Moedertje Aarde snakt zo naar CO2

Dit is de inleiding van ‘Moedertje Aarde snakt zo naar CO2’ van Jan van Friesland.

Door Jan van Friesland.

Was er nog maar de goede oude tijd dat je probleemloos kon genieten van mooi weer. Dat de warme wind je onbekommerd in het gezicht blies. Je zorgeloos in de schaduw kon zitten met een boek. Kinderen speels konden ravotten in het warme zand.

Dat alles kan niet meer volgens velen. Sinds de opkomst van het klimaatalarmisme is het alledaagse weer, en met name het warme weer, verdacht geworden.

Bijna elke dag is er een door mensen veroorzaakte klimaatramp in de media die maakt dat het warmer wordt. Je zou soms radio en tv er voor uitzetten, de krant vaak dichtslaan. In zomaar een NRC column van NOS weerman Peter Kuipers Munneke moet zo nodig vier keer het alarmistische woord extreem voorkomen. Weerberichten via de NOS zijn doordesemd van angst voor klimaatverandering. Alles smelt en wij hebben er schuld aan. Het gaat helemaal mis.

CO2 is maar een onschuldig en natuurlijk product van verbranding

Ach, vroeger. Dat goede warme weer waarbij je fluitend de parasol opendraaide, vol verwachting een zwembroek aantrok, de koelkast voorzag van fris, bier of witte wijn met het vooruitzicht van een mooie zomeravond: het lijkt verleden tijd. Het plezier van een verkoelende plons om te snorkelen is inmiddels verdacht, de langzaam verschuivende schaduw op de hete muur een veeg teken, de bel van de ijsverkoper een signaal van de mondiale ondergang.

Dat een zomerstorm in Haarlem een boom velt en per ongeluk een vrouw doodt, komt volgens prominent klimaatalarmist Frans Timmermans (PvdA) door klimaatverandering: het is volgens hem helemaal geen toeval. Het is niet het weer van het moment of een samenloop van omstandigheden, het komt door de mens veroorzaakte klimaatverandering. Je ziet het pas als je het door hebt. Timmermans heeft het allemaal begrepen.

Want ook al spreken weerkundigen tegen dat de heftige neerslag en overstromingen van 2021 in Zuid-Limburg, Oost-België en delen van Duitsland, niets met klimaatverandering te maken heeft, Frans Timmermans herdenkt gewoonweg de doden als klimaatslachtoffers door bloemen te leggen. Hij koestert het leed. Wetenschap speelt amper een rol bij doorgewinterde klimaatalarmisten als hij. Zie hem staan, de ogen terneergeslagen:

‘Op de brug over de Vesder, in Chaudfontaine, heeft Eurocommissaris Timmermans dit weekend een minuut stilte betracht ter nagedachtenis van de slachtoffers van de zware regenval in 2021. Timmermans was in gezelschap van drie regionale bestuurders. Hoewel de 15e juli – de dag van de ramp – een herdenkingsdag voor de klimaatslachtoffers moet worden, zo wil Europa, was er geen toestroom van een grote schare publiek bij de bloemlegging. Timmermans memoreerde niettemin dat de herdenkingsdag voor klimaatslachtoffers niet alleen gaat om de doden die al zijn gevallen te betreuren, maar ook die nog zullen worden getroffen door klimaatrampen.’

Pinkt u maar even een traantje mee. Want volgens dit soort beleden klimaatalarmisme bent u wel medeschuldig aan deze doden. Omdat u nog op benzine rijdt, nog geen zonnepanelen hebt, nog altijd vlees eet, nog een vliegvakantie boekt. U stoot immers nog broeikasgassen uit, met name CO2.

Klimaatalarmisme degradeert de mens tot een uitstotend wezen

Voormalig politiek leider van D’66 Sigrid Kaag, stelde dat een overmaat aan uitstoot van CO2 zelfs dodelijk is door de zo gevreesde opwarming van de aarde. Het moest bestreden worden anders zouden we als mensheid doodgaan: ‘Do or die’, was haar politieke leus. Dat kinderen werden opgezadeld met bangmakende doembeelden, nam ze voor lief.

Die kooldioxide toch. Kregen oudere generaties door de biologieleraar nog keurig uitgelegd hoe belangrijk CO2 is voor de kringlopen in de natuur, inmiddels wordt een toename van het gas gezien als iets dat de ondergang van de aarde veroorzaakt. Dat vitale gas uit onze atmosfeer is ineens de grote boosdoener. Te veel CO2 zou leiden tot opwarming van de aarde, zo wil de klimaatalarmist en wijst naar de grote stapel serieuze wetenschappelijke rapporten die dit bewijzen. Wetenschappelijk weerwoord is er ook, en niet in geringe mate, maar wordt stelselmatig ontkend.

