Robbert Dijkgraaf.

Van een onzer correspondenten.

Op 13 september j.l. gaf demissionair minister Robbert Dijkgraaf (D66) de ROB lezing voor de Raad van Openbaar Bestuur. Op grote onderwerpen als klimaatverandering heeft de overheid in het verleden niet altijd met de gewenste urgentie gehandeld, zo sprak de minister die gekend is door zijn gekrulde metaforen zoals:

‘kijken naar een radarscherm waarop zwakke signalen uit een verre toekomst verschijnen.’

Dijkgraaf richtte zich tot de fine fleur van de Nederlandse ambtenarij met nog een beeldvondst van het radarscherm:

‘Hoe kunnen we met grote snelheid door de mist rijden zonder het radarscherm van de wetenschap?’

Dijkgraaf: in de wetenschap is slecht nieuws juist ook goed nieuws.

De wetenschapsminister gaf met de lezing een uitvoerige uiteenzetting over de rol van de wetenschap in relatie tot politiek en bestuur.

Dijkgraaf:

‘Of het nou gaat om klimaat, milieu, wonen, werk, zorg of gelijke kansen — bij elke uitdaging die voor ons ligt, wil je kunnen bouwen op het laatste onderzoek, de slimste analyses, de nieuwste inzichten. Dat lijkt mij een vanzelfsprekendheid.’

Volgens de oud-natuurkundige en voormalig KNAW-president Dijkgraaf is in de wetenschap slecht nieuws juist ook goed nieuws. Wanneer onderzoek laat zien dat bepaalde ideeën verkeerd zijn, weerhoudt ons dat ervan een verkeerde afslag te nemen. Uiteindelijk is de confrontatie met de werkelijkheid de ultieme arbiter voor succes in de wetenschap.

Dijkgraaf brengt doodsteek toe aan wetenschappers die anders tegen klimaatverandering aankijken.

Bij politiek is dat anders, beweert Dijkgraaf. Politiek is een zero-sum game. Een zetelwinst van de ene partij, betekent onherroepelijk dat een andere partij er een verliest, vertelt de gelouterde politicus na de vrije val van D66 in de peilingen. Slecht nieuws is gewoon slecht nieuws.

De professor:

‘In een bekende cartoon bekijken klimaatwetenschappers de grafieken van stijgende temperaturen, terwijl politici de opiniepeilingen bestuderen. De ultieme politieke arbiter voor succes is de volgende verkiezing.’

Door ‘guilt by assocation’ toe te passen zet de voormalige DWDD-geleerde de huidige critici van de humaan veroorzaakte klimaatverandering in een kwaad daglicht: zoals uiteindelijk is bewezen dat je van roken kanker krijgt, is de humane uitstoot van C02, dankzij het maar door- en doorvragen van wetenschappers, de oorzaak gebleken van temperatuursverhogingen.

De oud- directeur van het Institute for Advanced Study in Princeton:

‘Complexiteit wordt soms gebruikt als een argument tegen kennis. Denk aan de eerste discussies over de schadelijkheid van tabak of van broeikasgassen, waar tegenkrachten bleven vragen om meer onderzoek omdat het zo’n complexe materie was — dit onder het motto `twijfel is ons wapen’.

De gelauwerde wetenschapper brengt zo een doodsteek toe aan al die wetenschappers die juist een tegenkracht willen zijn om een ontspoorde klimaatwetenschap van een ernstige dwaalweg te behoeden. Wetenschappelijk klimaatrealisme, dat is pas goed nieuws.

***

Bron hier.

Voor verdieping: zie hier en hier.

***