Foto: Shutterstock.

Auteur: Michael McKenna.

Vertaling: Martien de Wit.

In de afgelopen weken lijkt het alsof de hele intellectuele en propaganda-infrastructuur van het klimaatalarmisme is afgebrokkeld, net zoals de trek in agressieve – en meestal zinloze – maatregelen om COVID-19 aan te pakken, begin februari binnen een paar dagen ineenstortte.

Op 20 februari werden de Olympische Spelen genadig afgesloten. Gelukkig keek er niemand.

De spelen bereikten een gemiddeld gecombineerd publiek van 11,4 miljoen mensen in primetime op NBC, het USA netwerk en Peacock. Dat is het kleinste Amerikaanse publiek ooit voor de Olympische Spelen, een daling van 42% ten opzichte van de Winterspelen in 2018.

Er zijn waarschijnlijk een paar legitieme redenen voor het ontzagwekkende gebrek aan interesse van Amerikanen. Eén daarvan is dat het Amerikaanse publiek zich er zeer van bewust is dat communistisch China een regime is dat is gebouwd op slavernij en genocide. Dat is slecht nieuws voor de klimaatactivisten; zij hebben het publiek nodig om te accepteren dat ze afhankelijk zijn van China voor het grootste deel van de materialen die gebruikt worden om batterijen en elektrische voertuigen te maken.

Vorige week kondigde de United States Postal Service een contract aan voor de aankoop van nieuwe post-bestelwagens, waarvan 90% op benzine zal rijden. Dit ondanks de sterke en uitgesproken voorkeur van Team Biden dat deze voertuigen elektrisch zouden zijn. De CEO van de United States Postal Service legde uit dat het bedrijf de betrouwbaarheid en duurzaamheid (in de betekenis van levensduur) van benzine-aangedreven voertuigen nodig heeft.

Een investeringsfonds dat afgelopen zomer luidkeels werd aangekondigd op het klimaatfestival van Glasgow en speciaal werd opgericht om te investeren in groene wat dan ook, kondigde aan dat het bij gebrek aan investeerders in maart zal worden opgeheven.

In Europa werd aardgas deze winter verkocht voor 30 dollar per miljoen BTU (British Thermal Unit), ofwel ongeveer vijf keer de prijs in Amerika. Dit komt vooral omdat de wind niet waaide en de zon niet zoveel scheen als verwacht deze zomer, zodat aardgas nodig was om elektriciteit op te wekken.

Het aardgas dat deze zomer werd gebruikt om elektriciteit te maken, was deze winter uiteraard niet beschikbaar om huizen te verwarmen. De prijs van zowel aardgas voor verwarming als elektriciteit heeft deze winter dan ook overal op het continent recordhoogten bereikt.

Het zal er niet beter op worden. De 2023-contracten voor winters aardgas in Europa bedragen zo rond de 55 dollar per miljoen BTU. Dat is ongeveer 10 keer de prijs in de VS. Het goede nieuws is dat de 2023-contracten voor elektriciteit in de EU slechts ongeveer tweemaal zoveel kosten als die in de VS.

Dit alles is natuurlijk voordat de gevolgen van de Russische invasie in Oekraïne zichtbaar worden. Het laat zich raden dat die gevolgen geen lagere energieprijzen zullen opleveren.

De puinhoop in Europa was te voorkomen geweest. Duitsland en Frankrijk hadden hun kerncentrales draaiende kunnen houden. Groot-Brittannië had zijn eigen aardgasvoorraden kunnen opbouwen.

In een werkelijk trieste en zelfdestructieve poging om de boodschap over klimaatverandering erin te hameren, werd een verouderde en kwijnende minister John Kerry vorige week voor de camera betrapt terwijl hij klaagde dat de invasie in Oekraïne “enorme gevolgen voor de uitstoot” zou hebben en dat de mensen hun aandacht zouden verliezen voor de werkelijk existentiële dreiging van klimaatverandering. Hij sloot zelfs af met de hoop dat de Russische president Vladimir Poetin – de slager van Oekraïne – “ons zal helpen op koers te blijven met betrekking tot wat we moeten doen voor het klimaat”.

Er is geen manier om zo’n dwaze uitspraak te parodiëren, maar het toont het onderliggende sentiment van deze mensen. De existentiële dreiging bestaat niet uit kogels of bommen in Oost-Europa. Het is de klimaatverandering die wordt veroorzaakt door uw SUV of uw gasfornuis.

De verantwoordelijken in Europa en Amerika begrijpen heel goed dat hun beleidsvoorkeur – betaalbare en betrouwbare energie inruilen voor energiebronnen die duur zijn en die de mens niet in de hand heeft – noodzakelijkerwijs tot hogere prijzen zal leiden. Dat is een typerend kenmerk, geen toevallig foutje, van het klimaatalarmisme.

Maar zij weten ook dat het publiek zich tegen een dergelijk beleid zal verzetten zodra de kosten en beperkingen van alternatieve energiebenaderingen duidelijk worden, zoals nu het geval is. Zodra de resultaten van een dergelijk beleid zijn gezien en ervaren, is verzet van het publiek tegen een dergelijk beleid onvermijdelijk.

Geen enkele serieuze persoon heeft gesuggereerd dat de energieschaarste waarmee Europa wordt geconfronteerd of de stijgende energieprijzen hier in de Verenigde Staten kunnen of moeten worden opgelost door meer te vertrouwen op alternatieve energiebronnen. Toen de benzineprijzen de pan uit rezen, vroeg Team Biden de OPEC om meer olie op te pompen. Toen de situatie in Europa deze winter krap werd, hebben ze zich ingespannen om vloeibaar aardgas naar Europa te sturen. Niet zonnepanelen, windturbines of batterijen.

President Biden heeft ook Rosneft en Gazprom (twee Russische energiereuzen) uitdrukkelijk uitgesloten van sancties, vooral omdat de olie en het aardgas die zij produceren uiteindelijk hun weg naar de markt zullen vinden en het opleggen van sancties de prijzen alleen maar zou doen stijgen. Tijdens zijn persconferentie van donderdag heeft hij de Amerikaanse bevolking verzekerd dat hun energieprijzen niet zullen stijgen door de sancties.

Michael McKenna.

Daar wringt hem de schoen voor de nationale en internationale milieumensen. Om hun plannen voor energieneutraliteit te verwezenlijken, zullen de kosten van olie, benzine en aardgas moeten stijgen, waarschijnlijk dramatisch. Hun plannen vereisen ook een grotere afhankelijkheid van China.

Amerikaanse kiezers willen niets van dat alles.

***

Over Michael McKenna

Michael McKenna is columnist voor The Washington Times, is de co-host van “The Unregulated” podcast. Voorheen was hij adjunct-assistent van de president en adjunct-directeur van het Office of Legislative Affairs in het Witte Huis. Hij is te bereiken op mike@mwrstrat.com.

***

Bron hier.