Een van de leukste musea van Nederland is het Museum Valse Kunst in Vledder. Na een rondleiding door het museum ga je onthutst naar huis. Je beseft dan dat het inderdaad zo is dat de gevaarlijke cocktail van eergevoel, snobisme, wishful thinking en geld, geld, geld inderdaad onvermijdelijk leiden naar een situatie waarin de hele kunstwereld en de volledige mondiale kunstproductie van verleden en heden niet te vertrouwen is. En je snap dan ook dat kunstbezitters en andere ingewijden er geen belang bij hebben dit aan de grote klok te hangen.
Klimaatrapporten
Sinds gisteren weten we dat het in de wetenschap net zo bar gesteld is als in de kunstwereld. Het schokkende nieuws rondom de politiek geëngageerde vegetarische wetenschappelijke fraudeur uit Tilburg en de ich habe es nicht gewusst medestandster Roos Vonk uit Nijmegen haalt vandaag de voorpagina van De Telegraaf en verdient een spread op pagina 4 en 5 in de Volkskrant, waarin Robbert Dijkgraaf himself een rechtstreeks verband legt met de “aanhoudende kritiek op de klimaatrapporten”.
Horende doof
Even heel praktisch is er natuurlijk een prima oplossing te verzinnen voor datafraude. Juist klimaatsceptici hebben geopperd dat er een open source centrale databank moet komen waar alle originele data van alle peer reviewed wetenschap vrij toegankelijk moet zijn voor elke andere wetenschapper die het onderzoek wil repliceren dan wel falsificeren. Daarbij was in het geval Diederik S. zeker aan het licht gekomen dat de data ontbrak dan wel was gefingeerd. Hopelijk spatten bij Roos Vonk de vonken van haar vuurrose kaken nu ze zich achteraf realiseert dat ze de sleutel in handen had om zelf de fraude te ontdekken, maar dat ze vanwege haar confirmation bias en group think horende doof is geweest.
Cruyff
Er wordt ook veel geschreven over de “enorme druk” die op wetenschappers zou liggen om te publiceren. Of de verleiding van véél meer salaris bij publicaties in de top journals. De Volkskrant haalt de Nijmeegse hoogleraar Luca Consoli erbij die zich met wetenschapsethiek bezighoudt. Daar kan ik kort over zijn: net als in de sport pieken wetenschappers jong en dus hoeft er nimmer sprake te zijn van vermenging van carrièrebelang en wetenschappelijke zuiverheid. Hou jonge wetenschappers gewoon arm, maar geef ze huisvesting en gratis eten. Verbiedt ze te trouwen en kinderen te krijgen (Boris Becker: “Für ein Profi ist die Ehe gift!”) laat staan een hypotheek te nemen. Dit natuurlijk tenzij ze zelf geld meebrengen of particuliere sponsors vinden. Mik alleen op diegenen die zoveel passie voor waarheid en zuivere kennis hebben, dat ze liever jarenlang op een houtje bijten dan dat ze zich om financieel gewin corrumperen. Profiel Rypke Zeilmaker zeg maar. ;-) En de oudere wetenschappers? Die komen “slechts” in aanmerking als coach en trainer en mentor van de aanstormende jonkies. Waarbij we met Cruyffiaanse wijsheid meteen aangeven dat alleen voormalige topspelers jonkies die voor echte theoretische doorbraken hebben gezorgd in aanmerking komen om hun oude dag in de wetenschap te slijten. De rest moet net als de tweede garnituur voetballers maar een vak leren.
Maar bovenal doet deze fraudezaak me denken aan wat Theo Wolters zegt over het cruciale verschil tussen wetenschapper en ingenieur.
Theo Wolters is van mening dat het de taak is van de wetenschapper om zijn fantasie de vrije loop te laten en hypotheses te formuleren. Het is pas de ingenieur die pragmatisch kijkt of iets werkt. Waarbij de enige definitieve toetssteen voor de waarheid dan ook is: het werkt en dus is het waar. “De verbrandingsmotor is waar”, zeg ik altijd.
Wat las ik net in Watsons De dubbele helix, waar Maurice Wilkins James Watson terechtwijst vanwege zijn al te grote stelligheid dat DNA een helix moest zijn:
Maurice wilde van me weten of ik wel in de gaten had dat, als iedereen het erover eens zou zijn waar het met de wetenschap naartoe zou gaan, alles zou zijn opgelost en we allemaal net zo goed ingenieur of dokter konden worden.
Dat is een breinkraker waar we even stil van worden….
Op het eerste gezicht onderschrijft dit Theo’s stelling dat wetenschappers bij voorkeur fantasten moeten zijn die vrijelijk associëren. Maar anderzijds toont het dat juist die geniale Nobelprijswinnende wetenschappers als Watson & Crick eigenlijk als ingenieurs te werk gaan omdat zij vanuit hun gut feeling allang weten hoe het zit en ze dit alleen nog “werkend” dienen te krijgen. Dit zou betekenen dat je juist de fantasten en twijfelaars buiten de wetenschap zouden moeten houden en alleen tegengestelde teams van mensen zou moeten formeren die het zeker weten en die als “ingenieurs” gaan kijken of het “vliegtuig”van team A of dat van team B vliegt.
