmes geen resultaten uit de vrije media geeft is het voor de gemiddelde internet gebruiker ONMNOGELIJK om met een zoekopdracht op een alternatief narratief te komen. In tegenstelling tot de reguliere media geven alternatieve media bijna altijd een link naar het oorspronkelijke artikel.
Ingewikkeld en lang relaas over de dubieuze kanten van diverse klimaat onderzoeken en hun Peer Reviews in een inmiddels volledig gepolitiseerde klimaatwetenschap, die volledig op subjectieve ideologie en politiek afhankelijke subsidies drijjft.
Kern is, dat de valse 97% ‘consensus’ over de ‘verschrikkelijke’ IPCC-AGW-hypothese al in de gepolitiseerde voorposten van de klimaatloopgraven wordt verdedigd in diverse media-outlets.
Dan verschijnt Michael Mann als hulptroepen weer het strijdperk, die de herinnering aan zijn malafide CAGW-klimaat hockeystick curve weer in stelling brengt.
De verschillen tussen de klimaatrappoen AR5 en AR6 werden al door diverse wetenschappelijke critici van het VN-IPCC als weinig relevant / vernieuwend beschreven, en beoordeeld als meer van het zelfde niveau van gepolitiseerde overdreven klimaatangst verspreiding.
Punt is, dat het klimaatdebat vanuit VN-IPCC haar ideoglogische loopgraven wordt gevoerd en alle (fundamentele) kritiek wordt ‘afgeschoten’
SCheffer, kom toch eens uit je eigen ideologische loopgraven en besef eindelijk eens dat nagenoeg alle klimaatonderzoekers de AGW-theorie aanvaarden. Meer nog, zelfs de auteurs van dit ‘retracted’ artikel aanvaarden dat er AGW is. ZE aanvaarden dat het opwarmt door menselijk toedoen, dat de hockeystick met ander woorden correct is.
AGW is geen “ideologie”, maar wetenschap. Het staat je vrij om het klimaatbeleid te bekritiseren, maar als je dat doet door ideologisch de wetenschap te ontkennen en koppig te beweren dat er geen consenus is, dan gaat er niemand naar je luisteren. Zo komt onze visie nooit in het publieke debat terecht.
Beste 42, je voldoet aan de verwachtingen.
Een perfecte loopgraafreactie vanuit de ideologisch gedreven CAGW-hypothese-verdediging.
Overzicht van het gepolitiseerde debat over de CAGW-hypothese: https://www.climategate.nl/?s=AGW
De CO2-AGW-hypothese is onbelangrijk / irrelevant geworden nu de CO2-reductie-politiek wereldwijd tot het eind van de 21st eeuw de klimaatverandering NIET kan stoppen.
In NL in 2030 is er slechts een minieme klimaat winst van 0,00007 grC volgens KNMI. In 2050 in NL 0,00014 ? Wereldwijd als alle landen ‘Parijs-‘klimaat-doelstellingen’ halen, 0,02 grC.
Maar China bouwt nog even zo’n 300 nieuwe kolencentrales tot 2030. De bijna verwaarloosbare kleine klimaatwinst wordt dus elders op de wereld geheel tenietgedaan. Bron hier.
In de ‘hernieuwbare en groene’ kringen groeit het besef van onhaalbaarheid en verminderde urgentie van de klimaatdoelstellingen
In bepaalde ‘hernieuwbare en groene’ kringen groeit nog immer de zorg dat huidige geplande ‘hernieuwbare’ energietransitie niet snel genoeg verloopt en te weinig effect zal hebben op het gewenste stopzetten van alle ‘klimaatverandering’.
De onderlinge onenigheid in ‘hernieuwbare en groene’ ideologische kringen over wat is ‘groen’, wat is ‘hernieuwbaar’ en wat draagt snel bij aan ‘klimaatbeheersing’, die ‘groene’ ideologische onenigheid is duidelijk groter en betekenisvoller dan het door de KNMI berekende minieme klimaateffect als gevolg van de afgesloten Parijse, EU en Nederlandse klimaatakkoorden.
