De Britse regering is een van de belangrijkste financiers van een nieuwe internationale campagne die is ontworpen om online klimaatwetenschappelijke scepsis te onderdrukken in aanloop naar de ‘make-or-break‘ COP30 van volgend jaar in Brazilië.

Het Global Initiative for Information Integrity on Climate Change, dat wordt gerund door de Verenigde Naties en UNESCO, werd onlangs ondertekend op de G20-top in Brazilië. Een deel van de opdracht is om non-profitorganisaties te financieren die zogenaamde desinformatie uitroeien en ‘campagnes voor bewustwording van het publiek’ promoten.

Melissa Fleming.

Melissa Fleming, de wereldwijde communicatieadviseur van de VN, gaf commentaar op de campagne en merkte op dat steeds meer mensen zich bewust worden van de schade die wordt veroorzaakt door klimaatdesinformatie en ‘giftige informatie-ecosystemen in het algemeen’. Ze suggereerde dat een wereldwijde beweging voor ‘informatie-integriteit aan kracht wint‘.

In feite is dit initiatief een wanhopige worp met de dobbelstenen om het wetenschappelijke proces verder te verwoesten en de vrijheid van meningsuiting en commentaar in te perken.

Gevoed door decennia van mislukte doemscenario’s voor het klimaat, nep, met de hand geplukt en gemanipuleerde statistieken, kluchtige beweringen over ’toeschrijving’ van het weer en een steeds duidelijker gepolitiseerd ‘verbod’ op sceptische discussies over de werkelijke wetenschap, verandert het ‘momentum’ in een vraag naar echt debat.

Dit jaagt de wereldwijde elites angst aan die geconfronteerd worden met een verlies aan geloofwaardigheid – zoals blijkt uit de populaire stemmen bij talloze recente verkiezingen – en die daarom nog meer hardhandig optreden in steeds wanhopigere pogingen om hun critici te cancelen.

Dit was altijd waarschijnlijk toen de de-industrialisatie en de noodzaak van radicale levensveranderende (en levensbedreigende) economische en maatschappelijke veranderingen duidelijk werden onder de Net Zero-fantasie.

Het verwijderen van koolwaterstoffen uit een moderne industriële economie is onmogelijk. Maar een andere kijk op de zaken heeft talloze mogelijkheden geboden voor command-and-control-gekken van links in het politieke spectrum. Om hun dromen de afgelopen 40 jaar te voeden, is het traditionele wetenschappelijke proces van debat en onderzoek opzijgezet en vervangen door een klimaatgemodelleerde, pseudowetenschappelijke ‘consensus’ en wereldwijde campagnes om massapsychose te veroorzaken over een verzonnen klimaatnoodtoestand.

Fleming en haar VN-werkgevers zijn zich altijd bewust geweest van de noodzaak om het wereldwijde narratief te controleren. Tijdens een recent ‘desinformatie’-seminar van het World Economic Forum merkte ze op dat de VN een partnerschap was aangegaan met Google om ervoor te zorgen dat alleen door de VN goedgekeurde klimaatzoekresultaten bovenaan verschenen. In ijzingwekkende bewoordingen legde ze uit:

“We worden proactiever, we bezitten de wetenschap en de wereld zou dat moeten weten.”

Er zijn weinig details over het initiatief beschikbaar, maar het wordt opgemerkt dat het bestaande campagnes over klimaatverandering zal versterken “om klimaatdesinformatie te verzachten en tegen te gaan, met name voorafgaand aan COP30”.

Na het fiasco van COP29, waar, om realistisch te zijn, niets werd overeengekomen, zijn er zorgen dat de bijeenkomst van volgend jaar in Rio de Janeiro de afbrokkelende internationale steun zal versterken.

De zaken zullen de komende vier jaar niet worden geholpen door de minachting voor het hele klimaatcircus die waarschijnlijk door de regering-Trump in de Verenigde Staten zal worden getoond. Misschien is de VS al verdwenen als het klimaatestafettestokje wordt doorgegeven. Het land financiert deze laatste door de VN geïnspireerde aanval op de vrijheid van meningsuiting niet, in tegenstelling tot het VK (natuurlijk), Chili, Denemarken, Frankrijk, Marokko en Zweden.

