Door Reynier Pronk.

Het was de regering opgevallen dat mensen vroeger veel gezeglijker waren dan nu. Er wordt vandaag de dag niet meer geluisterd naar het wettig gezag en dat leidt in toenemende mate tot het verlies van grip op de bevolking.

Na rijp beraad werd een wetenschappelijke commissie benoemd met de opdracht om in kaart te brengen wat de mogelijke oorzaken van deze ongewenste ontwikkeling waren.

Na 2 jaar intensief en kostbaar onderzoek, kwam het vijfhonderd pagina’s tellende eindrapport uit. De commissie kwam, na het afwegen van alle mogelijke oorzaken tot de verrassende conclusie dat het de toename van oorsmeer moest zijn, waardoor mensheid niet meer luistert.

Het rapport bevatte een aantal alarmerende modellen waarin zichtbaar werd gemaakt dat zonder corrigerende maatregelen, overtollig oorsmeer in 2050 er wel eens toe zou kunnen leiden dat niemand meer naar iemand zou luisteren. Dat zou betekenen dat de hele samenleving uit elkaar zou vallen met desastreuze gevolgen voor de wereldeconomie.

Omdat dit een wereldomspannend probleem zou kunnen worden, werd door de VN een organisatie opgericht om de ontwikkelingen te monitoren en het International Panel of Earwax Reduction (IPER) was een feit. Dit panel bracht regelmatig vuistdikke rapporten in omloop en organiseerde jaarlijks conferenties om opnieuw vast te stellen hoeveel erger het was dan ze al dachten.

“Als wij niet razendsnel een programma opzetten om alle wereldburgers de oren te wassen, dan kan dit wel eens het einde van de wereld zoals wij die kennen betekenen.”

Aldus de voorzitter van de VN, Die had zich dit onderwerp toegeëigend om te verhullen dat hij niet in staat was zijn
hoofdtaak: het voorkomen en/of oplossen van conflicten, naar behoren uit te voeren.

Om de zaak kracht bij te zetten werden uitsluitend wetenschappers uitgenodigd die de oorsmeerthese onderschreven. Dat had mede als voordeel dat kon worden aangetoond dat deze wetenschappers konden verklaren het allen met de oorsmeertheorie eens te zijn.

Nu waren er andere wetenschappers, waaronder gerenommeerde KNO-specialisten, die twijfelden of de toename van oorsmeer werkelijk de oorzaak was dat er minder geluisterd werd. Sommigen wezen op de rol van de sociale media anderen op de ontkerkelijking en sommigen betwijfelden of er überhaupt slechter geluisterd werd, want in het verleden waren er immers ook flink wat muiterijen tegen de gevestigde orde geweest.

Aanvankelijk werd er nog wel eens naar deze dissidenten geluisterd, maar omdat de belangen inmiddels te groot waren geworden, werden zij geheel buitenspel gezet. Er waren namelijk inmiddels talloze oorsmeerwetenschappers aangesteld in tientallen oorsmeer-faculteiten en er werden hele industrieën opgetuigd om wattenstaafjes, oordruppels en oorsmeerremmende pasta’s te produceren.

Niet alleen mochten de dissidente wetenschappers niet meer aanschuiven aan de talkshow-tafels, maar ze werden ook beschimpt en weggezet als oorsmeerontkenners (Ear Wax Deniers) en vanaf dat moment doodgezwegen door de media.

Het KNOI (Koninklijk Nederlands Oorsmeer Instituut) was inmiddels begonnen met het verwijderen uit de geschiedenisboekjes van bewijzen dat mensen vroeger ook niet altijd luisterden. Zo werden de Hoekse en Kabeljauwse twisten, het aardappeloproer, het Jordaanoproer en het palingoproer uit alle publicaties verwijderd. Sommigen wilden zo ver gaan om zelfs de hele tachtigjarige oorlog maar te schrappen, maar dat ging de opdrachtgevers net iets te ver. Daarmee kon de stelling worden onderbouwd dat er steeds slechter geluisterd werd.

En het volk?

Dat wilde inderdaad nog steeds niet luisteren. Toen vond men een wetenschapper bereid om een grafiek te produceren waaruit moest blijken dat de mensheid miljoenen jaren achtereen wel degelijk hadden geluisterd naar het wettig gezag en nu in toenemende mate niet meer. De grafiek, die er uitzag als een hockeystick was ronduit alarmerend.

Maar het volk luisterde nog steeds niet.

Iemand kwam daarna op het idee om voor veel geld een gesjeesde Amerikaanse presidentskandidaat te vragen om de wereld rond te reizen met een ronduit alarmerende powerpointpresentatie, uiteraard gebaseerd op de eerder genoemde hockeystickgrafiek, waarin duidelijk werd gemaakt dat wij door overtollig oorsmeer van de planeet dreigden te verdwijnen. En die boodschap bleek ten lange leste wel degelijk bij de media en sommige goedgelovigen te landen.

Niet veel later plakten activisten zich overal vast op snelwegen en werden beroemde kunstwerken beklad met oorsmeer. Een verward scandinavisch meisje beweerde dat ze oorsmeer kon ruiken.

Er verschenen bij de vele demonstratie spandoeken met de tekst.

‘WIJ STERVEN AAN JULLIE OORSMEER!!’

Nederland benoemde een minister van Economie en Oorsmeer. Er werden dwingende oorsmeerwetten ingevoerd en er werden ambitieuze oorsmeerplannen gemaakt. Dat ging de NGO’s en activisten echter nog niet snel genoeg en met de wet in de hand wisten zij overheden te dwingen de uitvoering van hun oorsmeerplannen te versnellen.

OORGENDA eiste samen met de ultra-linkervleugel van het parlement, hardere maatregelen. Oorsmeer moest totaal worden uitgebannen. Zij eisten daarom dat overgegaan moest worden tot de verwijdering van de oorsmeerklieren bij de voltallige populatie. KNO-chirurgen zouden,vergezeld door de sterke arm, van wijk tot wijk en van huis tot huis moeten trekken om
bewoners te bevrijden van hun oorsmeerklieren.

Reynier Pronk.

En toen brak de hel los

De bevolking trok massaal de straat op omdat ze vonden dat de overheid niets in hun gehoorgangen te zoeken hadden. Bij de eerst volgende verkiezingen werd de voltallige oorsmeercoalitie weggestemd en gingen de plannen de ijskast in.

Jaren later vroeg een jongetje aan z’n opa waarom de mensen zo raar hadden gedaan. Opa dacht even na en antwoordde:

“Dat mensen niet luisteren komt niet omdat zij niets horen, maar omdat zij niet van plan zijn om te luisteren naar alles wat ze door allerlei autoriteiten om allerlei redenen op de mouw wordt gespeld.

Oorsmeer is onmisbaar om de oren te beschermen tegen bacteriën en vuil. Het kan ons echter niet beschermen tegen alle onzin die dagelijks over ons wordt uitgestort”.

Waarschuwing: in werkelijkheid loopt niet alles zo goed af als dit sprookje…

***