Het op papier beschermde natuurgebied de Noordzee wordt steeds verder uitgekleed tot energie-industrieel wingewest zo blijkt ook op het Gas meets Wind Symposium in Rotterdam 15 juni. De overheid en milieuclubs als WNF voeren dus een misleidende mediashow op bij het zogenaamde ‘beschermen’ van de Noordzee. Zij richten al hun pijlen op de visserij die juist het meeste offers bracht voor die natuur. Visserijlaster is een mediastrategie die aandacht afleidt van industriële exploitatie met tenminste 28 GW windturbines door overheid en grote bedrijven die ook deze milieuclubs financieren.
Nederlandse ingenieursfirma’s lopen ook binnen. Joris Thuijens van Royal Haskoning is ook bestuurder bij de windlobbyclub NWEA die van de tientallen miljarden euro’s belastinggeld wil profiteren
‘Deze mediashow getuigt opnieuw dat clubs als Wereld Natuur Fonds meer zijn geïnteresseerd in media-effect van de eigen activiteiten dan de ecologische realiteit op de Noordzee’, stelt de Stichting Wetenschappelijk Natuur en Milieubeleid (SWNM) Dit blijkt nu opnieuw bij de Doggersbank, een grote zandbank op 30 meter diepte in de Noordzee op deels Nederlands, Duits en Brits continentaal plat.
Op de Doggersbank wil een consortium Forewind met onder andere het Noorse oliebedrijf Statoil windturbine-terreinen in de zeebodem heien van meer dan 8000 vierkante kilometer. Ook de Nederlandse overheid heeft met energie-multinationals en bedrijven als Van Oord, Boskalis en ingenieursbureaus plannen voor grootschalige energie-industriele ontwikkeling van natuurgebied de Noordzee.
De voormalige voorzitter van de windturbine-lobbyclub NWEA Joop Lasseur noemde de op papier als natuurgebied te boek staande Noordzee ‘een wingewest voor bedrijven’. Dat wingewest geldt vooral financieel, omdat zij met het geweldsmonopolie van de overheid zichzelf hopen te verrijken. Zij hopen met de tientallen miljarden euro’s subsidies binnen te lopen, gemoeid met de ontwikkeling van energie-industrie op de Noordzee.
Op het Gas Meets Wind-symposium in Rotterdam van 15 juni blijkt dat de olie-industrie en wind-industrie beide van deze subsidies willen profiteren. De olie- en gasindustrie zoekt tegelijk een manier om de 600 olie- en gasplatforms in de Noordzee tegen zo laag mogelijke kosten af te bouwen. Een nieuwe functie als uitvalsbasis voor de wind-energieindustrie helpt Shell- sponsor van NWEA- zo de kosten drukken en tegelijk aan een groen imago.
Milieuclubs als het door Ministerie van Infrastructuur gesubsidieerde Stichting de Noordzee en Natuur en Milieu geven de industrialisatie een groen randje
Alle energie-industriegebied wordt dan ook ontoegankelijk voor visserij. Daarnaast willen milieuclubs minstens 30 procent van die Doggersbank afsluiten voor visserij. Terwijl zij tegelijk steun verlenen bij de ombouw tot industrieel wingebied voor de energiesector van dat zelfde gebied, dat zo kwetsbaar zou zijn. Nederlandse bedrijven als RoyalhaskoningDHV- waarmee ook WNF samenwerkt, tevens bestuurders van windlobbyclub NWEA- hebben hier commerciële belangen via advies voor de planontwikkeling.
Bureaus als Imares hebben tevens financiële belangen bij grootschalige ontwikkeling van windturbine-terrein op zee.
Een ‘wildernis’ of gewoon een windustrie-gebied waar je alle zeevogels verjaagt? De pathologische leugenaars Sylvia Borren en Johan van de Gronden zijn sterk verweven met het advies- en subsidiecircuit dat van ‘groen’ beleid financieel binnenloopt.
Het WNF schrijft dat bruinvissen – die met ander dolfijnsoorten sinds 1990 spectaculair toenamen- profiteren van het nog verder afbouwen van de visserij. Terwijl de bouw van windturbines op zee- waar WNF voor lobbiet -kleine dolfijnachtigen verjaagt, het heien hun gevoelige gehoor beschadigt. En als die windturbines eenmaal draaien, slaan die windturbines zeevogels uit de lucht. Veel zeevogels mijden dan het gebied, wat betekent dat voormalig belangrijk voedselgebied een ecologisch ‘no go area’ wordt voor kwetsbare zeevogels.