Hoe grappig was het dat tijdens het KNMI-colloquium in de discussie over onzekerheid Fred Singer ineens met glunderende oogjes en met de nadruk op I van “ik” beweerde:
Well, I’m sure!
Dat is mijn inziens wat de ware wetenschapper kenmerkt. De innerlijke zekerheid over een nog twijfelachtige hypothese en de creativiteit om er onverwachte bewijzen bij te halen. En ook weer de aristocratische sportiviteit om ook je verlies te erkennen als team B gelijk krijgt.
Maar hoe bevrijden we nu de wetenschap van de valsheid die hier blijkbaar net zo woekert als in de kunstwereld? Ik denk dat dit helemaal niet het probleem is van de zaak Diederik S.. Om de valsheid kun je namelijk glimlachen of in het geval van een Piltdown-mens of een hufterige vleeseter zelfs schaterlachen.
Ontslag op staande voet
Nee het werkelijk kwalijke van de zaak Diederik S. is het politieke aspect. Het feit dat een politieke overtuiging en een activistische mening het onderzoek heeft gekleurd. Dat is wat we met wortel en tak moeten zien uit te roeien – te beginnen met het ontslag op staande voet van Roos Vonk in Nijmegen niet vanwege fraude maar vanwege haar lidmaatschap van de Partij van de Dieren. Gevolgd door het kappen van alle lijnen tussen KNMI en Den Haag te beginnen met het ontslag op staande voet van mijn voormalige studievriend en nu KNMI-klimaatlobbyïst te Den Haag Bram Bregman.
Oef!
Inderdaad is het "hoog-moreel/ethisch" -politiek besef "dat de aarde moet worden gered van het verfoeide kapitalisme" de basis van de activistische wetenschap, van hun verbonden activitische journalistiek en weer verbonden met hun politieke basis. Het klimaatdebat is daar slechts een passend voorbeeld van.
De huidige Stapel casus is slechts extra bewijs.Vanuit de activistische politieke spelonken en hun journalistieke outlets volgt de politieke bescherming, met als gevolg het denken dat je met "ethisch" gegrondveste wetenschappelijke malversaties kunt wegkomen, als tenminste het doel is "dat de aarde moet worden gered van het verfoeide kapitalisme".
Downplayen door KNAW en PBL, voor de klimaatfraudes/ broddelwerk van IPCC en hun omheind interne onderzoeks- en rapportageprocess, staat gegrift in de historie.
Deste opvallender, dat de KNAW nu zo hard uithaalt naar Stapel, waar ze dat bij het IPCC verzuimde!
Ik kan mij eveneens een petitie van vele hoogleraren voor 'duurzame landbouw'herinneren aangevoerd door Roos VOnk, die ook door activist Theunis Piersma werd ondertekend.
De hooggeleerde heren en dames zijn vaak meer bezig met politieke druk voor 'De Grote Verandering' dan met het kritisch bekijken van hun eigen producten waarvoor ze betaald worden
Het gebruik van de naam Diederik S. op dit blog kan tot ongewenste verwarring leiden.
'Universiteiten en subsidieverstrekkers moeten fraude aanpakken'
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/articl…
Toegegeven wordt dat peer-review soms niet werkt.
Men laat het er dan maar bij.
Ik sluit me aan bij de Woedende Kok: Diederik Stapel is niet gelijk aan Diederik Samsom.
Bovendien is de term "bewijst" nog méér raadselachtig als die tussen aanhalingstekens staat.
De transparantie van en controle op de verzameling van data en de behandeling er van zoals door bijvoorbeeld Steve McIntyre ge-eist werden, zie Climate Audit, blijken keihard nodig!
De link van Boels hierboven vind ik ook goed, ik citeer daar:
Ik constateer dat de leidende figuren van de zogenaamde "consensus" van het IPCC zich dus net zo gedragen, tot op de dag van vandaag, als de bedrieger Diederik Stapel heeft gedaan.
Als universiteiten en andere academische instellingen gevrijwaard willen worden van dit soort onaangename verrassingen dient men vooral zéér voorzichtig te zijn met aantoonbaar activistische wetenschappers en hun publicaties. Het is nu al meerdere malen voorgekomen dat activisme tot grote vooroordelen leidt en daardoor de kwaliteit van het onderzoek in hoge mate moet worden betwijfeld. Het is ook aangetoond dat het zogenaamde "peer review" systeem in vele gevallen tot "pal review" is gedegradeerd. Waar skeptische publicaties (vooral in de klimaatwetenschap, een voorbeeld is een review van 88 (achtentachtig!) pagina's, zeilt een alarmistische publicatie vaak zonder problemen ongehinderd door de review-sluizen.
