Door Charles Rotter.

Het lijkt erop dat ExxonMobil eindelijk genoeg heeft van de milieu-clownshow van Californië. In een actie die alleen maar als episch kan worden omschreven, heeft Exxon een smaadzaak aangespannen tegen de procureur-generaal van Californië, Rob Bonta, en zijn vrolijke bende activistische medeplichtigen, waaronder de Sierra Club en andere deugdsignalerende organisaties. Hun misdaad? Naar verluidt de reputatie van Exxon besmeuren met beweringen die even ongegrond als zelfzuchtig zijn.

Laten we het toneel schetsen. Bonta, altijd al een politieke showman in spe, heeft jarenlang Exxon en andere oliebedrijven op de korrel genomen. In 2022 dagvaardde hij Exxon als onderdeel van zijn kruistocht tegen de zogenaamde “wereldwijde plasticcrisis”. In 2024 verhoogde hij de inzet en beschuldigde het bedrijf ervan een “decennialange campagne van misleiding” te voeren over plasticrecycling. Volgens Bonta heeft ExxonMobil tegen het publiek gelogen, de “mythe” van recycling gepromoot, terwijl het miljarden binnenharkte en de planeet vervuilde. Oh, de horror​​!

Maar hier is de clou: ExxonMobil geeft zich niet gewonnen. Dit is geen gekunstelde PR-campagne of een slap persbericht om de meute te paaien. Nee, Exxon trok de handschoenen uit en stapte rechtstreeks naar de federale rechtbank in Beaumont, Texas. Waarom Texas? Omdat ze beter weten dan de rechtbanken in Californië te vertrouwen, die ongeveer net zo vriendelijk zijn voor oliebedrijven als PETA voor een steakhouse. De rechtszaak noemt Bonta en zijn maten voor wat ze werkelijk zijn: politieke opportunisten die een “opzettelijke lastercampagne” voeren onder het mom van milieuactivisme.

De groene hypocrisie aankaarten

De rechtszaak van ExxonMobil wijst op de ironie van Bonta’s beschuldigingen en noemt zijn campagne ‘reverse greenwashing‘. Terwijl deze zogenaamde milieuactivisten rondlopen en hun morele superioriteit verkondigen, ondermijnen ze in werkelijkheid legitieme recyclinginspanningen en smoren ze innovatie. En waarvoor? Politiek scoren en donaties. De rechtszaak suggereert zelfs dat Bonta’s capriolen minder te maken hebben met het beschermen van de planeet en meer met het oppoetsen van zijn cv voor zijn onvermijdelijke kandidatuur voor een hoger ambt.

En laten we de hypocrisie van het beleid van Californië niet vergeten. De staat int recyclingkosten voor elke plastic fles die u koopt, maar veel van dat plastic belandt op overzeese stortplaatsen, wat bijdraagt ​​aan dezelfde vervuilingscrisis die ze beweren te bestrijden. Als er iemand hier een scam in stand houdt, is het Californië wel.

Genoeg van de Mishegoss

Je kon zien dat procureur-generaal Bonta hierdoor overrompeld was,” legde milieuadvocaat Leonard Grissom maandag uit aan de Globe. “Meestal reageren ze snel op een smaadzaak als deze. Maar hier niet.

“En het is vreemd. Exxon, en andere grote oliebedrijven, hebben steeds meer achter milieuactivisten aangezeten. En Exxons reactie op de rechtszaak in september toonde aan dat ze genoeg hadden van al die onzin. Ze gingen hier te ver, en deze rechtszaak toont dat aan. Bonta en die milieuorganisaties gaan binnenkort reageren. En als ze dat doen, zullen we precies zien in wat voor soort juridische strijd we terechtkomen. Oliebedrijven reageren meestal niet op deze manier.

https://californiaglobe.com/fl/exxonmobil-sues-ag-rob-bonta-environmental-groups-over-defamation/

De juridische zet van ExxonMobil is niet alleen een verdediging, het is een verklaring. Jarenlang hebben Bonta en zijn soortgenoten oliebedrijven gebruikt als zondebokken voor elk milieuprobleem onder de zon. Nu zegt Exxon: “Niet vandaag, Rob. Niet vandaag.” Deze rechtszaak zou heel goed de wankele basis van Bonta’s hele kruistocht kunnen blootleggen.

Het bedrijf eist schadevergoeding en een volledige intrekking van de lasterlijke uitspraken. Met andere woorden, ze spelen niet alleen om te winnen, ze spelen om te beschamen. En hoewel Bonta’s kantoor nog niet heeft gereageerd, kunnen we gerust stellen dat de druk hoog is. Smaadzaken vereisen immers bewijs, niet alleen politieke bluf.

Zie ook hier,

Het grotere plaatje

Dit gaat niet alleen over ExxonMobil. Het gaat over het terugdringen van de bredere klimaathysterie en de politici die het uitbuiten voor macht. De milieubeweging is, ondanks al haar hoogdravende retoriek, een religie geworden: een dogma dat wordt afgedwongen door angstzaaierij en pseudowetenschap. En de rechtszaak van ExxonMobil zou zomaar de eerste stap kunnen zijn om deze fanatici ter verantwoording te roepen.

Het is hoog tijd dat iemand opstaat tegen deze eco-bullies. Bonta en zijn bondgenoten zijn er snel bij om bedrijven zwart te maken, terwijl ze de echte voordelen die deze bedrijven bieden, negeren, zoals bijvoorbeeld betaalbare energie en materialen die het moderne leven mogelijk maken.

Natuurlijk, plastics hebben problemen. Maar als Bonta serieus was over oplossingen, zou hij samenwerken met bedrijven als Exxon, en ze niet zwartmaken in een transparante poging om stemmen te krijgen.

Conclusie

Dus hier zijn we dan: ExxonMobil versus de staat Californië en zijn zelfingenomen handlangers. Het is een klassiek David-en-Goliath-verhaal, behalve dat David dit keer miljarden aan middelen en een eersteklas juridisch team bij zich heeft. Rob Bonta zou daarentegen zijn carrièrestrategie misschien moeten heroverwegen. Want als het stof is neergedaald, zou deze rechtszaak zijn politieke ambities in dezelfde staat kunnen achterlaten als het hogesnelheidstreinproject van Californië: ontspoord en nergens snel naartoe.

Charles Rotter.

De rechtszaak van ExxonMobil is niet alleen gerechtvaardigd, het is een langverwachte afrekening. Laten we eens kijken hoe Rob Bonta en zijn greenwashed leger het doen als ze gedwongen worden om volgens de regels van echt bewijs en verantwoording te spelen. Ik gok? Niet goed.

***

Bron hier.

***

Deel dit bericht a.u.b.
LinkedInMastodonWhatsApp

Gerelateerd: