Energietransitie is zinloos

Door Tjeu Lemmens.

Nederlandse bewindslieden besparen kosten noch moeite om het gebruik van steenkool, aardolie en aardgas binnen de landsgrenzen volledig tot stilstand te brengen. Op wereldwijde schaal neemt het verbruik van genoemde brandstoffen echter jaar op jaar fors toe, waardoor de kostbare inspanningen die Nederland en andere EU-landen verrichten om een energietransitie te bewerkstelligen, zinloze exercities zijn.

In 2023 bestond 81% van de wereldwijd gebruikte energiebronnen uit olie, steenkool en gas, 8% uit zon- en windenergie, 7% uit waterkracht en 4% uit kernenergie, zo meldt het meest recente rapport: Statistical Review of World Energy 2024 van het Energy Institute. Dit instituut voorziet de energiemarkt van objectieve cijfers, zo stelt het zelf. Het zijn van computermodellen afkomstige cijfers. Zoals onze lezers weten, is het reduceren van CO2-uitstoot een krankzinnig programma, waarvan de aarde op geen enkele manier beter wordt. Uit de genoemde cijfers blijkt bovendien dat het programma onzinnig is omdat het effect ervan uitblijft. Het rapport zegt dat de CO2-uitstoot in 2022 met 1,4% wereldwijd steeg vergeleken met 2021 en in 2023 met 2,1% vergeleken met het jaar daarvoor. “Maar ook het verbruik van fossiele brandstoffen groeide om aan de stijgende vraag naar energie wereldwijd te voldoen.” Vooral de in Europa zo verfoeide steenkoolwinning was nooit eerder zo groot als nu, waarbij in 2023 Australië, China, India en Indonesië bijna 80% van alle steenkool produceerden en China alleen al goed was voor 56%.

Energiehonger

China is in de afgelopen decennia uitgegroeid tot een van de meest energiehongerige landen ter wereld, met een navenante CO2-uitstoot. Dat blijkt niet alleen uit z’n steenkoolverbruik, maar ook uit de sterke toename van stroom opgewekt door wind en zon – in het afgelopen decennium respectievelijk vervijfvoudigd en verhonderdvoudigd. Ondanks al het borstgeroffel van EU-bewindslieden over het aandeel ‘hernieuwbare’ energie in het totale energieverbruik van de EU, produceert China ruim anderhalf maal zoveel windenergie als Europa, en tweemaal zoveel zonne-energie.

Een saillante bevinding van het rapport is dat Noorwegen en de VS thans de belangrijke leveranciers van aardgas voor de EU zijn. Dit als gevolg van de sancties tegen Rusland en de beruchte vernieling van de pijpleiding naar Duitsland, die leidde tot een sterke afname van het aandeel van Russisch gas in de EU: van 45% in 2021 tot 24% in 2022, en vervolgens tot 15 % in 2023. De export van LNG (Liquefied Natural Gas: vloeibaar aardgas) uit de VS is omhooggeschoten van 0,2 miljard m3 in 2013 tot 114 miljard m3 in 2023, waarmee het nu de grootste LNG-leverancier ter wereld is.

Veranderende wereld

Terwijl de EU-bewindslieden en hun technocratische ambtenaren de energietransitie er in ijltempo doorheen proberen te jassen, opgejaagd door klimaatakkoord en klimaatwet, vergeten zij dat gaandeweg de wereld bezig is te veranderen. Twee belangrijke demografische veranderingen betreffen bevolkingsgroei en welvaartsstijging in landen die ooit ontwikkelingslanden werden genoemd. Jaarlijks groeit de wereldbevolking met 80 miljoen mensen. In de 27 EU-landen tezamen leven 450 miljoen mensen. Een eenvoudige rekensom leert dat binnen een tijdsbestek van 5,5 jaar de wereldbevolking zal toenemen met het huidige aantal EU-inwoners. Die situatie zal in 2030 zijn bereikt. Daarnaast groeit in India met 1,4 miljard inwoners en in Afrika met ruim 1 miljard inwoners (bij elkaar 30% van de wereldbevolking) de welvaart gestaag. Deze ontwikkeling ligt overigens in lijn met meerdere van de zeventien duurzame ontwikkelingsdoelen van de VN, waaronder de eerste drie: alle vormen van armoede tegengaan; geen honger meer en gezondheid en welzijn voor iedereen.

