Volkskrantje kopen voor ontspannen duo-interview

Het begin is er! Misschien gaan Diederik Samsom (PvdA) en Richard de Mos (PVV) echt samen aan tafel om over oplossingen voor de IPCC-impasse na te denken. Bij deze herhalen wij even ons plan om een Nederlands team B te vormen (zie artikel). Als dat ineens een breed politiek draagvlak krijgt, dan staan wij in de startblokken. Wil je deze werkweek met een glimlach beginnen, koop dan echt even dat Volkskrantje en zie hoe werelden zo gescheiden als Joden en Palestijnen met een beetje goede wil en een dosis humor toch bij elkaar kunnen komen.

Marcel Crok-erlebnis
Hieronder enkele opmerkelijke quotes die laten zien dat De Mos klaar is voor dialoog en dat Samsom zich nu echt moederziel alleen voelt. Daarmee beleeft hij nu zijn “Marcel Crok”-erlebnis. Onze mede-auteur was ook ooit hoogst verbaasd hoe het toch kon dat hij op basis van een naar eer en geweten geschreven en langdurig en nauwgezet geresearched artikel in Natuur, Wetenschap en Techniek ineens zijn respectvolle relatie met klimaatalarmisten verloor en voortaan werd bejegend als paria. Gelukkig won hij met dat artikel de Glazen Griffioen 2005 (de aanmoedigingsprijs voor jong talent in de wetenschapsjournalistiek). Daarmee bleef zijn status overeind en zijn kritische geest behouden voor de goede zaak.

Nu snel de quotes….

Sound bites uit het duo-interview met Diederik Samsom en Richard de Mos in de Volkskrant

Samsom: “De voorstanders van het klimaatbeleid hebben iets te enthousiast gezegd: het IPCC laat geen andere conclusie toe dan ingrijpen. dat is wetenschappelijk niet waar en politiek niet eerlijk.”

De Mos: “Misschien heb ik me ook laten leiden door verbittering. Wij zijn altijd nogal hard weggezet.”

Samsom: “Ik sta nu inderdaad tamelijk alleen” (Vrijdag in NRC: ” Voor veel mensen ben ik nu een verrader”)

De Mos: “Je mag bij mij komen hoor, ik heb een heel gezellige woonkamer.”

Samsom: “Je wordt doodgenuffeld of doodgeknuppeld. Einde gesprek. Dat is raar.”

Aan het einde van het interview komt heel gezond gewoon de klassieke links-rechts politieke tegenstelling bovendrijven. De Mos is voor economisch laissez-aller, laissez faire, terwijl je wel scherp oplet op concrete tastbare milieuproblemen die je per geval oplost. Samsom is voor verregaand overheidsingrijpen om te komen tot een nieuwe duurzame groene economie.

Bill Gates
Waarbij ik echt de vraag stel: “het stenen tijdperk is ook niet geëindigd door een gebrek aan stenen?” Nergens bestaat zo’n groot economisch incentive om innovaties toe te passen als in de energiesector. Alles en iedereen heeft energie nodig. Iedereen die daar wat slims in verzint kan goud geld verdienen, terwijl de wereld erop vooruit gaat. Waarom moet dan overheidsingrijpen kunstmatige financiële vehikels in het leven roepen die mensen als Al Gore miljardair maakt, terwijl ik me afvraag: “Welke baanbrekende technische innovatie heeft Al Gore gepatenteerd. Heeft hij de LED-lamp uitgevonden? Heeft hij technieken verzonnen die kolencentrales een hogere efficiency geven (dit is nog de allerbeste kans op grote CO2 reducties; als de kolencentrales 1% efficiënter worden bespaar je meer energie/CO2 dan als je de hele Noordzee vol onrendabele windmolens gooit)? Heeft hij à la Bill Gates een groot bedrijf opgebouwd dat next generation zonnepanelen ontwikkelt?”

Schathemeltje rijk
Nee, hij heeft ons mensen iets veel mooiers gegeven: een grand narrative, iets wat ons mensen een gevoel van saamhorigheid biedt/bood en een gezamenlijke angst/vijand (Geert Wilders is daar ook  goed in). Net als Baghwan in zijn glorietijd verdient zo iemand het om schathemeltje rijk te zijn. Good for him! Alleen was zijn verhaal niet abstract genoeg. Over hemel en hel zwijgt de wetenschap, maar op het atmosferische, aardse, oceanische gebied van klimaat komen nu toch steeds meer inconvenient scientific results bovendrijven.