Foto: Shutterstock.
Door Charles Rotter.
Het dominante verhaal in de klimaatwetenschap is dat het verlies van zee-ijs in het Noordpoolgebied bijna volledig wordt veroorzaakt door door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde, voornamelijk door CO2-uitstoot. Toch benadrukt een studie van Nature Communications met de titel Role of Atmospheric Rivers in Shaping Long-Term Arctic Sea Ice Variability een cruciale factor die grotendeels over het hoofd is gezien: atmosferische rivieren (AR’s). Deze AR’s – smalle, intense stromen waterdamp die afkomstig zijn uit tropische en gematigde breedtegraden – spelen een belangrijke rol in de variabiliteit van zee-ijs in het Noordpoolgebied, een fenomeen dat traditionele klimaatmodellen niet adequaat kunnen vastleggen.
Door zich zo sterk te concentreren op CO2 als de hoofdschuldige van de afname van het zee-ijs in het Noordpoolgebied, negeren gangbare klimaatmodellen de complexe interacties tussen natuurlijke atmosferische verschijnselen en de variabiliteit van het zee-ijs. Deze omissie legt de significante beperkingen bloot in ons begrip van het klimaat in het Noordpoolgebied, en bij uitbreiding de betrouwbaarheid van de klimaatmodellen die het huidige beleid sturen.
Wat zijn atmosferische rivieren en waarom zijn ze belangrijk?
Atmosferische rivieren zijn immense, snelstromende kanalen van waterdamp die vocht over grote afstanden kunnen transporteren. Deze rivieren staan erom bekend dat ze enorme hoeveelheden water in de vorm van regen of sneeuw leveren wanneer ze aan land komen, maar hun invloed op het Noordpoolgebied is minder bekend. De studie van Nature Communications toont aan dat AR’s een grote impact kunnen hebben op de zee-ijsbedekking van het Noordpoolgebied, zowel in termen van het versnellen van het smelten als het bijdragen aan periodes van ijsherstel.
Deze atmosferische rivieren injecteren warme, vochtige lucht in het Noordpoolgebied, wat de temperatuur in de regio verhoogt en het zee-ijs doet smelten. Het vocht dat ze brengen, speelt ook een belangrijke rol bij de vorming van wolken, wat op zijn beurt de energiebalans van het Noordpoolgebied beïnvloedt. Toch worden AR’s vaak buiten beschouwing gelaten als het gaat om het verlies van ijs in het Noordpoolgebied, omdat de focus sterk op CO2-uitstoot ligt. Dit roept de vraag op: waarom worden zulke natuurkrachten zo vaak genegeerd in het verhaal?
Samenvatting
Atmosferische rivieren (AR’s) die in de zomer hoge breedtegraden bereiken, dragen bij aan het grootste deel van het klimatologische poolwaartse waterdamptransport naar het Noordpoolgebied. Dit transport heeft de afgelopen decennia veranderingen op de lange termijn laten zien, die niet volledig kunnen worden verklaard door antropogene forcering volgens ensemble-modelreacties. Hier laten we door middel van observationele analyses en modelexperimenten waarin winden worden aangepast om te matchen met observaties, zien dat laagfrequente, grootschalige circulatieveranderingen in het Noordpoolgebied een beslissende rol spelen bij het reguleren van AR-activiteit en dus het veroorzaken van de recente toename van deze activiteit in de regio. Geschat wordt dat de trend in zomerse AR-activiteit kan bijdragen aan 36% van de stijgende trend van atmosferische zomervochtigheid over het hele Noordpoolgebied sinds 1979 en verantwoordelijk is voor meer dan de helft van de vochtigheidstrends in bepaalde gebieden die recentelijk een aanzienlijke opwarming hebben doorgemaakt, zoals West-Groenland, Noord-Europa en Oost-Siberië. Dit geeft aan dat AR-activiteit, voornamelijk aangestuurd door sterke synoptische weersystemen die vaak als stochastisch worden beschouwd, kan dienen als een vitaal mechanisme bij het reguleren van de langetermijnvariabiliteit van vochtigheid in het Noordpoolgebied.
