De smelt van permafrost is een gevolg van het klimaat in Siberië, niet van de “opwarming” Permafrost warmt op, dorpen in Noordpoolgebied.

Jakoetsk. Foto: Shutterstock.

Een bijdrage van Hugo Matthijssen.

Op 17 januari zag ik een artikel in de Volkskrant van Kim Bakker met een zeer alarmerende boodschap.

“Permafrost warmt op, dorpen in Noordpoolgebied zakken de zee in. De dooi van de permafrost leidt niet alleen tot een hogere uitstoot van broeikasgassen, maar heeft ook grote gevolgen voor de infrastructuur in het Arctisch gebied. Flats storten in elkaar, huizen zakken in zee, zo blijkt uit onderzoek.” Zie hier.

En dan gaat het ook over Jakoetsk, de meest noordelijke stad in Siberië in het oosten van Rusland. Jakoetsk ligt aan de rivier de Lena en is de grootste stad ter wereld die op permafrost is gebouwd. De permafrost onder deze stad is ongeveer driehonderd meter dik, en in dat gebied werd er eerst een fort van de kozakken gebouwd op 70 kilometer ten noorden van de huidige locatie. In 1643 werd er een naam aan gegeven en de bebouwing verplaatst naar de oever van de rivier de Lena. De omgeving is rijk aan delfstoffen zoals diamantmijnen, goudmijnen en ook wordt er aardolie en aardgas gewonnen en verwerkt. Na verloop van tijd zag je daar ook industrie ontstaan. De stad is rijk en er zijn de afgelopen tijd ook de vele nieuwe kantoorgebouwen gebouwd en er is een regionaal vliegveld aangelegd.

Met dit in het achterhoofd kijken nog eens naar het artikel.

Door ontdooiende permafrost storten flats in elkaar en zakken huizen in zee
In de Siberische stad Jakoetsk, waar het in de winter met gemak 40 graden onder nul wordt, staan alle huizen op palen of betonnen blokken. Die constructie voorkomt dat de warmte uit de woningen de grond intrekt en de permafrost eronder opwarmt. Alles om te voorkomen dat de keiharde bodem ontdooit en verandert in een instabiele vlakte. Het is niet altijd genoeg: niet zelden stort er een huis, flatgebouw of school in. Een op de tien gebouwen in deze Russische stad zo groot als Groningen heeft al schade.”

Dit schrijft National Geographic in een artikel over Jakoetsk en omgeving:

“Jakoetsk is de hoofdstad van de Russische Republiek Sacha (beter bekend als Jakoetië), een autonome regio in het Siberische Verre Oosten, waar een bevolking van rond de 950.000 mensen in een uitgestrekt gebied van bergen, rivieren en taiga’s ter grootte van India leeft.” Zie hier.

Ze haalt Groningen er bij en dat is niet alleen een stad, maar ook een provincie waar vanaf de jaren 60 gas is gewonnen waar nu sprake is van veel schade aan de bebouwing. En kijk nu nog eens naar Jakoetsk dan is dat een stad aan een rivier waar in de zomer sprake is van veel smeltwater en gebouwd op permafrost op palen dan stroomt het smeltwater makkelijker weg. De enige reden dat deze stad daar zo is uitgebreid is de mijnbouw die de basis vormde voor de ontwikkeling van Jakoetsk en de omgeving. Niet alleen diamantmijnen goudmijnen maar ook veel aardolie en aardgas. En bij slechts 10% van de huizen zien we schade. Ga nu nog eens in de provincie Groningen kijken

Klimaatwetenschap

Kim Bakker schrijft dat de wetenschapper Monique Heijmans vaker in Noordoost-Siberië is geweest, waar ze nu onderzoek doet naar de vegetatie op de bevroren bodem. Ze houdt haar hart vast schrijft Kim.

“Hoe zal het gebied eruitzien als ze terugkeert? De veranderingen gaan snel in het Noordpoolgebied. ‘Als ik lees dat het 38 graden is in Noordoost-Siberië, maak ik me grote zorgen.”

Dat klinkt zeer alarmerend en ze is er al 3 x geweest en dan komt ze met de zorgen van deze wetenschapper kijken we naar de praktijk dan is Jakoersk een stad die is gebouwd op palen op een paar honderd meter bevroren permafrost en alleen de bovenlaag smelt in de zomer als de temperaturen in korte tijd meerdere dagen boven de 30 uitkomt. De vraag is of dat, gezien het lokale klimaat, ongewoon is. De lezers van de Volkskrant zijn in hun warme huis zo wel overtuigd van de rampen die zich daar afspelen, smeltend permafrost door de opwarmende noordpool.

