Een smet op ‘peer review’ – Wiley heft 19 wetenschappelijke tijdschriften op en trekt 11.000 nepartikelen in

Door Jo Nova

De 217-jarige wetenschapsuitgever Wiley bewees dat onbetaalde anonieme recensies elke cent waard zijn en peer-reviewed 11.300 nepartikelen, zonder dat ze het zelfs merkten. Het is niet alleen oplichterij, het is een industrie. Nepartikelen kwamen door de peer review, en de deskundige recensenten hadden dat niet in de gaten. 

De grote overheid en het grote geld hebben de wetenschap in de tang. Hoe meer geld er binnenstroomt, hoe erger het wordt. John Wiley and Sons is een bedrijf van 2 miljard dollar, maar ze werden door criminele bendes gebruikt om valse ‘wetenschap’ wit te wassen als iets echts.

De zaken zijn zo slecht dat nepwetenschappers professionele diensten betalen die AI gebruiken om artikelen te schrijven en de woorden zolang te martelen dat ze er “origineel” uitzien. Zo wordt een artikel over ‘borstkanker’ een ontdekking over ‘boezemgevaar’ en wordt een ‘naïeve Bayes’-classificator een ‘goedgelovige Bayes’. Een mierenkolonie werd een ‘ondergrondse griezelige staat’ genoemd.

En wat vinden we van de verhouding tussen vlag en geroep ? Nou ja, ouderwetse wetenschappers zouden het ‘signal to noise’ kunnen noemen. De onzin houdt nooit op.

Een ‘willekeurig bos’ is niet altijd hetzelfde als een ‘onregelmatig achterland’ of een ‘willekeurig bosgebied’ – vooral als je een artikel schrijft over machine learning en beslissingsbomen.

Het meest schokkende is dat geen enkel menselijk brein vrijdagavond laat zelfs maar naar de woorden keek voordat ze de heilige peer review doorstonden en de heilige gronden van de wetenschappelijke literatuur betraden. Zelfs een met wijn doordrenkte derdejaars student op het gebied van werkervaring zou zeker een wenkbrauw hebben opgetrokken toen de lokale gemiddelde energie “territoriale normale vitaliteit” werd. En toen een willekeurige waarde een ‘onregelmatige waardering’ werd.

Als er zoiets bestond als wetenschappelijke stand-upcomedy, zouden we genoeg materiaal kunnen krijgen, niet door ChatGPT te vragen grappig te zijn, maar door te vragen vals te spelen. Waar kun je anders praten over een gemene vierkante fout?

Wiley – een mega-uitgever van wetenschappelijke artikelen heeft toegegeven dat 19 tijdschriften zo waardeloos zijn, dankzij mogelijke fraude, dat ze ze moeten sluiten. En de industrie ontwikkelt nu AI-tools om de AI-vervalsingen te onderscheppen (krijgt u daar een warm gevoel van van binnen?)

Vloed van nep-wetenschap dwingt tot meerdere sluitingen van tijdschriften die besmet zijn door fraude

Emil Lendof, Wall Street Journal

Door Nidhi Subbaraman, 14 mei 2024

Neponderzoeken hebben de uitgevers van wetenschappelijke toptijdschriften overspoeld, wat heeft geleid tot duizenden intrekkingen en miljoenen dollars aan gederfde inkomsten. De grootste klap kwam voor  Wiley , een 217-jarige uitgever gevestigd in Hoboken, NJ, die aankondigt dat het 19 tijdschriften opheft, waarvan sommige besmet waren met grootschalige onderzoeksfraude.

In de afgelopen twee jaar heeft Wiley ruim 11.300 artikelen ingetrokken die volgens een woordvoerder gecompromitteerd leken, en vier tijdschriften opgeheven. Het is niet de enige: minstens twee andere uitgevers hebben elk honderden verdachte artikelen ingetrokken. Verschillende anderen hebben kleinere clusters van slechte artikelen geschorst. .

Wetenschappelijke artikelen bevatten doorgaans citaten die werk erkennen dat ten grondslag lag aan het onderzoek, maar de verdachte artikelen bevatten lijsten met irrelevante referenties. Meerdere papieren bevatten technisch klinkende passages die halverwege waren ingevoegd, wat Bishop een ‘AI gobbledygook sandwich’ noemde. Bijna identieke contact-e-mails in één cluster van onderzoeken waren allemaal geregistreerd bij een universiteit in China waar weinig of geen auteurs waren gevestigd. Het bleek dat alles uit dezelfde bron kwam.

Een van die tools, de ‘Problematic Paper Screener’, beheerd door Guillaume Cabanac, een computerwetenschappelijk onderzoeker die wetenschappelijke publicaties bestudeert aan de Université Toulouse III-Paul Sabatier in Frankrijk, scant de breedte van de gepubliceerde literatuur, zo’n 130 miljoen artikelen, op zoek naar een reeks rode vlaggen, waaronder ‘gemartelde zinnen’.

Cabanac en zijn collega’s realiseerden zich dat onderzoekers die plagiaatdetectoren wilden vermijden, belangrijke wetenschappelijke termen hadden verwisseld voor synoniemen uit automatische tekstgeneratoren, wat leidde tot komisch ongepaste zinnen. “borstkanker” werd “boezemgevaar”; “vloeistofdynamica” werd een “kleverige stroom”; “kunstmatige intelligentie” werd “vals bewustzijn”. Het hulpmiddel is openbaar beschikbaar.

