Europapa. Schermafbeelding.

De zondagse beschouwing van Jan van Friesland.

Ja hoor, daar is er weer de deskundige, de econoom, de burgemeester, de energiedeskundige, de dijkgraaf, het kamerlid of zelfs de biologieleraar die zijn (m/v) zorgen uitspreekt over de planeetbedreigende stijging van C02 in de atmosfeer. Nederland zit er vol mee. Het zijn vaak bekwame mensen met gewichtige uitspraken, maar als ze aanhaken op de opgeklopte hype dat CO2 slecht zou zijn voor onze kinderen en moederlief aarde, weten ze niet hoe de steel in de vork steekt.

Met alle intelligentie en eruditie die men over een eigen vakgebied bezit, makkelijk meedeinen op deze emo-meme is een belediging van het gezonde verstand. Toch heeft deze geconstrueerde waarheid een miljoenpubliek in de greep en om het tegen te spreken helpt geen lieve moeder. Hoe hypes in de wereld komen is een raadsel.

Waarom is er toch maar geen Europapa-doorbraak van het swingende CO2-gevoel?

De Obama-tweet dat 97% van de wetenschappers van mening is dat de opwarming van de aarde door de mens komt, nestelde zich met groot gemak in de breinen van miljoenen. Tegenspreken gaat met de grootste moeite.

We kennen de menselijke geest: toen Louis XIV haaruitval kreeg en een pruik ging dragen, deed de hofhouding om hem heen dat ook maar. Lagere standen namen dat voorbeeld over, ook al had men geen haaruitval. De pruikentijd was een feit en ook nu nog dragen rechters in Engeland pruiken.

Andere categorie: dat het overheerlijke magnum-classic ijsje evenveel calorieën zou bevatten als een pakje roomboter, is er ook zo een. Het hielp niet dat deze onzin werd weersproken door een onderzoek van het damesblad libelle: de donderwolk blijft hangen tijdens elke zorgeloos ingezette zomerse avond.

Nu is er dan Europapa. Het is werkelijk vermakelijk te zien hoe snel de leuke rap over de aardbol suist en miljoenen keer is gedeeld. Het is een en al vrolijkheid over Europa en iedereen wil het horen. In veel Nederlandse huiskamers staan mensen te ‘hakken’, een springdans komend uit de gabbercultuur.

We hebben Frans Timmermans of Femke Halsema nog niet zien springen, maar het NPO- songfestival is met Europapa in zicht: dus alles is nog mogelijk. In Deventer klinkt de rap al van de toren en gebarentolken werken zich in het zweet bij de korte, snelle tekst:

Jan van Friesland.

Europa, laten we samenkomen!
Euro-pa-pa, Europa-pa-pa
Euro-pa-pa, Europa-pa-pa

Het is nu of nooit!
Ik hou van jullie allemaal!
Euro-pa-pa, Europa-pa-pa

Welkom in Europa,
Blijf hier tot ik doodga
Europa-pa-pa, Europa-pa-pa

Welkom in Europa,
Blijf hier tot ik sterf
Europa-pa-pa, Europa-pa-pa

Bezoek mijn vrienden in Frankrijk
Of neem de benen naar Wenen
Ik wil Nederland verlaten
Maar mijn paspoort is verdwenen
Gelukkig heb ik geen visum nodig
Om bij jou te zijn.’ (Etc)

Er is bij het vijfjarig bestaan van het klimaat-realistische Clintel.nl veel bereikt, maar over de uiterst vrolijkmakende en tot dansen verleidende rol van CO2-uitstoot is er bij lange na nog niet een Europapa-gevoel.

Wie schrijft een tekst?

***