Jakoetsk midden op een hoogvlakte, maar dan zijn er ook nog een paar dorpjes die nu in de zee verdwijnen en dat kan alleen als daar lokaal het zeeijs de sneeuwlaag en de bovenlaag van het permafrost in de zomer gesmolten is.

De eerste vraag is hoe komt de vraag wat de oorzaak is van de smelt. Hier wordt direct, smelt van de bovenlaag van het permafrost door de wetenschapper aan de opwarming gekoppeld. Opwarming als gevolg van door mensen in de atmosfeer gebrachte broeikasgassen. Voor onderzoek naar die smelt wordt veel subsidie versterkt. En dan is het raadzaam om eerst naar het lokale klimaat te kijken en als je er al vaker geweest bent ben je wel op de hoogte van het lokale klimaat. Wij niet maar dat zoeken we op.

Klimaatinformatie

In de stad heerst een extreem landklimaat. De zomer duurt kort ongeveer 3 maanden per jaar. Lente en herfst duren heel kort en tijdens de rest van het jaar zakt het kwik ver onder het vriespunt met als laagste gemiddelde maandwaarde -39,6 in januari. Eind september valt de winter in en in oktober vriest het de meeste tijd al. Zelfs in oktober is al eens -40 °C gemeten. Tijdens de korte, hete zomer komen vaak dagen achtereen temperaturen boven + 30 °C voor. Het absolute maximum was 38,3 °C in juli 1942. Het juligemiddelde ligt met 19,0 °C boven dat van Nederland (De Bilt 17,4 °C). Midden in de winter zijn temperaturen rond -40 °C normaal. Als uiterste minimum is in februari 1891 een temperatuur van -64,4 °C gemeten. Het ijs in de rivier de Lena begint eind april te smelten; door het snel smelten van de sneeuw stijgt het peil van de rivier vele meters aan het eind van het voorjaar water wat zo snel in de oceaan terecht komt.

Waar zou de wetenschapper die daar al 3x is geweest zo bang van worden? Ze weet hoe warm de zomers daar zijn en een gemeten temperatuur van 38 graden is in Siberië

Bron wikipedia.

Waar zou de wetenschapper die daar al 3x is geweest zo bang van worden? Ze weet hoe warm de zomers daar zijn en een gemeten temperatuur van 38 graden is in Siberië waar, in de zomer als de zon 24/24 schijnt en er sprake is van een landklimaat, niet ongewoon.
Er is sprake van een arctisch landklimaat met een laagst gemeten minimumtemperatuur van -64,4 graden Celsius en dan zie je daar een meters dikke laag sneeuw en vorst in de bodem. De sneeuw smelt en is de sneeuw verdwenen dan smelt de bovenlaag van het permafrost .

In de korte zomer van 3 maanden, met de hoogst gemeten temperatuur van 38,3 graden zowel sneeuw als de rivieren smelten en wordt er een enorme hoeveelheid smeltwater door een brede rivier naar de oceaan afgevoerd. En in die korte zomer zie je dan ook dat er meren zijn en er gras en bossages groeien.

National Geographic heeft daar een mooi artikel over geschreven een aanrader.

De zomer wordt in Jakoetsk uitbundig gevierd en de gesmolten bovenlaag van de bodem blijkt bedekt te zijn met een laag waarop grassen en planten groeien. Zie bovengenoemde link.

Onderstaande foto is er een van een serie die in de galerij bij dit artikel bekeken kan worden.

De smelt van permafrost is een gevolg van het klimaat in Siberië, niet van de “opwarming” Permafrost warmt op, dorpen in Noordpoolgebied.

 

En in de korte warme zomer zien we meren met grassen en bossages. De bovenste laag van het eeuwenoude permafrost wordt gevormd door een teeltlaag waar grassen en ook bossages groeien iets wat op een laag recent, door de opwarming, gesmolten permafrost niet zal voorkomen. Wel is tijdens de lange winter de bodem weer volledig bevroren.

Nu nog eens naar deze wetenschapper kijken.

De smelt van permafrost is een gevolg van het klimaat in Siberië, niet van de “opwarming” Permafrost warmt op, dorpen in Noordpoolgebied.

Bron hier.

Als je alles weet van permafrost en je komt vaker in deze stad, dan weet je dat in dit gebied elke zomer de temperaturen oplopen en de sneeuw smelt. Midden in de zomer worden dan de zomerfeesten gehouden.