Zo zijn er wetenschappers van naam en faam, natuurkundigen, geologen en meteorologen die beweren dat CO2 juist goed is voor de planeet, een verdubbeling van de uitstoot is zelfs een zegen: het maakt de wereld zelfs groener. De bevindingen van deze wetenschappers is vloeken in de kerk: hun boodschap komt niet in de krant. Het IPCC ging in 1996, zelfs tegen het advies van haar eigen wetenschappers in, voor het eerst zeggen dat humaan uitgestoten CO2 de boosdoener achter de opwarming was. Het mainstream frame is inmiddels: CO2 maakt alles heter.

Republikeins congreslid Doug LaMalfa ondervroeg de leden van het Transport Commitee in de VS over de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer. Hij deed het op de man/vrouw af en het antwoord was ontluisterend. Twee leden maakten aarzelend een schatting van 5%, een lid schatte 7% en de voorzitter dacht dat het 8% betrof. at LaMalfa kwam met het echte percentage: 0.04% CO2 zit in de atmosfeer. De veelbekeken video maakt inzichtelijk op wat voor drijfzand klimaatpolitiek wordt bedreven.

 

Sophie Hermans (VVD), onze minister van Klimaat en Groene Groei, verbindt zonder aarzeling in juni 2024 een weekje mooi weer met humaan veroorzaakte klimaatverandering. Hermans tijdens een overleg in de Tweede Kamer:

‘De vraag hoe ik omga met die wetenschap en wat ik vind van klimaatverandering: het is aan de gang, we gaan nu weer een hele warme week tegemoet, we kennen de verhalen van droogte afgelopen jaar, dus dat is voor mij een feit.’

Weg met alle fossiele energie, Hermans wil zoveel mogelijk CO2 -vrije energieproductie op Nederlandse bodem. Nederland moet voorloper in de wereld zijn. Daarom moet de CO2 -opslag onder de Noordzee stevig worden gestimuleerd. Door de CO2 permanent op te slaan wordt klimaatverandering positief bijgestuurd.

Ze schrijft:

‘Op rechts (zijn) mensen die het klimaatprobleem bagatelliseren of zelfs ontkennen en die niks willen veranderen. Dat is de kop in het zand steken.’

Maar het zijn juist ook wetenschappers die zich dan zouden gedragen als een struthio camelus. Steekt een eminent Nederlands wetenschapper op het terrein van CO2, professor Wim Witteman, zijn geleerde hoofd in het zand als hij beweert dat:

‘Uit mijn onderzoek vond ik dat bij een verdubbeling van het CO2-gehalte de opwarming van de atmosfeer en daarmee van het aardoppervlak slechts in zeer geringe mate zal toenemen. Dit komt omdat de absorptie van warmtestraling door de nu aanwezige CO2 -concentratie al verzadigd is. Verdubbeling van CO2 leidt slechts tot zeer geringe absorptie-toename.’

De angst dat toename van CO2 een gevaar is voor de mensheid is goed doorgedrongen bij het grote publiek. Het is de moderne mens en zijn manier van leven die maakt dat de aarde aan het koken gaat, vindt de hoogste VN-baas Antonio Guterres. We zijn volgens hem ‘op de snelweg naar de hel.’ Die hel, met zijn voorgestelde vuur en onvoorstelbare grote hitte hoort bij de bang makende oerbeelden in veel religies.

Hij haakt daar op aan: het is het frame van de Verenigde Naties. Dat vuur met zijn onomkeerbare meedogenloosheid heeft immers de blinde kracht van snelle vertering. Een moeder kan haar kind in een oogwenk verliezen en zal louter as op de plek terugvinden waar het heeft gespeeld.

Levend te worden verbrand is een van de grootste nachtmerries die de mens kan overkomen. De aarde zelf kan zo, als de mens niet tot inkeer komt, immers verschrompelen tot een heet kooltje suizend door het heelal. Iets wat verbrand is, komt nooit meer tot leven. Guterres heeft ‘brandende hel’ en ‘koken’ niet voor niets gekozen. Hij maakt daarmee een bedenkelijke redenering rond.

Door de mens veroorzaakt vuur is niet de toevallige ramp van verzengend ontvlambaar lava bij een vulkaanuitbarsting. Het is ook niet de doelloze bliksemschicht die een steppe tot een inferno maakt. Het is het vuur dat de mensheid, als uitzondering op alle schepselen, zelf kan ontsteken. Het is een keuzemogelijkheid van onze soort en mogelijk het begin van humane beschaving. Een beschaving die nu op het spel staat.

