Joe Oliver.

Een verzoekschrift aan het Hof in Den Haag door drie vooraanstaande Amerikaanse wetenschappers betwist de basisuitgangspunten van netto-nulbeleid gericht op CO2.

Door Joe Oliver.

Een deskundig oordeel, dat in november vorig jaar door drie vooraanstaande Amerikaanse wetenschappers pro bono bij het Hof van Beroep in Den Haag werd ingediend, presenteert een vernietigende weerlegging van klimaatcatastrofisme. Hun conclusies spreken de heilige overtuigingen van alarmisten tegen, waaronder dat door de mens veroorzaakte koolstofdioxide gevaarlijke klimaatverandering zal veroorzaken, waardoor de wenselijkheid, laat staan ​​de noodzaak, van netto-nulbeleid dat tegen 2050 275 biljoen dollar aan nutteloze uitgaven aan rijke landen zou opleggen en de armste mensen in de armste economieën ter wereld zou schaden, teniet wordt gedaan. Zoals te verwachten viel, is de studie door de reguliere media genegeerd.

William Happer.

De basis voor de mening van drie wetenschappers is, niet verrassend, de wetenschappelijke methode, die Richard Feynman (1918-88), theoretisch natuurkundige en Nobelprijswinnaar in 1965, met kenmerkende helderheid definieerde:

“Het maakt niet uit hoe mooi je theorie is, het maakt niet uit hoe slim je bent. Als het niet overeenkomt met experimenten, is het fout.

Om betrouwbaar te zijn, moet wetenschap gebaseerd zijn op observaties die consistent zijn met voorspellingen, in plaats van consensus, peer reviews, meningen van door de overheid gecontroleerde instanties zoals het IPCC en zeker niet op door de kiezers uitgekozen, overdreven of vervalste gegevens. Het artikel stelt het punt in de volksmond:

“Peer review van de klimaatliteratuur is een grap. Het is pal review.”

De publieke autoriteiten van dit land promoten hun opdringerige, exorbitante agenda door Canadezen te dwingen om “de wetenschap te vertrouwen.” Zoals Michael Crichton kernachtig opmerkte:

“Als het consensus is, is het geen wetenschap. Als het wetenschap is, is het geen consensus.”

De uitdaging voor een niet-wetenschapper is om te bepalen wat de wetenschap is.

Steven Koonin.

Gedurende de afgelopen 600 miljoen jaar, zo stelt de Haagse inzending, was er vaak een omgekeerde relatie tussen CO2 en klimaattemperaturen, d.w.z. temperaturen waren hoog als koolstofdioxide laag was en laag als CO2 hoog was. Bovendien beweren de auteurs dat

“geen enkele wetenschapper die bekend is met stralingsoverdracht ontkent dat meer koolstofdioxide waarschijnlijk slechts een kleine en goedaardige opwarming zal veroorzaken.”

Ze concluderen

“er is geen risico dat CO2 en fossiele brandstoffen catastrofale opwarming van de aarde zullen veroorzaken.”

De studie wijst erop dat veel geciteerde modellen die catastrofale opwarming en extreem weer voorspellen, dramatisch fout zijn geweest. Er is geen significante trend geweest in records van hoge temperaturen in de afgelopen eeuw of de afgelopen 40 jaar, noch in het wereldwijde aantal tropische cyclonen, noch in orkanen die aan land komen in de VS. Evenzo is er geen risico geweest op toegenomen schade door stijgende zeespiegels of door droogtes als gevolg van toegenomen atmosferische CO2 uit fossiele brandstoffen. Samenvattend zijn de auteurs het eens met Kooning’s stelling in Unsettled:

“De wetenschap zegt dat de meeste extreme weersomstandigheden geen langetermijntrends vertonen die kunnen worden toegeschreven aan menselijke invloed op het klimaat.”

We horen voortdurend van de premier en de minister voor milieu en klimaatverandering dat koolstofdioxide een gevaarlijke “vervuiling” is die een existentiële bedreiging vormt voor de mensheid. In feite is het, zoals de studie uitlegt, een wondermolecuul dat de basis vormt voor bijna al het leven op de planeet. Hogere CO2 verhoogt de hoeveelheid voedsel die planten produceren door bemesting. Sinds het begin van de Industriële Revolutie heeft een veel betreurde stijging van CO2 van 280 ppm in 1750 tot 420 ppm vandaag de dag de voedselproductie met 21 procent verhoogd. Als het bijna zou verdubbelen tot 800 ppm, zou de voedselproductie met nog eens 60 procent toenemen. Bovendien vermindert een hogere CO2 het waterverlies door plantentranspiratie, wat betekent dat er meer voedsel is in door droogte getroffen gebieden.

Omgekeerd zou het verminderen van koolstofdioxide door netto-nulbeleid honger en ondervoeding kunnen veroorzaken bij honderden miljoenen mensen. Stikstofmeststof, die wordt gemaakt van aardgas, onderhoudt de helft van de wereldbevolking; het elimineren ervan door netto-nulbeleid zou kunnen leiden tot massale hongersnood. Sri Lanka is een waarschuwend verhaal. Toen het in april 2021 de import en het gebruik van synthetische meststoffen en pesticiden verbood, daalde de rijstproductie met de helft en stegen de prijzen met 80 procent. Een echte existentiële bedreiging zou komen van het elimineren van CO2, zonder welke “er geen voedsel zou zijn en dus geen menselijk of ander leven.” Bij 150 ppm sterven veel planten door CO2-honger.

Trofim Lysenko.

Geen van deze realiteiten zal alarmisten die een financieel, politiek, ideologisch of professioneel belang hebben bij het in stand houden van de angst voor opwarming van de aarde, overhalen. Persoonlijke aanvallen, pogingen om afwijkende meningen het zwijgen op te leggen en opzettelijke blindheid voor de wetenschappelijke methode. Het duurde 40 jaar voordat de pseudowetenschap van Lysenko uit het Stalin-tijdperk werd ontkracht, maar niet voordat miljoenen mensen omkwamen. Groepsdenken sterft hard, ondanks de schade die het toebrengt en de onwaarheid die het in stand houdt. Een open en rigoureuze wetenschappelijke discussie is dringend nodig om groen beleid te evalueren op basis van de wetenschappelijke realiteit.

***

Joe Oliver was minister van Natuurlijke Hulpbronnen en Financiën in de regering-Harper.

***

Bron hier.

***