De zondagse beschouwing van Jan van Friesland.

Toen werd onze minister van Klimaat en Groene groei Sophie Hermans (VVD) ineens zichtbaar boos tijdens het kamerdebat deze week. Het was schandelijk om klimaatverandering te ontkennen, zoals de geachte afgevaardigde Van Houwelingen (FvD) in haar ogen deed.

Hier stond een politica met emotie, met strijdvaardigheid. Misschien wel de allerdapperste in het team-Schoof. Haar ogen spuwden vuur, de armen gingen met fermheid over elkaar voor de borstkas en de mond trok na elke uitgesproken zin in een lipverkleinende zuurstand. Alsof ze het sap van een uitgeknepen citroen had moeten drinken.

Het was ook niet mis wat Van Houwelingen debiteerde. Hij citeerde dan weliswaar uit het IPCC-rapport waar haar alarmistische klimaatbeleid volledig op is gebaseerd en dat haar woorden en conclusies volledig weersprak.

Ze twijfelde juist niet aan de klimaatwetenschap. Het was voor haar allemaal ‘klip en klaar’. Geloof tegen beter weten in, onwetend wellicht hoe te twijfelen. En die van Houwelingen bleef nota bene maar doorzeuren over IPCC-conclusies die haar eigen beleid ondergroeven. Met paginanummers erbij. Toen werd het toch te gortig, te schandelijk allemaal. En inderdaad, daar kreeg het kamerlid ineens de slachtoffers en doden uit Spanje vanwege de klimaatverandering om zijn oren. Dat viel toch niet te ontkennen?

Misschien wordt het tijd voor een parlementaire enquête over klimaatbeleid. De eerste prangende vragen zijn deze week gesteld.

Over de doden niets dan goeds, maar over de oorzaken van de ramp moet je kunnen twisten. Van Houwelingen mocht geen interrupties meer plaatsen en liep naar zijn plek.

Jan van Friesland.

We weten niet wat hij dacht, de wetenschapper-politicus die gepromoveerd is op de nasleep van rampen in Japan, ‘het land van de rampen’. Die heeft gewoond in Hiroshima. De wetenschapper die wel de IPCC rapporten leest, die wil weten wat waar is, wat klopt. Daarmee komt het klimaatdebat, wat zichzelf gestaag voorduwt, allengs in de laatste fase: met de onontkoombare vraag hoe de feiten liggen.

Frits Bolkestein riep destijds op tot een adempauze. Misschien wordt het ook tijd voor een parlementaire enquête over het klimaatbeleid. De eerste prangende vragen zijn deze week gesteld.

***