Door Martien de Wit.

Hoe relevant zijn Timmermans klimaatdoelen eigenlijk? Frans Timmermans vindt dat hij in tegenstelling tot Rutte IV al heel wat bereikt heeft: 27 landen laten instemmen met zijn afbraakplannen in de vorm van een Europese Green Deal.

Nou ja, de afbraakplannen van Diederik Samsom dan, de ongekozen en dik betaalde genius die onder Wopke Hoekstra ongestoord en onaanraakbaar kan doorgaan met het verstoren van onze economie en het te gronde richten van onze welvaartsstaat.

Klimaatminister (die term alleen al…) Jetten heeft laten berekenen dat het klimaatfonds van 28.000 miljoen euro volgens de modellen tot resultaat heeft dat de atmosfeer 0,000036 °C minder opwarmt. Praktisch gesproken is dat nul, want er is geen analoge thermometer waarop je dat minuscule verschil kan aflezen.

Nederland had in 2017 nog zeven kolencentrales, die 35% van alle stroom in Nederland leverden. Nu zijn er nog vier die minder dan 14% van onze stroom produceren. In 2030 mogen centrales niet meer met kolen gestookt worden, ook al is steenkool een relatief goedkope en goed verkrijgbare brandstof. Vanaf dat moment moeten we het doen met wiebelstroom, een beetje atoomstroom en veel dieselgeneratoren om de black-outs op te vangen.

Naar mijn idee is het altijd wel nuttig om bij dit soort plannen ook eens naar het buitenland te kijken, om te zien wat ze daar doen. Het zou zomaar eens kunnen, dat andere landen wel van alles beloven tijdens de dikmakende klimaatconferenties, maar in de praktijk toch iets anders doen. In dat geval heeft het waarschijnlijk helemaal geen zin om als piepklein landje iets aan CO2-reductie te doen (als het überhaupt al zin heeft, wat nogal veel gerenommeerde wetenschappers ontkennen).

Twee recente berichten van NetZeroWatch maken duidelijk dat India en China helemaal niet van plan zijn minder kolen te gaan verstoken, maar juist veel, heel veel meer. Daar hebben zij goede redenen voor. Hun welvaart stijgt en daardoor groeit de energievraag enorm. Zij hebben allang berekend dat ze het met wind en zon niet gaan redden. Helaas kan Timmermans dat niet zelf uitrekenen, dus luistert hij naar adviseurs die meer door hun bizarre ideologie dan door empathie voor de burgerbevolking of nuchter nadenken worden gedreven.

Het aantal kolencentrales in China en India waarin al die extra kolen verbrand zullen worden zal uiteraard ook snel groeien. Chinese corporaties zijn van plan om maar liefst 1.171 nieuwe kolencentrales te bouwen. Op dit moment zijn er zelfs al 471 Chinese kolencentrales in aanbouw, zo blijkt uit gegevens van de Global Coal Plant Tracker. 700 centrales staan in de planning. India heeft 446 kolencentrales gepland. Wereldwijd gaat het om 1600 nieuwe centrales.

Mijn conclusie na lezing van die twee artikelen is duidelijk: gezien de groei en de totale omvang van het wereldwijde kolencentrale-arsenaal is het voor Nederland volstrekt zinloos om onze laatste moderne, relatief schone kolencentrales te sluiten. Sterker nog, als we weer terug gaan naar tien kolencentrales zoals in 2015, dan heeft dat op de totale uitstoot van CO2 of andere stoffen geen enkele invloed. Nederland is te klein om in het wereldklimaat een rol van enige betekenis te spelen.

Ik vermoed dat Frans Timmermans dat ook donders goed weet, maar dat feit zal hem nu niet zo goed uitkomen. Tenslotte gaat het om macht en niet om het welzijn van mensen.

Hieronder de twee berichten uit NetZeroWatch.

 

***

New Delhi: Het federale ministerie voor steenkool heeft jl. maandag plannen aangekondigd om de steenkoolproductie van India te verhogen tot 1,404 miljard ton in 2027, met zicht op een verdere toename tot 1,577 miljard ton in 2030

De huidige binnenlandse productie schommelt rond een miljard ton per jaar. Deze verhoging van de productie moet zorgen voor een ruime aanvoer van binnenlandse steenkool naar de Indiase thermische centrales, die essentieel zijn voor de groeiende energiebehoefte van het land.