Zo zijn er ‘Groenen’ tegen het plaatsen van windturbines ‘in de achtertuin’ en tegen de plannen windturbines te plaatsen in beschermde Natura2000 gebieden en op vogeltrekroutes, zo zijn er aanhangers van ‘hernieuwbaar’ die mordicus tegen huidige immer toenemende biomassa-energie opwekking zijn, en zijn er ultra-ideologen binnen GroenLinks die tegen elke vorm van R&D in nieuwe schone en veilige kernenergie zijn en waardoor alle genoemde ‘groene’ facties de klimaat-urgentie in de praktijk niet meer belangrijk vinden.
Blijkbaar is de urgentie van het jarenlange klimaatalarmisme binnen ‘groene’ politieke kringen uitgewerkt’ nu de uitwerkingen in ‘hernieuwbare’ energie zoveel maatschappelijke nadelen en groeiende burgeroppositie opleveren.
Nieuw klimaatalarmisme is nodig voor de ‘hernieuwbare energietransitie ‘. Angst opwekking strekt zich al uit naar het jaar 2200 via de KNMI!
https://www.climategate.nl/2021/06/zijn-de-agw-hypothese-hernieuwbaar-en-het-parijse-klimaatakkoord-nog-wel-relevant-om-de-klimaatverandering-te-kunnen-stoppen/
Theo42
Kennelijk is er discussie in de wetenschap over deze kwestie En die verschillen van opvatting lopen van geen naar veel invloed.
Kennelijk heb jij je keuze over achter welke wetenschappelijke opvatting (want bewijs is er niet) je aan wilt lopen al bepaald. Ik neem aan dat het een gedegen emotionele keuze is bij gebrek aan bewijs.
Een emotionele keuze die het best met “angst voor verandering” is aan te duiden. Of ben je gewoon een trol?
Jongens,
Naar mijn mening is dit THEO42 niet, maar een Trol, hij schrijft normaal zulke bijdragen niet.
Hij maakt namelijk steeds de herkenbare………
Maar laat HL het maar controleren.
Inderdaad onze huistrol. Verwijderd.
“AGW is geen ideologie maar wetenschap”. Goh, dat zeiden de communisten precies zo over hun ideologie.
Ik was vanochtend op het strand van Katwijk aan Zee, en constateerde dat er zo’n 200 windturbines stilgezet stonden ondanks een goede windkracht Beaufort 3 à 4.
‘We’ produceerden blijkbaar teveel gesubsidieerde zonnepaneelenergie vandaag vanaf de daken van de privé-‘klimaat’-zonne-energie-ondernemers.
Wat een zinloze verspilling de bouw en verdere uitbreiding van windturbineparken op de Noordzee, die nu al als stilgezet gecompenseerd worden door de BELASTINGBETALER aan de eigenaren van / ‘klimaat’-beleggers in de windturbineparken, annex ideologische gedreven windhandel.
Omtzigt hekelde ook al de import van duur buitenlands aardgas terwijl de export van goedkoop Gronings aardgas aan buurlanden volgens langlopende contracten.
Wie verzint deze idioterie en welke ambtelijke non-valeurs zijn verantwoordelijk te stellen voor deze absurditeit?
Hier sta ik absoluut niet van te kijken, de leugens én de belangen zijn inmiddels zo groot, dat kunnen ze nooit meer terugnemen.
Het is tekenend voor het globalisme, een hoger doel mag gehaald worden kost wat kost, al moet je liegen.
En juist dat liegen wordt op zodanige schaal gedaan dat je zeker in de media alleen nog maar leugens of halve waarheden leest.
De waarheid hobbelt mee als het getal 10 rood bij roulette. Al het andere dient andere belangen.
Het is altijd prijs, overal waar je diep induikt tref je een puinhoop aan.
Zelfs bij ‘follow the money’ bestaan m.i. items die niet onderzocht mogen worden, haha, hoe erg Timmermans miljonair is bijvoorbeeld..
Follow the Money is al geruime tijd overgenomen door de global elite. Al doen ze wel heel erg hun best om “onafhankelijk” te lijken.
Als ze écht eens zouden onderzoeken hoe de Bill en Melinda Gates’foundation, de Rockefeller Foundation, Bill Gates of dichter bij huis de postcodeloterij met hun invloed en vermogens zaken naar hun hand zetten…
Ze plukken alleen laaghangend fruit, dat A ophef veroorzaakt als rookgordijn voor iets anders, of B tegenstanders uit de weg ruimt.
