Op de site van de klimaatalarmistische maar steeds verstandiger journalist Mark Lynas– ontspint zich een aardig debat over oceaanverzuring met Rational Optimist Matt Ridley: die noemde oceaanverzuring ‘het backup-plan van actiegroepen, voor als de aarde niet meer opwarmt’. Ik citeer die uitspraak ook in het oceaanzuur-deel van Marcel’s boek. Waarom?
Oceaanverzuring: Dramatisch presenteren voor gevorderden
Terecht stelt Ridley dat oceaanverzuurders de meest dramatische manier kiezen om verzuring te presenteren, met continue gerecyclede claims als:
‘de oceaan werd 30 procent zuurder sinds de Industriele Revolutie’.
Dat 30-procentgetal hanteren ze ook bij officiele conferentiepapers van de leidende mensen in het wereldje als Fabry, Riesebell, Orr enz. Onderzoekers moeten zich blijkbaar als Greenpeace-activisten aanstellen om onderzoeksgeld te krijgen via de Verenigde Naties en de EU zoals via EPOCA.
Want het gaat om een daling van 0,1 pH-punt vanaf een gemiddelde van 8,2. Dat maakt geen indruk. Feitelijk klopt het dat het H+gehalte met 30 procent toeneemt. Maar als je één vogel in een voliere hebt, en er komt nog één bij: dan heb je een toename van 100 procent, maar nog steeds maar 2 vogels.
Zo ligt dat ook bij INTERPRETATIE VAN HET EFFECT van de zeer minitieuze toename van H+, jaarlijks toenemend met een kleiner gehalte dan de foutmarge van de meetapparatuur. Oceaanzuur-alarmisten zijn als vogelhaters die stellen dat het aantal vogels een plaag is geworden omdat het met 100 procent toenam.
Weet ook dat 60 procent van de studies in dit veld ná 2005 verscheen, maar men vér daarvoor al zeker wist dat de hele oceaan dood zou gaan. Ja, zo doen moderne wetenschappers die carriere willen maken. En dat de pH in een estuarium OP EEN DAG al met 2 punten kan verschillen.
Een reviewstudie lezen doet genezen: effect op leven overdreven
Voor de eindconclusie over oceaanverzuring in het boek van Marcel leunde ik (ook) sterk op de reviewstudie van Iris Hendriks in Esturarine en Coastal Shelf Science, waarin ze de tot dan toe verschenen oceaanzuurliteratuur bespreekt, en dan vooral het effect op marine organismen. Je kunt een overzichtsstudie onmogelijk cherrypicking noemen, dat is het argument waarmee Ridley bij Lynas wat mij betreft de discussie wint, al legt Lynas rookgordijn na rookgordijn.
-
Je kunt hier de volledige paper downloaden, die Hendriks me toestuurde. Kijk, mij hoef je niet te geloven, je kunt me controleren. Dat geldt nog meer voor Marcel, juist omdat hij al bij voorbaat verdacht is/niet van de juiste kerk als scepticus moet alles kloppen wat hij schrijft.
Ik werd op Hendriks geattendeerd via CO2Science, Matt Ridley waarschijnlijk ook want zijn Rational Optimist leunt ook op Hendriks.
Hendriks concludeert uit een overzicht van ruim 300 studies, dat van de slechts enkele tientallen studies van de honderden die EEN EFFECT vonden van CO2-verhoging op marien leven, het merendeel nog licht positief was. Ik stuurde deze paper ook naar Neerland’s opperhoofd Oceaanverzuring Hein de Baar van NIOZ. Die kende de studie niet.
Voor hij me met rechtszaken ging bedreigen, omdat ik De Baar letterlijk citeerde over IPCC-alarmist Carol Turley- en hij plots deed of hij niet wist dat ik journalist was – hadden we een productieve uitwisseling. Daarna ben ik meer streetwise geworden richting onze vaderlandse wetenschappers. Ik neem alleen nog geschreven citaten op, omdat ze moeilijk gaan doen zodra hun zakelijke belangen in gevaar komen.
Ik had De Baar ook nog tegen zichzelf beschermd, want wat liet hij zich gaan over de zeer invloedrijke Turley. Maar ik mag dus niet zeggen hoe. Beste Hein bedankt, dankzij jou ben ik nog een stukje cynischer geworden over de wetenschap, die vooral gaat over de carriere van wetenschappers en niet over het zoeken naar waarheid.