Het spreekt voor zich dat wanneer wetenschap buiten spel ,oet worden gezet en de vrijheid van meningsuiting moet worden onderdrukt, de verdachten met het grote geld nooit ver weg zijn. Fleming merkte op dat een “breed netwerk van partners uit de burgermaatschappij” zich aansloot bij het werk van het initiatief.

Een van deze partners is geïdentificeerd als het International Panel on the Information Environment (IPIE). Sommigen zien de toespraak die vaak in robuuste bewoordingen op sociale media wordt uitgesproken als een natuurlijke en welkome ontwikkeling van de idealen van de vrijheid van meningsuiting van de Europese Verlichting. IPIE lijkt een andere mening te hebben. Het merkt op dat er een “wereldwijde crisis in de informatieomgeving” is ontstaan ​​en dat dit een existentiële bedreiging voor de mensheid is.

“De kosten zijn miljarden dollars, miljoenen levens en een erosie van het vertrouwen in de wetenschap, onze instellingen en elkaar”, merkt deze bijeenkomst van vrolijke zielen op.

Grappig genoeg beweert IPIE “neutrale beoordelingen te geven over de toestand van de informatieomgeving”. Een van de belangrijkste financiers van IPIE is de Children’s Investment Fund Foundation, het belangrijkste vehikel voor geld dat wordt verdeeld door Sir Christopher Hohn, een vroege betaler van Extinction Rebellion. Ander geld van de stichting komt van Oak, Ford en Heising-Simons.

Een andere partner die zich heeft aangesloten bij het “landmark initiative” is de World Meteorological Organisation (WMO). Het doel, merkt de WMO op, is om de integriteit van informatie in de publieke sfeer te beschermen, en ervoor te zorgen dat beslissingen over klimaatactie gebaseerd zijn op “nauwkeurige, betrouwbare en op wetenschap gebaseerde gegevens”.

Natuurlijk kan worden opgemerkt dat een begin met het leveren van nauwkeurige gegevens kan worden gemaakt binnen de WMO-activiteiten zoals de Amerikaanse weerdienst NOAA en het Britse Met Office. Beide organisaties leveren temperatuurmetingen die zijn ‘vervuild’ door enorme stedelijke hitte en verzonnen lokale temperaturen van niet-bestaande stations.

Ondanks dat bijna 80% van de stations zich op WMO-locaties van klasse 4 en 5 bevinden met ‘onzekerheden’ van respectievelijk 2°C en 5°C, publiceert het Met Office cijfers die beweren nauwkeurig te zijn tot op een honderdste van een graad Celsius. De wereld is iets meer dan 200 jaar opgewarmd sinds het einde van de Kleine IJstijd, maar een nauwkeurig tempo kan niet worden afgeleid uit deze duidelijk onnauwkeurige cijfers.

Celeste Saulo.

Celeste Saulo, secretaris-generaal van de WMO, benadrukte het belang van het bestrijden van “desinformatie” in de strijd tegen klimaatverandering.

“In dit tijdperk van desinformatie is het vermelden van feiten niet alleen een morele verplichting, maar ook een cruciaal hulpmiddel om te overleven”, merkte ze op.

Een minder welwillende kijk op de deelname van de WMO is dat het gaat om bescherming voor wetenschappers die op de hoogte zijn van de boodschap. Tot op heden is het groeiende wetenschappelijke schandaal rond wereldwijde temperatuurcijfers grotendeels buiten de reguliere media gehouden.

Chris Morrison.

Het is veel te vroeg om Net Zero dood te verklaren.  Krachtige belangen om de show op de weg te houden, zijn ingebed in controlerende elites. Emeritus hoogleraar Richard Lindzen van Harvard en MIT heeft tientallen jaren nagedacht over hoe de fraude en corruptie werken.

Waar historici zich in toekomstige eeuwen zeker over zullen afvragen, stelt Lindzen, is hoe diepgewortelde gebrekkige logica, verduisterd door sluwe en meedogenloze propaganda, een coalitie van machtige speciale belangen in staat stelde om bijna iedereen ter wereld ervan te overtuigen dat CO2 van de menselijke industrie een gevaarlijk, planeetvernietigend gif was.

“Het zal worden herinnerd als de grootste massale waanvoorstelling in de geschiedenis van de wereld – dat CO2 , het leven van planten, een tijdlang werd beschouwd als een dodelijk gif”, voegde hij eraan toe.

***

Chris Morrison is de milieuredacteur van de Daily Sceptic .

***

Bron hier.

***