Het ministerie zei ook dat de kolenvoorraden in thermische centrales sinds 16 oktober zijn gestegen en nu ongeveer 20 miljoen ton bedragen. De voorraden bij de mijnen zijn opgelopen tot 41,59 miljoen ton. In totaal, met inbegrip van doorvoer- en eigen mijnen, is de voorraad gegroeid tot 73,56 miljoen ton, een stijging van 12% ten opzichte van de 65,56 miljoen ton van vorig jaar.

“…De steenkool die wordt geleverd aan binnenlandse kolengestookte elektriciteitscentrales bedraagt ongeveer 821 miljoen ton (MT) voor het huidige jaar,” aldus het ministerie. Het ministerie bereidt zich ook voor op een verwachte stijging van de vraag naar steenkool, die naar schatting 400 miljoen ton zal bedragen om de extra 80 GW aan thermische capaciteit te ondersteunen die is gepland voor 2030. Dit cijfer kan echter worden aangepast op basis van toekomstige productievereisten en de bijdrage van hernieuwbare energiebronnen.

Om deze productiedoelstellingen te halen, plant het ministerie de opening van nieuwe mijnen, de uitbreiding van bestaande mijncapaciteiten en het gebruik van eigen en commerciële mijnen.

“De productieplannen voor het jaar 2027 en 2030 zullen de waarschijnlijke binnenlandse behoefte van thermische centrales in het land ver overstijgen, inclusief die voor waarschijnlijke extra capaciteit,” zei het ministerie in een verklaring.

Er werd ook gezegd dat de ministeries van kolen, elektriciteit en spoorwegen nauw samenwerken, wat resulteert in een vlotte levering van kolen. De verklaring van het ministerie komt tegen de achtergrond van een robuuste jaarlijkse groei van de steenkoolproductie met 13,02%, die 8,99% hoger ligt dan de groei van de elektriciteitsproductie door binnenlandse steenkoolcentrales. De vraag naar thermische energie is het afgelopen jaar met 20% gestegen.

Als reactie op de stijgende vraag naar elektriciteit heeft de regering energiebedrijven gevraagd om tot maart 2024 6% geïmporteerde steenkool bij te mengen en heeft ze alle op geïmporteerde steenkool gebaseerde centrales opgedragen om tot juni volgend jaar op volle capaciteit te draaien.

Bron: hier.

***

China beloofde ‘strenge controle’ uit te oefenen op steenkool – het tegenovergestelde gebeurde

In april 2021 beloofde de Chinese president Xi Jinping om “streng toe te zien op kolengestookte energieopwekkingsprojecten” in China. Sindsdien is het aantal overheidsvergunningen voor nieuwe kolencentrales enorm toegenomen.

Volgens een analyse van gegevens van Global Energy Monitor keurde de regering in de twee jaar voor Xi’s belofte 127 centrales goed, die samen 54 gigawatt aan steenkoolvermogen konden produceren. In de twee jaar daarna steeg dat aantal naar 182 centrales, met 131 gigawatt aan steenkoolvermogen. Kortom, China’s nieuwe kolenvermogen is meer dan verdubbeld.

Regeringsadviseurs hebben gezegd dat ze “er zeker van zijn” dat Beijing zijn klimaatdoelstellingen kan halen en het Internationaal Energieagentschap (IEA) heeft voorspeld dat het gebruik van fossiele brandstoffen in China volgend jaar zijn piek zal bereiken. Maar de kolengolf dreigt China – ’s werelds grootste uitstoter van kooldioxide – op een zijspoor te zetten van zijn beloften om voor 2030 de piek in kooldioxide-uitstoot te bereiken en in 2060 koolstofneutraal te zijn. Dit brengt op zijn beurt het internationale doel om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graden Celsius in gevaar. De internationale gemeenschap moet er bij Xi op aandringen dat hij zijn belofte serieus neemt en de top van de Asia-Pacific Economic Cooperation (APEC) deze week in San Francisco is een goede plek om te beginnen.

De recente ommezwaai op het gebied van steenkool is vreemd voor Peking, dat over het algemeen te weinig belooft en te veel nakomt als het gaat om klimaatafspraken (sic). De controle op nieuwe steenkoolprojecten is een van de weinige beloftes die China heeft gedaan voor de periode tot 2025. Bovendien is er niet meer steenkool nodig om het licht te laten branden, aangezien China een bloeiende schone energiesector heeft.