Veel geschreeuw over weinig wind.
Uiteindelijk gaat alles voor de bijl.
Het voordeel van panelen zal langzaam uitgekleed worden, en ook voor je warmtepomp zul je straks de hoofdprijs betalen.
Eigenaar zonnepanelen krijgt geen meerjarig contract meer bij Essent en Energiedirect.
De rest zal volgen.
https://solarmagazine.nl/nieuws-zonne-energie/i35066/eigenaar-zonnepanelen-krijgt-geen-meerjarig-contract-meer-bij-essent-en-energiedirect
Ook alles wat met gas van doen heeft word uitgebuit.
Als in Australië een staking is word hier de gasprijs duurder ook al zitten de velden al vol.
Want ook aan die vaste contracten zit de gasprijs inbegrepen.
We worden steeds meer gedelegeerd door aasgieren die nu geld geroken hebben.
De enige reden dat WIJ aan de warmtepomp moeten is dat ze het gas nodig hebben voor de industrie, de burgers die slechts 4% van het verbruik uitmaken moeten maar zien hoe ze hun huis verwarmen. (Elektriciteit en gas samen is 9,2 % (elektriciteit wordt ook opgewekt met gas)
EPJP dus vermijden bij publiceren en refereren.
Ja jongens, we worden belazerd. Waarom, in godsnaam, zien jullie wiskundig, ergo qua echte logica, niet onbegaafde lieverdjes dat niet? Waarom duurt ’t bij jullie christen-fundamentalistische Liebmenschen altijd zo lang om te ontdekken dat die andere lieverdjes die naast jullie in de kerkbanken zitten enge primitieve fascisten zijn?
Wetenschap en religie zijn 2 verschillende wegen bij het zoeken naar waarheid. Wat je in de kerkbanken leert is dat waarheid, geloof, hoop en liefde eewigheidswaarde hebben. Dieven en leugenaars zijn dus mensen die de waarheid niet lief hebben en er ook niet naar zoeken.
Bijna middeleeuws schouwspel dit verhaal. Slechts de brandstapel ontbreekt.
Eens kijken hoe dit gaat aflopen.
Vrijwel heel Londen is nu een milieuzone: ‘Kosten jagen middenstand de stad uit’
https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10523034/vrijwel-heel-londen-is-nu-een-milieuzone-kosten-jagen-middenstand-de-stad-uit
Interessant hoe de uitspraken van Nobelprijswinnaar John Clauser tav de corruptie in het klimaat evangelie wederom bewaarheid worden.
Het originele artikel werdgepubliceerd in European Physical Journal Plus.
Kijk eens naar de titels van de andere artikelen die daarin worden gepubliceerd. link.springer.com/journal/13360/volumes-and-issues/138-8 Dan stel je vast dat dit helemaal geen klimaat-tijdschrijft is! Vraag je nu eens af waarom die auteurs destijds toch beslisten om hun manuscript bij dat tijdschrift in te dienen. De verklaring: omdat hun manuscript nooit zou aanvaard worden door een klimaattijdschrift.
Nu ga je misschien denken dat dit niet zou aanvaard worden omdat het ‘ongewenst’ is of omdat de peerreview bepaalde tegengeluiden blokkeert, Maar als een manuscript geweigerd wordt, dan krijg je altijd een brief/email met de verklaring waarom het geweigerd wordt. Stel nu dat het wel degelijk een goed manuscript was en geen enkele peerreviewer er fouten in had kunnen aanwijzen, dan zou zo’n weiger-brief toch enorme munitie kunnen zijn geweest voor alle sceptici! Waarom hebben de auteurs dus niet geprobeerd om zo’n brief te bekomen?
Dat ze dit blijkbaar nooit hebben ingediend bij een klimaattijdschrift toont aan dat de auteurs zelf beseften dat dit geen manuscript van degelijke kwaliteit was en dat ze hoopten dat de reviewers door hun gebrekkige kennis van klimaat het toch zouden aanvaarden. Ze hebben echter geen rekening gehouden met de post-publicatie peerreview!