Chemie goed begrepen, effect op leven is overdreven
Voor de chemie had ik contact met de zeer behulpzame Richard Zeebe, zijn overzichtswerk ‘CO2 in Seawater: Equilibrium, kinetics, isotopes’ had ik deels via Google-books gedownload en staat nu in papieren vorm in de kast. Sla het boek open en je weet al: dit zullen NGO-activisten wel nooit lezen omdat het veel te moeilijk is voor ze. Ook ik moet af en toe flink mijn tanden er in zetten, terwijl ik chemisch niet analfabeet ben.
Wat dient de oceaanzuuralarmist te weten?
We leggen het in Jip en Janneke-taal nog eens uit. We spreken over Sigma CO2, de zogenaamde dissolved inorganic carbon content, die niet lineair toeneemt met de CO2 in de lucht maar volgens de Revelle-factor.
Bij toename van H+ neemt ook HCO3- toe. Het is niet zo dat enkel dus de CO3 2-afneemt en alle organismen met kalkskelet het simpele ondergangsverhaaltje volgen dat hun skelet oplost omdat het deel CaCO3 in suspensie als sneeuw voor de zon verdwijnt. Wel kan de zogenaamde ‘sneeuwgrens’ veranderen, de regenfactor als de zaak maar genoeg verzuurt.
-
Veel organismen als coccolithoforen gebruiken juist HCO3- om hun skelet te bouwen en dat neemt bij toenemende CO2 dus toe. Dramatische conclusies ontstonde bij coccolitoforen dan ook, omdat onderzoekers ZOUTZUUR gebruikten. Dan verlaag je alleen de pH. Maar de gunstige effecten maken dat je beter over OCEAANFERTILISATIE kunt spreken voor veel organismen, net als bij landplanten
Toch zullen we in het 5de IPCC-rapport weer eenzijdige kommer en kwel moeten slikken, met verdwalende Nemo (100 euro dat hij er in staat) en andere onzin. De voor Greenpeace werkzame klimaatactivist Oeve Hoegh Gouldberg is lead auteur van het 5de IPCC-rapport en Carol Turley is ook weer van de partij.
Dus conclusie IPCC AR5, staat al bij voorbaat vast:
‘ooh, the oceans are dying, and all the children are crying’.
Je kunt die VN-klimaatclub met de beste wil van de wereld niet meer serieus nemen, ookal doe je nog zo je best.
@Rypke Zeilmaker
Bedankt voor je link naar het artikel van Hendriks, het is anders alleen via een betaalmuur te verkrijgen. De conclusie die je uit het artikel trekt is m.i. nogal kort door de bocht, zij is vast gebaseerd op het algemene gemiddelde in tabel 2. Naast drie families van zeeorganismen met kalkskeletten zitten er ook 3 zonder kalkskeletten tussen, zoals zeegras en cyanobacteriën en de effecten van 4 biologische processen voor de 6 soorten zeeorganismen worden dan gemiddeld. Het effect van de verzuring op het aanmaken van het kalkskelet is, voor de betreffende organismen, duidelijk negatief, maar voor bijv. de stofwisseling weer niet. Figuur 1 geeft een keurig visueel en genuanceerder overzicht dan het simpele gemiddelde.
Er is er een commentaar verschenen op het Hendriks artikel, van Dupont et al, met daarin de volgende regel : "However, such a meta-analytical approach can mask more subtle features, for example differing sensitivities during the life-cycle of an organism."
Dit artikel is vrij te downloaden :
http://www.cemeb.science.gu.se/digitalAssets/1319…
Op dit Dupont-artikel hebben Hendriks en Duarte weer gereageerd, nu met extra data, helaas weer niet openlijk toegankelijk :
http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/…
Hendriks concludeert hier in de samenvatting :
"Future research should be aimed to clarify underlying mechanisms to define the effect ocean acidification will have on marine biodiversity. Conveying scientific evidence along with an open acknowledgment of uncertainties to help separate evidence from judgment should not harm the need to act to mitigate ocean acidification and should pave the road for robust progress in our understanding of how ocean acidification impacts biota of the ocean."
Hendriks lijkt me hier toch te pleiten voor mitigatie en natuurlijk meer onderzoek. Jammer dat het artikel niet openbaar is.