De vraag is hoe het komt het dat permafrost zo onder de aandacht gebracht wordt?

Er wordt de laatste jaren gewoon erg veel geld in gepompt en dat wil iedere wetenschapper wel onderzoek doen en dan moet je ook met resultaat komen. Laten we eens naar de financiering van een willekeurig onderzoek kijken.

“De Utrechtse Jorien Vonk sleepte een ERC Starting Grant in de wacht van 1,5 miljoen euro. Ze heeft er onderzoeksvrijheid mee gewonnen, zegt de aardwetenschapper die per januari de UU verruilt voor de VU in Amsterdam.

Geld om een eigen onderzoeksgroep mee te kunnen starten. Welke jonge onderzoeker wil dat nu niet? Wie als onderzoeker twee tot zeven jaar gepromoveerd is, maakt aanspraak op een Starting Grant van 1,5 miljoen euro van de European Research Council (ERC). De beste onderzoeksvoorstellen winnen. Jorien Vonk, aardwetenschapper bij de Faculteit Geowetenschappen van de Universiteit Utrecht, bemachtigde de gewilde beurs.

De afgelopen drie jaar deed Vonk onderzoek naar de dooi van de permanent bevroren bodem (permafrost) in Siberië en West-Canada. De dooi is een gevolg van de opwarming van de aarde waarbij broeikasgassen vrijkomen die bijdragen aan klimaatverandering. Met de ERC-beurs kan ze haar onderzoek naar permafrost een nieuwe impuls geven.”

Ook hier heeft Jorien Vonk het over de permanent bevroren bodem met permafrost in Siberië waar in de zomer. Een gebied waar de temperatuur in de zomer regelmatig boven de 30 graden uitkomt en dan de rivieren smelten die grote hoeveelheden smeltwater afvoeren naar de oceaan. Een rivier waar ook schepen varen. Langs de rivier de Lena is de stad Jakoetsk gebouwd met een haven en een groot vliegveld.

Het is duidelijk, zij doet ook onderzoek naar abrupte dooi van permafrost als gevolg van “de opwarming”en krijgt daar erg veel onderzoeksgeld voor. Er zijn meer wetenschappers die dat wel zien zitten. Alleen dat die abrupte dooi op de hoogvlakte van Siberië elk seizoen plaats vindt in de lente voorafgaand aan een warme zomer is kennelijk niet van belang. Een periode waarin de bevolking de zomerfeesten organiseren.

In het artikel in de Volkskrant wordt dat kennelijk beter in beeld gebracht. Daar komt het door de opwarming.

En kijk nu eens naar Timmermans

Timmermans, die dat onderzoek financiert, en aangeeft dat het permafrost smelt door een gemiddelde temperatuurstijging wereldwijd, van de onderlaag van de atmosfeer met 1,5 graden C, terwijl de het verschil tussen temperatuuruitersten in Jakoetsk, in de zomer en winter 102,7 graden Celsius bedraagt en zomertemperaturen regelmatig boven de 30 graden C in de zomer met uitschieters tot 38 graden C

En dan zie je hoe hij dat brengt:

“Volgens vicepresident Frans Timmermans van de Europese Commissie staat Rusland voor zulke grote klimaatuitdagingen, dat president Poetin liever de aandacht afleidt door Oekraïne te bedreigen. “Het verdwijnen van de permafrost heeft enorme gevolgen voor de Russische infrastructuur. Dat geldt zowel voor de olie- en gasindustrie als voor de militaire infrastructuur die op permafrost gebouwd is. Het is alsof het fundament onder je huis wegzakt. De Russen hebben te maken met mislukte oogsten en bosbranden en ze zien dat de rest van de wereld zich stap voor stap afwendt van fossiele brandstoffen. Terwijl hun hele land en hun export daarop draait.” Zie hier.

De smelt van permafrost is een gevolg van het klimaat in Siberië, niet van de “opwarming” Permafrost warmt op, dorpen in Noordpoolgebied.

Hugo Matthijssen.

En dan vraag je je echt af wat het eredoctoraat van de Technische Universiteit Delft nog waard is.

Opmerking: Mogelijk verwachten de Russen wel verlies van landbouwgrond in het noorden, maar niet als gevolg van smelt van permafrost door de opwarming, daar zie je hooguit mossen groeien geen landbouwproducten. De akkers liggen meer naar het zuiden en zou het daar warmer worden, dan betekent dat meer landbouwproductie.

***