Deze zin moet uiteraard luiden:
Waar skeptische publicaties (vooral in de klimaatwetenschap, voorbeeld is een review van 88 (achtentachtig!) pagina’s) vaak veel tegenstand ondervindt bij publicate door de AGW poortwachters, zeilt een alarmistische publicatie vaak zonder problemen ongehinderd door de review-sluizen.
Harry van Schalwijk heeft helemaal gelijk.
En toch zitten we met een duivels dilemma. Toen Rolf Heuer een paar weken geleden het volgende liet optekenen:
“Die Ergebnisse werden in Kürze veröffentlicht. Ich habe die Kollegen gebeten, die Ergebnisse klar dazustellen aber nicht zu interpretieren. Damit würde man sich sofort in die hochpolitische Arena der Klimawandeldiskussion begeben. Man muss sich darüber klar sein, dass es sich bei der Höhenstrahlung nur um einen von sehr vielen Parametern handelt.“
waren de reacties in het sceptische kamp overwegend bitter.
http://climategate.nl/2011/07/19/enge-man-van-cer…
De oorzaak van de klimaatdiscussie is (naar mijn mening) de ontoelaatbare stelligheid waarmee menselijk handelen als voornaamste oorzaak wordt geduid voor een lichte opwarming die wordt geconstateerd.
En natuurlijk ook de geheimzinnigheid waarmee methoden en gegevens worden omhuld.
Er was nauwelijks iets aan de hand geweest als iedere eerdere publicist ook in de geest van de woorden van Heuer had gehandeld.
Hoorde ik Robbert Dijkgraaf nou gisteren avond in een flard de suggestie wekken dat het IAC-rapport een inhoudelijk rapport was? Hij smeerde K&vdB gewoon aan dat ze daar goed naar hadden gekeken. Als een doorgewinterde communicator wees hij erop dat het weliswaar maar een klein dingetje lijkt, zo’n vergissing met een jaartal, maar dat dat toch enorme gevolgen kon hebben. Gelukkig, zo deelde Dijkgraaf nog maar weer eens mee, hebben we kunnen constateren dat dat voor de onderliggende wetenschap geen gevolgen heeft gehad.
Zo, de journalistenmond was weer voor eventjes gesnoerd.
Vervelend voor Dijkgraaf dat zijn vriend Luboš Motl vandaag nog wat aanvullende informative brengt over Micheal Manns tijd bij de UoV.
http://tinyurl.com/3zovztg
Voor wie voor het slapen gaan nog even Teutoons wil griezelen:Hans Labohm merkt vandaag terecht op dat de heisa rond het foponderzoek van Stapel opmerkelijk is gezien de geringe of waarschijnlijk totale afwezigheid van maatschappelijke schade.
Het stevige ingrijpen tegen Stapel staat verder niet ter discussie. Hierboven komt al kort ter sprake de vraag of politieke bedoelingen voldoende zouden kunnen zijn om een wetenschapper de laan uit te sturen.
Het antwoord is in Duitsland blijkbaar doodsimpel dat dat wordt bepaald door de mensen die aan de macht zijn. In het geval van de Universiteit van Leipzig zijn dat duidelijk de klimatisten (zie Eike.de en Labohm DDS).
In het kort:
Michael Limburg (bestuurslid Eike) schreef een dissertatie waarin de kwaliteit van de historische, globale temperatuur- en zeespiegeldata wordt getoetst. De conclusie van dat onderzoek luidde dat de kwaliteit van die reeksen bij lange na niet voldoende is om uitspraken te doen over een periode van 120/150 jaar in termen van tienden van graden resp. milimeters. Volgens het onderzoek is de onzekerheidsmarge duidelijk groter dan de totale door de IPCC opgegeven verandering van gemiddelde temperatuur resp. zeespiegelnieveau. Hierdoor wordt het aanwijzen van mogelijke oorzaken van verandering wetenschappelijk discutabel.
De dissertatie van Limburg werd door de IPCC-gezinde commissie afgewezen. Als enig commentaar hierover kreeg Limburg te horen dat hij “politieke opvattingen zou hebben”. Mij lijkt dat bedoeld werd “bedoelingen”, maar Limburg gebruikt “Ansichten” en niet “Absichten”.
Als klap op de vuurpijl mocht Limburg bij het afscheid van zijn promotor niet het woord doen.
Ja mensen, zo rollen ze in de DDR 2.0 die neue Heimat des DWK
Radboud start eigen onderzoek 'vleesaffaire'
NIJMEGEN – De commissie Wetenschappelijke Integriteit van de Radboud Universiteit in Nijmegen gaat zelf onderzoek doen naar wat er is gebeurd in de zogenoemde 'vleesaffaire', waarbij de Nijmeegse hoogleraar Roos Vonk is betrokken.
http://www.telegraaf.nl/binnenland/10528093/__Ond…
Ook de VK heeft een dergelijk bericht:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2672/Wetenschap-Ge…