Voor de geïnteresseerden, die Matt Ridley heeft in 2010 een opinie stuk in The Times geschreven, opnieuw moet je er voor dokken, maar de argumenten zullen zo'n beetje hetzelfde zijn als in de discussie met Lynas. Een commentaar op het Ridley verhaal in The Times is te lezen op :
http://www.oceanacidification.org.uk/PDF/Briefing…
Het Hendriks artikel komt er eveneens ter sprake.
tnks Jos, je bent beter dan Neven
ik denk toch dat het de basis niet aantast van de sceptische kritiek, want ik keek ook niet naar het GEMIDDELDE maar naar het feit dat de MEESTE studies GEEN effect tonen
Wel klopt het dat een categorie organismen kwetsbaarder is zoals bepaalde soorten koraal (geef ik ook aan in marcel's boek), toch ben ik ook hier sceptisch omdat dit juist een categorie organismen is die in een hogere CO2-wereld evolueerden. Als het'hoge Co2 elimineert koraal'geloof zou kloppen zat de (zeer warme) zee in de Jura niet tjokvol koraal
En dan de experimenten die ze uitvoeren, plots verdubbelen, verdrievoudigen: dan elimineer je het belangrijkste onderscheid tussen een levend organisme en een passief object dat zijn vernietiging ondergaat, het aanpassingsvermogen
Dus nee, je hebt me niet overtuigd maar wel dank voor je bijdrage. Ten opzichte van Neven ben je een stuk beter te pruimen en dat houdt ons scherp
Neven zit tegenwoordig op Crok's website met zijn achterhaalde gepolitiseerde wijsneusheden. Hier komt ie niet meer, want hier wordt onbeleefd gehakt van hem gemaakt.
@Rype Zeilmaker
Dat soorten geëvolueerd zijn een andere CO2 omgeving wil niet zeggen dat ze even in 100 jaar terug zullen evolueren. Als ik me niet vergis, hebben evolutionaire processen tijdschalen van tienduizenden tot miljoenen jaren. Maar je hebt gelijk, als je dergelijke lange periodes gaat betrachten, wordt alles nogal onbeduidend.
Uiteraard worden niet alle organismen negatief beïnvloedt door de lagere wordende pH en carbonaat-ion concentratie, maar dat veel organismen met kalkhoudende skeletten het moeilijker zullen krijgen, volgt uit elk artikel dat ik tot nu toe heb gelezen.
Voor je verzameling :
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1461…
De kritiek op de gevolgde methode van Hendriks ("However, that review did not use the standard methods for meta analyses") is ook te vinden in deze vergelijkbare studie, nu van Kroeker, enkele zinsneden daaruit :
"The negative effect of ocean acidification was most pronounced for calcification and survival."
"Our analyses suggest that the biological effects of ocean acidification are generally large and negative, but the variation in sensitivity amongst organisms has important implications for ecosystem responses."
@Jos: in The Beak of the Finch van Jonathan Weiner over het onderzoek van Rosemary en Peter Grant die 20 jaar vinken hebben gevolgd en gemeten op een Galapagos eiland hebben hard bewijs geleverd dat evolutie zeer snel gaat.
Uitgedrukt in de eenheid Darwin (2,718 maal verandering in een miljoen jaar) blijkt de evolutie 60.000 Darwin snel. Dat is dus 16% per jaar voor een eigenschap als de lengte van een vinkensnavel. Dat we meestal een snelheid van 0,1 Darwin zien komt omdat in de evolutie van paard naar giraf eindeloos heen en weer gaat: langer, korter, langer, korter etc etc etc.. Ga je paarden gericht fokken op lange nekken kun je waarschijnlijk binnen een paar honderd jaar een giraf creëren. Dergelijke snelle evolutie experimenten zijn met gekleurde guppies al met succes uitgevoerd.
Een ander bewijs voor snelle evolutie is gevonden in het victoriameer waar Tijs Goldschmidt zijn Darwin's Hofvijver over schreef. Toen hij tien jaar later terug kwam bij het meer bleek een visje dat tot uitsterven gedoemd was succesvol was geevolueerd om als enige in troebel water te kunnen leven.
@Hajo,
Natuurlijk, als de omstandigheden juist zijn kan evolutie "snel" verlopen, zie bijv. de Cambrian Explosion. Er zijn meer factoren, dan alleen de omstandigheden, die de evolutiesnelheid beïnvloeden, zoals de populatiegrootte en benodigde tijd voor een generatiewisseling. Om in een paar 100 jaar van een paard een giraf te maken is vermoedelijk, naast een berg mutaties, tevens wat Intelligent Design nodig.
