Donald Trump

De zondagse beschouwing van Jan van Friesland.

De beleidsmatige wervelwind die de Trump- administratie de laatste maand heeft ontketend, raakt inmiddels ook het Amerikaanse klimaatonderzoek. Trump maakt er korte metten mee. Zo staat de financiering van onderzoek zelf ter discussie, zijn openbare bronnen met wetenschappelijke data afgesloten en mogen Amerikaanse medewerkers geen contact meer hebben met buitenlanders, zo meldde de NOS. Het is onduidelijk hoe heet de soep gegeten gaat worden, maar er is grote onzekerheid onder wetenschappers en instituten. Hun zorgen zijn begrijpelijk. Het raakt ook onze universiteiten.

Tussen deze ontstane smeulende puinhopen moet de wetenschappelijke klimaatalarmist zich staande houden.

Opvallend is evenwel de oorverdovende stilte van het wetenschappelijke klimaat-establishment zelf, maar ook van wetenschappelijke instituten zoals de KNAW, laat staan het grote zwijgen van onze eigen Minister van wetenschap Dr. Eppo Bruins (NSC). Wist hij eerder nog als kamerlid het met grafieken onderbouwde klimaatrealisme van Baudet als ‘complete and utter bullshit’ te bestempelen, nu ene Trump het voor een groot deel met dat klimaatalarmisme verweven Amerikaanse klimaatonderzoek bij het vuilnis zet, geeft hij niet thuis.

 

Het is immers het uiterst ‘belangrijke’ klimaatonderzoek, zowel daar en hier te lande, wat de planeet zou moeten redden, wat wilde aantonen dat er geen tijd meer was te verliezen omdat de zeespiegel snel zou stijgen, wat ons tot CO2-reductie zou moeten aansporen en via subsidies een warmtepomp of elektrische auto wilde aansmeren. Wat het landschap vol windturbines zette uit aangepraatte vrees voor gas en olie. Wat onze hoge energieprijzen legitimeerde. Als we niets zouden doen, zouden we sterven. Maar het is nog hemeltergender: Trump zet ook nog eens een streep door het klimaatverdrag van Parijs, waardoor het mondiale klimaatbeleid op losse schroeven is komen te staan. Laat staan zijn niet te onderdrukken ‘drill baby drill’ behoefte. Tussen deze ontstane smeulende puinhopen moet de wetenschappelijke klimaatalarmist zich staande houden.

Jan van Friesland.

Geen klimaatmodel had dit kunnen voorspellen

‘Waarheid en feiten lijken er niet meer toe te doen’, stelt klimaatonderzoekster Heleen de Coninck treurig, als een in een nacht grijs geworden vissersweduwe. De redelijkheid is volgen haar echt zoek:

‘Tegenwoordig ontkent men wetenschappelijke bevindingen vaak glashard, en dat is op lange termijn zeer zorgelijk. Dat zeg ik niet alleen als wetenschapper, maar ook als burger.’

In Amerika heeft de burger gesproken. Klimaatonderzoek is daar kennelijk al

 

‘Complete and utter bullshit.’

***