De complexiteit van de variabiliteit van het zee-ijs in het Noordpoolgebied
Een van de meest waardevolle bijdragen van deze studie is hoe het de complexiteit van de variabiliteit van het zee-ijs in het Noordpoolgebied benadrukt. De studie documenteert dat atmosferische rivieren een dubbele rol spelen in het Noordpoolgebied: soms kunnen ze zee-ijs smelten door warmte te leveren, terwijl ze in andere gevallen helpen zee-ijs te stabiliseren of zelfs te herstellen onder bepaalde omstandigheden. Dit genuanceerde effect is essentieel om te begrijpen waarom de ijsniveaus in het Noordpoolgebied niet het simplistische, lineaire traject van afname volgen dat CO2-centrische klimaatmodellen voorspellen.
Bijvoorbeeld, in jaren met minder of zwakkere atmosferische rivieren kan zee-ijs herstellen, zelfs in de context van een algemene opwarmingstrend. Omgekeerd kunnen sterke of frequente AR-gebeurtenissen leiden tot versneld ijsverlies. Deze dynamische, episodische interactie contrasteert sterk met de populaire voorstelling van Arctisch zee-ijsverlies als een onvermijdelijk, unidirectioneel gevolg van stijgende CO2-niveaus. In plaats daarvan wijst het op een systeem waarin natuurlijke variabiliteit en kortetermijnweergebeurtenissen een even belangrijke rol spelen als langetermijnklimaattrends.
De beperkingen van huidige klimaatmodellen
De bevindingen van de studie leggen significante tekortkomingen bloot in de klimaatmodellen die ten grondslag liggen aan een groot deel van het verhaal over de opwarming van de aarde. Deze modellen, die de basis vormen voor beleid zoals Net Zero en de Green New Deal, worden voornamelijk aangestuurd door de aanname dat stijgende CO2-niveaus de dominante kracht achter klimaatverandering zijn. Toch zijn atmosferische rivieren, die totaal niets te maken hebben met CO2-uitstoot, belangrijke factoren voor de variabiliteit van het zee-ijs in het Noordpoolgebied, zoals de studie van Nature Communications onthult.
Waarom houden huidige klimaatmodellen geen rekening met dergelijke fenomenen? Het antwoord ligt in de inherente beperkingen van deze modellen. Klimaatmodellen zijn gebaseerd op aannames en vereenvoudigingen die moeite hebben om complexe, chaotische atmosferische interacties zoals AR’s nauwkeurig vast te leggen. Als gevolg daarvan hebben hun projecties de neiging om de impact van CO2 te overschatten en natuurlijke variabiliteit te onderschatten of ronduit te negeren.
Dit creëert een problematische situatie waarin beleidsmakers beslissingen nemen op basis van onvolledige of foutieve gegevens. Als atmosferische rivieren, die onvoorspelbaar en chaotisch zijn, zo’n significante invloed op het Noordpoolgebied kunnen uitoefenen, roept dat de betrouwbaarheid van langetermijnprojecties in twijfel die zijn gemaakt door modellen die ze verwaarlozen.
Natuurlijke variabiliteit: een lang genegeerde factor
De rol van natuurlijke variabiliteit bij het vormgeven van het klimaat in het Noordpoolgebied is een ander belangrijk punt dat wordt benadrukt door de studie van Nature Communications . De niveaus van het zee-ijs in het Noordpoolgebied hebben in het verleden aanzienlijk gefluctueerd, lang voor het industriële tijdperk. Perioden van opwarming van het Noordpoolgebied in het begin van de 20e eeuw kwamen bijvoorbeeld voor zonder significante stijging van de CO2-niveaus, wat wijst op de invloed van natuurlijke klimaatfactoren, waaronder atmosferische rivieren en oceanische cycli.