Natuurlijk verdwijnt niet alle leven uit de oceanen, maar dat de verzuring van de oceanen een negatieve invloed op biodiversiteit heeft, lijkt mij evident.
Deze discussie is inmiddels op het punt aangeland dat de mogelijke problemen, die voortkomen uit de verzuring van de oceanen, opgelost moeten worden door de evolutie. Het lijkt mij behoorlijk onwaarschijnlijk, maar ik mag het hopen, de ecosystemen in de zee zijn namelijk o.a. van belang voor de menselijke voedselvoorziening.
@Jos, je bent zeer welkom en een verademing ten opzichte van Neven als Climategate-criticus omdat je feitelijk blijft
Waarom ik denk dat men alsnog overdrijft, is in de lijn van Hajo: adaptatie, ook op genetisch niveau verloopt sneller dan gedacht, ik lees nu net (aanrader) In Search of the Causes of Evolution, inderdaad edited by Rosemary &Peter Grant
Het lijkt mij dat de aanpassing aan die 2000 ppm best ergens in de genen verstopt kan zitten en bij de juist omstandigheden zo kan bovendrijven
Maar goed, we zullen zien
En voor de duidelijkheid. Volgens mij moeten we niet verder dan de 550 ppm: tot nu toe lijken metigen een lage klimaatgevoeligheid voor CO2 te bevestigen, dus plotse mega-opwarming lijkt niet te komen waardoor de gunstige effecten van het prachtige CO2 de overhand houden. De meest oceaanzuurproeven lijken voor die concentratie een netto licht gunstig effect te hebben en zie het onderzoek van Elisabeth Ainsworht in Face: alleen maar voordelen
Maar je moet de zaak ook weer niet overstrekken
Het gaat mij vooral om dat je niet PRINCIPIEEL menselijke toevoegingen afwijst. dan ben je geen wetenscahpper maar milieuactivist en helaas kun je uit het wereldje nogal wat van dat soort geluiden ontware met die Hoegh Gouldberg en Turley als meest tenenkrommende voorbeeld
@Jos: Zou jij wat links kunnen/willen produceren waar de definitie van biodiversiteit mij duidelijk kan worden.
Met namen welke levensvormen er onder vallen en waarom.
Googlen levert een warrig beeld op.
@Rypke Zeilmaker
Dank je dat je me feitelijk vindt. Ik reageer hier zo nu en dan omdat in mijn ogen op deze site de feiten regelmatig niet juist of zeer zwart/wit worden weergeven. Natuurlijk vind jij dat niet, maar daarom is er wel wat te discussiëren.
@Boels069
Begin eens met Wikipedia "Biodiversity" zou ik zeggen, naast de uitleg zijn er heel veel links te vinden. Het gaat om de aanwezige variatie aan soorten in een gebied, waarbij de definitie van gebied nogal ruim genomen kan worden. In de laatste link van mijn eerste reactie staat : "Whilst changes in ocean CO2, pH and carbonate chemistry will undoubtedly result in winners as well as losers…". De "losers" zullen minder goed concurreren tov. andere soorten, afnemen in aantal en er zullen gebieden zijn waar ze verdwijnen, oftewel de biodiversiteit neemt af. In het verleden van de aarde zijn er zelfs massa-extincties geweest, tenminste als de CO2 concentratie behoorlijk hoger werd dan die 550 ppm van Zeilmaker, zie bijv. : http://iod.ucsd.edu/courses/sio278/documents/vero….
@Jos: dank voor de sugestie en de link!
Ik struikel al over "Greater biodiversity implies greater health.", dus ik heb nog een lange weg te gaan ;-)
Er staan inderdaadn van die ideologische truisms i Jos
Wat is 'health'hier, en de aanname dat meer biodiversiteit altijd beter is , dat is een ontoetsbare bewering. Want wanneer weet je hoeveel genoeg is of op het punt zit van gezondheid. En welke biodiversiteit
Bovendien is biodiversiteit, de door EO Wilson uitgevonden containerterm bij nadere analyse geen eenduidig begrip
Dus Jos, laat ik je feitelijkheid nuanceren naar 'niet zomaar een klagende milieuactivist maar iemand die gewoon discussie wil
'
Wat nog steeds een verademing is
Dat van die massa-extincties is eveneens niet bewezen, men zal wel naar de PETM verwijzen