De moord op Europa

Door Drieu Godefridi,

In een impactrapport waarvan de Financial Times een kopie heeft verkregen, schat de Europese Commissie dat Europa van 2031 tot 2050 1500 miljard per jaar zal moeten investeren om de doelstelling van een vermindering van de uitstoot van broeikasgassen met 90% in 2040 en vervolgens met 100% in 2050 te bereiken.

1500 Miljard per jaar. Dit komt overeen met 10% van het Europese bbp. Per jaar!  Buiten de oorlogsinspanningen is er geen enkele doelstelling die ooit de besteding van 10% van het BBP van een continent op basis van een politiek decreet heeft vereist.

De nieuwe Duitse utopie

Hetgeen ons laat zien dat, als Duitsland zijn vlag heeft moeten laten strijken in de nucleaire kwestie, het vastbesloten is de rest te overbieden, dat wil zeggen door de milieuactivistische utopie aan Europa op te leggen.

U zult tegenwerpen: de Europese Commissie is niet Duitsland. Zeker, maar iedereen die binnen de Commissie heeft gewerkt zal het u bevestigen: er zijn op dit niveau twee lobby’s wier overeenstemming onoverkomelijk is: die van Duitsland, veruit de leidende Europese macht, en die van milieu-ngo’s als Greenpeace, Friends of the Earth, die permanente kantoren hebben in het Berlaymont. Het feit dat de huidige voorzitter van de Commissie, Von der Leyen, Duitser is, is slechts de kers op de apfelstrudel.

In dit misleidende rapport van de Commissie is echter alles onwaar.

De pseudo-wetenschappelijke berekeningen van de Commissie

Het rapport zegt dat de kosten van nietsdoen veel hoger zouden zijn. Volgens het rapport zal het Europese plan, in overeenstemming met het Akkoord van Parijs (2015), tot 2,4 biljoen aan schade besparen als gevolg van extreme klimaatgebeurtenissen. Merk op dat dit waanzinnige cijfer in strijd is met alle IPCC-projecties, en dat het tien jaar lang ruim onder de 1500 miljard per jaar blijft.

Bovenal had de Overeenkomst van Parijs, waarnaar de Commissie verwijst,  tot doel de opwarming van de aarde tegen 2100 te beperken tot 1,5°C. Het verwezenlijken van deze doelstelling veronderstelt een drastische en mondiale vermindering van de menselijke uitstoot van broeikasgassen. Sinds 2015 zijn de mondiale emissies echter blijven stijgen en er is geen realistisch scenario waarin deze mondiale emissies zullen afnemen.

Omdat het klimaat uiteraard een mondiale aangelegenheid is en als Europa zijn uitstoot tot nul terugbrengt, terwijl de rest van de wereld deze blijft verhogen, zal het effect op het klimaat nul zijn. Bijgevolg zal het Duitse plan geen enkele cent besparen in termen van schade die verband houdt met opwarming en extreme gebeurtenissen (waarvan het verband met de opwarming nog steeds zeer omstreden is).

Er wordt dus niet 1500 miljard geïnvesteerd (per jaar!) om 2400 miljard te besparen. Dat is 30.000 miljard geïnvesteerd om 0 te redden. Er zijn geen serieuze analisten meer die nog volhouden dat de doelstelling van het Akkoord van Parijs zal worden bereikt; het Akkoord van Parijs is achterhaald en dat te beweren, zoals de Duitse Commissie doet, is irrationeel en misleidend.

Bovendien, zo vervolgt het rapport, zou het verminderen van de Europese import van fossiele brandstoffen tussen 2031 en 2050 een besparing van maximaal 2.800 miljard euro mogelijk maken. Deze berekening heeft geen wetenschappelijke basis.

Momenteel is er geen technische of wetenschappelijke horizon die ons in staat stelt het intermitterende karakter van hernieuwbare energieën (wind, zon) te overwinnen. Bijgevolg moet de Europese energiemix naast kernenergie ook gebruik blijven maken van fossiele brandstoffen, zoals het geval is van Duitsland, kampioen van de bruinkool- en CO2-uitstoot – tien keer meer dan Frankrijk, duidelijk laat zien. Bovendien gaat deze pseudo-wetenschappelijke berekening ervan uit dat de olieprijzen vooraf bekend zijn; en volharden in het verbieden van de exploitatie van schaliegassen die zich in de Europese bodem bevinden, enz. Kortom, wind.

Dit rapport van de Duitse Commissie laat een gekmakende, onstuimige stormloop zien. De situatie in Europa is inderdaad al dramatisch. Sinds 2008 is het Amerikaanse bbp verdubbeld, dat wil zeggen dat Amerikanen twee keer zoveel verdienen als in 2008. Sinds 2008 is het Europese bbp gestagneerd, dat wil zeggen dat Europeanen steeds meer worden belast, lastiggevallen en verboden, terwijl hun inkomen niet stijgt. Concreet zijn hele delen van onze bevolking in een patroon terechtgekomen dat de ultieme droom van milieuactivisten is: degrowth! Dat wil zeggen: verarming.

Scenario’s

Er zijn drie scenario’s denkbaar:

In het eerste scenario zal de EU volharden in de Duitse milieuactivistische utopie, die niet zal nalaten heel Europa in deze recessie te storten waarin Duitsland nu al wegkwijnt. Er zullen meer volksopstanden komen, waarbij vergeleken de huidige boerenopstand kinderspel zal blijken. Het zou duidelijk moeten zijn dat onze democratieën op de lange termijn geen weerstand zullen bieden aan de verarming die willens en wetens wordt georganiseerd door ‘elites’ die aan waanzijn ten prooi zijn gevallen en in de greep zijn van ideologie.

In het tweede scenario zou de EU terugkeren naar meer rede, zonder echter de Europese Green Deal ongedaan te maken, waarvan de inwerkingtreding eenvoudigweg in de loop van de tijd (gedeeltelijk) zou worden uitgesteld. Dit scenario veroordeelt Europa tot permanente stagnatie, naar het model van Japan, en dus tot een voortdurende achteruitgang ten opzichte van de rest van de wereld.

In een derde scenario zou een nieuwe meerderheid de macht overnemen dankzij de Europese verkiezingen in juni. Wat is tenslotte het doel van democratische verkiezingen, anders dan het mogelijk maken van een koerswijziging? – en deconstrueren (intrekken) van elk van de wetgevingen van een Europese Green Deal die irrelevant is geworden in de huidige mondiale context.

Want, en dat is de ultieme ironie, als we de projecties van het IPCC mogen geloven, zal er inderdaad opwarming plaatsvinden, en zullen we ons daaraan moeten aanpassen. Het enige dat Europa verbrandt met hulpbronnen in een fantastische ‘energietransitie’ die is mislukt en zal mislukken, zal zoveel geld opleveren dat het ons zal ontbreken om ons aan te passen. Wat zal Europa kunnen doen als zieke ideologen definitief de ruggengraat van zijn economie hebben gebroken?

***

Bron hier.

***