Dit zou ons aan het denken moeten zetten over waarom moderne klimaatwetenschap de rol van natuurlijke variabiliteit in huidige klimaattrends bagatelliseert of negeert. Het idee dat CO2 de enige drijvende kracht is achter veranderingen in het Noordpoolgebied wordt niet ondersteund door historisch bewijs. Het Noordpoolgebied is altijd onderhevig geweest aan complexe interacties tussen atmosferische en oceanische krachten, en atmosferische rivieren zijn slechts één voorbeeld van zulke natuurlijke drijvende krachten.
Toch hebben de klimaatmodellen van vandaag de dag de neiging om deze complexiteiten te verdoezelen en zich in plaats daarvan te richten op broeikasgasemissies als de primaire verklarende variabele. Dit leidt niet alleen tot onnauwkeurige voorspellingen, maar bevordert ook een eendimensionaal begrip van klimaatdynamiek, met name in het Noordpoolgebied.
AR’s, die snelle en extreme vochtpieken kunnen veroorzaken, kunnen leiden tot significante smeltgebeurtenissen in het Noordpoolgebied en positieve feedbackloops initiëren. Toekomstige studies zijn essentieel om deze potentiële nieuwe rollen van AR’s in AA te onderzoeken nu het Noordpoolgebied blijft opwarmen.
Herstel van het zee-ijs in het Noordpoolgebied: een onaangename waarheid
Een ander ongemakkelijk feit dat vaak wordt weggelaten uit het CO2-gedreven verhaal is het incidentele herstel van het zee-ijs in het Noordpoolgebied. Hoewel het waar is dat er een langdurige afname van het zee-ijs is geweest, ondermijnen herstelperiodes, zoals die waargenomen na het dramatische dieptepunt in 2012, het idee van een lineaire afname. De studie van Nature Communications suggereert dat atmosferische rivieren omstandigheden kunnen creëren die bevorderlijk zijn voor ijsherstel, afhankelijk van hun timing en intensiteit.
Bijvoorbeeld, een lager dan gemiddelde voorkomen van AR’s in bepaalde jaren heeft gezorgd voor tijdelijk herstel van Arctisch zee-ijs. Dit gaat in tegen de projecties van klimaatmodellen die voorspelden dat het Arctisch gebied inmiddels ijsvrij zou zijn. Het blijkt dat het Arctisch gebied veerkrachtiger is dan veel alarmistische voorspellingen ons willen doen geloven, grotendeels omdat deze voorspellingen geen rekening houden met het volledige scala aan krachten, zoals AR’s, die de variabiliteit van het ijs beïnvloeden.
Dit roept een belangrijk punt op: hoe betrouwbaar zijn de modellen als ze geen rekening kunnen houden met de natuurlijke krachten die af en toe leiden tot herstel van zee-ijs? Dit is niet alleen een academische vraag, het heeft serieuze implicaties voor het klimaatbeleid dat vandaag de dag wereldwijd wordt gevoerd.
Drastisch klimaatbeleid in twijfel trekken
Gezien de bevindingen van de Nature Communications- studie wordt het steeds moeilijker om het extreme klimaatbeleid dat door overheden en internationale organisaties wordt bepleit, te rechtvaardigen. De Net Zero-agenda, die streeft naar het elimineren van alle koolstofemissies, is gebaseerd op het idee dat door de mens veroorzaakte CO2 de primaire aanjager is van klimaatverandering. Maar als natuurlijke variabiliteit, waaronder verschijnselen als atmosferische rivieren, een significante rol speelt in de klimaatdynamiek, dan wordt de redenatie voor dit beleid minder duidelijk.
Dit heeft niet alleen invloed op wetenschappelijke debatten, maar ook op echte gevolgen. De kosten van het bereiken van Net Zero, in termen van zowel economische ontwrichting als milieudegradatie door het delven van zeldzame aardmetalen voor hernieuwbare technologieën, kunnen de veronderstelde voordelen ver overtreffen. Erger nog, door zich te richten op CO2-reductie als enige oplossing, negeren deze beleidsmaatregelen meer praktische, adaptieve strategieën die samenlevingen beter kunnen helpen omgaan met de gevolgen van klimaatverandering, ongeacht de oorzaken.
