Klimaatmitigatiebeleid, en niet klimaatverandering, vormt de grootste strategische dreiging

Door de Strategic Threat Assessment Group.

• Zelfs wereldwijd netto nul in 2050 zou de temperatuur op aarde met minder dan 0,1 graad C verlagen.
• Elke uitgegeven $ 1 miljard zou de opwarming met minder dan een tien miljoenste van een graad verminderen.
• In het VK geïnstalleerde wind- en zonnecapaciteit overtreft de totale gemiddelde netvraag met 16%.
• Na het corrigeren van een ernstige, langdurige fout in de klimaatfysica, is er geen klimaatcrisis.

Zijne Excellentie Sultan Ahmad al-Jabar van de Verenigde Arabische Emiraten, kandidaat-voorzitter van de 28e conferentie (2023) van staten die partij zijn bij het Raamverdrag inzake klimaatverandering, roept op tot zakelijke prestatie-indicatoren.

Drie daarvan worden hier beoordeeld.

A. Hoeveel opwarming van de aarde zou zelfs wereldwijde netto-nul-emissie tegen 2050 echt voorkomen, en tegen welke prijs? Zou de verhinderde opwarming groot genoeg zijn om de kosten te rechtvaardigen? Pagina’s 2 tot 4.

B. Is er een fundamentele grens aan het geïnstalleerde nominale vermogen van wind- en zonne-opwekking, in een landelijk net, waarboven geen verdere reductie van de CO2-uitstoot haalbaar is? Pagina’s 4 tot 7.

C. Verklaart een systemische natuurkundige fout waarom de wereld opwarmt met minder dan de helft van de voorspelling? Sinds het eerste IPCC-rapport in 1990 warmt de wereld op tot ruim onder de helft van de toen voorspelde gemiddelde snelheid. Verklaart een systematische natuurkundige fout de discrepantie en, zo ja, is er na correctie nog enige behoefte aan actie om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen? Pagina’s 8 tot 12.

De wetenschappelijke artikelen A-C in de huidige beoordeling houden rekening met deze drie prestatie-indicatoren. Is het huidige klimaatbeleid A) betaalbaar, B) haalbaar of C) zelfs noodzakelijk?

A. Het bereiken van zelfs een wereldwijde netto nul-emissie tegen 2050 zou slechts 0,1 C opwarming voorkomen, zelfs als een netto nul-emissie haalbaar zou zijn, wat niet het geval is. Daarom is de prijs-kwaliteitverhouding de slechtste in de geschiedenis: elke $ 1 miljard die wordt uitgegeven aan netto nul voorkomt slechts een tien miljoenste van een graad van opwarming van de aarde.

B. Een ijzeren vraaglimiet op geïnstalleerde capaciteit van wind- en zonne-energie op het typeplaatje in elk elektriciteitsnet vermindert de bovenstaande schatting van 0,1 C aanzienlijk: voor het toevoegen van wind- en zonnecapaciteit boven de limiet zou de uitstoot niet verder afnemen. In landen (zoals het VK) die deze limiet hebben overschreden, kan het installeren van meer wind- en zonne-energie de uitstoot of de opwarming van de aarde niet verder verminderen.

C. Klimatologen maakten in 1984 een systemische fout in feedbackanalyse in de regeltheoretische fysica toen ze feedbackwiskunde leenden van technische fysica en zo de toekomstige opwarming overschatten. Correctie toont aan dat alle voorspellingen op basis van feedbackanalyse (IPCC 2021 noemt “feedback” meer dan 2500 keer) slechts speculatief zijn.

Feedbackanalyse, hoewel vertrouwd op officiële voorspellingen, kan de klimaatgevoeligheid niet beperken. In plaats daarvan moeten observatiemethoden worden gebruikt die geen kennis van feedbacksterkten vereisen. Ze zijn het erover eens dat de opwarming van de aarde minder dan de helft zal zijn van de al lang bestaande officiële middenschatting. Daarom is het mogelijk dat de onverminderde uitstoot van broeikasgassen niet genoeg opwarming veroorzaakt om netto schadelijk te zijn.

Elke conclusie, indien waar, vormt op zichzelf een definitief argument tegen elke verdere actie om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Aangezien zelfs wereldwijde netto nul-emissies tegen 2050 slechts 0,1 C opwarming van de aarde zouden voorkomen, zodat elke $ 1 miljard die wordt uitgegeven aan het terugdringen van emissies slechts één tien miljoenste van een graad opwarming zou voorkomen; aangezien de vraagbeperking op de penetratie van hernieuwbare energie wind- en zonne-energie (tegenwoordig de belangrijkste methode om emissies te verminderen) ondoeltreffend maakt, en aangezien het idee van snelle, gevaarlijke opwarming voortkwam uit een ernstige fout van de natuurkunde, dienen westerse landen die zichzelf tot voorwaarden hebben gesteld – handelsnadeel ten opzichte van Parijs – vrijgestelde landen die kolengestookte opwekking uitbreiden, alle mitigatiebeleid stop te zetten en de zelf toegebrachte economische schade ongedaan maken die dat beleid veroorzaakt.

***

Voor het volledige rapport zie hier.

***