CO2 is een zegen voor de mensheid en niet de baarlijke duivel

Auteur: Pjotrs Dwarsliggers.

Stel even dat u politicus bent en een beleid voert op basis van een leugen en dat u dank zij voortschrijdend inzicht tot het besef komt dat het bedrog is. Zal u dan kiezen voor een ander beleid of uit gemakzucht blijven kiezen voor de gemakkelijkste weg: die van de bedrogen meerderheid?

De baarlijke duivel die CO2 heet

Voor velen die hun informatie uit de media halen is CO2 een baarlijke duivel die het “voortbestaan van de aarde” bedreigt. De aarde geraakt oververhit en CO2 is de oorzaak. Er moet een energietransitie komen naar hernieuwbaar, want zon en wind zijn gratis en kernenergie en fossiele brandstoffen zijn uit den boze, en de EU voorziet “Net Zero” tegen 2050. Intussen ziet de modale burger zijn energierekening steeds maar stijgen omwille van de exorbitante investeringsbehoeften voor zon en wind en de CO2-heffingen. Dat wordt verergerd door de energieschaarste, die het gevolg is van  verbodsbepalingen en van het gebrek aan medewerking van banken voor het aanboren van nieuwe bronnen, dit onder druk van de Verenigde Naties.

De protagonisten beweren de ”wetenschap te volgen”. Laten we dit laatste even nader bekijken.

De aard van wetenschap

Wetenschapsbeoefening is het zoeken naar waarheid. Naarmate de kennis opgebouwd wordt stelt men echter vast dat er steeds maar nieuwe onbekenden opduiken. Wetenschappers kunnen dan ook geen zekerheid geven dat de beweringen die onder de huidige kennis correct zijn dit ook in de toekomst zijn.

Zo is bijvoorbeeld de absolute lichtsnelheid bij femto-lasers vervangen door de “groepssnelheid” en is er recent twijfel ontstaan rond de “Big Bang”, als gevolg van de beelden die aangeleverd worden door de nieuwe James Webb telescoop.

Op die tijdslijn zijn er wetenschappers die verder gevorderd zijn dan anderen en ontstaat een spanningsveld met betrekking tot de vraag wie het hoogste waarheidsgehalte schraagt.

De dialoog onder wetenschappers is daarom essentieel en biedt de meeste garantie voor een optimale verdere ontwikkeling.

Polarisatie

Helaas is dit zeker niet meer zo voor het klimaat. We hebben te maken met een polarisatie die misbruikt wordt door media en politici. Dat is uiterst verderfelijk voor de toekomstige wetenschappelijke ontwikkeling én voor de energievoorziening.

De polarisatie spitst zich toe op het verlaten van het toetsen aan de realiteit. Hierbij geldt “meten is weten” als basis van de wetenschap en dat is in tegenstelling tot de niet gevaloriseerde modellering ondersteund door IPCC. Een desastreuze toekomst voor de Westerse wereld lonkt aan de horizon en het is een fabel dat ontwikkelingslanden deze technologie in de toekomst zullen overnemen.

Men laat correlatie primeren op causaliteit en dat is nepwetenschap.

Correlatie en causaliteit

Correlatie is een statistisch begrip dat aangeeft wat mogelijks bij elkaar kan horen, maar is onvoldoende als bewijs van een bewering. Dat laatste moet geleverd worden door de causaliteit en hierbij is wetenschap essentieel.

Een voorbeeld. Er is een correlatie tussen doktersbezoek en sterfgevallen, daar zal ieder het mee eens zijn. Daaruit besluiten dat dokters de oorzaak zijn van sterfgevallen is niet correct want er is geen causaal verband. We hebben causaal verband nodig, net zoals een rechter hamert op het bestaan van een causaal verband om iemand te veroordelen.

CO2 en leven

Bestaat er een causaal verband tussen CO2, de opwarming van de aarde en de rampen die daaruit zouden voortvloeien?