De onzekere wetenschap van het Noordpoolgebied
Uiteindelijk dient de Nature Communications- studie als een herinnering dat de wetenschap van het Noordpoolgebied, en bij uitbreiding, klimaatverandering als geheel, nog lang niet vaststaat. Atmosferische rivieren, oceanische cycli en andere natuurlijke fenomenen spelen een belangrijke rol bij het vormgeven van het klimaat van de aarde, maar ze worden vaak genegeerd ten gunste van simplistische, politieke verhalen die draaien om CO2-uitstoot.
Het onvermogen om de invloed van AR’s op Arctisch zee-ijs adequaat te modelleren en voorspellen, is slechts één voorbeeld van hoe de klimaatwetenschap nog veel moet leren. Beleidsmakers moeten opletten: drastische klimaatmaatregelen nemen op basis van onvolledige of onnauwkeurige modellen kan meer kwaad dan goed doen.
De les hier is er een van nederigheid. Het klimaat van de aarde is een complex, dynamisch systeem met veel interacterende onderdelen. Door het te reduceren tot één variabele, CO2, lopen we niet alleen het risico het probleem verkeerd te begrijpen, maar ook ineffectieve en potentieel schadelijke oplossingen te implementeren.
Zoals de Nature Communications -studie aantoont, is de invloed van atmosferische rivieren op de variabiliteit van het zee-ijs in het Noordpoolgebied een cruciale factor die niet genegeerd kan worden. Het is tijd dat we verder kijken dan de oversimplificerende, CO2-centrische modellen en een breder, genuanceerder begrip omarmen van de krachten die in ons klimaatsysteem spelen.
Charles Rotter.
Conclusie: Een oproep om klimaatmodellen en -beleid te heroverwegen
De studie naar atmosferische rivieren heeft ons een waardevol inzicht gegeven in de complexiteit van de variabiliteit van het zee-ijs in het Noordpoolgebied. De rol van AR’s in zowel het smelten als het herstel van het ijs vormt een duidelijke uitdaging voor de simplistische visie dat veranderingen in het Noordpoolgebied voornamelijk worden aangestuurd door CO2-niveaus. Dit zou ons ertoe moeten aanzetten om de manier waarop we klimaatwetenschap benaderen en, nog belangrijker, klimaatbeleid te heroverwegen.
Door de beperkingen van huidige modellen te erkennen en een holistischer begrip van klimaatdynamiek te omarmen, kunnen we effectievere, adaptieve strategieën ontwikkelen die zowel het milieu als de mensheid beter dienen. Het lot van de Arctische regio is niet zo eenvoudig als velen ons willen doen geloven, en dat zou ook niet het geval moeten zijn met het beleid dat we voeren als reactie op de veranderingen.
***
Bron hier.
***
Knap hoe vaak
Je een overigens
Relevante stelling
Kunt herhalen in
Eén artikel
Aangezien de Vikingen ook op Groenland leefden en daar zelfs wijn verbouwde, en uiteindelijk Amerika ontdekte kun je er van uitgaan dat toen der tijd ook flink weiniger poolijs moet zijn geweest.
Trouwens aan hun theorie van co2 alleen hebben ze al te weinig, methaan word er al flink bijgehaald als broeistofgas de laatste jaren.
De mens is schuldig en moet vernietigd worden want in een paar honderd jaar zorgt hij ervoor dat geen leven op aarde meer mogelijk is door het levensgevaarlijke co2 iets te verhogen.
Leef toch gewoon, de tijd dat je leeft is onmeetbaar op het puntje van de naald, de wereldbol lacht je uit in zijn Zeitgeist.
Tja Theo. En recent is ontdekt waarom die Vikingen weer vertrokken van Groenland. Men nam aan omdat het kouder werd, maar de ware reden is dat door het kappen van bomen t.b.v. weilanden voor hun vee de grond zodanig uitdroogde dat er geen gras meer groeide.
Met zoveel smeltwater in de zomer. :)
Naar mijn weten vertrokken ze uiteindelijk omdat de kleine ijstijd zijn intrede deed.
Ook ging de handel steeds moeizamer.
