Sir David Attenborough.

Van onze COP 26-correspondent.

In een emotioneel betoog probeerde de Britse natuurfilmer Sir David Attenborough op de COP26 deze week de schare toehoorders een steun in de rug te geven dat het voor ons mensheid nog niet te laat is.

Hij geldt als een erkend CO2-hater. Met achter zich immens geprojecteerde filmbeelden van instortende ijsschotsen, brullende bulldozers die druk in een bos bezig zijn met houtkap en schitterende aapjes die wezenloos de zaal inkijken, probeerde hij de hoop op redding van de planeet groter te laten zijn dan de angst voor vernietiging ervan.

In de zaal hingen overal elektronische tellers met het permanent mondiaal oplopende CO2-getal. Of de vonk van hoop onder deze omstandigheden echt op de toehoorders oversloeg, blijft zeer de vraag. De gasten droegen mondkapjes: hun ware gelaatsuitdrukking bleef verborgen.

Voor diep overtuigde catastrofisten zoals hij, is er de ingewikkelde en theologisch aandoende oversprong tussen immense vrees en grote hoop, die dan ergens zijn verlossende beslag moet krijgen. Hoop bestaat immers in de natuur zelf niet, angst voor gevaar wel. De enorm dreigende hockeystick die achter zijn rug was gevisualiseerd met een opwaarts bewegend lampje, bracht ook deze twee psychologische fenomenen niet samen.

Attenborough met pathos en meeslepende filmmuziek onder zijn woorden:

Is dit hoe ons verhaal zal eindigen? Een verhaal van de slimste soort die ten onder gaat aan die al te menselijke eigenschap om het grotere geheel niet te zien bij het nastreven van korte termijndoelen?’

Er ging geen vinger op in de zaal. De mens als soort zou niet oog hebben voor een groter geheel? Bestaat het dierenrijk zelf niet louter uit korte termijn-impulsen en bloederig eigenbelang, vrouwtjesspinnen die na de paring het mannetje verorberen en krokodillen die moeflonkalfjes wegkauwen? Het COP 26 publiek liet hem hier mee wegkomen.

In de laatste BBC-serie van de gelauwerde filmer moest onlangs een hele aflevering worden teruggetrokken omdat verkeerde vogelgeluiden onder de beelden waren gemonteerd en met dit exotische gestjilp bruine beren in een gebied werden gesitueerd die daar helemaal niet kunnen zijn.

Attenborough met violen en koperblazers te Glasgow:

Alles wat we in de afgelopen 10.000 jaar hebben bereikt, is mogelijk gemaakt door de stabiliteit van het klimaat in die periode. De mondiale temperatuur is in deze periode met niet meer dan 1 graad Celsius gestegen of gedaald – tot nu.’

Till now…’

***