In veel opzichten is China koploper in de wereldwijde race om schone technologie. De investeringen in hernieuwbare energie waren in 2022 goed voor 55 procent van het wereldwijde totaal. Slechts twee Chinese bedrijven hebben meer dan de helft van de wereldmarkt voor batterijen voor elektrische voertuigen in handen en 60 procent van de verkoop van elektrische auto’s in 2022 vond plaats in China. China heeft ook ’s werelds grootste vloot aan zonne- en windenergiecentrales. De meest opvallende groei heeft plaatsgevonden in zonne-energie, waar nieuwe installaties alleen al in 2023 naar verwachting anderhalf keer de totale geïnstalleerde capaciteit van zonne-energie in de Verenigde Staten zullen leveren. Belangrijk is dat de verwachte extra stroomproductie uit schone energiebronnen die dit jaar wordt geïnstalleerd meer is dan de gemiddelde jaarlijkse stijging van de Chinese vraag naar stroom, wat een potentieel buigpunt markeert.

Ondanks deze groei leidde de bezorgdheid over elektriciteitstekorten in de zomer van 2022 tot een ommekeer in het beleid. De tekorten werden veroorzaakt door een historische droogte die leidde tot een instorting van de waterkrachtproductie, in combinatie met een hittegolf die een piek veroorzaakte in de vraag naar elektriciteit voor airconditioning.

De onderliggende reden voor de tekorten was echter de starre en verouderde manier waarop het Chinese elektriciteitsnet werkt. De zwaarst getroffen provincie, Sichuan in het zuidwesten, moest elektriciteit blijven exporteren naar verafgelegen oostelijke provincies onder inflexibele contracten, terwijl thuis de stroom werd gerantsoeneerd. In een goed functionerend elektriciteitsnet zouden de elektriciteitsstromen zijn aangepast: Sichuan zou elektriciteit hebben geïmporteerd en andere provincies zouden meer elektriciteit hebben opgewekt. Maar het Chinese elektriciteitsnet is te inflexibel om de bestaande capaciteit en infrastructuur efficiënt te gebruiken.

Het land heeft dus een buitensporige stroomcapaciteit nodig om tekorten te voorkomen.

In plaats van het inefficiënte elektriciteitssysteem te hervormen, reageerde China op de tekorten door zijn plannen om nieuwe kolencentrales ‘streng’ te controleren, te negeren. Na de eerste steenkoolbelofte van Xi stuurde de hoogste leiding van Peking inspecteurs naar de National Energy Administration (NEA) en vermaande het agentschap omdat het er niet in slaagde de bouw van nieuwe steenkoolcentrales te controleren. In reactie hierop stelde de NEA strenge voorwaarden aan nieuwe kolenprojecten: Nieuwe centrales mochten niet worden gebruikt voor ‘bulkstroomopwekking’ of continue, 24/7 werking. In plaats daarvan mochten ze alleen een ‘ondersteunende’ rol spelen, in wezen door de energieproductie aan te passen aan schommelingen in de vraag naar elektriciteit en het aanbod van hernieuwbare energiebronnen.

De belofte wordt nu op twee manieren genegeerd: Niet alleen zijn er veel meer kolenprojecten goedgekeurd, maar de autoriteiten houden zich ook niet aan het NEA-beleid om controle uit te oefenen op nieuwe projecten. In feite zijn de leiders overgestapt van het ontmoedigen van deze projecten naar het stimuleren van versnelling. In 2022 stelden de regelgevende instanties zich tot doel om dit jaar te beginnen met de bouw van 80 gigawatt aan nieuwe kolencapaciteit – gelijk aan ongeveer 80 grote kolencentrales – en volgend jaar nog eens 80 gigawatt. Ze drongen er ook bij winstgevende mijnbouwbedrijven op aan om te investeren in de opwekking van elektriciteit uit steenkool.

Nu de deadline van 2030 voor de piek van de koolstofuitstoot nadert, zien veel Chinese ambtenaren en leidinggevenden de komende vijf jaar als een uitgelezen kans om koolstofintensieve capaciteit toe te voegen, volgens een enquête van deskundigen over China’s energiesector door het in Finland gevestigde Centre for Research on Energy and Clean Air (CREA), waar een van ons werkt.

De verschuiving in het nationale beleid heeft lokale overheden en energiebedrijven de kans gegeven om nieuwe vergunningen door te drukken.

Bron: hier.

***