Wolkenlucht.

Door Wim Röst.

Het watermolecuul (H2O) is met afstand het belangrijkste molecuul in Weer en Klimaat. Dit molecuul bepaalt vrijwel alles. Waterdamp is het belangrijkste broeikasgas en dit broeikasgas is volgens het klimaatpanel van de VN (tezamen met wolken) verantwoordelijk voor 75% van het broeikaseffect. Verdamping is voor 50% verantwoordelijk voor de directe koeling van het aardoppervlak. In de vorm van waterdamp maakt het uiterst lichte H2O molecuul de afvoer van energie naar de bovenlucht mogelijk bij de huidige temperaturen. In woestijnen zonder water loopt de temperatuur op tot boven de vijftig graden. Zonder waterdamp zou het op veel plaatsen bloedheet worden. Waterdamp condenseert tot wolken en zonder wolken zouden alle zomerdagen super-heet zijn en de meeste nachten en winters ijs- en ijskoud.

We kennen water ook als ijs en sneeuw. Als het zee-ijs ’s winters de poolzeeën niet zou afdekken zouden oceanen aan de polen ontzettend afkoelen. Een laagje sneeuw over het ijs zorgt voor nog meer isolatie, ook op het land. Eskimo’s gebruiken niet voor niets iglo’s om niet dood te vriezen.

Onze oceanen absorberen de meeste zonnewarmte, vooral in de tropen. Via oceaanstromen en middels warme winden wordt veel van die energie naar onze breedten en naar de polen vervoerd. Door die warmte kunnen wij hier nog overleven. Oceanen, waterdamp en wolken bepalen onze temperaturen en daarmee de leefbaarheid van het aardoppervlak.

Waterdamp is ook de enige factor waardoor al het weer ontstaat. Een luchtkolom in een tropische storm bevat tot 600 keer zoveel waterdamp als een kolom lucht boven het midden van Antarctica. In de lucht is waterdamp het lichtste molecuul en zorgt daardoor voor veel sterkere opstijging van lucht. Alle andere broeikasgassen echter zijn zoals dat heet ’well-mixed’ en veroorzaken daardoor géén weersverschijnselen. Wel of géén H2O veroorzaakt lage- en hogedrukgebieden die op hun beurt winden veroorzaken die weer oceaanstromen beïnvloeden. H2O creëert het weer.

Als de lucht warm is en daardoor veel waterdamp bevat gaat deze opstijgen en het teveel aan energie wordt zo weggevoerd van het oppervlak. Na een onweersbui kan de temperatuur tien graden zakken. En bóven de wolken vinden we weinig van het broeikasgas waterdamp en vanaf die hoogte kan dan vervolgens het teveel aan energie wél naar de ruimte worden uitgestraald.

Als het aan het oppervlak te warm is, zeg maar tegen de dertig graden, dan koelt waterdamp het oppervlak. Koelen de zeeën te sterk af zoals gebeurt op de polen, dan krijg je zee-ijs dat voorkomt dat dat gedeelte van de oceaan verder afkoelt. Wolken beschermen ons overdag tegen te sterke opwarming en ’s nachts tegen te grote afkoeling. Water Aarde heeft dus zijn eigen temperatuurregelaars: een ‘airco’ voor als het te warm wordt en een deken van ijs en sneeuw voor als oceanen te koud dreigen te worden. De aardse temperaturen hangen af van H2O.

Het watermolecuul heeft heel veel ‘thermische eigenschappen’, eigenschappen die de temperatuur regelen. En ‘toevallig’ verandert het watermolecuul zijn functies als temperaturen extremer worden: het koelt het oppervlak als het te warm wordt en het voorkómt energieverlies als het te koud wordt. We vinden dit molecuul overal aan het aardoppervlak.

Het H2O molecuul regelt vrijwel alles in het Weer en Klimaat. Iedere meteoroloog weet dit.

***

Meer over H2O:

Artikel Clintel: De VN kookt over: foutje?

Video (35 min.): H2O voor klimaat belangrijker dan CO2

 

Wim Röst.

Over de auteur

Wim Röst studeerde geografie aan de Universiteit van Utrecht. De afgelopen tien jaar verdiepte hij zich uitputtend in het klimaat. Hij publiceerde daar geregeld over op de Amerikaanse blog Watts Up With That? Hij is niet verbonden aan bedrijven of NGO’s en is evenmin in dienst van de overheid. Sedert 8 november 2023 is hij voorzitter van het bestuur van de Stichting Climate Intelligence (Clintel). Hij publiceert op persoonlijke titel.

***