Om te beginnen: CO2 is geen vervuiler maar is integendeel essentieel voor het overleven van de mensheid. Het samengaan van zonlicht, CO2 en water resulteert in fotosynthese. Daardoor wordt de plantengroei gestimuleerd en worden onze energiebronnen aangemaakt om te kunnen leven. Geen CO2 betekent geen voeding en dus de dood. CO2 is essentieel voor het leven op aarde en geen bevuiler.

Cijfers

Momenteel wordt 150 ppm (parts per million) als minimum aangegeven voor leven op aarde.

Meetgegevens over miljoenen jaren tonen aan dat de aarde zeer goed kan omgaan met CO2, eigenlijk zelfs te goed voor de eisen die het voortbestaan van het leven op aarde stelt. Miljoenen jaren geleden was 7 000 ppm aan CO2 geen uitzondering. Bij de laatste ijstijd, ca 15 000 jaar geleden, was die afgebouwd tot ca 170-180 ppm, dicht tegen de 150 ppm ondergrens.

Hoe komt dit?

Het zeeoppervlak beslaat 70% van het aardoppervlak en is bijgevolg de dominante tussenschakel. Enerzijds kunnen gassen en dus ook CO2 goed oplossen in water. In de fysica is dit verschijnsel gekend als de wet van Henry voor de lage concentraties. Anderzijds grijpen in het water chemische processen plaats waardoor verbindingen ontstaan met bijvoorbeeld opgeloste kalk die dan afgezet wordt als kalksteen. Ook koraal is een voorbeeld. Hierdoor verdwijnt CO2 uit de lucht en wordt vastgelegd in gesteente. Daardoor dalen de concentraties in de lucht. De vraag is dan ook: komt CO2 onder de 150 ppm bij de volgende ijstijd over 70 000 jaar of halen we nog een daaropvolgende ijstijd?

Antropogene toename?

De toename van de CO2 in de lucht is dus essentieel voor het langer voortbestaan van het leven op aarde. De antropogene CO2 toename van rond de 4% is dan ook geen probleem maar welkom. Het mag zelfs vanuit die optiek hoger. De plannen voor de peperdure CCS (Carbon Capture and Storage) die de EU zelfs subsidieert zijn dan ook compleet zinloos en weggesmeten geld.

De huidige concentratie van ca 420 ppm is niet enkel het gevolg van de biologische processen op aarde en van de antropogene 4% vanwege de verbranding van fossielen, maar vooral van de uitstoot uit het zeewater overeenkomstig de wet van Henry dit is het gevolg van de stijgende zeewatertemperatuur. Daardoor daalt immers de oplosbaarheid van het water en draagt de zee bij aan de stijgende CO2 concentratie in de lucht. Dit verklaart de lage CO2 concentratie in de lucht tijdens de laatste ijstijd – toen was het water kouder.

Geen giftige stof

Bemerk tevens dat mensen en planten nog goed functioneren bij 6 000 ppm CO2 concentraties zoals die aangehouden worden in afgesloten ruimten zoals duikboten, satellieten en groentenkassen CO2 is zelfs bij die concentraties geen gifstof. Satellietobservaties tonen een stijgende vergroening van de aarde en de plantenresistentie tegen droogte neemt toe met stijgend CO2. Onze voedselproductie wordt stijgend en zekerder.

Broeikasgas en urgentie

Maar wat dan met de opwarming van de aarde vanwege de CO2 toename als broeikasgas? Broeikasgassen hebben thermische eigenschappen gelijkaardig aan die van andere gassen, met de bijkomende eigenschap dat ze warmte-energie met een specifieke trillingsfrequentie kunnen absorberen (die verschijnt dan als trilling van de gasmolecule) en een korte tijd later weer uitstoten in een willekeurige richting. Deze uitstoting noemen we straling. Die straling is voor de aarde maar effectief als ze niet meer door andere CO2 moleculen opgenomen wordt. Dit speelt zich af in de bovenste luchtlaag TOA (Top of Atmosphere).