Theo, voor wat het waard is:
https://scientias.nl/na-eeuwen-op-groenland-geleefd-te-hebben-verlieten-de-vikingen-het-continent-tamelijk-abrupt-en-wetenschappers-denken-nu-te-weten-waarom/
Ja het spreekt zich weer allemaal tegen.
Wel mooi dat ze altijd de woorden waarschijnlijk en mogelijk gebruiken. ;)
Kijk en deze studie is uit 2023.
https://historianet.nl/beschavingen/vikingen/daarom-verdwenen-de-vikingen-plotseling-uit-groenland
Theo, ook dat is een goed verhaal.
Dank voor de link.
Is hier wel een model voor te maken ? Die gewijzigde wind patronen voor west Europa correleren ook goed met de temperatuur hier. Dat komt niet uit een co2 model. Voorspellen van winden en ook oceaan stromingen uit een model is een heel ander verhaal.
Terwijl wetenschappers het zoveelste onderzoek doen wat in ongelezen bladen wordt verstopt kan europa zich bezig houden met de revolutie in groene technologie. Een maatschappij gebaseerd op kortlevende groene hypes. Dank zij subsidies zijn hier velen die er een prima carrière mee maken. Kortlevende technologie is de basis van winst. Dat is bij computers en mobieltjes en alle elektronica zo geweest. Dat gaat ook op voor je elektrische auto, zonnepanelen, klimaatvriendelijke pellet kachel, hout gestookte warmtenet en nu moet iedereen aan de brandveilige thuisaccu. Na korte tijd is er weer wat anders, beter, hipper, goedkoper. Zaken als een centrale in Borssele die het al vijftig jaar doet of mijn wasmachine die al bijna veertig jaar het prima doet zijn de doodsteek voor de economie van de vooruitgang.
Conclusie is nu dat het land wat zo snel mogelijk afval produceert van oude spullen de snelst groeiende economie heeft en tevens het klimaat red.
Mijn wasdroger is meer dan 30 jaar oud. Zodra die aangaat, gaat in de hele wijk het licht even knipperen, zo veel stroom trek hij weg. Maar hij doet het nog steeds!
Het meisje dat in de Odido reclame met haar vrienden in een boomhut zit te streamen, wijst ons in een andere reclame op het hergebruik en repareren van oudere apparaten, want hergebruik redt het klimaat (streamen in je boomhut doet dat overigens niet, integendeel). Volgens Bas echter moeten verouderde apparaten zo snel mogelijk worden vervangen door nieuwere, efficiëntere apparaten. Ik kan niet kiezen tussen die twee standpunten en heb er slapeloze nachten van.
Johan D
Ik doe een poging je te helpen.
Als je wasdroger géén emotionele waarde vertegenwoordigd omdat je die van je mogelijke schoonmoeder cadeau hebt gekregen reken je dat gewoon even uit.
Als de energiekosten inclusief belastingen hoger zijn dan de afschrijving op een nieuwe, die zoals gepland max 10 jaar meegaat, is de wasdroger aan vervanging toe. Heb je zonnepanelen, dan zou ik hem houden en de was drogen als de zon schijnt. Dan hoef je niet met je was te gaan slepen en betaal je minder voor de terug geleverde energie. Als een vervangend reparatieonderdeel meer kost dan de afschrijving op een nieuwe apparaat, dan doe je hem de deur uit.
Speelt collectief deugen een grote rol dan zou ik de was buiten laten drogen. Dan kan iedereen zien dat je deugt. Mits je niet op een appartement woont. Anders krijg je het aan de stok met medebewoners of de VVE. ;-))
Johan D
Daarna kan hij naar het museum voor duurzame artikelen. Een moderne computer heeft volgens de Consumentenbond slechts een levensduur van 2 jaar. Een moderne wasdroger….?
regels van het huis:
1. HL heeft altijd gelijk
2. Indien HL ongelijk heeft, geldt regel 1
3. Dit is een propagandasite, geen site voor correcte of objectieve informatie
4. Indien een reactie een fout in een artikel aanwijst, dan is die reactie “trol” en wordt die verwijderd
5. Indien een reactie een relevante maar kritische opmerking geeft, dan is die reactie “trol” en wordt die vzewijseed.
6. Indien een reactie verwijst naar een studie in een hoog aangeschreven wetenschappelijk tijdschrift, dan is die reactie “trol” en wordt die verwijderd
Je hebt helemaal gelijk, TROL!
