Sophie Hermans, VVD.

De zondagse beschouwing van Jan van Friesland.

Dat de klimaatportefeuille met het stringent vasthouden aan de Parijse doelen uiteindelijk bij de VVD terecht is gekomen, lag voor de hand. Voor PVV, BBB en NSC liggen de profileringsdossiers elders. Wilders liet zich met zoveel woorden al ontvallen dat hij het klimaatministerschap een andere partij gunde.

De PVV is van nature voor afbraak van het al te groene klimaatbeleid, maar wie het toch wil doorvoeren: succes ermee. In die geest lijkt de handtekening van de PVV gezet. De VVD moet zich er maar mee redden. In wezen is het klimaatbeleid juist ook VVD-beleid, zwaar opgetuigd in Rutte III en IV en in lijn met de Green Deal. Nu is het geheel dan uiteindelijk in de schoot van Sophie Hermans terecht gekomen.

 

 

Volgens ambtelijke adviezen moet er nog veel meer klimaatbeleid bij.

Zij zal met de paniekerige oogopslag die haar zozeer siert de ontstane puinhoop van de energietransitie moeten verdedigen. We kennen haar nog als klimaatbevlogen fractieleider met deze woorden:

‘De VVD wil de wereld liever samen met de Nederlanders beter maken. Door hulp te bieden. Door het goedkoper en makkelijker te maken. Zodat steeds meer mensen elektrisch gaan rijden, een warmtepomp nemen of zonnepanelen op het dak leggen. Als we het gedoe en de hoge kosten wegnemen, ben ik ervan overtuigd dat veruit de meeste mensen hun steentje willen bijdragen. Wat niet werkt: straffen als mensen nog niet kunnen.’

Jan van Friesland.

Met haar sterke politieke profiel is de VVD de enige partij met nog de pluchen haartjes van de vorige kabinetten op de kokerrok: BBB, NSC en PVV zijn ontstaan of gegroeid als tegenpartijen. Hermans kan het zo, ondanks de beleden hoofdlijnen, nog moeilijk krijgen met haar al te groene groeistuipen. Want volgens ambtelijke adviezen moet er nog veel meer klimaatbeleid bij. En zozeer zij bijna een traan moest laten toen ze de tassendrager van Rutte werd genoemd, zo zal zij met het nieuwe dualisme in het vooruitzicht, worden gezien pleitbezorger van beleid uit een verkeerde politieke tijd, met alle te verwachten zichtbare gevoelens van dien. De vastgelopen energietransitie is ook om te huilen.

***