Een toename van de CO2 zorgt voor een verzadigingsverschijnsel waardoor de stralingsmogelijkheid afneemt met stijgende concentraties volgens een logaritmische wet die saturatie genoemd wordt. De huidige concentratie van 420 ppm draagt daarom veel minder bij aan de opwarming van de aarde in tegenstelling tot de lage concentraties aan het einde van de ijstijd. Ad Huijser (https://www.climategate.nl/2022/09/pfff-gelukkig-nog-maar-ongeveer-06-graden-c-te-gaan/ ) heeft berekend dat tegen 2100 de CO2 concentraties  ongeveer 625 ppm zouden bereiken, op voorwaarde dat de huidige toestand wordt voortgezet en  Esschenbach geeft een cijfer op van 610-620 ppm. maar dat is een situatie die moeilijk haalbaar is als gevolg van de bijhorende luchtvervuiling. Daardoor wordt een realistischer cijfer van 540 ppm naar voor geschoven. Daar zit de methaantoename en de gevolgen van de bevolkingsdruk van 10 miljard mensen mee in. Dat zou dan een extra temperatuurstijging van 0,6°C geven. Dat is een situatie die ons dicht bij het doel van Parijs brengt en dit zonder ingrepen. Er is geen klimaaturgentie.

Er is meer aan de hand

De temperatuur van de aarde wordt door meerdere factoren bepaald, zowel in positieve als in negatieve zin.  Zo is de wolkendekking vanaf WOII gedaald met 2%. Dat zou een temperatuurstijging van 1°C meebrengen ( evenveel als toegewezen aan CO2) en toch was de temperatuurstijging niet de som van beide. Aantonen waar de huidige gemeten temperatuurstijging vandaan komt is dan ook onmogelijk.

Is CO2 (en methaan) de baarlijke duivel, dan is er in ieder geval meer aan de hand.

De “Green Energy” hoogspanningsnetten zullen verder explosief groeien om in 2050 het “net zero” doel te bereiken. Die netten werken onder zeer hoge spanning. Om de omvang van de schakel- en transmissiestations (en windmolens) onder controle te houden wordt zwavelhexafluoride (SF6) gebruikt als elektrisch isolerend medium.

Dit het ergste broeikasgas op aarde! Het is 22.800 maal sterker dan CO2  en met een atmosferische levensduur van 3.200 jaar, 50 tot 100 maal meer dan CO2, is het in de kering tot bijna een kwart miljoen maal sterker dan CO2!

De BBC  https://www.bbc.com/news/science-environment-49567197  schrijft dat  reeds in 2017 de lekken van dit broeikasgas het equivalent was van 1,3 miljoen auto’s op de weg. Op dat ogenblik leverde zon en wind niet eens 2% van het totaal energieverbruik. Voor een “net-zero” betekent dit in 2050 een equivalente uitstoot van meer dan 65 miljoen auto’s. Hoeft het te verwonderen dat de wetgever eraan denkt dit gas te verbieden?

Modellen zijn geen wetenschap: frappante fouten

Klimaatmodellen zijn tegenwoordig voor de media en IPCC de wetenschappelijke referentie geworden. Maar de werkelijkheid zoals die verschijnt bij observatie en metingen wordt hierbij genegeerd. Modellen worden nu de referentie en dat is een negatie van de wetenschap.

Modellen worden in de wetenschap gebruikt om effecten te analyseren. Modellen kunnen momenteel nog onmogelijk de realiteit bevatten, want deze is veel te complex. Toch worden die nu onterecht door het IPCC en de SPM naar voor geschoven als zijnde de realiteit.

Niets is minder waar omdat zelfs de uitgangspunten van deze modellen strijdig zijn met de wetten van de fysica en thermodynamica.

Zo gaan de modellen uit van CO2 als oorzaak en de temperatuurverandering als gevolg. Maar dat is  strijdig met de hoger vernoemde wet van Henry en bovendien zijn de CO2 concentraties te laag  om enig effect te geven. Men voert het broeikasgas waterdamp als versterkende factor voor CO2 in de modellen in. Waterdamp is ongeveer 100 maal meer aanwezig. Maar men neemt waterdamp niet op zichzelf als broeikasgas. Het resultaat van dit alles is dat de modellen overdreven toekomstwaarden voorspellen. Gavin Schmidt, een NASA-directeur en modellenveteraan, noemde de modellen “oververhit”. Het bleek dat de modellen tegenstrijdig waren met de realiteit.