Opgelet! Men wil jou onkundig houden!
Het artikel hierboven wil alleen maar twijfel zaaien over een mooi onderzoek, door een verkeerd beeld te presenteren over de conclusie.
Daarom dat mijn bericht al driemaal zonder enige reden werd verwijderd!
Modelleur 13 sep 2024 om 13:41-
Je hebt je roeping gemist. Predikant van onfeilbare dogma’s.
@Modelleur. Elk klimaatmodel dat opwarmende eigenschappen toekent aan atmosferisch kooldioxide, metaan of waterdamp is een klap in het gezicht van de thermodynamica. En daarmee van de echte wetenschap. Geen van die gassen vormt een energiebron. Klimaatmodellen moeten het hebben van absorptie en teruggestraalde emissie van door het aardoppervlak afgestraalde infraroodstraling. Lees: gedissipeerde RESTWARMTE van het door de zon veroorzaakte opwarmingsproces. Zowel de eerste als de tweede hoofdwet van de thermodynamica sluiten volstrekt uit dat enig object, zoals een planeet, zich aan de eigen restwarmte verder zou kunnen opwarmen. Ook onderschrijft uw modellen-discipline de notie dat je twee of meer Poynting-vectoren in een spectrum straffeloos mag optellen. Getuige de veel aangehaalde cartoon van Kiehl & Trenberth (1997) of een van de varianten. Ware dit juist, dan zou dit van toepassing zijn op alle elektromagnetische straling. Wat voor kakofonie zou een radiotoestel op elke afgestemde zender produceren bij optelling van alle zendersignalen in een bepaalde frequentieband? Broeikaseffect, broeikasgassen… Echt waar?
Hans L 13 sep 2024 om 12:29-
Wat doe je hier dan nog? Is het je niet aflatende ijver vrijwel iedereen hier te bekeren? Zendeling in klimaatland is een passender naam dan de gekaapt HL.
Peter, een roepende in de woestijn moet je laten roepen. Er is toch geen mens die hem gaat horen.
Qua mode volgend ben ik een late adapter, zegt mijn partner, de mode hype is bijna over wanneer ik mij aanpas, en wederom weer uit de mode ben. Zo ook met XR…..
XR heeft nog niet door dat het ideologische klimaatalarmisme en fundament van effectieve fossiele wereldban onder hun ‘beweging’ door praktische en nieuwe wetenschappelijke bevindingen aan het verdwijnen / afbrokkelen is. Het fundament kraakt ze (XR) hebben het ook door…
De ca. 40 kosmische en aardse natuurlijke klimaatfactoren naast de ideologisch verfoeide industriële CO2-emissie komen steeds meer onder de politieke aandacht (zo ook weer in dit hoofdartikel).
Maar ook de natuur-, milieu- en (sociaal-)economische nadelen en de contraproductiviteit van het ideologisch gedreven strijden tegen klimaatverandering en deze overwegend natuurlijke klimaatverandering geheel te willen stoppen met alleen ‘hernieuwbare’ energie, dat wordt steeds duidelijker dat zulks onmogelijk is.
Arnout Jaspers was deze week op TV bij VI (Vandaag Inside op SBS6) te gast voor promotie van zijn boek “De klimaat Optimist” met een kijkdichtheid van1.097.000 kijkers, met zijn duidelijke uitleg en pleidooi volledige te stoppen met de huidige heilloze ‘hernieuwbare’ energie-transitie en voor plaatsing van voldoende kerncentrales te gaan.
Het gaat stapje voor stapje, maar XR raakt dus uit de mode, ze moeten dat angstig inmiddels ook aanvoelen vandaar hun grote opkomst, de klimaatverandering / hernieuwbare hype wordt door nieuwe wetenschappelijke en praktische bevindingen gestaag doorgeprikt.