‘IPCC AR5-hoofdauteur liegt tegen Science over data’

Tim Osborn (Climategate-universiteit CRU) 'Ik heb de data niet'

In komend IPCC-rapport maken de zelfde poppetjes van Climategate-universiteit CRU nog steeds de dienst uit. Eén lead auteur is Tim Osborn. Hij moet hebben gelogen tegen Science over de beschikbaarheid van klimaatdata.

Dat blijkt uit een reconstructie van Climategate-emails door breker van de Hockeystick-grafiek Steve McIntyre. Het gros van de Climategate-emails gaat over die hockeystick, en de verschillende hockeystickreconstructies.

De hockeystick is de grafiek die zou moeten bewijzen dat de Middeleeuwse Warmteperiode (toen veeteelt en landbouw op Groenland plaatsvond) van marginaal belang was. Dat zou een extra argument zijn als ‘bewijs’ dat de opwarming tot 1998 uniek was en dus van menselijke oorsprong.

Kort samengevat. Science heeft een nauwgezet databeleid, en moet op redelijke verzoeken van datacontrole ingaan. Vervolgens claimt CRU-auteur Tim Osborn tegen Science, dat hij niet de data heeft waarom McIntyre vraagt aan Science. (Van een klimaatreconstructie van Briffa in 2000) Terwijl dit data van zijn directe CRU-collega Keith Briffa zijn, met wie hij regelmatig publiceert. Later blijkt hij er bovendien wel over te beschikken. Wat ook niet zo vreemd is als je op de zelfde afdeling van het zelfde instituut werkt en met elkaar publiceert. Het is een vlucht in een legalistisch argument, omdat hij strict genomen niet hoeft te beschikken over die data, die voor een ander artikel werden gebruikt.

Bestudering van de Climategate-emails én latere vrijgave van data in 2008 voor Phil Trans B, stellen McIntyre in staat de analyse uit te voeren. Hier blijkt dat men amateuristisch met data omspringt, en Michael Mann zelfs grafieken op zijn kop zet om het gewenste resultaat te halen: we komen later nog op die materie terug. Het is eigenlijk Marcel zijn veld, maar die gunnen we ook zijn vakantie.

Klimaatvoorlichting NL bevat ook creatieve waarheidspresentatie
Zie ook de hockeystick-passage in Marcel’s boek. Dit is Nederland’s enige waarheidsgetrouwe verslag van de affaire, waarin hij de geschiedenis uitgebreid uit de doeken doet, en McIntyres eindeloze strijd om data vrij te krijgen. Zie bijvoorbeeld de veel gerepeteerde claim dat het werk van McIntyre en McKittrick ‘door Nature werd afgewezen’. (het werd oa wel in Geophysical Research Letters gepubliceerd)

Hoe? Ze moesten hun artikel eerst inkorten tot 800 woorden. Toen ze dat hadden gedaan werd het weer afgewezen. Omdat 800 woorden te kort zou zijn.

Michael Mann bazuinde daarna rond, aan iedereen die het horen wilde, dat Nature het artikel had afgewezen en het dus wel slecht moest zijn. Die claim kom je ook herhaald tegen in deze studentenscriptie uit 2010 van Eduard Cousin, die hij waarschijnlijk leende van KNMI-medewerkers (waarschijnlijk Rob van Dorland/Bram Bregman, zij zijn ook liefhebbers van deze mantra)

Climategate-ontkenners als Joep Engels van de krant van goedgelovigen Trouw, verzekerden mij bijvoorbeeld dat ‘er verschillende onafhankelijke reconstructies zijn die de Hockeystickgrafiek van Mann bevestigen’.

Ook die claim over ‘onafhankelijkheid’ is een botte leugen. Die reconstructies zijn niet onafhankelijk maar komen allen van CRU-auteurs en van de zelfde databronnen. Het KNMI verwijst voor de ontkrachting van het breken van de Hockeystick bijvoorbeeld naar Juckes 2006, maar deze publiceerde met Osborn en Briffa, beide CRU-auteurs.

Waarom mag klimaatwetenschap voldoen aan de laagste standaarden voor openheid over data, als professionele takken van wetenschap dit niet mogen? En waarom vallen klimaatwetenschappers critici aan, in plaats van onwetenschappelijk gedrag in eigen gelederen?