Wij weten maar al te goed: wie zijn kampvuurtje maakt kent zijn plek in de natuur, wie het vuur op zijn beloop laat, ontketent een niet te stoppen brand. Door de mens ontstoken vuur draagt juist een verantwoordelijkheid in zich: schuld zo men wil als het misgaat. En zo gaat het dus mis met die mens. ‘De aarde staat in brand’, aldus de Portugese elektrotechnicus Guterres. Hij beweert daarmee de grootste onzin.

CO2 is maar een onschuldig en natuurlijk product van verbranding. De stam van hout die vlam vat produceert CO2. Bij de verbranding worden losse koolstofatomen (C) uit hun meestal lange ketens losgewrikt door twee zuurstofatomen (O), om een nieuwe verbinding te maken: C + O2 = CO2.

Het alledaagse leven zit er vol mee. Als wij ons eenvoudig willen verwarmen door de haard aan te steken, komt er CO2 vrij. Als wij onze aardappelen koken met aardgas, komt er CO2 vrij. Als wij de worstjes bruin laten worden op de barbecue, komt er CO2 vrij.

De vertrouwd pruttelende benzine- of dieselmotor verbrandt in wezen fossiele dode planten en produceert daarmee CO2. Alles wat fossiel is en wordt verbrand, doet CO2 de atmosfeer in stromen. De natuur wil het zo. Maar die stijging van CO2 in onze atmosfeer is ineens de kwaadaardige duivel volgens de klimaatalarmisten. Ooit was er zelfs veel meer CO2 in de atmosfeer dan nu. De natuur schreeuwt gewoonweg om meer CO2.

Het pure, schone, heldere gas zou de opwarming van de aarde versnellen als de hitte van een zich uitbreidend vuur, ondanks wetenschappelijke inzichten die het tegenspreken. En CO2 zou ook vervuilend zijn, als de rook van dat vuur.

In de mainstream media, met het patent op angstvergroting, zien we overal de meme van verhitting en vervuiling terug. De hete dagen worden ruim uitgemeten, de rook van kolencentrales wordt gezien als een bewijs voor de ‘vervuilende’ CO2. uitstoot. Bosbranden, vuur, rook en hitte worden klakkeloos gerelateerd aan klimaatverandering, terwijl wereldwijd er een significante afname is van het oppervlak dat jaarlijks door bosbranden wordt getroffen. Dat mensen ook zelf de zaak gewoonweg in de fik steken, om wat voor economische reden dan ook, wordt buiten beschouwing gelaten door de alarmisten.

Er zijn tijden geweest dat de schaal van CO2-niveaus in het verleden vijf, tien of zelfs twintig keer hoger was dan vandaag. Gedurende de perioden met veel hogere CO2-niveaus, gedijde het leven op aarde, zowel flora als fauna. Planten zouden echt liever twee, drie, vier keer zoveel CO2 hebben als wij vandaag de dag hebben. En je ziet planten nu al positief reageren op onze huidige stijgende CO2 niveaus, blijkt uit mondiale cijfers. Wie echt wil vergroenen moet juist kiezen voor meer CO2.

De kennelijk niet door gezond verstand in te tomen angst dat de mens schuldig zou zijn aan vernietiging van de aarde, laat amper het andere verhaal toe: de CO2-haat heeft een vaste plek in de collectieve onderbuik bij veel politici op links. De Amerikaanse natuurkundige William Happer, groot pleitbezorger van juist een toename van CO2 in de atmosfeer, vergeleek de institutionele jacht op dit gas met de demonisering van de Joden onder Hitler.

Het klimaatalarmisme bestaat inmiddels niet alleen meer uit het besmeuren van schilderijen of het blokkeren van wegen door actievoerders en wetenschappers, het maakt deel uit van allerlei politieke en wetenschappelijke beleidscircuits met zeer grote invloed. Het heeft zich niet alleen in hoofden vastgezet van bestuurders, wetenschappers, journalisten, maar is een levend organisme geworden. Het bestaat uit vertegenwoordigende lichamen, beschikt over onmetelijk grote fondsen, heeft auto’s met chauffeur.

Klimaatalarmisme leeft binnen de grote bankinstellingen, internationale organisaties zoals het IMF en de Wereldbank. Het beperkt vrijheden van burgers en bedrijven: jaagt ze op kosten, legt ze aan banden, sleept ze voor de rechter.

De bureaucratische hetze tegen de burger en zijn verworven vrijheid draagt een kostuum en gebruikt nette woorden. Het toont eenzijdige curves op flapovers, heeft een verdienmodel en weet de weg naar subsidie. Het is in zeker opzicht totalitair, omdat het zich wil uitstrekken naar alles binnen de levenssfeer van het individu.

***

‘Moedertje Aarde snakt zo naar CO2′;  is o.a hier en hier te bestellen. Aanbevolen voor klimatofielen van alle gezindten.

***