De modellen zijn onbetrouwbaar.  De metingen tonen perioden van constante temperatuur gedurende meer dan 5 jaar – in plaats van aanhoudende stijging volgens de modellen.

Dit werd aanvankelijk genegeerd door modelleurs. Ze noemden het een een pauze of een hiaat. Zo wilden ze hun modellen uit de wind zetten. Jammer voor hen,  maar die hiaten herhalen zich. Zo vertoonde in 2016 de laatste El Ninjo (warme) piek behorend tot ENSO (El Niño Southern Oscillation) , daarna een eerder dalende temperatuur en dit al 6 jaar. Er waren heel uitzonderlijk zelf 3 (koude) la Ninja’s op rij die het regenpatroon in het Noordelijk halfrond overhoop halen. De modellen van IPCC voorspelden nochtans een warme El Ninjo.

Er is meer. De metingen wijken grondig af van voorspelde temperaturen. De afwijkingen nemen zelfs tot vijfmaal en meer toe bij stijgende CO2 inbreng. Dat leidt tot de conclusie dat de CO2 inbreng in de modellen contraproductief is. Niet zo verwonderlijk doordat de modellen van CO2 als drijvende kracht uitgaan en dit tegen de wetten van de fysica in.

En de “rampen”?

Weer en klimaat worden hier en in media op een hoop gegooid. Uit registraties over meer dan 100 jaar blijkt er geen enkel verband te bestaan: bosbranden, hittegolven, overstromingen … zijn van alle tijden.

Er zijn echter twee andere belangrijke elementen.

Ten eerste is het aantal mensen op de wereld exponentieel stijgend. Mensen gaan bij voorkeur in “gevaarlijke gebieden” wonen, omdat deze gebieden hen de grootste levenskansen bieden (voedsel, water, transport, energie…). Calamiteiten kunnen daardoor meer mensen treffen. Tegelijk nemen de mensen meer risico’s (bijvoorbeeld indijken). Stijgende uitbetalingen door verzekeringen zijn dan ook geen referentie voor stijgende calamiteiten.

Ten tweede: de media. Die zijn razendsnel geworden en ze overspannen de hele de aarde. Maar hun boodschap is eenzijdig en ondersteunt een angstcultuur. Hier het meest recente voorbeeld: eind augustus 2022 was er een hittegolf – de  “hoogste in de laatste 40 jaar”. Nu, een paar weken later, in half september, beleven we voor meerdere landen in het noordelijk halfrond de koudste periode, ook sedert 40 jaar: Finland -7,5 °C. Het is muisstil in MSM omdat het niet past in het narratief.

Geen paniek!

De meest betrouwbare temperatuurmeting van de aarde is de UAH (University of Alabama Huntsville) https://www.drroyspencer.com/latest-global-temperatures/  meting via satellieten.

De hoogste temperatuur was voor het El Niño-jaar 2016. Daarna lijkt de temperatuur eerder dalend. Dit is in overeenstemming met het aangroeien van poolijs en het huidige Atlantische orkaanseizoen heeft zijn langzaamste start in 30 jaar gehad. De UAH-grafiek geeft een gemeten trend van + 1,3°C/100 jaar en staat in schril contrast met de IPCC-voorspellingen met extremen tot 6,5°C in 2100.

There is no climate urgency.  

Noch een politieke “consensus”, noch wetgeving kunnen de natuurwetten teniet doen, alle klimaatbetogingen ten spijt.

Conclusie: geloof de modellenbouwers niet die de rampen over ons allen zien komen door de stijging van de CO2.

CO2 is niet de baarlijke duivel. Slechte wetenschap is dat wel.

***

Bron hier.

***