Extinction Rebellion. Foto: Shutterstock.

Door Chris Morrison.

Vertaling: Martien de Wit.

In een onlangs gepubliceerd rapport van het door groene miljardairs gefinancierde Internews Earth Journalism Network (EJN) wordt gedetailleerd ingegaan op een grootschalig, wereldwijd promotieprogramma gericht op voornamelijk mainstream media waarbij klimaatcatastrofisme en Net Zero promotie een rol spelen.

Het rapport geeft een schokkend inzicht in de corruptie van onafhankelijke, onderzoeksjournalistiek. Op een bepaald punt observeert het rapport

een verontrustende trend onder journalisten in sommige landen die nog steeds proberen om hun berichtgeving over klimaatverandering te balanceren’”.

Het rapport laat duidelijk zien dat de groene miljardairs het voor het zeggen hebben bij het promoten van verhalen in het kader van NetZero over de ineenstorting van het klimaat. Er wordt opgemerkt dat ze journalisten kunnen financieren

om verhalen te schrijven over een bepaald onderwerp, bepaald door de belangen en doelen van de financier”.

In de afgelopen 20 jaar hebben de belastingefficiënte miljardairstichtingen de financieringsgaten opgevuld die zijn ontstaan door de dalende oplagen en advertentieverkoop van de reguliere media. Het EJN merkt op dat journalisten het er in grote meerderheid over eens warendat steun van externe financieringsorganisaties essentieelwas om hun klimaat- en milieuverslaggeving mogelijk te maken. Elke journalist kan lid worden van het EJN en het belangrijkste voordeelis naar verluidt de toegang tot subsidies voor verhalen en trainingsmogelijkheden. De organisatie claimt meer dan 25.000 leden in 200 landen.

De lijst van financiers van het EJN is lang en bevat veel bekende voorstanders van klimaatangst aanjagen. De European Climate Foundation wordt zwaar gesteund door Michael Bloomberg en de betaalmeester van Extinction Rebellion, Sir Christopher Hohn. Andere supporters zijn Tides, Gulbenkian, Oak, Packard, Climate Justice Resilience, MacArthur en Rockefeller. Politieke en overheidsorganisaties, waaronder de Verenigde Naties en het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken, helpen mee met belastinggeld.

Er wordt gezegd dat het EJN rapport een nieuwe, echt wereldwijde benchmark is van de huidige staat van klimaat- en milieujournalistiek. Helaas lijkt dit waar te zijn. Zoals we in veel eerdere afleveringen van de Daily Sceptic hebben gezien, kunnen maar heel weinig beginnende groene activiteiten overleven zonder de financiering van elitaire miljardairs.

Hetzelfde geldt voor de berichtgeving in de media. Een groot deel van de wereldwijde berichtgeving over klimaatrampen zou niet bestaan zonder deze vitale reddingslijn van buitenaf. Het is duidelijk dat het uitdelen van geld een duidelijke politieke agenda heeft, namelijk een door de elite opgelegde wereldwijde Net Zero collectivisatie die gemakkelijker wordt gemaakt door de groei van supranationale organisaties.

Het rapport maakt het voor de hand liggende punt dat klimaat- en milieujournalisten al lang bekritiseerd worden voor hun gebrek aan objectiviteit. De literatuurzou echter suggereren dat de journalistiek als geheel zich heeft verwijderd van objectiviteit als beroepspraktijk in het digitale landschap. Sommige onderzoekers zouden hebben gewezen op de noodzaak om ‘voorbij de journalistiek’ te denken en een bredere definitie te formuleren.

Je zou kunnen stellen dat als je betaald wordt om een brave poedel te zijn, je al ‘voorbij de journalistiek’ bent. Zoals schrijver George Orwell ooit schreef:

Journalistiek is drukken wat iemand anders niet gedrukt wil zien; al het andere is public relations.

Helaas (meent het EJN) lijkt het erop dat er nog steeds een zekere mate van klimaatscepsis bestaat, ondanks alle financieringsinspanningen. De ‘wetenschappelijke’ mening dat de mens de klimaatthermostaat controleert door koolwaterstoffen te verbranden, wordt betwist door enkele van de knapste wetenschappers ter wereld. Verknipte cijfers, pseudowetenschappelijke weertoewijzingen en het enorm bagatelliseren van de rol van natuurlijke variaties overtuigen niet iedereen.

Volgens het EJN betekent dit dat het mediapubliek in veel landen wordt ‘wijsgemaakt’ dat de oorzaken van klimaatverandering niet duidelijk zijn. Zeker kan gezegd worden dat de oorzaken van klimaatverandering onduidelijk zijn voor gelovigen in het wetenschappelijke ontdekkingsproces, zoals de winnaar van de Nobelprijs voor natuurkunde in 2022 Dr. John Clauser. Hij zei onlangs dat het verband tussen temperatuur en kooldioxide ‘flauwekul‘ was. Of de eminente emeritus Princeton professor William Happer, die, toen hem gevraagd werd te kiezen tussen ‘climate scam‘ of ‘hoax‘, zei dat hij de voorkeur gaf aan ‘scam‘, maar kon leven met ‘hoax’.

Voor het door miljarden gefinancierde EJN is dit zeer problematisch, omdat een wijdverbreid publiek begrip van de oorzaken en gevolgen van klimaatveranderingzo dringend nodig is om klimaatactie op wereldschaal te ondersteunen”.

Helaas leek het rapport opnieuw verontrustend bewijs te vinden dat sommige kameraden het niet helemaal eens zijn met de wensen van Big Climate Brother en de ‘gevestigde’ wetenschap die wordt gepromoot door het Ministerie van Waarheid. Burgers worden eraan herinnerd dat ten tijde van de Grote COVID-19 Pandemie, de media in veel landen zich duidelijk aansloten bij de standpunten van de overheid over vaccinatiemandaten en lockdown orders – vaak onder het samenvattende motto van we zitten allemaal in hetzelfde schuitje’”. Op basis van dit voorbeeld wordt gesuggereerd dat journalisten minder zouden moeten aarzelen om de klimaatboodschap in het ‘algemeen belang’ te verdedigen.

Chris Morrison.

Gezien het feit dat de redactieruimtes van de wereld vol zitten met journalisten die hun manische steun proberen te verbergen voor het dragen van mondmaskers, ongeloofwaardige computermodellen, jaren van sociale distantiëring en het sluiten van scholen, ongeteste en nieuwe medicijnen, economie vernietigende lockdowns en verlammende staatsschulden, zou er enige bezorgdheid kunnen bestaan dat nog een science-lite campagne uiteindelijk zou kunnen leiden tot meer kruiperige publieke verantwoording, lachwekkende hoon en verminderde geloofwaardigheid.

***

Chris Morrison is de milieu-redacteur van de Daily Sceptic.

***

Bron hier.

***