Van een onzer correspondenten.

De nieuw aangetreden staatssecretaris Christophe van der Maat van Defensie (VVD) schrok zich vorige week een hoedje tijdens een werkbezoek in Den Helder: ‘Jeetje, laten we onze mensen hier werken? ‘

Hij kreeg de deplorabele staat van onze defensie op zijn netvlies en zag het militaire dilemma ineens haarscherp voor zich: het sturen van fregatten naar de Zwarte Zee betekende dat Nederland het eigen grondgebied niet meer zou kunnen verdedigen.

Eind vorig jaar nog was er groeiend ongenoegen over de financiële situatie bij de krijgsmacht en werd er zelfs gevreesd voor het opheffen van legeronderdelen. In diezelfde periode zat Poetin met zijn generale staf boven de kaart van Oekraïne. Dat er in de nabije toekomst fors meer geld naar defensie moet, staat wel vast. Het was dan ook veelbetekenend dat Minister Wopke Hoekstra het jonge regeerakkoord van Rutte IV snel wilde openbreken om een deel van de klimaatmiljarden te bestemmen voor Defensie.

‘Terug naar de tekentafel’, was zijn publieke pleidooi. Nederland was ingehaald door de werkelijkheid en zou de bakens moeten verzetten. Hoekstra’s woorden leidden tot groot ongenoegen van o.a. Sigrid Kaag die waakt over de gigantische pot met klimaatgelden.

Toch zou een nieuwe politieke herijking van de klimaatgelden noodzakelijk zijn omdat de wereld inderdaad is veranderd. Europa moet sinds veertien dagen immers naarstig op zoek naar nieuwe, fossiele energiebronnen om de eigen energiebehoeften te kunnen dekken. De brandstof- en energieprijzen vliegen de pan uit omdat wij nog een grote mate van energieafhankelijkheid hebben.

Sommige (lees: sommige) Nederlanders mogen dan vatbaar zijn voor klimaatangst op grond van vage en aan alle kanten rammelende klimaatmodellen, maar alle (lees: alle) Nederlanders zijn bang voor de verschrikkelijke oorlog.

Die raketten zijn echt. Zij zijn bevreesd voor Poetin met zijn onberekenbare gedrag en dreigementen om kernwapens te gebruiken. Die bedreigende oorlog, met doden, met moeders en kinderen op de vlucht, dendert elke dag onze huiskamer binnen. Die diepe angst heeft een immens draagvlak onder de Nederlandse bevolking.

De nog oningevulde klimaatmiljarden aanhouden omdat een klein deel bang is voor iets wat volgens zeer velen niet eens bestaat, is uiteindelijk politiek niet vol te houden. Dat geld zou eerder moeten gaan naar zaken waarover de angst wel reëel is en waar iedereen het mee eens is: Poetin stoppen, jezelf bewapenen en verdedigen tot op het bot. Echt een kwestie van ‘do or die’.

***