Maarten van Aalst.

Losgezongen van de werkelijkheid.

Van een onzer correspondenten.

Maarten van Aalst is sinds afgelopen februari directeur van het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (KNMI). Vorige maand bracht het KNMI nieuwe klimaatscenario’s naar buiten, waar veel kritiek op was.

Het instituut heeft met de voormalige Rode Kruis-directeur aan het roer niettemin een nieuw frame gevonden om zich in het klimaatdebat te positioneren: het gaat slecht met moeder planeet maar het biedt perspectief.

Meerdere meters zeespiegelstijging is somber nieuws

Hij liet zich interviewen door de duurzaamheids-branche en weet hoop en vrees goed door elkaar te klutsen. Volgens van Aalst is klimaatverandering nu al gaande en gaat dit grote uitdagingen voor Nederland opleveren. Hoe groot die uitdagingen worden, hangt af ‘van het scenario waarin we terechtkomen.’

Van Aalst:

‘Emissiereductie gaat sneller dan we tien jaar geleden voor mogelijk hielden. Dat biedt hoop. Maar om onder de 1,5 graad temperatuurstijging te blijven, moet echt alles uit de kast. Ik weet zeker dat het de moeite waard is om ervoor te zorgen dat we in de lage emissiescenario’s terecht komen.’

Dit ‘zekere weten’ dat we het gaan redden staat tegenover een dreigende ondergang:

‘We zien steeds vaker dat situaties die we voor veel later voorspeld hadden, toch al sneller werkelijkheid worden. Neem de afkalving van ijs in West-Antarctica. Die gaat veel sneller dan verwacht, en een recente studie suggereert dat verdere afsmelting daar zelfs met heel ambitieus beleid niet te voorkomen is, wat zou leiden tot meerdere meters zeespiegelstijging. Dat is somber nieuws. Het maakt duidelijk dat het vanuit het Nederlandse perspectief zeer de moeite waard is om ervoor te zorgen dat we in die lage emissiescenario’s terecht komen, om zo zulke risico’s zoveel mogelijk te beperken.’

Positieve verandering zie je terug in onze klimaatscenario’s.

De KNMI-baas:

‘Ik haal hoop uit het feit dat we de koers van het containerschip van een economie met hoge emissies aan het bijsturen zijn. Tien tot twintig jaar geleden vroegen we onszelf nog af of we überhaupt bij konden sturen. Toen ging het allemaal zo langzaam. Nu zie je dat het duidelijk is dat er een kanteling in gang gezet is. Die verandering zie je terug in onze klimaatscenario’s. Het scenario met de hoogste emissie, nu echt een worst case scenario, was voor ‘Parijs’ een soort business as usual. De toename van hernieuwbare energie gaat sneller dan we tien jaar geleden voor mogelijk gehouden hadden. Tegelijkertijd is in diezelfde tien jaar de wetenschap tot de conclusie gekomen dat de risico’s bij dezelfde hoeveelheid temperatuurstijging nog harder op ons afkomen.’

***

Bron: hier.

***