Generatieve AI heeft hen zojuist een winnend loterijticket gegeven”, aldus Eggleton van IOP Publishing.

“Ze kunnen het heel goedkoop en op grote schaal doen, en de detectiemethoden zijn niet waar we ze nodig hebben. Ik zie die uitdaging alleen maar groter worden.”

Het ABC in Australië schreef hier zelfs over, maar alleen omdat het zich zorgen maakt over het verlies van het publieke vertrouwen in zijn favoriete universiteiten.

Voor het ABC is peer review net als de Bijbel, en universiteiten zijn de kerk. Het publiek moet geloven!

Dus het ABC verzint excuses… Oh! Die arme arme universiteiten, gedwongen om miljardenbedrijven te worden die de facto het Australische staatsburgerschap verkopen aan kinderen van rijke Chinese families. Als ze maar meer geld zouden krijgen, zouden hun vice-kanseliers het niet moeten doen met salarissen van miljoenen dollars en het straffen van professoren die op fraude wezen, en zouden ze tijd hebben om onderzoek te doen en de fraude te voorkomen.

Wiley’s ‘fake science’-schandaal is slechts het laatste hoofdstuk in een bredere vertrouwenscrisis die universiteiten moeten aanpakken

Door Linton Besser, ABC News

Het [het Wiley-debacle] illustreert ook wat slechts een front is in een veel bredere vertrouwenscrisis waarmee universiteiten en wetenschappelijke instellingen over de hele wereld worden geconfronteerd.

De onderwijsnormen en de academische integriteit liggen al tientallen jaren onder vuur bij universiteiten die, verstoken van publieke financiering, zich hebben toegelegd op de zeer lucratieve business van het verkopen van diploma’s aan internationale studenten.

In hun strijd met leerlingen van wie het Engels ontoereikend is, zijn tertiaire instellingen gewend geraakt aan routinematige fraude- en plagiaatschandalen. Nog een fraude die door het internettijdperk is geperfectioneerd.

Dit virus – de commercialisering van wetenschap, de industrialisering van bedrog – heeft zich nu verspreid naar de kern van wetenschappelijk hoger onderzoek.

Omdat carrières worden bepaald door de glans van hun peer-reviewed titels, staan ​​onderzoekers over de hele wereld onder enorme druk om te publiceren.

Lijdt u aan de onderzoekers die gedwongen worden te betalen voor nepartikelen, alleen maar om “hun werk te kunnen doen”? Ontsla de boel.

Het ABC is een van de redenen waarom de wetenschap tot in de kern corrupt is. De ABC Science Unit wordt betaald om de junk-science met de voeten op het vuur te houden, maar biedt dekking voor de heidense hekserij die doorgaat voor modern onderzoek.

De rot bij Wiley begon tientallen jaren geleden, maar werd opgepakt toen het 298 miljoen dollar uitgaf aan een Egyptische uitgeverij genaamd Hindawi. We zouden kunnen zeggen dat we hopen dat er geen baby’s gewond raken door nepartikelen, maar we weten dat slechte wetenschap al mensen doodt. Wat we nodig hebben zijn geen ‘peer-reviewed’ artikelen, maar daadwerkelijke, live face-to-face debatten. Alleen als de beste van beide partijen vragen moeten beantwoorden, zullen we met de gegevens echte wetenschap krijgen:

In maart maakte het aan de NYSE bekend dat de onderzoeksinkomsten met 9 miljoen dollar (13,5 miljoen dollar) waren gedaald nadat het door zijn Hindawi-label, dat het  in 2021 had verworven voor 298 miljoen dollar (450 miljoen dollar).

In de verklaring werd opgemerkt dat het Hindawi-programma, dat zo’n 250 tijdschriften omvatte, “tijdelijk was opgeschort vanwege de aanwezigheid in bepaalde speciale uitgaven van gecompromitteerde artikelen”.

Veel van deze verdachte artikelen beweerden serieuze medische onderzoeken te zijn, waaronder onderzoek naar medicijnresistentie bij pasgeborenen met longontsteking en de waarde van MRI-scans bij de diagnose van vroege leverziekte. De betrokken tijdschriften waren onder meer Disease Markers, BioMed Research International en Computational Intelligence and Neuroscience.

Het probleem wordt alleen maar urgenter. De recente explosie van kunstmatige intelligentie verhoogt de inzet nog verder. Een onderzoeker aan het University College London ontdekte onlangs dat meer dan 1 procent van alle wetenschappelijke artikelen die vorig jaar zijn gepubliceerd, zo’n 60.000 artikelen, waarschijnlijk door een computer zijn geschreven.

In sommige sectoren is het nog erger. Bijna één op de vijf computerwetenschappelijke artikelen die de afgelopen vier jaar zijn gepubliceerd, is mogelijk  niet door mensen geschreven.

Zelfs als één op de vijf computerwetenschappelijke artikelen door computers wordt geschreven, is dit nog maar het topje van de ijsberg van de rot die de kern vormt van “peer-reviewed onderzoek”. De echte rot betreft niet de kleine fraudeurs die artikelen schrijven die niemand leest om hun curriculum vitae op te vullen. Het zijn de institutionele parasieten die miljarden van de belastingbetalers afpakken om gemodelleerd afval te creëren om de diefstal van biljoenen te rechtvaardigen. Maar dat is een ander verhaal.

PS: Wie had gedacht dat academische tijdschriften een industrie van $30 miljard waren?

***

Bron hier.

***