Waar zijn de orkanen? Opnieuw een nederlaag voor het klimaatveranderingsteam

Door Cap Allon.

Decennia lang worden we gebombardeerd met een voortdurend spervuur ​​van klimaatangst, waarbij de ene kop nog apocalyptischer is dan de vorige. Elke zomer wordt ons verteld dat we ons moeten voorbereiden op ongekende stormen, op orkanen van bijbelse proporties.

Klimaatactivisten en hun media-echokamer willen ons laten geloven dat we op de rand van vergetelheid staan ​​en dat de volgende catastrofale ‘superstorm’ om de hoek ligt. Maar het is 20 augustus 2024 en de Atlantische subtropen zijn rustiger dan ooit, met nauwelijks een wolkje in zicht.

Ondanks de meedogenloze tactiek van ‘alarm slaan’, staart de waarheid ons recht in het gezicht: de voorspellingen van de AGW-partij zijn hopeloos mislukt en hun geloofwaardigheid is snel aan het verdwijnen.

Waar zijn de orkanen?

Ze vertelden ons dat orkaan Beryl nog maar het begin was – de voorbode van een chaotisch orkaanseizoen, de eerste van vele superstormen veroorzaakt door ongekende klimaatveranderingen (dat wil zeggen een beetje warmte in de oceaan). Om deze voorspelling te ondersteunen spraken de krantenkoppen over ‘klimaatcrisisorkanen’ en dat we nu een gevaarlijk ‘nieuw normaal’ waren binnengegaan.

Maar vandaag, 20 augustus, ziet de Atlantische Oceaan er zo kalm uit als een vijver, zonder de vernietiging die ons was beloofd.

Hoewel dit seizoen nog lang niet voorbij is (alles is mogelijk: weer en klimaat zijn vrijwel onmogelijk te voorspellen), dreigt het in dezelfde ether te verdwijnen als alle andere mislukte alarmistische voorspellingen.

Populaire wetenschappers en hun trouwe media kunnen niet anders dan elke natuurlijke weersgebeurtenis hypen als bewijs van naderend onheil. Maar als de natuur zelf faalt, zoals het altijd lijkt te doen, gaan ze verder en wijzen in plaats daarvan op een plaatselijke bosbrand in Griekenland of een selecte ‘hittegolf’ op Spitsbergen – wat de aandacht ook afleidt van hun huidige verbijsterende mislukking.

Het is elke keer hetzelfde patroon: de gegevens liegen niet, maar de alarmisten wel.

Voor alle duidelijkheid: het is niet alleen een langzame start van het orkaanseizoen – het is een gebrek aan orkanen. Medio augustus hebben we te maken met de rustigste tropische omstandigheden ooit gemeten. Zelfs met wat de media ‘ongekende klimaatomstandigheden’ noemen – d.w.z. iets warmere oceanen, hogere luchtvochtigheid, dus meer ‘rampenbrandstof’ – worden de superstormen waarvoor we werden gewaarschuwd niet gezien.

De klimaatveranderingsindustrie is een machine van miljarden dollars geworden die wordt ondersteund door de voortdurende verspreiding van angst – dat wil zeggen, waarbij elke weersgebeurtenis wordt afgeschilderd als bewijs van het einde – waarbij onze enige redding zogenaamd extreme economische offers zou moeten zijn.

En zo gaat het alarmcircus door, altijd bereid om elke natuurramp te gebruiken om deze controlezuchtige agenda, deze truc voor de herverdeling van rijkdom, te bevorderen . Maar het weefsel van de werkelijkheid blijft intact. Het veronderstelde ‘nieuwe normaal’ van klimaatgerelateerde superstormen is een mythe, hoe vaak alarmisten er ook een proberen te creëren.

De feiten blijven: er is geen dreigende klimaatapocalyps; de profetie is vals.

Wat waar is, is dat het klimaat op aarde een onmetelijk complex systeem is, met cycli na cycli en een schijnbaar eindeloze lijst van variabelen die veel verder gaan dan de reikwijdte van de simplistische Grimm-sprookjes van de reguliere wetenschap.

Maar alarmisten geven de voorkeur aan simplistische verhalen.

***

Link hier  (betaalmuur).

***