Delftse klimaat-alarmistische professor over het kunstmatig wit maken van wolken: ‘Climate engineering is voor God spelen, maar onvermijdelijk. Anders warmt de aarde te veel op.’

Van een onzer correspondenten.

Al ruim anderhalf jaar werken onderzoekers van de TU Delft en het Cambridge University Centre for Climate Repair intensief samen aan baanbrekende technieken om wolken te beïnvloeden in de strijd tegen de opwarming van de aarde.

Men is op zoek naar een planetaire noodrem. De onderzoekers van Cambridge richten zich op de technische ontwikkeling van een systeem dat zeewater kan vernevelen, waarbij zoutkristallen in de lucht worden gebracht om wolkenvorming te beïnvloeden. Het team van TU Delft, onder leiding van Prof. dr. ir. Herman Russchenberg, wetenschappelijk directeur van het TU Delft Climate Action Programma en hoogleraar Atmospheric Remote Sensing, onderzoekt de natuurkundige effecten van deze zeer ingrijpende techniek.

Omroep Delft:

‘Hoe moet je een wolk dan witter maken? Op de radio bij Omroep Delft legt Russchenberg van de TU Delft het uit: ‘Elke druppel in een wolk groeit rondom een stofdeel. Boven de oceaan zijn deze stofdeeltjes zoutkristallen, die uit de zee komen. Hoe meer zoutkristallen je in de atmosfeer kan brengen door water op te pompen en te vernevelen, hoe meer wolkendruppels je kan krijgen. Meer druppels zorgen dan weer voor meer weerkaatsing van zonlicht. Als blijkt dat deze noodrem nodig blijkt, is nog niet duidelijk hoe de concrete uitvoering in zijn werk zal gaan. Russchenberg benoemt dat er benodigde installaties op schepen of kleine eilanden geïnstalleerd kunnen worden.’

De uitvoering van dit soort projecten ligt politiek zeer gevoelig. Projecten waarin mensen de natuurlijke omgeving aanpassen om de opwarming van de aarde tegen te gaan lopen vaak tegen felle tegenstand aan. Russchenberg is zich hiervan bewust zo vertelt hij aan Omroep Delft:

‘Het is een controversiële aanpak. Als we deze experimenten willen gaan doen, dan moeten we daar ook volledig open over zijn. En dan mag iedereen er over meepraten en meedenken. Dit gaan we niet even stiekem doen.’

Ondanks het feit dat er veel wetenschappelijke studies zijn, ook verricht door Nederlandse hoogleraren, die het opwarmende effect van CO2 ernstig in twijfel trekken, blijft CO2 de grote boosdoener in Delft.

Russchenberg:

‘Als je deze technieken niet wil gebruiken, omdat ze eng zijn of gevaarlijk worden gevonden, is er maar één ander antwoord en dat is het heel snel verlagen van onze CO2-emissies.’

Het ware te wensen dat over dit soort ingrijpende ontwikkelingen een maatschappelijk debat zou moeten kunnen plaatsvinden, maar de TUD Delft weigert een open debat met klimaat-realistische wetenschappers en negeerde bijna 24.000 ondertekenaars van een petitie tegen het verstrekken van een TUD-eredoctoraat aan zittend politicus en alarmist Frans Timmermans (PVDA).

De Delftse Jhr. ir. Egbert de Beyer die zijn ingenieursdiploma terug zou sturen naar de Rector van de TU Delft heeft zijn bul verscheurd en in de kachel geworpen naar aanleiding van de toekenning van het eredoctoraat aan Frans Timmermans door TUD.

De Beyer in de camera:

‘Je had de brutaliteit om mij niet te antwoorden op mijn brieven. Toch heb je het gewaagd om Timmermans te eren, hoewel ik je daar voor gewaarschuwd heb. Jij weet ook dat CO2 geen invloed heeft op het klimaat. En denk er aan dat je mij uit de lijst schrapt van afgestudeerden van de universiteit. Maar dat kun je niet meer zo noemen …’

Voor de verbranding van de TUD-bul, zie hier.

Eerder schreef climategate.nl over deze ontwikkeling, zie hier

en hier

Alhoewel Russchenberg zich bewust is van de controverse, heeft hij ook een waarschuwing:

Noodrem 
Russchenberg legt uit dat het de bedoeling is dat mensen in de praktijk niet veel van dit project gaan merken, als het toch uitgevoerd wordt: “We gaan geen nieuwe wolken maken.” In plaats daarvan richt het project zich op het witter maken van natuurlijk aanwezige wolkendekken boven de oceaan.

“Als we deze techniek op een gegeven moment in de vingers hebben, hoop ik dat we het uiteindelijk nooit nodig hebben”, aldus Russchenberg. Hij licht toe: “Het is niet iets wat je moet zien als de oplossing voor klimaatverandering. Je hebt een soort noodrem voor als we niet ons best doen om klimaatverandering tegen te gaan.”

 

25 miljard euro 
Als blijkt dat deze noodrem nodig blijkt, is nog niet duidelijk hoe de concrete uitvoering in zijn werk zal gaan. Russchenberg benoemt dat er benodigde installaties op schepen of kleine eilanden geïnstalleerd kunnen worden. Russchenberg zegt over de kosten die dit met zich meebrengt: “Op wereldschaal praten we over zo’n 20 tot 25 miljard per jaar. Dat klinkt als veel geld, maar dat is een schijntje tegenover wat het kost om ons aan te passen aan klimaatverandering. Dan praat je makkelijk over 1000 miljard.”

Prof. Russchenberg benadrukt het belang van dit onderzoek:

“We hebben nu de eerste stappen gezet om noodmaatregelen te ontwikkelen tegen klimaatverandering. Als het nodig blijkt, moeten we voorbereid zijn om deze technieken in de praktijk te kunnen brengen. Liever gebruiken we het niet, maar het is goed om nu te onderzoeken hoe het werkt.”

Prof.dr.ir. Stefan Aarninkhof, decaan van de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen, is trots dat de eerste resultaten in deze unieke samenwerking nu zichtbaar zijn.

Als de onderzoekers in Delft en Cambridge kunnen aantonen dat het concept veelbelovend is, zullen binnen een jaar de eerste kleinschalige experimenten op een verantwoordelijke manier van start gaan.

Dit onderzoek is mogelijk gemaakt dankzij de meerjarige steun van de Refreeze the Arctic Foundation, opgericht door de familie van TU Delft-alumnus Marc Salzer Levi. Dergelijke gulle bijdragen maken innovatief en impactvol onderzoek mogelijk dat dringende mondiale uitdagingen, zoals klimaatverandering, aanpakt.

***