Thans is circa één derde van de wereldbevolking voor voedselbereiding en woningverwarming afhankelijk van brandstoffen, waaronder steenkool, houtskool en gedroogde uitwerpselen van koeien en andere huisdieren, en bijna één miljard mensen – vooral levend in Afrika en het Aziatische subcontinent – hebben niet de beschikking over elektriciteit, zo meldt bovengenoemd rapport. Door de snelle ontwikkelingen in deze landen zal dat binnen enkele decennia drastisch zijn veranderd. Het is een economische wetmatigheid dat de mate van welvaart evenredig is met het energieverbruik. Het logische gevolg is dat welke inspanningen de EU ook levert, zelfs wanneer men de gehele EU-bevolking in de totale armoede stort om binnen de eigen grenzen de CO2-uitstoot naar nul te brengen, een wereldwijde afname nooit realiseerbaar zal zijn als gevolg van sterke veranderingen in wereldbevolkingsomvang en welvaartswensen.

CO2 – een gas van levensbelang

Nederlandse bewindvoerders zetten fanatisch in op het reduceren van de CO2-uitstoot. Zozeer zelfs, dat zij niet schromen hun burgers hooghartig en autoritair te ringeloren. Dat alles onder het mom van het voorkomen van de ondergang van mensheid en planeet. De vraag dringt zich op hoe zinvol het is dat een klein land als het onze zulke grote financiële offers brengt in de strijd tegen een vermeende planetaire opwarming. Hoe hoog die offers zijn, wordt overigens nooit becijferd door de rekenmeesters van de overheid. De totale kosten worden weggemoffeld achter een rookgordijn, waardoor tal van instanties en organisaties uitgaven doen die verdwijnen in een boekhoudkundig zwart gat.

CO2 heeft een heilzame werking op het leven op aarde. Door dit gas kunnen planten, die mens en dier tot voedsel dienen, leven en groeien. Het is tezamen met zuurstof, stikstof, water en minerale voedingstoffen en in combinatie met zonne-energie onontbeerlijk voor al het leven op aarde. Dus ook om die reden is de zo fanatiek gepromote energietransitie met als doel de CO2-uitstoot naar netto nul te brengen, waarop Nederlandse politici aansturen, niet alleen zinloos maar zelfs desastreus.

Een fabeltje verankerd in een wet

De onderbouwing van de energietransitie bestaat uit een redeneerketen die voor velen aanlokkelijk klinkt, en als volgt gaat. Wetenschappers constateren, zich deels baserend op modelberekeningen, dat de temperatuur op aarde sinds de industrialisatie, zo’n 200 jaar geleden, vrijwel in een rechte lijn is gestegen. Die stijging moet afgeremd worden tot maximaal twee graden, maar het liefst 1,5 graad, want anders wordt de mensheid geconfronteerd met catastrofes van zondvloedproporties. De opwarming wordt vooral veroorzaakt door verbranding van ‘fossiele’ brandstoffen. Deze aanname wordt wetenschappelijk gestut door de constatering dat sinds de industriële revolutie, met steenkool als hoofdenergiebron, de atmosferische CO2-concentratie steeg van 0,028 % naar thans 0,042 %. Daarom moet de door mensen veroorzaakte CO2-uitstoot drastisch verminderen, waarbij Nederland en de hele EU streeft naar een netto uitstoot van nul vanaf het jaar 2050. Deze redeneerketen is kletskoek; een volledig uit de duim gezogen fabeltje, dat desalniettemin breed wordt uitgedragen door de Verenigde Naties, de EU, wereldleiders en zelfs ‘wetenschappelijke’ instituten. Na het klimaatakkoord, gepresenteerd op de klimaatconferentie van Parijs in 2015 en binnen één jaar geratificeerd door 159 lidstaten van de VN, heeft de EU het beteugelen van opwarming van de aarde gecodificeerd in de Europese Klimaatwet van 2021.

***

Bron: Gezond Verstand nummer 96, Zie hier.