Door Kurt Zimmermann.

Journalisten doen er opnieuw alles aan om ervoor te zorgen dat hun publiek klimaatverandering onzin vindt.

Afgelopen week waren er enkele stormen en enkele lokale overstromingen in Ticino, Graubünden en Wallis, bijvoorbeeld in de Maggiavallei, Misox en Zermatt.

Dat was tamelijk onschadelijk.

Meteorologische historici konden alleen maar glimlachen. Vergeleken met de echte stormcatastrofes in Ticino, Graubünden en Wallis, zoals die van 1834 en 1868, bracht de afgelopen week hoogstens hevige regenval.

In 1834 en 1868 was er, als korte inleidende opmerking, geen sprake van een klimaatcrisis.

Toch gingen journalisten de afgelopen week uit hun dak. Dergelijke overstromingen, waarschuwde de Tagesschau op de Zwitserse televisie,

“zullen in de toekomst vaker voorkomen in Zwitserland. Dit is het onvermijdelijke gevolg van deze “klimaatverandering”.

Precies een jaar eerder was het andersom. Er viel toen weinig regen. “Droogten!”, waarschuwde “io vor 10” op de Zwitserse televisie, zouden in de toekomst enorm toenemen. Dit is het onvermijdelijke gevolg van deze “door de mens veroorzaakte klimaatverandering”.

Nou, vrienden van de Zwitserse televisie, op een gegeven moment moet je een beslissing nemen. Zorgt uw klimaatverandering voor voortdurende overstromingen of permanente droogte?

Of laten we de kou nemen. Toen het begin van de winter afgelopen december een enorme hoeveelheid sneeuw naar lage hoogten bracht, wisten mensen onmiddellijk dat dit het “effect van de klimaatverandering” was. Toen januari daaropvolgend warm was en er weinig sneeuw viel, wisten we meteen dat “minder sneeuw valt door de klimaatverandering”.

Nou, vrienden van Swiss Boulevard, op een gegeven moment moet je een beslissing nemen. Zorgt uw klimaatverandering voor kou en veel sneeuw, of voor warmte en geen sneeuw?

Klimaatverandering is een populaire topsport. Wie is de grote winnaar in deze discipline?

Mijn favoriete voorbeeld is nog steeds Brazilië. Twee jaar geleden sneeuwde het daar en de Brazilianen konden voor het eerst in hun leven een sneeuwpop maken. De Zwitserse televisie wist dat de sneeuw “te wijten was aan klimaatverandering”. Der Blick meldde: “Brazilië: Sneeuwval door klimaatverandering”.

Vooral jongere journalisten zijn nu volledig geïndoctrineerd door deze klimaatobsessie. Als je uit het raam kijkt en het is niet bepaald bewolkt met 24 graden, dan wijt je dat aan de klimaatcrisis. Zelfs anderszins serieuze kranten zijn onderhevig aan deze reflex:

“Slecht weer bij klimaatverandering: opwarming maakt steeds gewelddadiger regenbuien mogelijk”,

zo dramatiseerde de NZZ het alleen maar, ook al waren er geen soortgelijke hevige stormen geweest Zwitserland sinds 1999.

Ik kan me niet voorstellen dat lezers deze onzin over de voortdurende klimaatverandering in alle situaties nog steeds serieus nemen. De media werken er hard aan om hun publiek ongevoelig te maken voor het klimaatbeleid. Met hun voortdurende angstzaaierij duwen ze een eigenlijk interessant gespreksonderwerp in de hoek van een klucht.

“China warmt sneller op dan de rest van de wereld”, zegt de Tages-Anzeiger. “Afrika warmt sneller op dan het mondiale gemiddelde”, corrigeert Die Zeit. “Mongolië warmt sneller op dan de rest van de wereld”, spreekt de NZZ tegen. “Europa warmt het snelst op van alle continenten”, benadrukt 20 Minutes. “De Noordpool warmt sneller op dan de rest van de wereld”, zegt de Basler Zeitung. Nee, nee, grijpt het online magazine Republic in: “Antarctica warmt sneller op dan de rest van de wereld.”

Er is tenminste nog steeds de patriottische visie: “Zwitserland warmt sneller op dan het noordelijk halfrond.”

Kurt Zimmermann.

Wat deze vraag betreft, blijf ik liever bij de bevindingen van de beroemde Servische wiskundige Milutin Milankovic, naar wie zowel een Mars- als een maankrater zijn vernoemd. Milankovic onderzocht de ijstijden van de afgelopen 650.000 jaar. Hij toonde aan dat de ijstijden werden veroorzaakt door de veranderende baan van de aarde rond de zon en de veranderende helling van de aardas. Hierdoor veranderde de zonnestraling op het noordelijk halfrond.

Volgens de berekeningen van Milankovic zal de volgende ijstijd over 30.000 jaar plaatsvinden. Tot die tijd moeten we het op de een of andere manier volhouden.

***

Bron Weltwoche hier.

***