Het lobbyen over de rug van rugvinnen als de bruinvis ‘ voor ons nageslacht’ is dubbel leugenachtig om
Het is duidelijk waar de financiele belangen liggen van milieuclubs
Het WNF vergoelijkt dus natuurverstoring. Wereld Natuur Fonds laat zich geregeld betalen door grote multinationals waaronder Monsanto om deze aan een groen imago te helpen. Ook Greenpeace liet zich eerder betalen door palmolie-gigant Unilever, net als WNF. Wereld Natuur Fonds helpt ook de overheid aan een groen imago. Daarvan kreeg zij afgelopen jaar meer dan 1 miljoen euro subsidies.
Het door WNF en het Ministerie van Infrastructuur gefinancierde Stichting de Noordzee laat zich betalen door zeezand-mijnbouwer en baggeraar Boskalis. Dat bedrijf heeft ook belang bij industrialisering van de Noordzee. Zij laat zichzelf een schoon imago geven door Stichting de Noordzee met de ‘Boskalis Beach Cleanup’. Terwijl zij jaarlijks tientallen miljoenen kuub Noordzeezand afgraven van de zeebodem-natuur onder de 20 NAP-dieptelijn. Die tientallen miljoenen kuubs zand spuiten zij voor de kust met bedrijven als Van Oord, zoals in 2011 voor de kust van Delfland uit naam van de ‘Zandmotor’.
Die activiteit is bewezen funest voor het leven op de zeebodem zoals schelpdieren.
Als het voldoende waait op het juiste moment en ALS je energie kunt opslaan…Wanneer je de overheid gebruikt om je inkomsten binnen te halen, kan dat een betrouwbare geldbron zijn…
Bodemberoering?
Vervolgens geeft de overheid met Stichting de Noordzee en WNF de visserij de schuld van schade door bodemberoering. Terwijl juist de visserij de afgelopen 15 jaar investeerde in vistechniek die het bodemleven spaart zoals de pulsvisserij. Vissers brachten de vlootcapaciteit met bijna 50 procent in omvang terug. De visserij krijgt een negatief imago als ‘overbevissers’ in media. Terwijl wij de afgelopen decennia de meeste offers brachten. Om te vissen in overeenstemming met de draagkracht van de zee waar wij al generaties vers zeevoedsel oogsten.’
De SWNM is een kritisch collectief van onderzoekers en (emeritus) visserijbiologen, opgezet vanuit de agrarische sector en de visserij. Het wil tegenwicht bieden bij beleid dat uit naam van ‘de wetenschap’ wordt opgelegd, maar dat vaak gekleurd is door zakelijke belangen. Via een scapegoat-strategie, zondebokken, verft de overheid zich groen door over de rug van de juridisch en PR-matig zwakst verdedigde partijen als visserij bezorgd te doen over ‘bodemberoering’. Omdat onze overheid zelf de grootste vernieler van natuur is.
Ooh oh, wat zijn ze bij WNF bezorgd om die Doggerbank-natuur
Italie aan de Noordzee
WNF, Greenpeace en Stichting de Noordzee zijn hier als 1 bedrijf te beschouwen, dat elkaar financiert en dat onderling in personeel rouleert. Het geeft de zelfde lobby- afhankelijk van het verkochte belang- steeds een iets ander gezicht. Nederland krijgt steeds meer trekken van een Italie aan de Noordzee, waarbij multinationals en grote bedrijven de overheid gebruiken om zichzelf te verrijken. Hieronder de lijst bedrijven en personen die binnen gaan lopen op de miljardensubsidies.
Niet voor niets is Royal Haskoning ook weer bestuurder bij de windlobby, Hans Timmers is afkomstig van de Rabobank. Joris Truijens is als consultant betrokken bij de ontwikkeling van de Doggersbank
Heel goed Rypke, blijf deze zwendelaars aan de kaak stellen!!
Er zijn ontwikkelingen op het gebied van turbines onder water. Dat zit nu nog in de testfase maar de eerste tests zijn succesvol Zou dat een goed alternatief kunnen zijn ipv een molen (op het water). http://fishflowinnovations.nl/nl/onze-innovaties/visvriendelijke-turbine