Olaf Scholz. Foto: Shutterstock.

Het is deze week van kwaad tot erger gegaan in Duitsland nadat een rechterlijke uitspraak de regering dwong iets echt schokkends te doen: met de kiezers praten over hoeveel de overgang naar netto nul energie zal kosten.

Deze maand oordeelde het hoogste constitutionele hof van het land dat een van de belangrijkste gimmicks van de coalitieregering voor het financieren van groene projecten in strijd is met de Duitse versie van een evenwichtige begroting. .

Die bepaling, bekend als de schuldenrem, beperkt het begrotingstekort van de overheid tot 0,35 procent van het bruto binnenlands product per jaar, behalve in noodgevallen (zoals gedefinieerd door speciale wetgeving die met een meerderheid in de Bondsdag is aangenomen).

De regering van bondskanselier Olaf Scholz was van plan om 60 miljard euro te besteden aan noodleningen die tijdens de pandemie waren goedgekeurd (maar niet uitgegeven) om groene projecten zoals batterijproductie en ‘koolstofvrij’ staal te subsidiëren.

Het punt was om de werkelijke kosten van deze plannen te verbergen door nieuwe wetgevende stemmingen af te wenden.

De rechters doorzagen dit toen ze oordeelden dat noodtoestemming om in het verleden te lenen niet kan worden hergebruikt voor geheel andere projecten in de toekomst.

Dit fiscale moment van de waarheid is geëxplodeerd in een politieke crisis in Berlijn.

Het wordt steeds duidelijker dat de logge coalitie van de sociaaldemocraten (SPD) van de heer Scholz, de eco-linkse Groenen en de vrije markt Vrije Democraten (FDP) van minister van Financiën Christian Lindner het niet eens kan worden over een andere methode om groene prioriteiten te financieren.

Ondertussen zegt het ministerie van de heer Lindner dat het van mening is dat een apart fonds ter waarde van maximaal € 200 miljard ook ongrondwettelijk kan zijn volgens hetzelfde principe.

Berlijn was van plan deze pot met geld te gebruiken voor energiesubsidies, aangezien Duitse huishoudens en bedrijven worstelden om het hoofd te bieden aan de torenhoge prijzen als gevolg van de Russische invasie van Oekraïne en het enthousiasme van Berlijn voor dure en onbetrouwbare hernieuwbare energie.

De speciale begroting van 100 miljard euro die Berlijn aan defensie besteedt, is in ieder geval veilig, aangezien de heer Scholz een grondwetswijziging heeft bewerkstelligd die die uitgaven mogelijk maakt.

Maar dat is misschien wel het enige nieuwe geld dat Berlijn kan uitgeven. De onderhandelingen over de begroting voor 2024 zijn deze week ingestort omdat politici worstelen met de gevolgen van de uitspraak van de rechtbank.

Het is onwaarschijnlijk dat de Bondsdag een nieuwe of met terugwerkende kracht “noodverklaring” zal goedkeuren om deze uitgaven mogelijk te maken.

Dat laat belastingverhogingen achter waar de heer Lindner zich tegen zou verzetten, bezuinigingen op de sociale zekerheid die de heer Scholz zou haten, of een einde aan ambitieuze groene uitgaven in verlegenheid brengen voor Robert Habeck, de minister van Economische Zaken en Klimaatactie van de Groene Partij.

Met andere woorden, de overheid moet misschien harde budgettaire keuzes maken.

Het politieke shell-spel rond ‘netto nul’ is om te beweren dat iemand anders dan de belastingbetaler de rekening zal betalen.

Duitsers ontdekken het tegendeel, en het politieke tumult is een waarschuwing voor andere regeringen.

Hadden de VS maar zo’n mechanisme om groene boondoggles zoals de Inflation Reduction Act te stoppen.

Zie hier meer klimaatveranderingdispatch,

***

Bron hier.